BOUND BY FLAME
Ξεκινάς να ασχοληθείς με ένα παιχνίδι, ένα fantasy action-RPG για την ακρίβεια (αγαπημένο genre!). Με τις καλύτερες προϋποθέσεις και την επική μουσική να παιανίζει στο menu του παιχνιδιού ρίχνεσαι γεμάτος όρεξη σε μια εμπειρία που ελπίζεις να σε κρατήσει σε υπερένταση και να σε γεμίσει επικό και ηρωικό παροξυσμό. Δημιουργείς τον χαρακτήρα σου έστω με τις λίγες επιλογές που σου δίνονται για την εμφάνιση του ηλεκτρονικού σου alter ego και ξεκινάς. Σε αποκαλούν Vulcan… ναι αλλά εγώ έγραψα Volrath ρε παλικάρια στο character creation! Και κοιτάς τα γραφικά σαν χαζός. Και κοιτάς το lip synchronization και γελάς. Και τα πάντα έχουν πάρει πλέον την κατιούσα και κατρακυλούν χωρίς σταματημό…
Ο πρωταγωνιστής είναι μέλος μιας μισθοφορικής ομάδας με σκοπό την προστασία των Red Scribes, μιας ομάδας μάγων που έχουν στόχο να εκτελέσουν ένα ισχυρό spell για να αντιμετωπίσουν την εισβολή των Ice Lords. Οι συγκεκριμένοι νεκρομάντεις του βορρά ελέγχουν έναν πανίσχυρο στράτευμα undead πλασμάτων και μονάχα η συμμαχία των ελεύθερων λαών, humans και elves στέκεται εμπόδιο στα διαβολικά τους σχέδια. Το spell των Red Scribes όμως αποτυγχάνει οικτρά με αποτέλεσμα μια δαιμονική οντότητα να καταλάβει το σώμα και το μυαλό του Vulcan. Εκεί κάπου ξεκινούν οι κομβικές αποφάσεις του πρωταγωνιστή. Θα αντιμετωπίσει τους Ice Lords με τις δικές του ανθρώπινες δυνάμεις ή θα αφεθεί στην επήρεια του κακού διακινδυνεύοντας να χάσει την ίδια του την ψυχή; Θα βοηθήσει τους ελεύθερους λαούς στην επικείμενη σύγκρουση ή θα ασχοληθεί με τις προσωπικές φιλοδοξίες του σκοτεινού εαυτού του;
Όπως καταλάβατε το σενάριο δε βρίθει πρωτοτυπίας. Μάλλον οι δημιουργοί έβαλαν σε ένα τσουκάλι ολίγον Witcher, Dragon Age και… Game of Thrones για να μας προσφέρουν ένα –μάλλον- άγευστο πιάτο. Η αλήθεια είναι ότι στην πορεία η ιστορία παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον ειδικά όταν πρέπει να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις που θα οδηγήσουν σε τελείως διαφορετικά αποτελέσματα. Οι διάλογοι όμως είναι κακογραμμένοι, σε επίπεδο ερασιτεχνισμού και γεμάτοι «βρώμικες» λέξεις, κάτι που δε μου άρεσε καθόλου και πραγματικά δεν ταιριάζει με το fantasy ύφος του τίτλου. Οι NPCs έχουν τις προσωπικές τους ιστορίες αλλά είναι απόλυτα επίπεδοι, μονοδιάστατοι και βαρετοί. Δε θα σας κρύψω ότι από κάποιο σημείο και μετά δεν εξαντλούσα όλες τις επιλογές διαλόγων αλλά διάβαζα μονάχα τις απαραίτητες συζητήσεις για την ολοκλήρωση των quests. Σημειώστε εδώ ότι βρήκα τουλάχιστον τέσσερα βαρβάτα ορθογραφικά/τυπογραφικά λάθη (τριπλό “n” σε λέξη… ήμαρτον!) και φαντάζομαι πόσα ακόμη θα υπάρχουν στους διαλόγους που δεν μπήκα στον κόπο να διαβάσω. Απλά απαράδεκτο!
Στο τομέα του gameplay τα πράγματα είναι ελαφρώς καλύτερα. Η μάχη είναι σαφώς επηρεασμένη από αυτήν του Witcher και περιλαμβάνει εναλλαγή ανάμεσα σε τρία διαφορετικά combat styles. Το πρώτο ονομάζεται Warrior και επιτρέπει τη χρήση two handed όπλων (ξίφη, τσεκούρια, σφυριά), είναι αργό αλλά προσφέρει ικανοποιητικό damage και τη δυνατότητα για block. Το δεύτερο, αυτό του Ranger, χρησιμοποιεί stealth τακτικές, είναι ταχύτερο και στηρίζεται στη γρήγορη μάχη με daggers. Τέλος, η τριπλέτα ολοκληρώνεται με το Pyromancer path που όπως ήδη καταλάβατε βασίζεται στη μαγεία του πυρός και διαθέτει τέσσερα spells επιθετικών αλλά και αμυντικών τακτικών. Η εναλλαγή ανάμεσα στα δύο πρώτα combat styles γίνεται απλά με το πάτημα ενός πλήκτρου ενώ τα spells εκτελούνται κατά βούληση, έχοντας βέβαια τις ανάλογες ποσότητες mana. Κάθε combat style έχει το δικό του skill tree στο οποίο μοιράζετε πόντους σε κάθε νέο σας level up.
Αρχικά θα σας δοθεί η εντύπωση πως μπορείτε να δημιουργήσετε εντυπωσιακές πολεμικές χορογραφίες για να εξοντώσετε ορδές αντιπάλων αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η εναλλαγή ανάμεσα στα combat styles σας κάνει περισσότερο ευάλωτους και αργούς και είναι προτιμότερο να μείνετε πιστοί σε ένα μόνο combat style συνδυασμένο με την πύρινη μαγεία. Ακόμη και στο 2ο επίπεδο δυσκολίας, από τα 4 συνολικά του τίτλου, οι εχθροί θέλουν υπερβολικά μεγάλο αριθμό χτυπημάτων για να πέσουν ενώ εσείς αντίθετα θα βαρεθείτε να πεθαίνετε. Το συνεχές respawn των εχθρών, εκτός του ότι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη και εν τέλει το σύστημα της μάχης, αν και είχε όλα τα φόντα για κάτι εντυπωσιακό, απογοητεύει.
Το loot σε αντικείμενα και πανοπλίες είναι ελάχιστο αλλά θα βρείτε άφθονα crafting υλικά για να δημιουργήσετε health και mana potions, βέλη για το crossbow σας και παγίδες. Ταυτόχρονα μπορείτε να βελτιώσετε τον εξοπλισμό σας δημιουργώντας enchantments για περισσότερο damage, αντοχή, resistances κλπ. Γενικά το crafting system αποτελεί ένα από τα δυνατά σημεία του τίτλου αφού είναι γρήγορο, εύχρηστο και χρήσιμο. Στην πορεία της ιστορίας και ανάλογα με το αν ακολουθήσετε το μονοπάτι του φωτός ή τον εσωτερικό σας δαίμονα θα υπάρξουν αλλαγές στην εμφάνισή σας που θα επηρεάσουν όμως και τον εξοπλισμό που μπορείτε να φέρετε. Αν για παράδειγμα εκπέσετε στις ορέξεις της σατανικής οντότητας που σας διακατέχει, θα αποκτήσετε μόνιμα buffs και… κέρατα, κάτι που αυτόματα σημαίνει ότι πλέον δε θα μπορείτε να φοράτε κράνη! Μικρές λεπτομέρειες αλλά όχι ασήμαντες και μάλλον αποτελούν μια ευχάριστη νότα στην εξέλιξη του παιχνιδιού.
Στην πορεία της ιστορίας θα συναντήσετε πέντε διαφορετικούς NPCs τους οποίους θα μπορέσετε να έχετε σαν companions μαζί σας, έναν την κάθε φορά. Αποτελούν χαρακτήρες με την προσωπική τους ιστορία και quests, τα σκοτεινά τους μυστικά και με διαφορετικές combat abilities. Στη μάχη μπορείτε να τους δώσετε απλές εντολές (fight with me, heal me κλπ) ενώ όσο τους έχετε στο πλάι σας μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να ανοίξετε διάλογο μαζί τους αλλά και να αναπτύξετε ειδύλλια. Δυστυχώς, όπως προανέφερα, αποτελούν μάλλον βαρετούς χαρακτήρες ενώ στη μάχη είναι –σχεδόν- άχρηστοι αφού τα ποσά damage που προκαλούν είναι απειροελάχιστα ενώ “ψοφάνε” για πλάκα. Προσθέστε στα παραπάνω ότι εξαφανίζονται μυστηριωδώς ή κολλάνε σε σημεία του περιβάλλοντος περιμένοντας καρτερικά ένα load game από πλευράς σας για να ξαναμπούν στη δράση. Τόσο ωραία…
Τεχνικά το παιχνίδι εξ αρχής προβάλει τις low budget καταβολές του με τον χειρότερο τρόπο. Αν εξαιρέσουμε τους χαρακτήρες, των οποίων ο σχεδιασμός είναι απλά ικανοποιητικός, τα περιβάλλοντα δείχνουν σαν να έχουν ξεπηδήσει από παιχνίδι δεκαετίας. Τι swamp είναι αυτό ρε; Για βαδίστε για λίγο στην πόλη των elves να πάθετε σοκ. Χάλι μαύρο! Τόσο κακοσχεδιασμένα περιβάλλοντα ειλικρινά έχω να δω πάρα πολλά χρόνια. Άδεια, βαρετά, μονότονα με φτηνά, χοντροκομμένα textures. Glitches, κακό lip synchronization, μετριότατο animation, κάκιστα voice overs… η λίστα δεν έχει τελειωμό! Η εναλλαγή μέρας και νύχτας κάνει χειρότερη την κατάσταση καθώς όταν νυχτώνει δε βλέπετε μπροστά σας σχεδόν τίποτα. Και φανταστείτε ότι resting points, στα οποία μπορείτε να επιλέξετε το χρονικό σημείο της ημέρας στο οποίο θα ξυπνήσετε, βρίσκονται μόνο στα κεντρικά hubs του κάθε κεφαλαίου. Τρεχάτε ποδαράκια μου δηλαδή.
Το Bound by Flame είναι ένας low budget τίτλος που δεν αξίζει τα 40 ευρώ που κοστίζει αυτή τη στιγμή στο Steam. Δεν αξίζει ούτε σε μια γενναία πτώση τιμής άνω του 50%. Υπάρχουν τόσο καλά RPGs εκεί έξω σε σαφώς καλύτερες τιμές που δε προτείνω σε κανέναν από εσάς να επενδύσει στον τίτλο της Spiders. Οι όποιες καλές ιδέες καταστρέφονται από τη μετριότατη υλοποίηση, τον κάκιστο τεχνικό τομέα και τα άπειρα λάθη, αποτέλεσμα βιασύνης και τσαπατσουλιάς. Γουστάρω μικρά group προγραμματιστών/σχεδιαστών που έχουν όρεξη και μεράκι και δημιουργούν διαμαντάκια, η συγκεκριμένη παρέα όμως τα έκανε σαλάτα. Αν θέλετε πάλι να τους ενισχύσετε, κάντε το δώρο στην/στον πρώην σας. Χαμένη ευκαιρία…
Pros
- Το crafting system
- Οι επιλογές του χαρακτήρα σας και η πορεία σε δύο διαφορετικά μονοπάτια
- Τα “βασικά” της μάχης…
Cons
- … που εν τέλει δεν λειτουργούν σωστά
- Απαράδεκτος τεχνικός τομέας
- Ηχητική επένδυση
- Διάλογοι, χαρακτήρες
- Μπόλικα bugs και glitches
- Μικρή διάρκεια και ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ!
Πανωλεθρία έτσι;
Κρίμα, γιατί μετά το Mars: War Logs, περίμενα κάτι τουλάχιστον αξιοπρεπές από την Spiders. Σε κάποια στιγμή θέλω να παίξω και το Of Orcs & Men για να έχω πλήρη άποψη της γκεημογραφίας των παιδιών, αλλά τούτο εδώ μάλλον θα το αποφύγω για τα καλά!
Εγώ τα γουστάρω τα βρισίδια στα RPG, αλλά γενικά φαίνεται MMEEEEEEEEEEEH to game
Κρίμα ρε γαμώτο. Το mars με όλους τους περιορισμούς του ήταν αξιοπρεπέστατο. Μακριά λοιπόν. Ευχαριστούμε για το review.
Θα συμφωνήσω στα περισσότερα, ναι ο τεχνικός τομέας είναι πολύ πίσω, κάτι lip sync είναι για γέλια, οι διάλογοι όντως δεν κολλάνε σε καμία περίπτωση σε επικό fantasy setting (παρόλο αυτά προσωπικά ώρες ώρες τους χάρηκα, λες και έβλεπα καλτ 80ς b-movie) και γενικά όπως γράφεις δεν πρόσεξαν πολλές λεπτομέρειες (σχεδιασμό χώρων, επανάληψη των ίδιων τοποθεσιών (αυτό μου θύμισε αρκετά το Dragon Age 2)) Παρόλο αυτά κάτι είχε το παιχνίδι που το γούσταρα, οι μάχες αν και κωμικοτραγικές πολλές φορές (δες, κάνω block με το σπαθί μου καμιά 20ρια βέλη συνεχόμενα, τύφλα να έχουν οι Σαολίν!) αν συνηθίσεις το περίεργο στυλ τους προσφέρουν ωραία action διασκέδαση, και αρκετά challenging! Η ιστορία γενικά μου άρεσε εμένα (δεν είμαι και δύσκολος, fantasy δώστε μου και ας είναι καρα-κλισέ!) αλλά κάνει κοιλιά μεγάλη η παρουσίαση της (ειδικά στο τελευταίο act). Αν είχαν προσέξει το itemization, τον σχεδιασμό χώρων και την παρουσίαση περισσότερο θα το πρότεινα σε φανς του είδους. Έτσι όπως είναι αξίζει μόνο αν το πετύχει κανείς σε καλή έκπτωση (είναι πολλά τα λεφτά που ζητάν για το τι προσφέρει).
edit : γιατί η ηχητική επένδυση είναι στα αρνητικά? Έχει ένα πανέμορφο soundtrack και τα υπόλοιπα κυμαίνονται σε αξιοπρεπή επίπεδα. Καλά βέβαια, γούστα είναι αυτά 😛
Σου έφαγε χρόνο από το λιώσιμο του DS2 ε; Σε νιώθω. :p
Κρίμα ρε γαμώτο…
Δεν θα το αγγίξω.
Ρισπέκτ στο review πάντως, Βολράθιε, αρχίζουμε να σε διαβάζουμε συχνότερα και γουστάρω!
Αν εξαιρέσεις τη μουσική στο menu (το αναφέρω) που είναι εξαιρετική, στο υπόλοιπο game είναι κάτω του μετρίου… ειδικά στην τελευταία περιοχή που -ταυτόχρονα- είναι και εκτός τόπου και χρόνου (χαζόγιαπωνέζικο παιδικό κομμάτι παίζει, για όνομα του Odin :p)
Τώρα το ξεκινάω \,,/
Άντε, ωραίος! Περιμένουμε ριβιού! 🙂
Κρίμα, γιατί ενώ έκανε μπαμ ότι ήταν low-budget, τουλάχιστον περίμενα κάτι αξιοπρεπές. Σε κανένα bundle το κόβω να μπαίνει και μάλιστα γρήγορα…
Με μία λέξη: Βατερλώ!
Ομολογώ ότι δεν περίμενα τέτοιο αποτέλεσμα από την Spiders, μετά απ’ όσα είχα διαβάσει για το -φιλότιμο- Mars: War Logs.
Και μόνο η εικόνα με το διάλογο φτάνει για να μη το ακουμπήσω.
Σε μένα πάντως δεν μου άρεσε ούτε το mars που το βρήκα πρόχειρο και αρκετά κακογραμμένο και στο σενάριο αλλά και γενικά στο gameplay του. Δεν είχα προσδοκίες ούτε για αυτόν τον τίτλο.
Χμ..Τώρα με στεναχώρησες μεγάλε Βολράθιε. Περίμενα να είναι καλύτερο game, ειδικά από τη στιγμή που το προηγούμενο αυτής της εταιρείας (Mars: War Logs) ήταν αρκετά καλό,παρά τα προβλήματα που είχε. Δυστυχώς αντί να βελτιωθούν πήγαν και…*beep*.
Κρίμα περίμενα κάτι καλύτερο απο αυτόν τον τίτλο… σε μια καλή πτώση τιμής θα το τιμήσω.
Και εγώ μια από τα ίδια, αν και περίμενα με βάση την εμπειρία τους από το Mars ότι θα είναι καλύτερo.
Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, στο 2ο playthrough παίζοντας με daggers μπορώ να πω ότι το απόλαυσα κιόλας 😀 άντε τώρα να βγάλουν και τη συνέχεια του 😀 .