FALLOUT 76: Wastelanders Update

Σε γενικές γραμμές θα έλεγα πως πλέον με ενοχλούν στο παιχνίδι πράγματα που με ενοχλούσαν και στο Fallout 4 αλλά και σε όλα τα Bethesdogames γενικά, παρά πρωτόγνωρα και εξωφρενικά πράγματα τα οποία αποτελούσαν προσβολή στην ίδια την φιλοσοφία του game design των τελευταίων 30 χρόνων. Το λες και βελτίωση.

Ναι, ισχύει πως το Fallout 76, όπως διαμορφώνεται μετά το Wastelanders Update, αποτελεί ένα σαφώς λιγότερο εκτρωματικό game σε σχέση με την vanilla έκδοσή του. Έχοντας πιάσει πάτο, ο πυρηνικός εξαγνισμός της παλέτας μέσω ενός total conversion ήταν μάλλον η μοναδική ενδεδειγμένη λύση για να διορθωθούν οι παθογένειες, και το αποτέλεσμα δεν είναι και 100% μισητό. Προσφέρει σαφώς καλύτερο περιεχόμενο σε σχέση με την vanilla, η περιήγηση στον κόσμο είναι σαφώς πιο ευχάριστη σε σχέση με το τσουνάμι από bots και holotapes, η όλη αφήγηση θυμίζει περισσότερο “παραδοσιακό” παιχνίδι παρά το διανοητικά καθυστερημένο vIsUaL sToRyTelLiNg που βιώσαμε στο launch, και ομοιάζει πλέον κάπως περισσότερο στο “multiplayer/co-op Fallout 4” που (για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να κατανοήσω, προσωπικά) επιθυμούσαν οι fans. Τολμώ να πω πως αν το game κυκλοφορούσε σε αυτήν την κατάσταση αντί της αρχικής, θα μπορούσα άνετα να του βάλω ένα τίμιο 55-60% βαθμολογία αντί του 38% που είχα βάλει στο αρχικό review.

Επειδή όμως πολλοί ανά το ίντερνετ σπεύδουν να συγχαρούν την εταιρεία για “την προσπάθειά της και τη δουλειά που έριξε στο update”, οφείλουμε πάντα να έχουμε υπόψιν πως όλες οι παραπάνω βελτιώσεις ήλθαν ΕΝΑΜΙΣΗ ΕΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ, και αφού τους καταέκραξε το σύμπαν στο ενδιάμεσο (κατά δήλωση των lead developers, οι NPCs δεν ήταν καν στα αρχικά τους πλάνα για το game, και τους σκέφτηκαν μόνο μετά το κράξιμο). Το ότι το Fallout 76 ξέφυγε από τον πάτο του βαρελιού (όταν πιάσεις πάτο, άλλωστε, η μόνη κατεύθυνση κίνησης που σου απομένει είναι προς τα πάνω) δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την κοροϊδία που υποστήκαμε τον καιρό πριν το επίσημο release, ούτε το γεγονός πως η vanilla έκδοση ήταν μια αρπαχτή από τις λίγες, ούτε το γεγονός ότι η Gamebryo/Creation Engine θα έπρεπε να έχει αποστρατευθεί από το 2006, ούτε το φιάσκο με τις υπερκοστολογημένες cosmetic αγορές, ούτε το φιάσκο με τις τσάντες της Collector’s Edition, ούτε το φιάσκο με το Fallout First και τους πριβέ σέρβερς. Δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου ως gamer να ξεχάσω όλα τα παραπάνω και να συγχαρώ μια εταιρεία που αυτοαποκαλείται “δημιουργός RPG” επειδή αποφάσισε εν έτει 2020 και ενάμιση χρόνο μετά ΝΑ ΕΙΣΑΓΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ NPCs.

Μπορεί στο μέλλον η τιμή του game να πέσει χαμηλότερα από τα υπερβολικά 40 ευρώ όπου βρίσκεται τώρα, το περιεχόμενό του να εμπλουτιστεί ραγδαία, το προβληματικό UI να υποστεί αναβάθμιση και οι πριβέ σέρβερς να διατίθενται δωρεάν. Αν συμβούν αυτά, ίσως το σκεφτόμουν να μαζευτώ με 4-5 άλλους φίλους και να μπούμε για να χαριεντιστούμε στα Απαλάχια ενώ στην τηλεόραση παίζει παράλληλα σε ζωντανή σύνδεση με το Δελφινάριο το 50 Αποχρώσεις του Greece του Μάρκου Σεφερλή για μέγιστο εφέ αποβλάκωσης. Μέχρι σοβαρής αποδείξεως του εναντίου όμως, οι δημιουργοί του θα εξακολουθούν να εξισώνονται ποιοτικά με αντίστοιχους Σεφερλήδες που παράγουν επιθεωρήσεις για το Δελφινάριο. Επαφίεται στο γούστο και στη συνείδηση του καθενός το αν οφείλουμε να είμαστε ΟΚ με αυτό το γεγονός και να το επικροτούμε.