Τέλος το Gorky, καλή αίσθηση μου άφησε, θα ήθελα περισσότερο περιεχόμενο (κάπου 7-8 ώρες πρέπει να ήταν), προτείνεται εύκολα στους φανς των tb tactics. Ξεκινάει μετά τις πρώτες μάχες λίγο ζόρικα, αλλά μετά το πρώτο 1/3 (με εξαίρεση 2 μάχες) γίνεται αρκετά πιο εύκολο αφού πλέον οι προμήθειες σε πυρομαχικά, grenades, first-aid κτλ. είναι αρκετές και εμφανίζονται κάποια πολύ δυνατά όπλα με cooldown στις χρήσεις. Έκπληξη το όνομα του Adam Skorupa στα credits, εξαιρετικό ost φυσικά αλλά με βάση ότι είχα ακούσει από αυτόν μέχρι τώρα, δεν πήγαινε ο νους μου εκεί.
Στο path of exile, άφησα για λίγο τον templar και τη standard league και χώθηκα με νέο χαρακτήρα, melee αυτή τη φορά (Duelist) στην incursion, φάση φαίνεται να έχει αλλά μέχρι το lvl 15 (που είμαι τώρα, λίγο πριν την αρχή του ch2) είναι πιο αργή κι από το θάνατο η πρόοδος, ευτυχώς τώρα βρήκα κάτι melee splash και είναι υποφερτό (πρέπει άμεσα να βρώ/αγοράσω εξοπλισμό με movement speed πάνω).
Στο Dishonored βρίσκομαι στη 2η "κανονική" αποστολή και το παιχνίδι μου δίνει περισσότερο την αίσθηση immersive sim παρά stealth. Έπαθα πλάκα με το πως τα επίπεδα είναι πολύ μεγαλύτερα αντίστοιχων στα Thief (χοντρικά θα έλεγα 1.5-2 φορές), με πολλά μυστικά, υπό-αποστολές κτλ. Έχω κάποια μικρά παράπονα που έχουν να κάνουν με το stealth (το παίζω <del>ιστορία</del> hard), όπως π.χ. το ότι είναι εξ ολοκλήρου βασισμένο στο cone of field των εχθρών (πιο συγκεκριμένα δεν πάει να στέκεσαι σε απόλυτο σκοτάδι, αν κοιτάνε προς το μέρος σου, αντίο) ή πως αν τους βγάλεις νοκ άουτ δεν μπορείς να τους γδύσεις από αντικείμενα μετά (όχι πάντα, το κάνει όμως κάποιες φορές, κυρίως έχω παρατηρήσει με τα κλειδιά) αλλά για την ώρα περνάω καλά και θα το κρίνω στο τέλος. Γενικά το έχω πάει non lethal αλλά νομίζω με τις δυνατότητες που σου παρέχει το παιχνίδι, ένα mixed gameplay (με περισσότερη έμφαση στο low chaos) θα είναι πολύ καλύτερο, στιγμές όπως φρουρός να σκιάζεται επειδή εκεί που κατουράει στο ρυάκι, το ρεύμα παρασέρνει το πτώμα συναδέλφου του και το φέρνει μπροστά του, είναι ανεκτίμητες.
Last but not least, Dead Cells για review, αρκετά εθιστικό παιχνίδι, μου θυμίζει το Rogue Legacy. Πολύ καλή εντύπωση από ατμόσφαιρα και gameplay, για κάποιο λόγο δεν πολυχωνεύω τις ασπίδες ακόμα. Μάλιστα με την 6η ή 7η προσπάθεια, μου έκατσε καλό run και το έφτασα σε κάτι κατακόμβες που αν μείνεις για ώρα στο σκοτάδι αρχίζεις και χάνεις ζωή, αλλά με έφαγε η απληστία μου να κάνω re-roll τη χρυσή σπάθα που είχα και μου έκατσε mod με lifedrain αλλά διπλάσιο incoming damage και με έκοψε φέτες ο ξάδερφος του Κουν Λάο (sic)...
