ITTLE DEW
Θυμάστε πως νιώσατε όταν λύσατε τον κύβο του Ρούμπικ; Θυμάστε όταν λύσατε τον και καλά πανδύσκολο γρίφο που σας έβαλε κάποιος φίλος, την περηφάνια που νιώσατε; Όταν λύσατε το τέταρτο θέμα στα μαθηματικά κατεύθυνσης παίζοντας τα ολοκληρώματα στα δάχτυλα (λέμε τώρα); Ε λοιπόν, κάπως έτσι θα νιώσετε όταν ολοκληρώσετε το iTTLE DEW.Το παιχνίδι της Ludosity ή θα ανεβάσει το εγώ σας στα ύψη ή θα το ρίξει πιο βαθιά και από το κρυφό εργαστήριο της Umbrella κάτω από τη Raccoοn City.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η μικρή μας ηρωίδα Ittle Dew, γεννημένη για να ζει περιπέτειες, και η αγαπημένη της ιπτάμενη αλεπού(!) Tippsie, βρίσκονται σε ένα άγνωστο και παράξενο νησί. Μοναδική τους σωτηρία για να γυρίσουν σπίτι είναι να βρουν μια σχεδία και κάπως έτσι αρχίζει η περιπλάνηση σε ένα νησί γεμάτο περίεργους εχθρούς, σπηλιές και κάστρα και όλα αυτά σερβιρισμένα σε ένα θεότρελο puzzle περιτύλιγμα.
Σύντομα θα γνωρίσουμε τον Itan Carver, τον ιδιοκτήτη του μοναδικού μαγαζιού στο νησί ο οποίος προτίθεται να μας δώσει τη πολυπόθητη σχεδία εφόσον ολοκληρώσουμε κάποια σειρά από puzzles. Στην αρχή του παιχνιδιού και χωρίς να έχουμε κανένα αντικείμενο στη διάθεση μας, εκτός ενός κλαδιού, μπορούμε να φτάσουμε αρκετά μακριά στο νησί, όμως θα έρθει η στιγμή που θα κολλήσουμε και θα αναγκαστούμε να γυρίσουμε στον Itan για να ξοδέψουμε τα πολύτιμα coins που μαζέψαμε.
Τρία είναι τα αντικείμενα που κατά τη διάρκεια της περιπέτειας μας θα κληθούμε να αγοράσουμε και να συνδυάσουμε για να ολοκληρώσουμε τα puzzles που θα βρεθούνε στο δρόμο μας. Το πρώτο είναι το Fire Sword, δεύτερο το Portal Wand και τέλος το Ice Wand (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά). Πιστέψτε με, όταν θα έχετε στη διάθεση σας και τα τρία θα μπορείτε να κάνετε συνδυασμούς τρελούς και αδιανόητους.
Το παιχνίδι θα έλεγα πως είναι κλώνος των Zelda με τα puzzles του να είναι block-pushing μορφής, κάτι που σημαίνει πως και το παραμικρό λάθος σπρώξιμο κάποιου block μπορεί να σας αναγκάσει να ξεκινήσετε το level από την αρχή. Αν είστε άτομο που δεν έχει την υπομονή να περιμένει στην ουρά της εφορίας τότε καλύτερα να μη το αγγίξετε καν το παιχνίδι γιατί η υπομονή σας θα δοκιμαστεί πολλές φορές και σίγουρα κάποιες από αυτές θα εξαντληθεί.
Την μία στιγμή, όταν θα λύσετε ένα δύσκολο puzzle, θα νιώθετε Θεός και στο αμέσως επόμενο δωμάτιο, που πολύ πιθανόν να κολλήσετε, θα νιώθετε ανήμπορος να κάνετε κάτι. Τα puzzles αυτά λοιπόν κλιμακωτά θα αυξάνουν τη δυσκολία τους με αποκορύφωμα τη Master’s Cave που αποτελείται από 12 επίπεδα με εξωπραγματικά δύσκολα puzzles τα οποία αν καταφέρετε να περάσετε χωρίς τη χρήση walkthrough (κάτι που δε κατάφερα να κάνω εγώ σε δύο levels του) τότε σας αξίζει να σηκωθείτε, να σταθείτε μπροστά σε ένα καθρέφτη και να πείτε: “Μπράβο αγόρι μου, είσαι μεγάλο μυαλό”. Κάντε και μια αίτηση πρόσληψης στο Cern, ποτέ δε ξέρεις.
Τα bosses του παιχνιδιού είναι και αυτά ταυτόχρονα καλοσχεδιασμένα αλλά και άκρως εκνευριστικά δύσκολα, αν δεν τα αντιμετωπίσετε με το σωστό τρόπο. Αν αποφασίσετε να ολοκληρώσετε τη Master’s Cave, τότε φροντίστε να φτάσετε με το λιγότερο τρεις καρδούλες ζωής γιατί αλλιώς θα σπάσετε keyboards, τασάκια κλπ. Διάσπαρτα στο παιχνίδι υπάρχουν hints που κάποιες φορές όντως βοηθάνε ενώ κάποιες άλλες μπερδεύουν ακόμα πιο πολύ την κατάσταση. Hints θα σας δώσει και η Tipsie χωρίς όμως να πετάγεται κάθε φορά και να γίνεται κουραστική, εσείς θα επιλέγετε πότε τη χρειάζεστε. Απλά για να βοηθήσω λίγο τη κατάσταση και επειδή το παιχνίδι δε το εξηγεί, με το portal wand μπορείτε να κάνετε teleport και τον εαυτό σας εκτός των άλλων, ενώ με το ice wand μπορείτε να παγώσετε ένα τοίχο και πάνω του να ρίξετε δεύτερο ice ή portal beam το οποίο θα ανακλαστεί πίσω.
Αξίζει να σημειωθεί πως μπορείτε να ολοκληρώσετε το παιχνίδι χρησιμοποιώντας μόνο τα δύο εκ των τριών αντικειμένων, πράγμα που θα κληθείτε να κάνετε αν αποφασίσετε να μαζέψετε όλα τα achievements. Αυτό σίγουρα θα προσθέσει πολλές ώρες ακόμα παιχνιδιού αφού θα αναγκαστείτε να βρείτε νέους τρόπους σε κάθε playthrough για την επίλυση των puzzles.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πανέμορφα, ευχάριστα και χαριτωμένα. Όλα hand-drawn, από τα επίπεδα μέχρι τους χαρακτήρες. Το χιούμορ ρέει άφθονο σε όλο το παιχνίδι όπως και ο αυτοσαρκασμός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Titans de Graphiques οι οποίοι είναι μεγάλοι φιλικοί πέτρινοι όγκοι με φτερά που έχουν… υψοφοβία και όμως δε μπορούν να σταματήσουν να πετάνε και γι’ αυτό έχουν φρικάρει. Γενικά, από τις συλλεκτικές κάρτες που μαζεύουμε ανοίγοντας chests, τους εχθρούς, τα bosses μέχρι τις ξεκαρδιστικές συνομιλίες θα έχετε ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη (με εξαίρεση τις στιγμές που θα πετάγονται οι φλέβες σας έξω από τα νεύρα).
Θα ήταν καλύτερο να το παίξετε με gamepad (μη βαράτε) γιατί σε πολλά puzzles θα χρειαστεί να δράσετε ταχύτατα συνδυάζοντας τα wands σας, κάτι που δεν είναι και ιδιαίτερο εύκολο με το πληκτρολόγιο. Προσωπικά όμως και αφού το gamepad μου με πούλησε, αναγκαστικά και τελείωσα με το keyboard.
Στη τιμή των 10 ευρώ στο steam, αν είστε λάτρες των puzzles games αξίζει η αγορά του. Θα το ευχαριστηθείτε και θα σας χαρίσει αρκετές ώρες σπαζοκεφαλιάς αν αποφασίσετε να μαζέψετε όλα τα achievements, αν όμως δεν σας ενδιαφέρουν αυτά τότε η διάρκεια του παιχνιδιού φτάνει μόλις τις 4-5 ώρες.
Pros
- Καταπληκτικό χιούμορ και αυτοσαρκασμός
- Όμορφα hand-drawn γραφικά
- Μεγάλη διάρκεια αν ασχοληθείτε με τα achievements
Cons
- …η οποία όμως γίνεται μικρή αν δεν σας ενδιαφέρουν αυτά
- Δε φέρνει κάτι καινούργιο στο είδος.
- Κάποια puzzles του είναι διαβολεμένα δύσκολα.
γκουντ γουορκ καπτεν τσοκ
O κεντρικός ήρωας είναι… ηρωίδα!!? :o:o:o
My whole life was a lie!
Αχεμ…. ωραίο ριβιού μπαρμπα Μπομπ. 😀
You and me both Adahn, you and me both 🙂
Ποτέ δεν έλυσα τον κύβο του Ρούμπικ 🙁 🙁 :(.
You suck.
Και εγώ ποτέ τα ολοκληρώματα στα μαθηματικά 😉
Το παιχνίδι σίγουρα δεν είναι για ‘μένα. Δεν είμαι γνωστός για την υπομονή μου… Φαίνεται πολύ αστείο όμως και όμορφο για indie !
Ωραίος Τσοκ ! Συγχαρητήρια για το πρώτο σου άρθρο ως συντάκτης του RageQuit ! Keep it coming, man !!!!
Για πρώτη επίσημη παρουσίαση παιχνιδιού θα έλεγα ότι σου έδωσαν ότι απέφευγαν οι υπόλοιποι 🙂
Εκτός και αν το διάλεξες μόνος σου οπότε είσαι στο σωστό δρόμο της άσκησης υπομονής , που θα σου χρειαστεί σίγουρα ως (χαζο)μπαμπάς!
Καλή συνέχεια!
Όχι όχι, μόνος μου το επέλεξα χαχαχαχα.
Κάποιος πρέπει να κάνει τα χαμαλίκια 😉 😉
αξιζει δηλαδης τα λεφτατ του? ή να μεινω καλυτερα με τις αναμνυσεις του proffesor fizz wizzle!??