Μια που το κάνατε θέμα σε ξεχωριστό topic, θα ήθελα να σας γράψω και τη δική μου ιστορία. Και για να τη βγάλω από μέσα μου, αλλά και για να καταλάβετε ότι ναι, και ο ένας (το ένα παιχνίδι) κάνει τη διαφορά.
Μέχρι το ’07 που τελείωσα από φοιτητής και έφυγα απ’ την Αθήνα, η σειρά των τρόπων απόκτησης παιχνιδιών, για μένα, ήταν: Α) αντιγραμμένα (κακά τα ψέματα), Β) τα δύο περιοδικά που υπήρχαν, Γ) λίγα αυθεντικά αγορασμένα.
Μετά το ’07 και μέχρι περίπου το ’13, που δεν ήμουν πια στην Αθήνα, δεν έβρισκα αντιγραμμένα και κύρια πηγή παιχνιδιών για μένα έγιναν τα δύο περιοδικά και επίσης αγόραζα λίγα αυθεντικά. Στη συνέχεια θέλω να σταθώ…
Κάπου το ’12-’13 (το είχα γράψει και σε κάποιο θρεντ, νομίζω στου GOG) πήρα το Hitman: Absolution, γράφτηκα στο Steam και έγινε αυτό που έγραψα ότι μπήκα καιρό μετά και δεν μπορούσα να το ξαναπαίξω, τελοσπάντων να μην το ξαναγράφω. Από τότε είπα ότι δεν ξαναγοράζω αυθεντικό παιχνίδι, λόγω της online ενεργοποίησης που απαιτούσαν τότε τα περισσότερα.
Γύρω στο ’13 λοιπόν (για να αρχίσω να καταλήγω εκεί που θέλω) βγήκε ένα ξένο σάιτ που το όνομά του έχει σχέση με θάλασσα… Απ’ το ’13 μέχρι Νοέμβριο του ’19 είχα κατεβάσει γύρω στα 100-150 παιχνίδια και έπαιζα και τα τερμάτιζα κανονικά. Π.χ. το Skyrim το έπαιζα το ’18 και τα Mass Effects τα έβγαλα περίπου στα μέσα του ’19. Μου φαινόταν παράξενο, και ωραίο, τότε η ευκολία με την οποία κατέβαζες το παιχνίδι (δεν ξέρω χειρισμούς αρχείων torrent κλπ.), εγκατάστασης, και έναρξη του παιχνιδιού. Στο σάιτ με είχε εντυπωσιάσει η καθαρότητα της ιστοσελίδας. Ούτε διαφημίσεις, ούτε αναδυόμενα, ούτε τίποτα! Κατέβαζες πατώντας μόνο ένα κουμπί Download, μετά μόνος σου (χωρίς registration πουθενά) εγκαθιστούσες και έπαιζες.
Αρχές, λοιπόν, Δεκεμβρίου του ’19 αρχίζω το Witcher 3, που επίσης είχα κατεβάσει από εκεί. Παίζω που λέτε, και πριν καν βγώ απ’ την πρώτη περιοχή (απ’ τον πρώτο χάρτη) με είχε τόσο εντυπωσιάσει η ποιότητα αυτών που έβλεπα (γραφικά, σπιτάκια, Geralt, quests) που κάποια στιγμή με χτύπησε η σκέψη: «Τέτοια ποιότητα είναι άδικο να μην πληρωθεί. Είναι ΑΔΙΚΟ. Έστω και σε μικρότερη τιμή, κάτι είναι κι αυτό. Όχι όμως να χάνουν εκείνοι (η CDPR) και να κερδίζουν τα σάιτ που, ουσιαστικά, κλέβουν». Μετά απ’ αυτή τη σκέψη μού έγινε το μπαμ. Που λέτε, όχι μόνο σβήνω όλα τα παιχνίδια που είχα εγκατεστημένα (σε μία στιγμή, παιδιά), αλλά και εκείνα που είχα σε εξωτερικό σκληρό να περιμένουν τη σειρά τους να παιχθούν. Γράφτηκα στο GOG (μόνο σ’ αυτό, επειδή θέλω αυτά που αγοράζω να μου ανήκουν) και εκείνες τις μέρες αγόρασα μόνο το Witcher 3. Αυτή η μεταστροφή μου ήταν τόσο απότομη και δεν το μετάνιωσα έκτοτε. Και, επειδή δεν έχω και τον τεράστιο μισθό, είπα ότι πλέον θα αγοράζω μόνο από εκεί και μόνο σε εκπτώσεις. Δεν είναι απαραίτητο να αγοράζω day 1, ούτε month 1, ούτε καν year 1! Όποτε μπορώ. Βλέπετε λοιπόν πώς ένα παιχνίδι μίας εταιρίας ενέπνευσε κάποιον (εμένα, έστω μόνο εμένα) να γυρίσει στο σωστό τρόπο. Ναι πράγματι πολλές φορές οι εταιρίες-κολοσσοί υπερεκτιμούν. Αλλά μην το πάρεις τόσο νωρίς αν δεν έχεις εκείνον τον καιρό (πόσο μάλλον preorder), δεν έγινε τίποτα να το παίξεις 1 χρόνο μετά. Βλέπετε π.χ. το C77 από 60, άρχισαν να το ρίχνουν στα 48 σε 3-4 μήνες!
Προσωπικά θα θεωρώ για πάντα το Witcher 3 ως κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι. Ως το παιχνίδι που με άλλαξε. Και πέρα απ’ αυτό, αυτή η μεταστροφή που μου προκάλεσε θα ωφελήσει, σε βάθος χρόνου, και τις άλλες εταιρίες που τα παιχνίδια τους (υπό τις προηγούμενες συνθήκες) θα τα κατέβαζα, ενώ τώρα θα τα αγοράζω, έστω και φθηνότερα.