Ισομετρική λαβκραφτιανή σαχλαμαρίτσα, από αυτά που παίζετε εδώ μέσα. Σουρβάι λέει με ένα ζωντανό τρένο που το χρησιμοποιείς για να κόβεις βόλτες και να επιβιώνεις. Δεν το έψαξα πολύ, μόλις τελείωσε ο βαρετός πρόλογος και συνάντησα το τρένο πάτησα κουίτ γιατί μπορούσα. Κράφταρα στην αρχή ένα τσεκούρι και μάζευα δέρματα για να κραφτάρω βρακί και φανέλα, δε φταίω εγώ που βαρέθηκα πριν αρχίσει το καλό.
Στην αρχή λέω οκ κλάιν τίποτα ιδιαίτερο, αγνή άμυαλη διασκέδαση. Γενικά τα ντέμο κάπου εκεί στα πρώτα λεπτά ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΠΛΗΡΩΣ αν τα θέλω ή όχι και φεύγει κουίτ στεγνό κι ανάλογα ακολουθείται από γουίσλιστ ή όχι. Ακόμα κι αν οστεοπορωθώ, λέω οκ αρκετά είδαμε, αφήνουμε τα υπόλοιπα για το φουλ γκέημ.
Αλλά έπιασα τον εαυτό μου να λέει άντε λίγο ακόμα πριν πατήσω το ρημάδι το κουίτ, μάλλον καλό είναι αυτό.
To λάτρεψα από το μενού ακόμα, αλτάμπ γουίς και πήγα να παίξω το ντέμο. Δεν άλλαξα γνώμη στη πορεία, ΜΕΓΑΛΗ ΓΚΟΤΙΑ.
Είχα ελπίδες για αυτό, αλλά από το ντέμο κομματάκι ΜΠΙΓΚ ΜΕΧ. Δύο πίστες που δεν έχουν καμία σχέση με όλα τα ωραία και χορταστικά που βλέπεις στο τρέηλερ, βοηθάει να είσαι και λίγο ανοπτιμάιζ, σου πρήζει ελαφρώς και τα συκώτια στην αρχή με τα έπικ πρηρηκούσιτις κάτι, μου είχαν λείψει από τις εποχές του φωλγκάη. Αν είχε καμία σχέση με ότι έδειχνε στο τρέηλερ θα έφευγε γουίς με τα χίλια, τώρα έφαγε απλά ανιστάλ.