Συμπαθατε με για το σπαμαρισμα όμως....
Πάρε αυτό, πάρε εκείνο. Αυτό να προσέξεις και αυτό να το έχεις.
Μου θυμίζει πρώτη μέρα στο σχολείο. Τα μολύβια σου να πάρεις Κωνσταντίνε.
Αυτές τις μέρες σκάνε στο μαγαζί πεζοναύτες από Αμέρικα. Είναι όπως στις ταινίες, μπετοστοκοι.
Δεν ξέρω πως την παλεύουν τα παλικάρια με αυτή την νοημοσύνη.
Τους συνοδεύει πεζοναυτισα ασιατικής καταγωγής. Τον τελευταίο καιρό είναι απασχολημένη να κάνει άσχετα τατού, γραμμές που πάνε στο πουθενά.
Μιλάει μόνη της, γελάει μόνη της, χαμογελάει χωρίς λόγο κτλ.
Χθες πήγαινα προς τουαλέτα μεριά και οι δρόμοι μας συναντήθηκαν. Μου χαμογέλασε και την έγραψα στα @@ μου. Τουαλέτα πήγαινε και αυτή.
Ο βηματισμός της ήταν ελάχιστα καλύτερος από τον δικο μου, την άκουγα που μιλούσε.
Έκανε μόνη της την συζήτηση που δεν ξεκινησα ποτέ.
Μου είναι ανυπόφορα αδύνατο να χωρέσω στο μυαλό μου ότι αυτός ο στρατος, που τον αποτελούν αυτά τα άτομα, κέρδισε έστω και έναν πόλεμο. Σοβαρά τώρα ρε μάγκες, μου είναι αδιανόητο.