Barbarians
Καλογυρισμένο, Edgelord (όπως το αποκάλεσε και ο Νορθ στο δισκόρδ), Γερμανικό fan-fiction.
Αφήνοντας στην άκρη τις υποκειμενικές ιστορικές κρίσεις (όπως το ότι ο Arminius ήταν ένας σιχαμερός προδότης που σαπίζει στην κόλαση, και η Ρώμη τον γλεντάει μέσα από το χωροχρονικό συνεχές), και με δεδομένο ότι ο σιχαμερός προδότης Arminius έχει περίοπτη θέση στο αφήγημα του Γερμανικού Εθνικού Μύθου (άρα συνεπώς εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ιδιαίτερα τη σημασία της σιχαμερής μορφής του), η πρώτη σεζόν των 6 επεισοδίων είναι ίσως ότι πιο underwhelming έχω δει φέτος. Underwhelming διάλογοι, underwhelming χαρακτήρες, underwhelming σεναριακά νήματα (το άσκοπο ερωτικό τρίγωνο πχ) που κορυφώνονται σε μια underwhelming μάχη.
Αν υπάρχουν παράγοντες που λυτρώνουν την παρουσίαση, είναι το γλωσσολογικό, που προσφέρει ευπρόσδεκτη αλλαγή από το καθιερωμένο "όλοι είναι βρετανοί" (και πάλι εννοείται δεν είναι 100% πιστό στην εποχή, αλλά ας μην τα θέλουμε και όλα δικά μας), τα κοστούμια, οι στολές, τα όπλα και τα υψηλά production values εν γένει (με ορισμένες εκπτώσεις στην ιστορική ακρίβεια, χάρην ευκολίας, όπως ο αναβολέας στα άλογα), και η απεικόνιση των Ρωμαίων, που βγάζουν αυτήν την ψύχραιμη, υπεροπτική ανωτερότητα (ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ) που μου θυμίζει την Αυτοκρατορία στο παλιό καλό Star Wars.
Α, και το ότι με ωθεί στο να κατεβάσω ξανά το Rome 2 Total War.
Καλογυρισμένη μετριότητα, κατά τα άλλα. Και προφανώς δεν είναι ούτε μία τρίχα από τα @@ του παμμέγιστου ROME του HBO.
6/10.