Τέλος το Wet Dream Don't Dry. ( Ακόμα και το όνομα του Easter egg είναι το άτιμο. Θυμίζει ένα Ιαπωνικό παιχνίδι όπου σε κάποιες φάσεις παίζεις ξύλο στο ξεκούδουνο με το pet σου , μια ξανθιά γάτα)
Το παίγνιο ήταν απολαυστικότατο από την αρχή μέχρι το τέλος και ομολογώ ότι το είχα φοβηθεί όταν το είχα πρωτοδεί. Τελικά οι φόβοι αποδείχτηκαν αβάσιμοι και το παιχνίδι άξιζε με το παραπάνω. Είναι γεμάτο σάτυρα και Easter Eggs από σύγχρονα γεγονότα και ταυτόχρονα καταφέρνει να κρατάει ακριβώς το Feeling που είχαν τα παλιά Larry. Ακόμα και οι παρδαλοί γρίφοι όπου αναγκάζεσαι να δοκιμάσεις τα πάντα με τα πάντα για να βρεις την λύση, αν και όπως λέει ο Κυρ Στέφανος, μόλις το κάνεις καταλαβαίνεις ότι το παιχνίδι σου έχει δώσει Hint , απλώς δεν είχε πάει με τίποτα το μυαλό σου.
Το κακό είναι ότι το παιχνίδι δεν έλαβε την αναγνώριση που του αρμόζει και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα υπάρξει συνέχεια των περιπετειών του αγαπητού Larry. Το παράδοξο είναι ότι οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι δεν έπιασε το Feeling των παλιών παιχνιδιών, κάτι που με κάνει να αναρωτιέμαι για άλλη μια φορά αν ζω σε άλλον κόσμο ή απλώς αυτοί που το γράφουν αυτό πιάνουν για παλιό Larry το Magna Cum . Θα μπορούσαν βέβαια να είναι απλώς άτομα που έγιναν offended , ( δεν είναι και δύσκολο εξάλλου) από την καυστική πένα των δημιουργών. Ότι και να φέρει το μέλλον πάντως, αυτό το studio σίγουρα απέκτησε άλλον έναν φαν.