Συντάσσομαι με Τονάρα.
Σήμερα κατόρθωσα επιτέλους να κλέψω λίγο χρόνο να παίξω το πρώτο κεφάλαιο.
Ρε μαλάκες...σα διαδραστική εκδοχή του πρώτου True Detective του καλού είναι. Για την οπτικοακουστική πανδαισία σε 4070Ti (Γιο Σρέ, την αγάπη μου) δε συζητάμε. Αλλά πέρα από τα γραφικά τζιτζιλόνια και κοκομπρίτζια, είναι αυτό που αποτύπωσε ο Τόνεχ : σκοτεινό, απόκοσμο, διεστραμμένα χιουμοριστικό. Όπως και το πρώτο παιχνίδι, χτίζει υπέροχα και σταδιακά την ένταση. Σε βάζει πρώτα σε μια λογική 'νορμάλ' έρευνας και τα ζόρια εισέρχονται με εφιαλτικά οργανικό τρόπο.
Ως και το έπος Jerry Wanker And The Quest To Get Laid παραμέλησα για χάρη της Ρεμεντάρας. Σκληρό GOTY '23 και επιφυλάσσομαι για περίληψη στην Ιερή GOAT Πεντάδα. Το BG3 είναι τελείως άλλο πράμα, δεν υπάρχει καμιά σύγκριση. Άριστο στο είδος του, αλλά εδώ μιλάμε για Αλήθεια κύριοι. Για Σκότος, Ζόφο και Βάθος.
Έρωτας ρε.
Και 'Χούκο, όχι, δεν πήρα ασούμ την κολεξιόν Alan Wake καθώς είναι αμπλαούμπλικα στριτόρουχα για άμπαλους σκεητάδες. Εμείς οι διακριτικοί σνόμπ, δεν βλέπουμε από τη λάμψη Γκούτσι/Βερσάτσε, γιάνχ.