<blockquote><br>Κατά τα άλλα πριν καμιά εβδομάδα τελείωσα το Prey. Δεν πήρα typhon abilities, αλλά τελείωσα το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των side quest και είδα όλα τα κύρια endings, οπότε είμαι κομπλέ. <br>Για άλλη μια φορά εξαιρετικό level design απο την Arkane, για άλλη μια φορά πολύ χαμηλή δυσκολία. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα πολύ καλό παιχνίδι και το ευχαριστήθηκα , αλλά κακά τα ψέματα έπαιζα μια προσεγμένη αλλά τελικά κατώτερη εκδοχή του bioshock. Καμιά ιδιαίτερη πρωτοτυπία.<br></blockquote><br>Καταλαβαίνω εν μέρει τι εννοείς για την δυσκολία. Το παιχνίδι και στις δυο φορές που το τελείωσα σου επιτρέπει κατά τη γνώμη μου εύκολα να πάρεις όλες τις δυνάμεις, είτε από τη μία πλευρά είτε από την άλλη. Αυτό συμβαίνει βέβαια αν είσαι ψυχαναγκαστικός, που φαντάζομαι είμαστε πολύ από δω μέσα

P, και κάνεις όλες τις αποστολές ή ψάχνεις σπιθαμή προς σπιθαμή τον σταθμό, αλλιώς δεν μαξάρεις. <br><br>Στο hard, η πρώτη "κατάσταση"(human) μου φάνηκε πιο εύκολη στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού εκτός από τα εισαγωγικά μέρη, μια και ήταν η πρώτη φορά που το έπαιξα. Το ίδιο και το τελευταίο μέρος. Από την άλλη, πάλι στο hard, η typhon "κατάσταση" ήταν αισθητά πιο δύσκολη στο μεγαλύτερο διάστημα, επειδή πρέπει να σκανάρεις τους εχθρούς για να αποκτήσεις τις ικανότητές τους και πρέπει να μείνεις σε όλο το παιχνίδι με τα τρία στατιστικά σου στο 100. Βέβαια, λίγο μετά την μέση είσαι σε λίγο καλύτερη μοίρα από το human build και κάνεις διάφορα "ωραία". Οπότε καταλαβαίνω, πως αν παίξεις με ανάμεικτες ικανότητες και επιλέξεις και τις καλύτερες από αυτές θα φύγει πιο εύκολα το παιχνίδι.<br><br>Εμένα προσωπικά με βοήθησε να παίξω δυο εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους που κάθε φορά καθόριζαν τις πράξεις μου και μου πρόσφεραν αρκετά διαφορετικές εμπειρίες, κυρίως στην αλληλεπίδραση και λιγότερο στην έκβαση της ιστορίας. Οπότε δεν συμφωνώ πως είναι κατώτερη εμπειρία του bioshock, αφού το παιχνίδι ανοίγει πολύ μετά το πρώτο κομμάτι, σου επιτρέπει να επισκεφτείς σχεδόν τα πάντα από την αρχή και δεν απλοποιεί ούτε μικραίνει μηχανισμούς όσο το bioshock σε σχέση με τους προγόνους του. Έχει σαφέστατα λιγότερα "καινούρια πράγματα" από το dishonored - έχω παίξει μόνο το ένα - αλλά φτάνει πολύ κοντά στο system shock 2 και στο deus ex.Τα δυο πρώτα bioshock μου αρέσουν πάρα πολύ για αυτό που είναι. Shooter με αρκετούς μηχανισμούς δανεισμένους από system shock και deus ex και καλή ιστορία αλλά σε καμμία περίπτωση δεν φτάνουν τα συστήματά τους και η εμπειρία που προσφέρει το Prey. H αδυναμία του έγκειται στο γεγονός πως δεν φέρει τόσο καινούρια πράγματα στο τραπέζι όσα έχει δείξει πως μπορεί με τα προηγούμενα παιχνίδια της η Arkane και πως η ιστορία δεν είναι κάτι τόσο σουπερζομπαγκάουα που θα έλεγε και ο Στέφανος, ειδικά για ένα άνθρωπο που δεν είναι πια στα 20 του. Δεν εννοώ κάτι για τους εικοσάρηδες μην παρεξηγηθούν.<br><br>Κλείνοντας, το σεντόνι μου, να παραδεχτώ πως προσπάθησα ν' αρχίσω μετά το δεύτερο playthrough του prey, το bioshock infinite, που το φέρνω βαρέως που δεν το έχω τελειώσει ακόμα, αλλά με ξένισε πολύ το πόσο κατευθυνόμενη εμπειρία έμοιαζε που δεν το προχώρησα αρκετά για να δω αν ανοίγει παρακάτω και ξανάπιασα το prey για playthrough χωρίς καθόλου neuromods για να δω αν θα μοιάζει έστω και λίγο με thief ή θα είναι περισσότερο τρεχάτε ποδαράκια μου.<br>