Τι παίζετε αυτό τον καιρό?

[pornostars]

Ξεκίνησα χθες το Silent Hill 3 HD και ομολογώ ότι είναι περισσότερο spooky από το 2.

Παιχνιδάρα.

 

[lucinos]

Τελικά το έχω ρίξει στο stellaris. Είναι πολύ «απλούστερο» και πιο ξεκούραστο από όσο φοβόμουν (φοβόμουν χειρότερα και δεν έχω πολύ όρεξη για χαοτικά παιχνίδια στην εκμάθηση). Επίσης παίζω χωρίς πρόβλημα multiplayer οπότε δεν είχα δυσάρεστη έκπληξη από εκεί.

Από adventure σχετικά πρόσφατα έπαιξα το Anna's Quest, ξεκούραστο, πολύ εύκολο, με μεγάλη διαφορά το πιο εύκολο που έχω παίξει από daedalic, καλό παιχνιδάκι. Και μετά έπαιξα το τρίτο μέρος τού Journey Down. Οκ αυτό παραήταν εύκολο, απογοήτευση. :-( Το παράκαναν. Γρίφος ούτε για δείγμα. Είναι τόσο εύκολο που είτε το παίζεις με walkthrough είτε χωρίς, τον ίδιο χρόνο θα κάνεις. Εκ τον υστέρων κοίταξα την κριτική, και διαφωνώ, είναι πολύ χειρότερο από το πρώτο (που φυσικά ήταν πολύ εύκολο αλλά παρέμενε adventure). Έπαιζα και κοίταζα και ξανακοίταζα τις επιλογές μήπως έχει επιλεγεί «είμαι εγκεφαλικά νεκρός» και αυτό είναι ακόμα έντονο γιατί σεναριακά είχαν ευκαιρίες για γρίφους που τις πέταξαν όλες στα σκουπίδια. Σκέφτομαι ότι αν κάποιος έχει παίξει τα δύο πρώτα επιτρέπεται να σκεφτεί να μην αγοράσει το τρίτο και να το δει σε βίντεο. Η εμπειρία δεν θα διαφέρει και πολύ.

 

[Borracho]

Σε βρίσκω μάλλον κάθετο, Λούτσινε.

Τα Journey Down ουδέποτε πλασαρίστηκαν ως σειρά πανδύσκολων adventure games για δυνατούς λύτες. Αντίθετα, προσέφεραν μια ευχάριστη ισορροπία μεταξύ πρόκλησης, χιούμορ, σεναρίου και χαρακτήρων και γι'αυτό και τα απόλαυσα προσωπικά. Είναι αλήθεια πως το τρίτο μέρος είχε επάνω του μια βιασύνη, μια σχετική προχειρότητα σε σχέση με το πρώτο και το δεύτερο, αλλά αν τα δεις σαν μια ενιαία αφήγηση που για λόγους παραγωγής κατακερματίστηκε, εξακολουθούν να έχουν ιδιαίτερη γοητεία.

Αν πάλι ψάχνεσαι για σκληρή πρόκληση, σου συστήνω ανεπιφύλακτα το Thimbleweed Park, με διαφορά το κορυφαίο point and click adventure τουλάχιστον της τελευταίας πενταετίας.

 

[Borracho]

Επίσης, αν και το ρηβιού θα το παραδώσει ο Σύντροφος Κοφρέτος, ήθελα να το γράψω : Το State of Mind έχω μια υποψία πως θα αποτελέσει ένα από τα αφηγηματικά sleeper hits της χρονιάς. Μια ώρα έχω γράψει ως τώρα, αλλά η γραφή είναι πολύ ανώτερη των προσδοκιών μου. Έχουμε ένα γνήσιο και σκληρό cyberpunk/φιλοσοφικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, με πιστευτούς χαρακτήρες, ενδιαφέρουσα πλοκή και μια αίσθηση καινοτομίας. Γρίφοι φυσικά δεν υφίστανται με την παραδοσιακή τους έννοια, αλλά καλούμαστε να ολοκληρώσουμε συγκεκριμένες ενέργειες στα πλαίσια της αφήγησης. Δεν το λες walking simulator με την καμία, αλλά δεν είναι ούτε με σφαίρες "κλασσικό adventure".

Όλσο, μεθαύριο κυκλοφορεί το ΤΕΡΑΣΤΙΟ Flipping Death της Zoink, πνευματικός διάδοχος του αριστουργηματικού Stick It To The Man! και ελπίζω να το έχετε ήδη προαγοράσει ούλοι. Με αυτά και τα Unavowed και We Happy Few στον ορίζοντα, θαρρώ πως δεν θα μείνει παραπονεμένο κανένα αρρωστάκι-του-σεναρίου

 

[Chosen Undead]

Tέλος το Uncharted 3. Επαθα μεγάλη πλάκα με το στορυ, την σκηνοθεσία και το gameplay. Aνετα το καλύτερο της τριλογίας, έφυγε σφαίρα χωρίς να βαρεθώ ή να κουραστώ στιγμή σε αντίθεση με τα προηγούμενα δύο της σειράς. Πολλά και αξέχαστα σκηνικά. Τα ξαναλέμε στο μέλλον φίλε Drake, ελπίζω το 4 να είναι ακόμη καλύτερο όταν και όποτε πάρω PS4.

Πιάνω το Last of Us τώρα να δω κατά πόσον ισχύει πως είναι το καλύτερο παιχνίδι της Naughty Dog ever

 

[Grotenfrod]

Για το State of Mind επιβεβαιώνω την εξαιρετική ατμόσφαιρα με φιλοσοφικές πινελιές για το εγγύς μέλλον. Περισσότερα σύντομα.

 

[Sugamoto Panagia]

μετά από τόσα χρονια θυμήθηκα οτι έπρεπε να τελειώσω το darksiders 2. τώρα κάνω κούτσα κούτσα ενα playthrough στο darksiders.

 

[shredder]

Τερματισα το yakuza 0! Τους εδειρα ολους!

 

[Stamatimenos]

Τέλειωσα με το Elex (τα λόγια περιττά, γούσταρα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τη φάση!) και έπιασα το Bard's Tale το παλιό το καλό, αλλά remastered
Παράλληλα WoW και λέω να δοκιμάσω το Gloria Victis, κέρδισα key. Το παίζει κανένας άλλος? αlphaτζίδικο είναι αλλά λένε καλά λόγια, και άλλοι έχουν ήδη συμπληρώσει πολλές ώρες στο Steam.

 

[ikati7477]

Monster Hunter world και επειδη ειμαι ανωμαλος προσπαθω και για Dark Souls 3 Soul Level 1 challenge

 

[j_lynx]

[quote quote=503756] προσπαθω και για Dark Souls 3 Soul Level 1 challenge

[/quote]

Αυτό είναι hardcore!!

Καλά κουράγια σου εύχομαι!!!

 

[j_lynx]

Αυτό το καιρό ανάμεσα στο Darkest dungeons και το dreamfall chapters, παίζω κάνα ματσάκι White noise 2 και μιας και το έχει το πρώτο tier του humble είπα να γράψω τις εντυπώσεις μου.

Πρόκειται για ένα asymmetrical horror όπου 4 investigators προσπαθούν να βρούν 8 clues στην πίστα ώστε να εμφανιστεί το artifact και να το καταστρέψουν ώστε να στείλουν στον αγύριστο το φοβερό και αδηφάγο τέρας που κυνηγάει να τους καταβροχθίσει. Στο όλο εγχείρημα έχουν για βοήθεια μία πυξίδα, η οποία ενεργοποιοντας την, δείχνει για κάποια δευτερόλεπτα την γενική κατεύθυνση που βρίσκεται το κοντινότερο clue , αλλά δεν είναι για χόρταση, μιας και το cooldown που έχει ο κάθε investigator για να την χρησιμοποιήσει δεν είναι καθόλου  μικρό. Η δεύτερη βοήθεια είναι ο γενικός κανόνας ότι τέτοια πλάσματα της κολάσεως είναι φωτοευαίσθητα έτσι απλώς το φως του φακού είναι ικανό να τα στανάρει και να τα αναγκάσει να κάνουν teleport μακριά τους.

Το μοχθηρό τέρας από την άλλη , δεν μπορεί να κάνει κατά μέτωπο επίθεση, δεδομένου πάντα ότι οι investigators μένουν μαζί ώστε να μπορούν να σώσουν με τον φακό όποιον επιτεθεί το τέρας ( θέλει και κάποια ώρα για να τον φάει ) , αναγκάζεται να προβεί σε τακτικές λιονταριού - γαζέλας. Προσπαθεί να απομονώσει κάποιον από το γρούπ για να του του την πέσει με την ησυχία του. Σε αυτό πολύτιμη βοήθεια είναι τα διαφορετικά skills που έχει το κάθε τερατάκι, όπως να χαλάει για κάποια ώρα τους φακούς ή να βάζει idols τα οποία μπερδεύουν την πυξίδα των investigators.

Στο θέμα progression , ανεβαίνοντας level ξεκλειδώνονται καινούριοι investigators καθώς και skins για τον εκάστοτε, με λίγο διαφορετικά stats. Νέα “όπλα” κάνουν την εμφάνισή τους τα οποία είτε φέγγουν περισσότερο με κόστος να καίνε περισσότερη μπαταρία ή το ακριβώς αντίθετο. Ομοίως ξεκλειδώνονται και νέα τέρατα .

Γενικότερα δεν είναι κακό παιχνίδι, αλλά δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο στο είδος του. Τα γραφικά και το animation φαίνονται αρκετά ξεπερασμένα για παιχνίδι του 2017 και το gameplay είναι αρκετά απλό. Σίγουρα το dead by daylight που υπάρχει στο τελευταίο tier είναι κατα πολύ ανώτερο (περισσότερα για αυτό σύντομα γιατί είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο παιχνίδι) , αλλά για 1 ευρώ που έχει το tier 1 why not; Το μόνο κακό είναι ότι δεν φαίνεται να είναι πολύ μεγάλο το community οπότε δεν ξέρω κατά πόσο θα συνεχίσει να έχει κόσμο.

 

[shredder]

Ξεκινησα το Strange Brigate που βγηκε σημερα και σφαζω σκελετους ζομπι μουμιες ..... Σε max settings 1440p 60 fps τρεχει και αυτο οπως και το προηγουμενο παιχνιδι της rebelion το sniper elite 4  Το ξεκινησα και σφαζω ζομπι σκελετους μουμιες κτλ! Ολα ULTRA 2560X1440 60 https://www.techspot.com/article/1685-strange-brigade-benchmarks/    Παιξτε το να χαρειτε σφαγη!

 

[kara]

Τι απίστευτη παιχνιδάρα που είναι το Monster Hunter World. Ολοκλήρωσα την campaign μονορούφι σε 132 ώρες και τώρα έφτασα στο endgame για ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση και συγκινήσεις. Είμαστε κυνηγοί όνομα και πράμα. Ο σωστός κυνηγός πάει προετοιμασμένος στη μάχη, κάνει έρευνα για το υποψήφιο θήραμά του, μαθαίνει για τις αδυναμίες του και πως να τις εκμεταλλευτεί ενώ αποστηθίζει τη συμπεριφορά του ώστε να μην τον κλαίνε οι ρέγκες αργότερα.

Το κάθε τέρας έχει εντελώς διαφορετική συμπεριφορά και προσωπικότητα. Το main quest εξελίσσεται πολύ ομαλά και η δυσκολία ανεβαίνει στρωτά. Το οικοσύστημα είναι ζωντανό και ακολουθεί τους νόμους τις διατροφικής αλυσίδας. Δεν υπάρχει πιο εντυπωσιακή και ταυτόχρονα τρομακτική στιγμή στο παιχνίδι όταν εκεί που κυνηγάμε το θήραμά μας έρχεται να παίξει ξύλο μαζί του ένα ακόμα μεγαλύτερο τέρας και εμείς βρισκόμαστε στη μέση. Μπορώ να πως όλες μοιάζουν με μικρά Boss Fights, εκτός από τους Elder Dragons που είναι μεγάλα Boss Fights. Την επόμενη κατηγορία Tempered (πιο πολύ ζωή, πιο πολύ damage, πιο πολύ επιθετικότητα, γενικά όλα πιο πολύ) ακόμα δεν την έχω δει.

Το σύστημα μάχης είναι απολαυστικό και ένας βασικός λόγος για να ασχοληθεί κάποιος με το MHW. Υπάρχουν 14 διαφορετικά είδη όπλων και έχουμε πρόσβαση σε όλα. Έπαιξα με Long Sword (Κατάνα), είχα πολύ καλό mobility και built-up damage. Όσο περισσότερα πετυχημένα χτυπήματα έκανα, τόσο το καλύτερο. Είδα και λίγο το Greatsword, το οποίο έχει τελείως διαφορετική συμπεριφορά. Πολύ πιο αργό και βαρύ, κάνει charge attacks ενώ θέλει πολύ καλό timing και σημάδι σε συγκεκριμένα σημεία του τέρατος. Υπάρχει training για τα όπλα, αλλά σίγουρα χρειάζεται και guide διότι δεν αναφέρονται όλες οι κινήσεις τους.

Ο χαρ/ρας μας δεν έχει στατιστικά ή level, τα skills τα παίρνει από τα εκάστοτε armor pieces που φοράει. Αργότερα στο παιχνίδι αποκτούμε πρόσβαση σε δυο σετ από κάθε armor, ένα με περισσότερα skills και ένα με slots για decorations. Τα decorations μπαινοβγαίνουν στα κομμάτια της armor και του όπλου προσφέροντας ακόμα μεγαλύτερη παραμετροποίηση. Το παιχνίδι έχει μπόλικο micromanagement και ένα σωρό υπό-μενού και μηχανισμούς.

Ερχόμαστε στον άλλο βασικό (ή αποτρεπτικό) λόγο για να παίξει κάποιος το MHW το Grinding. Ο τίτλος είναι ωδή στο Grinding. Οτιδήποτε χρειαζόμαστε πρέπει να μας πέσει ως loot, δεν μπορούμε να αγοράσουμε, ούτε να ανταλλάξουμε με άλλους παίκτες δεν υπάρχουν microtransactions ή shortcuts. Κι όμως ο τίτλος και σε αυτό είναι εξαιρετικός. Κάθε φορά που ερευνούμε ένα τέρας μαθαίνουμε δυνάμεις/αδυναμίες καθώς και δυνητικά drops και τις πιθανότητές τους. Έτσι υπάρχει RNG αλλά μπορούμε να το βοηθήσουμε αυξάνοντας τις πιθανότητες πχ αν θέλουμε την ουρά έτσι και την κόψουμε είναι σχεδόν σίγουρο πως θα την πάρουμε, αν θέλουμε claws πρέπει να βαράμε στα νύχια να του τα σπάσουμε ή αν θέλουμε horns να του σπάσουμε τα κέρατα κ.ο.κ. Εμένα που αυτοσκοπός μου είναι να φτιάξω όλες τις armor (δεν είναι απαραίτητο) δεν με έχει κουράσει η επανάληψη στα τέρατα, αφού καμιά μάχη δεν είναι ίδια και έχω δρόμο ακόμα μπροστά μου.

 

[j_lynx]

υπάρχουν κάποια παιχνίδια που όσο νιώθεις ότι πλησιάζεις στο τέλος και κλιμακώνεται η ένταση σε κάνουν να μην σηκώνεις κεφάλι μέχρι να το τερματίσεις και ας έχει ξεκινήσει ο Ήλιος να απλώνει τις αχτίνες του έξω. Εκεί ξέρεις ότι κάτι έχει κάνει πάρα πολύ καλά το παιχνίδι, και αυτό ακριβώς έκανε το Dreamfall chapters. Έχοντας το παίξει καπάκι από το dreamfall, τολμώ να πω ότι το απόλαυσα ακόμα περισσότερο γιατί μπορεί να μην είχα αυτό το αίσθημα ότι ξαναεπισκέπτομαι αγαπημένα μέρη ύστερα από χρόνια, αλλά είχα τα γεγονότα πολύ πρόσφατα και η αγωνία μου για το πως θα κλείσει αυτό το όμορφο κεφάλαιο παρέμεινε αμείωτη , μακριά από την φθορά που έρχεται όταν περιμένεις κάτι για πάρα πολλά χρόνια. και το παιχνίδι για μένα πραγματικά ήταν υπέροχο. Με τις παραμυθένιες τοποθεσίες του και την τρομερή του κλιμάκωση που με έκανε να κλείσω σχεδόν μεροκάματο τις τελευταίες μέρες απανωτά στο pc. Πραγματικά από τα παιχνίδια που στεναχωρήθηκα όταν τελείωσε, αλλά με παρηγορεί η σκέψη ότι θα επιστρέψω μετά από κάποιον καιρό για μια οδύσσεια που θα συμπεριλαμβάνει και το Longest Journey το οποίο το είχα παίξει πάρα πολύ παλιά και δεν θυμόμουν πολλά πράματα.

 

[Borracho]

Χα, σ'ευχαριστώ που το μοιράστηκες αυτό, Λύγκα. Πάντα είχα την περιέργεια να ακούσω την άποψη ενός ανθρώπου που έπαιξε το Chapters στα καπάκια μετά το Dreamfall και χαίρομαι που το απόλαυσες όπως έπρεπε. Ο τίτλος απευθύνεται αποκλειστικά στους 'μυημένους' της επικής αφήγησης του Tornquist και παρά τα όποια τεχνικά του θέματα, κατορθώνει να λάμψει δια των μεγατόνων ψυχής που τον διαπνέουν.

 

[Bathory]

Αυτό έλειπε να μην σου άρεσε το πανέμορφο αυτό ταξίδι. Αντρίκια δάκρυα. Μόνο.

Τελικά σου φάνηκε ρε Λύγκα ωδή στους sjw;

 

[j_lynx]

[quote quote=504039]Αυτό έλειπε να μην σου άρεσε το πανέμορφο αυτό ταξίδι. Αντρίκια δάκρυα. Μόνο.

Τελικά σου φάνηκε ρε Λύγκα ωδή στους sjw;

[/quote]

Όχι καθόλου. Υπάρχουν κάποια γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να πηγαίνουν προς sjw αλλά είναι ωραία τοποθετημένα και δεν με ενόχλησαν καθόλου. ίσα ίσα προσέθεταν στο Lore.

 

[Borracho]

Συμφωνώ. Έχει δημιουργηθεί μεγάλη πόλωση στην gaming κοινότητα τα τελευταία χρόνια με αυτές τις κουταμάρες και έτσι η εισαγωγή κάθε "ευαισθησίας" που παρεκκλίνει από το 'μάτσο ηλίθιος με καραμπίνα' αρχέτυπο υπεραναλύεται σε σημείο γελοιότητας. Αν κάτι ταιριάζει με την ιστορία σου, ταιριάζει και είσαι μάγκας. Αν κοιτάς να τσεκάρεις κουτάκια σε λίστα του τοπικού σου λόμπι, είσαι για τις μάπες. Πάντα ίσχυε, απλά τελευταία γίνεται περισσότερο αισθητό.

 

[Sugamoto Panagia]

Eβαλα τλκ στον πάγο το darksiders 1 (στόχος πάντα να το τελειώσω πριν παίξω το 3 αλλά έχω καιρό) γιατί για κάποιο λόγο μου ήρθε όρεξη να δοκιμάσω ξανά την τύχη μου στο kingdom of amalur. για την ιστορία το amalur το είχα ξεκινήσει πειρατικό αποφάσισα να το αγοράσω γιατί μου ειχε φανεί συμπαθητικό και τλκ το παράτησα μιας και η τύχη μου είπε @%@$@$5. είχε χαθεί το save (η δεν το διάβαζε κάτι τέτοιο έχουν περάσει και χρονια δεν θυμάμαι). 30κατι ώρες χαμένες δεν ξανά είχα το κουράγιο να το πιάσω.

Tώρα είμαι κοντά στις 55 ώρες 4 περιοχές φαίνεται να έχουν μείνει προς εξερευνηση/questing (δεν εχω τα dlc δεν ξέρω αν θα μπω στον κόπο να τα αγοράσω) στορυ δεν είναι κακό μεν αλλά νταξ ο salvatore δεν φημίζεται για τις υπερσεναριαρες που γράφει πάντα generic ήταν. γραφικά έχουν γεράσει πολύ ωραία μιας και είναι καρτουνιστικα και το art style μου αρέσει (εδω να δώσουμε τα εύσημα στον mcfarlane) και η όλη φάση θυμίζει παραμύθι. βασικά θυμίζει και σαν παιχνίδι το fable σε ποιο ανοιχτό κόσμο λόγο των ken rolstor (lead designer morrowind-oblivion) και mark nelson (designer oblivion).

Ισως τλκ να είναι και αδικημένο παιχνίδι μιας και βγήκε κάνα 3μηνο μετά το skyrim αν και είχε αρκετά bugs και όπως είπα αρκετά generic (ε πρέπει να το αναφέρω ξανά ο salvatore πάντα generic έγραφε) και κάποια quests καθαρά fetch quests. τεσπα πάω να το τελειώσω μιας και είμαι σχετικά κοντά στον τερματισμό ο/