Λοιπόν αφού το τελείωσα πριν (αρκετές) μέρες ας καταθέσω κι εγώ <strike>πέντε πράγματα</strike> ένα μικρό σεντόνι<br><br>Ξεκινάω από αυτά που δε μου άρεσαν ή ήθελαν βελτίωση (τα 4 πρώτα θεωρώ σοβαρά, τα υπόλοιπα είναι περισσότερο nitpicking/personal gripe)<br><br><br>-Κάποιες περιοχές θα μπορούσαν να είναι μεγαλύτερες (π.χ. το λημέρι των Sticha, Necropolis κλπ.)<br><br>-Λίγα guilds σε σχέση με το Planescape (6 είχε αν δεν κάνω λάθος), εδώ 5, 1 joinable, 2 με quest, και έχω την εντύπωση ότι κόψανε ένα, το οποίο αναφέρεται σε 3-4 περιπτώσεις σε διαλόγους. Ελπίζω στα μελλοντικά τους patch να επαναφέρουν ό,τι έλειπε.<br><br>-Πολύ λίγο voice acting. Δε λέω κάθε γραμμή διαλόγου να διαβάζεται αλλά ρε γαμώτο στους σημαντικούς χαρακτήρες δώσε λίγο volume παραπάνω.<br><br>-Το παιχνίδι αν και είχε καλή διάρκεια, χρειαζόταν ένα 3ο hub, όπως την Oasis of M'ra Jolios που περιόρισαν σε μια μικρή περιοχή στο Castoff's Labyrinth<br><br>-Σχετικά λίγες esoteries (spells) για nano. Εντάξει δεν περιμένω αριθμό επιπέδου BG 2 αλλά λίγες παραπάνω θα μπορούσε να έχει, όχι απαραίτητα επιθετικές esoteries<br><br>-Θα έπρεπε να υπάρχουν πανοπλίες για τους companions (αναβαθμίζονται στο παιχνίδι με το κατάλληλο αντίτιμο), στα υπόλοιπα slots ήταν κομπλέ<br><br>-Πολλά cyphers μετράγανε από τη μέση του παιχνιδιού και μετά (ειδικά με τη Rhin στο party) αλλά θα ήθελα να μπορώ να τα βγάλω και να τα φυλάω για δύσκολες στιγμές, κι όχι με το έτσι θέλω να μπαίνουν στα slot του Last Castoff και να αυξάνουν το sickness.<br><br><br><br>Τι μου άρεσε<br><br>-Το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των καταστάσεων μπορεί να λυθεί χωρίς μάχη (η οποία btw είναι τέρμα λειτουργική κι εύχρηστη, οκ δεν είναι και Fallout Tactics αλλά και πάλι). Ακόμη και σε Crises, σχεδόν πάντα υπήρχε εναλλακτική από το ξύλο. <img src="/bigsmile.gif" width="" height="" alt="
" title="
" class="bbcode_smiley" /><br><br>-Οι companions. Rhin απίστευτη και συγκινητική, επική ανατροπή κοντά στο φινάλε (ξαναλέω τα cyphers είναι φτιαγμένα για αυτό το χαρακτήρα). Nerdy Erritis τον λάτρεψα, ηρωισμός που εξελίσσεται σε mindfuck κατάσταση. Matkina, πονεμένη ιστορία, ίσως ο πιο κυνικός και ταυτόχρονα ανθρώπινος χαρακτήρας στην ομάδα μου, <span class="bbcode_spoiler">μια σκοτεινή, μίζερη version της Imoen</span>. Άρτιο γράψιμο-παρουσίαση όλοι τους. Για τους υπόλοιπους recruitable npcs δεν έχω άποψη γιατί δεν έμειναν και πολύ δίπλα μου.<br><br>-Οι περιοχές και ο σχεδιασμός του. Οι μικρές ήταν περίπου το ίδιο σε έκταση με αυτές του PS, ενώ και οι μεγάλες on par με τις αντίστοιχες μεγάλες αυτού. Κατά τ' άλλα προσκύνησα ημίθεο George Ziets με τη φάση στο Bloom. Πολύ λεπτομέρεια στον κόσμο του παιχνιδιού γενικότερα, κάθε λίγα μέτρα έχει και κάτι ενδιαφέρον να δεις ή να ακούσεις. Πτώση ποιότητας δεν υπήρχε ούτε για αστείο (το τελευταίο 1/3 είναι ακόμη καλύτερο απ΄ότι είχε προηγηθεί). Μια μικρή κοιλιά στο Valley of Dead Heroes-Necropolis βρήκα που έσπαγε το ρυθμό αλλά με εξαίρεση αυτό το κομμάτι, immersion rollercoaster από την αρχή μέχρι το φινάλε. Και σε γενικότερο design-πρόοδο-ταξίδι θυμίζει πολύ του PS με τη διαφορά πως εδώ <span class="bbcode_spoiler">έλειπε η αντίστοιχη επιστροφή στο Sagus Cliffs, και μιας και δε θα είχε και πολύ νόημα για αυτό λέω πως η Όαση για τελικό hub θα μέτραγε πολύ.</span><br><br>-Γράψιμο-κόσμος-lore. Αριστοτεχνικό από τον κάθε δευτεροτρίτο npc και τις περιγραφές στα αντικείμενα (όπου αν είχες το κατάλληλο knowledge skill έβλεπες έξτρα λεπτομέρεια) μέχρι φυσικά τους απαράμιλλης ποιότητας διαλόγους. Πολύ κείμενο αλλά δεν υπήρχε στιγμή που να βαρέθηκα ή να σκεφτόμουν "άντε τελείωνε". Τα Meres ήταν όμορφη πινελιά. Όχι μόνο παίζουν άψογα το ρόλο των βιβλίων στα παλιότερα rpg με ένα πιο διαδραστικό κι ενδιαφέρων τρόπο (γινόμασταν πρωταγωνιστές για λίγο, σε ιστορίες που απλά μέχρι τότε μας είχε αναφέρει με αληθή ή όχι και τόσο τρόπο το παιχνίδι) αλλά-τσεκαρισμένο αυτό που λέω-ανταμείβουν και με xp αν με τις κατάλληλες επιλογές καταλήξουμε σε "σωστή" έκβαση, από τις 2-3 που συνήθως έχουν. Επιπλέον, οι περισσότερες ιστορίες που περιείχαν οι Merecasters<span class="bbcode_spoiler">(πρόκειται για αναμνήσεις άλλων Castoffs)</span> ήταν άκρως ενδιαφέρουσες και πρόσθεταν το δικό τους λιθαράκι στο χτίσιμο του κόσμου. Μου θύμισαν τις storybook στιγμές του Pillars of Eternity. ^.^ <br>Θα ήθελα πολύ να δω ένα sequel/νέο παιχνίδι στο σύμπαν του Numenera.<br><br>-Η ιστορία. Ο κεντρικός μπορεί να μην τόσο τραγική φιγούρα όσο ο Nameless One, και λογικό, αφού είναι νέα ύπαρξη που αναζητά το ρόλο της αλλά δεν τον κάνει αδιάφορο. Δεν υπήρξε στιγμή που να μη μπήκα στο πετσί του ρόλου. Όλα τα γεγονότα, μέχρι και τους τίτλους τέλους, είναι τέλεια πλεγμένα μεταξύ τους και έχουν νόημα, από το ποιος ήταν ο Changing God κι γιατί έκανε ό,τι έκανε, ο ρόλος της First Castoff, οι Tides και γιατί καταδίωκε τους castoffs η Sorrow. Το δε φινάλε ήταν πλήρως εναρμονισμένο με την ιστορία (με δεδομένο φυσικά ότι προσέχαμε τι γινόταν και δεν κάναμε skip... every other line) και έρχεται απολύτως φυσικά βάσει αυτών που βιώσαμε. Ό,τι και να λέει ο μειοψηφικός όχλος για "ME3 all over again", παραβλέπει μια σημαντική διαφορά. Το φινάλε της περιπέτειας του Shepard ήταν <span class="bbcode_spoiler">deus ex machina και shoehorned κατάληξη</span>. 3 επιλογές που έκαναν κρα ότι μπήκαν τελευταία στιγμή και αγνοούσαν τι είχαμε κάνει.<br>Στο Numenera η κορύφωση ΔΕΝ είναι αποκομμένη ή afterthought, έχουμε περισσότερες επιλογές με την αντίστοιχη κατάληξη, κανένα από αυτά δεν είναι ξεκάθαρα καλό <span class="bbcode_spoiler">(ΟΛΑ αφήνουν πικρή γεύση, προσωπικά επέλεξα να συνεχίσει η κάστα μας να ζει στις αναμνήσεις της Matkia, τη θεώρησα την πιο σωστή επιλογή σύμφωνα με τα πιστεύω του χαρακτήρα μου και του παρελθόντος που στερήθηκε)</span> και http://guides.gamepressure.com/tormenttidesofnumenera/guide.asp?ID=38946" class="bbcode_url">πολλές επιλογές έχουν αντίκτυπο στο τι θα δούμε. Και ναι, μετράνε και οι κυρίαρχες tides (με blue και gold ταυτόχρονα τελείωσα, ναι είναι εφικτό το πάνω από μία tides).<br>Και στιγμές όπως <span class="bbcode_spoiler">το τετ-α τετ με τον Adversary στη Fifth Eye Tavern</span> και όλο το <span class="bbcode_spoiler">set piece με την Endless Gate και τον Inifere</span> που ρίχνουν σαγόνια, <b>δε φτιάχνονται κάθε μέρα σε rpg</b>, αγαπητοί. Τέλος.<br><br>-Last but not least, μουσική. Εντάξει, Mark Morgan είναι αυτός, ζωγράφισε ξανά. Απόλυτα ταιριαστά και μελαγχολικά themes, ειδικά κάποια ανατολίτικα ή με industrial επιρροές, τέρμα ανατριχίλα. Στο repeat το έχω αυτό τον καιρό το https://www.youtube.com/watch?v=PA83Y6klRU4" class="bbcode_url">cd που είχε η retail Λίγο καλύτερη μίξη να είχε, σε κάποιες περιοχές οι ambient ήχοι είναι πιο δυνατοί απ΄όσο θα έπρεπε.<br><br><br>Το παιχνίδι το ευχαριστήθηκα. Μπήκα με κάπως μειωμένες προσδοκίες και τελικά ήταν ψιλοακατέργαστο διαμάντι. Το vibe του PS, 90% της ώρας το έπιανε. Έχει τα θέματα του, αλλά κάνει τόσα πράγματα σωστά...