REPUBLIQUE REMASTERED

Το Kickstarter του Republique ανακοινώθηκε το 2012, τότε που ακόμη η πλατφόρμα φάνταζε ως μια ανεξάντλητη δεξαμενή τίτλων που οι παίκτες μονάχα να ονειρευόμαστε μπορούσαμε πλέον. Το εξαιρετικό artwork σε συνδυασμό με την ανακοίνωση πως ανάμεσα στους σχεδιαστές του παιχνιδιού θα ήταν και βετεράνοι της μυθικής σειράς Metal Gear Solid, κέντρισε το ενδιαφέρον μου. Η αποκλειστική κυκλοφορία του τίτλου σε mobile συσκευές, φυσικά τερμάτισε κάθε ενδιαφέρον μου, εκεί και τότε. Είναι εξάλλου γνωστό τοις πάσι πως τα δήθεν «παιχνίδια» που κυκλοφορούν σε mobile συσκευές, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αμυδρά καμουφλαρισμένες απόπειρες επένδυσης τεραστίων ποσών σε microtransactions και ουδέν έτερον.

Ο Ryan Peyton, ιδρυτής της Camouflaj, θέλησε να καταρρίψει το ισχύον αξίωμα, δημιουργώντας το πρώτο «αληθινό» παιχνίδι που θα κυκλοφορούσε ποτέ για mobile συσκευές. Παίζοντας την Remastered έκδοση του Republique στις αρχές του 2015, μπορώ να δηλώσω με το χέρι στην καρδιά, πως ο άτιμος, τα κατάφερε.

Φίλε κοίτα πίσω σου, μια τρικέφαλη μαϊμού!

Το Republique λαμβάνει χώρα στην μυστηριώδη αποικία της Metamorphosis, μιας «πρότυπης» κοινότητας, αστυνομοκρατούμενης στο έπακρο, όπου η εμμονική προπαγάνδα του Διευθυντή, καθορίζει ακόμη και την μικρότερη πτυχή της καθημερινής ζωής. Η αυλαία ανοίγει όταν ένα βράδυ, δεχόμαστε μια κλήση στο κινητό μας από μια έντρομη έφηβη, την Hope, η οποία ελάχιστες στιγμές αργότερα, συλλαμβάνεται για κατοχή απαγορευμένης λογοτεχνίας. Παρακολουθούμε ολόκληρο το περιστατικό μέσα από τις κάμερες ασφαλείας του δωματίου της και όταν οι φύλακες απομακρύνουν την Hope, ερχόμαστε σε επαφή με έναν…ασυνήθιστα σπασίκλα αστυνομικό, ο οποίος προτίθεται να μας βοηθήσει να φυγαδεύσουμε την Hope από την εφιαλτικά δυστοπική αποικία της Metamorphosis.

Η Hope θα χρειαστεί όχι λίγη, αλλά *πολλή* βοήθεια από εμάς, προκειμένου να τα καταφέρει.

Κάπως έτσι ξεκινά μια ιδιαίτερη stealth περιπέτεια δευτέρου προσώπου, όπου καλούμαστε να καθοδηγήσουμε την Hope μέσα από περιβάλλοντα γεμάτα εχθρούς, προκειμένου να δραπετεύσουμε από την αποικία και στην πορεία, να ανακαλύψουμε τι επακριβώς συμβαίνει, ποια είναι η πραγματική μοίρα του δόκτορος Zager αλλά και ποια είναι αυτή η μυστηριώδης Άφιξη για την οποία προετοιμάζονται άπαντες με θρησκευτικό σχεδόν, ζήλο.

Όσοι έχετε παίξει το αμφιλεγόμενο Watch_Dogs, θα βρεθείτε σε πολύ γνώριμα λημέρια αναφορικά με τον χειρισμό του παιχνιδιού. Δεν ελέγχουμε ποτέ την Hope απευθείας. Αντίθετα, πατώντας το πλήκτρο «Space», η δράση του παιχνιδιού παγώνει και ενεργοποιείται το «OMNI View», το μαγικό χακεροεργαλείο μας, το οποίο με την σειρά του μας επιτρέπει να αλληλοεπιδρούμε ως μικροί θεοί με τον κόσμο του παιχνιδιού. Εάν δηλαδή θέλουμε η Hope να ανοίξει μια κλειδωμένη πόρτα στην άλλη άκρη του δωματίου, θα πρέπει να παγώσουμε τη δράση, να «πηδήξουμε» από τη μια κάμερα στην άλλη μέχρι να έχουμε οπτική επαφή με την κλειδωμένη πόρτα και κατόπιν να την χακάρουμε, ώστε να ξεκλειδώσει. Κατόπιν, ξεπαγώνουμε τη δράση και καθοδηγούμε την Hope από κάλυψη σε κάλυψη, αποφεύγοντας τους φρουρούς, μέχρις ότου να φτάσουμε στον προορισμό μας.

Η Mireille Prideuax, ενδεχομένως δεν είναι όλα όσα φαίνεται εκ πρώτης όψεως…

Ο συγκεκριμένος μηχανισμός/ρυθμός της δράσης απαιτεί έναν χρόνο εξοικείωσης, καθώς στην αρχή ενδέχεται να μπερδευτείτε με την ακριβή εναλλαγή των δυο λειτουργιών. Από την στιγμή όμως που θα κατανοήσετε τις δυνατότητες που προσφέρουν τα δυο interfaces (OmniView και «κανονικό») δεν θα αντιμετωπίσετε το παραμικρό πρόβλημα και θα μπορέσετε να βυθιστείτε στη φουτουριστική δυστοπία του Republique. 

Η παραγωγή του τίτλου είναι εξαιρετική. Πέρα από το απλοϊκό αλλά διασκεδαστικό μοντέλο stealth που βρίσκεται στον πυρήνα της εμπειρίας, έχουν επιστρατευθεί μεταξύ άλλων, τα φωνητικά ταλέντα των David Hayter (Solid Snake-ίτσες, σκούξτε άφοβα) και Jennifer “Every Strong Female Lead In A Video Game Since 2005” Hale, ενσαρκώνοντας τους Dr. Zager και Mireille Prideaux αντίστοιχα. Η δε Unity 5 μηχανή γραφικών, αποδίδει εξαιρετικά περιβάλλοντα και φωτοσκιάσεις, προσδίδοντας ένα επίπεδο γραφικής πιστότητας που σε καμία περίπτωση δεν συνδέουμε με mobile τίτλους. Το οπτικοακουστικό σύνολο είναι τόσο φροντισμένο, που εάν κάποιος δεν γνωρίζει πως ο τίτλος αποτελεί mobile port, δεν υπάρχει περίπτωση να το υποπτευθεί παίζοντας. Τρία από τα πέντε συνολικά επεισόδια του Republique είναι διαθέσιμα αυτή την στιγμή, με κάθε επεισόδιο να προσθέτει διαρκώς νέα στοιχεία και δυνατότητες στο gameplay, αφήνοντας μεγάλες υποσχέσεις για την ανάπτυξη και την εξέλιξη των μηχανισμών του παιχνιδιού όσο αυτό πλησιάζει στο φινάλε του.

H Unity 5 πραγματικά εντυπωσιάζει με την απόδοση των φωτοσκιάσεων στους περιβάλλοντες χώρους.

Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά τι αποτελεί τον πυρήνα της εμπειρίας του Republique. Η Hope, διαρκώς τρομοκρατημένη και κυνηγημένη, αποδίδεται πειστικά. Μάχες και καουμποηλίκια τύπου Deus Ex, τα ξεχνάτε. Έχουμε στην διάθεσή μας σπρέι πιπεριού, κάποια Taser και νάρκες με υπνωτικό αέριο προκειμένου να στήνουμε παγίδες, αλλά όλα αποτελούν λύσεις ύστατης ανάγκης και ιδανικά δεν θα τα χρησιμοποιήσουμε ποτέ. Αντίστοιχα, αρκετοί από τους εχθρούς στα μεταγενέστερα στάδια του παιχνιδιού είναι άτρωτοι στις ηλεκτρικές εκκενώσεις του Taser ή εκτοξεύουν και οι ίδιοι χειροβομβίδες με υπνωτικό αέριο εναντίον μας. Βέβαια, ακόμη και σε περίπτωση που συλληφθούμε, το μόνο που συμβαίνει είναι πως οδηγούμαστε σε ένα πολύ κοντινό κελί κράτησης, από το οποίο μπορούμε όχι μόνο να αποδράσουμε με ένα κλικ, αλλά μπορούμε να ξαναφορτίσουμε και το κινητό μας (το βασικό μας όπλο, που ακριβώς όπως και στο Watch_Dogs μας επιτρέπει, με διαφορετικό κόστος σε μπαταρία, να χειριζόμαστε το περιβάλλον γύρω μας) καθώς και να αγοράσουμε νέες, ακόμη πιο μαγικές χακεροδυνατότητες από το τερματικό του μυστηριώδους Data Broker. Κατ’ ουσίαν δηλαδή, το “Game Over” έχει αντικατασταθεί από ένα save room με τα όλα του. Ενώ η πρώτη μας σύλληψη από κάποιο φρουρό είναι δραματική, μόλις αντιληφθούμε πως μπορούν να μας συλλαμβάνουν δέκα φορές σερί και κανείς δεν θα αγχώνεται να μας φρουρήσει ή να κλιμακώσει κάποιου είδους συναγερμό, η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού δέχεται το πρώτο πλήγμα. Το γεγονός επίσης πως όλοι μα όλοι οι φρουροί έχουν το ίδιο ακριβώς μοντέλο χαρακτήρα (μόνο η αρματωσιά τους αλλάζει σε κάποιες περιπτώσεις για να υποδείξει συγκεκριμένες δυνατότητες) και αν τους «σκανάρουμε» βλέπουμε τα πορτραίτα των αντίστοιχων Kickstarter backers σε συνδυασμό με διάφορες νερντοπληροφορίες για τον καθένα, αφαιρεί ακόμη περισσότερους πόντους από την εμπειρία του τίτλου.

Είναι δηλαδή λιγάκι φαιδρό να βυθιζόμαστε στον Οργουελιανό ζόφο της Metamorphosis και να παρακολουθούμε διάφορες φρικαλεότητες σε βίντεο ασφαλείας και στα καπάκια να βλέπουμε πως ο φρουρός απέναντί μας είναι ο 52χρονος Χόρχε «NachoPapa66» Gutierrez που αγαπά πραγματικά πολύ το Minecraft. Ακόμη χειρότερα, πέρα από αρκετά όμορφα και σχετικά με την πλοκή του παιχνιδιού collectibles (απαγορευμένα βιβλία, ηχογραφήσεις του Zager), περιλαμβάνονται και κάποιες δισκέτες με πραγματικά indie παιχνίδια, τα οποία διαφημίζει ασύστολα ο σκληρός νέρντ, φύλακας Cooper. Έχουμε δηλαδή από τη μια ένα ιδιαίτερα προσεγμένο χτίσιμο ατμόσφαιρας και κόσμου (σε αρκετούς θα θυμίσει σε στιγμές την μοναδική Rapture του Bioshock) και από την άλλη τέτοιες μικρές, ισοπεδωτικές υπενθυμίσεις πως «εντάξει τώρα, παίζουμε video game και δεν τρέχει τίποτε». Στο τέλος φυσικά, υπερισχύει η ατμόσφαιρα και γι’ αυτό ο βαθμός του παιχνιδιού είναι αυτός που βλέπετε στο τέλος της παρουσίασης. Στα πολύ μεγάλα θετικά του τίτλου συγκαταλέγεται και η «Metroidvania» φιλοσοφία του, καθώς η Metamorphosis είναι ένας ενιαίος χώρος και μπορείτε ανά πάσα στιγμή να επιστρέψετε σε οποιαδήποτε τοποθεσία επιθυμείτε, προκειμένου να ξεκλειδώσετε διόδους και μυστικά τα όποια ήταν προηγουμένως πέρα από τις δυνατότητες του κινητού σας.

Ο μυστηριώδης server, Terminus.

Με συνολική διάρκεια γύρω στις έξι ώρες (λίγο περισσότερο αν επιθυμείτε να ανακαλύψετε όλα τα collectibles και μυστικά που έχουν αφήσει διάσπαρτα στον κόσμο του παιχνιδιού τα εξαιρετικά παιδιά της Camouflaj), η remastered εκδοχή του Republique αποτελεί μια πάρα πολύ ευχάριστη έκπληξη, ένα ατμοσφαιρικό stealth ταξίδι στην καρδιά ενός σκοτεινού οράματος. Πατώντας επάνω σε απλούς αλλά ικανοποιητικούς μηχανισμούς και επενδύοντας στο ποιοτικό γράψιμο και την δυστοπική ατμόσφαιρά του, το Republique διεκδικεί επάξια την προσοχή των φίλων της κατηγορίας. Και όπως λένε στην Metamorphosis…

Watch Your Step.

Pros

Cons