METAPHOR: REFANTAZIO

Αν υπάρχει μια εταιρεία που αυτή στιγμή προσφέρει, απρόσκοπτα, κορυφαία JRPG, αυτή είναι η Atlus. Όταν στο «ρόστερ» σου διαθέτεις κραταιές σειρές όπως τα Shin Migami Tensei και τα Persona, τότε σημαίνει ότι κάτι κάνεις πολύ καλά. Ωστόσο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα τελευταία χρόνια, η Atlus έχει σταθεί υπερβολικά πολύ στην επιτυχία των δύο προαναφερθέντων παιχνιδιών. Ειδικά μετά την κυκλοφορία του υπέρ-επιτυχημένου Persona 5, η οποία συνοδεύτηκε από remakes και επανακυκλοφορίες παλαιότερων παιχνιδιών της σειράς, τα «παράπλευρα» Persona 5 Strikers και Persona 5 Tactica, αλλά και από τα remaster των Shin Migami Tensei III και V. Αυτό πλέον αλλάζει με την κυκλοφορία του Metaphor: ReFantazio.

Πρόκειται για ένα ολοκαίνουριο IP, όπου αν κρίνουμε από την ποιότητά του, αναμένεται να γεννήσει ένα νέο «γύρο» από ποιοτικά, δεκάδων ωρών JRPG’s, κάτι που διόλου δεν πρόκειται να ενοχλήσει τους φίλους του είδους. Ιδίως, όταν γενικότερα οι μηχανισμοί και η δομή πάνω στους οποίους βασίζεται το Metaphor, είναι αρκετά γνώριμοι. Ήτοι, το παιχνίδι μοιράζεται πολλά στοιχεία από το gameplay των Persona, διατηρώντας στοιχεία όπως η χρήση ημερολογίου και οι turn-based μάχες, αλλά στήνοντας ένα καινούριο setting, στα πλαίσια του μεσαιωνικού high-fantasy, πασπαλισμένου με αρκετές χούφτες από steampunk.

Το εντυπωσιακό είναι ότι, παρ’ όλο το τετριμμένο του πράγματος, το Metaphor καταφέρνει να δημιουργήσει έναν πειστικό κόσμο, με τα προβλήματα που απασχολούν τους πολυποικίλους κατοίκους της Euchronia να είναι διαχρονικά και αντανακλούν τη δική μας πραγματικότητα. Μάλιστα, σε μια άκρως ειρωνική πινελιά, η ανθρώπινη φυλή δεν είναι ανήκει στις πολιτισμένες φυλές του κόσμου (όπως π.χ. είναι οι Clemar ή οι Elda, όπου ανήκει και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας), αλλά σε μια κάστα φρικτών τεράτων, όπου ελάχιστοι έχουν κατορθώσει να δουν και να επιζήσουν, ώστε να διηγηθούν την ιστορία τους.

Ωστόσο, η όλη ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη δολοφονία του βασιλιά της Euchronia και τη διαμάχη των οκτώ φυλών προκειμένου να κερδίσουν το «τουρνουά» διαδοχής του. Σε έναν κόσμο που οι ανισότητες μεταξύ των φυλών είναι τεράστιες, ο ρατσισμός ακραίος, η βία ανεξέλεγκτη, ενώ η υπόθεση επιβίωση για κάποιες φυλές είναι ένας πολύ σκληρός, καθημερινός, αγώνας. Σε μια τέτοια φυλή ανήκει και ο ήρωάς μας, ο οποίος ονοματίζεται κατόπιν δικής μας απόφασης και συμμετέχει στον αγώνα της διαδοχής, έχοντας όμως τους δικούς του σκοπούς για να πράξει κάτι τέτοιο – η ματαιοδοξία δεν είναι ανάμεσα σε αυτούς. Σύντομα όμως, οι ανατροπές, τα πολιτικά παιχνίδια και η διαπλοκή αρχίζουν να προβάλλουν τα χαρτιά τους, ενώ ουκ ολίγοι σύντροφοι θα εμφανιστούν στο δρόμο του, οι οποίοι θα παίξουν το δικό τους ρόλο στην τεράστια (σε διάρκεια) ιστορία, που είναι ικανή να φτάσει γύρω στις 60-70 ώρες (χωρίς να υπολογίζουμε όλες τις παράπλευρες ενασχολήσεις).

Αναμφίβολα, ένα νούμερο που δεν προκαλεί καμία εντύπωση (άλλωστε για παιχνίδι της Atlus μιλάμε), ωστόσο το παιχνίδι καταφέρνει να «χώσει» τον παίκτη τόσο γερά στον κόσμο του, που δύσκολα θα δυσανασχετήσει κάποιος ότι θα χρειαστούν τόσες ώρες για να δει τους τίτλους τέλους. Εξάλλου, φροντίζει να θίγει τακτικά τα κακώς κείμενα της ανθρώπινης φυλής μας με εύστοχες αντιπαραβολές, ενώ το γεγονός ότι ο ήρωας διαβάζει συχνά ένα βιβλίο που διαπραγματεύεται έναν κόσμο δημοκρατικό (!), με ισότιμα όλα τα μέλη του, φαντάζει ουτοπικό, τόσο για τον ίδιο όσο και για όσους διαβάζουν μερικές σελίδες του.

Πέρα όμως από το καλογραμμένο και πολιτικοποιημένο σενάριο του, στη καρδιά του, το Metaphor: ReFantazio παραμένει ένα JRPG ολκής, με τα dungeons του, τις τεράστιες πόλεις, τις δεκάδες αποστολές, τις μακροσκελείς συζητήσεις με τους συντρόφους μας, ώστε να βελτιώσουμε τους δεσμούς μας μαζί τους και φυσικά μάχες. Μάχες που κινούνται σε turn-based πλαίσιο και αποδεικνύονται αρκετά γρήγορες σε ταχύτητα, με τα Archetypes να θυμίζουν, κατά κάποιον τρόπο, τα personas των…Persona. Σχεδόν από την έναρξη της περιπέτειας, τα Archetypes συνοδεύουν τον πρωταγωνιστή, αλλά και τους συντρόφους του, και προσφέρουν μερικά μοναδικά active και passive skills, όπως spells (fire, wind, ice), ισχυρές μαζικές επιθέσεις, αυξημένη άμυνα ή dodging κλπ. Περιττό να αναφέρουμε ότι ανεβαίνουν level μαζί με τον πρωταγωνιστή (το μέγιστο ωστόσο είναι το εικοστό), ξεκλειδώνοντας ακόμα περισσότερα skills, ενώ του παρέχουν και μόνιμα buffs σε ορισμένα χαρακτηριστικά του (π.χ. Endurance ή Attack).

Κάθε ήρωας μπορεί να επιλέξει να φοράει μόνο ένα Archetype κάθε φορά, αλλά υπάρχει η δυνατότητα εκμάθησης πολλών περισσότερων, τα οποία μπορούμε να αλλάξουμε ανά πάσα στιγμή από τα menus, εφόσον βέβαια βρισκόμαστε εκτός μάχης. Είναι μια διαδικασία που δεν είναι τόσο προαιρετική όσο ακούγεται (αν παίζουμε σε επίπεδο δυσκολίας ανώτερο του Easy) και οφείλουμε να δίνουμε τη δέουσα προσοχή στην επιλογή τους, ανάλογα με τους κινδύνους που έχουμε να αντιμετωπίσουμε μπροστά μας. Υπάρχουν συνολικά 46 Archetypes που ανακαλύπτουμε σταδιακά, τα οποία διαθέτουν μεγάλη γκάμα από skills και μπορούν να κάνουν τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου, κυρίως όσον αφορά τα weak points των εχθρών.

Είναι υψίστης σημασίας να εντοπίζουμε και να εκμεταλλευόμαστε τα αδύναμα σημεία τους, καθώς με αυτόν τον τρόπο το παιχνίδι μας επιβραβεύει με περισσότερους turn-points, άρα και περισσότερες επιθέσεις κάθε φορά που έρχεται η σειρά μας. Από την άλλη, τυχόν αποτυχία σε κάποια επίθεση έχει το αντίστροφο αποτέλεσμα που πολλές φορές, ιδίως σε κάποιο boss, μπορεί να αποβεί μοιραία. Το τακτικό κομμάτι στις μάχες γενικά είναι πάρα πολύ έντονο, αφού μας δίνεται η δυνατότητα π.χ. να τοποθετήσουμε τους ήρωες στο front ή στο back row με το πάτημα ενός κουμπιού (με το back row να δέχεται και να προκαλεί μικρότερη ζημιά) ή να κάνουμε skip-turn ενός ήρωα, που δεν εκτιμούμε ότι μπορούν να μας ωφελήσουν τα skills του, ώστε να δώσουμε την ευκαιρία σε έναν άλλο να προκαλέσει μεγαλύτερο damage. Η’ αντίστοιχα να θυσιάσουμε δύο turn-points για μια Synthesis move, που είτε θα προστατέψει την ομάδα από μια επερχόμενη, πανίσχυρη, επίθεση είτε θα προκαλέσει ένα συντριπτικό χτύπημα στον εχθρό.

Όπως γίνεται αντιληπτό, η επιλογή των Archetypes είναι ιδιαίτερα σημαντική (π.χ. σε ένα dungeon με undead πλάσματα, καλό θα είναι να έχουμε έναν Healer ή έστω ένα Archetype με Light damage), ενώ πολύ μεγάλη βοήθεια προσφέρει η δυνατότητα inherit skill, με την οποία μπορούμε να «δανειστούμε» στο τρέχον μας Archetype ένα ή περισσότερα skills από άλλα Archetypes της επιλογής μας (τα οποία έχουμε αποκτήσει φυσικά), έτσι ώστε να δημιουργήσουμε επιπλέον λύσεις για την ομάδα μας. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα μελετημένο και πολύ προσεγμένο σύστημα μάχης που κατορθώνει και εντυπωσιάζει τον παίκτη με την ευελιξία του, ακόμα και μετά από δεκάδες ώρες παιξίματος.

Ωστόσο, το παιχνίδι δεν στέκεται μόνο στις μάχες. Ο κόσμος που έχει φτιαχτεί μπορεί να μην είναι ακριβώς open-world, αλλά προσφέρει πολλές δυνατότητες (γρήγορης) εξερεύνησης τόσο με το Gauntlet Runner (ένα όχημα που αποκτάμε αργότερα) όσο και με fast travel/teleport, ενώ οι συνομιλίες με τους κατοίκους και τους συντρόφους μας (bonds), παρέχουν πολλές σημαντικές πληροφορίες, είτε σε επίπεδο side quests (άρα περισσότερα exp και νέος εξοπλισμός) είτε σε επίπεδο ανακάλυψης καινούριων Archetypes και skills. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι προσπαθούμε να γίνουμε βασιλιάδες στη θέση του βασιλιά, οπότε θα πρέπει να εξασκήσουμε τα «social skills» όπως courage, wisdom, imagination (κάτι αντίστοιχο έχουμε δει και στο Persona), τα οποία όμως απαιτούν με τη σειρά τους αρκετό χρόνο για να εξελιχθούν.

Ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος στο Metaphor και πολλές φορές, ιδίως σε βασικά quests της κεντρικής ιστορίας, έχουμε ένα deadline να τηρήσουμε, διαφορετικά καταλήγουμε σε game over. Όμως, δεν πρόκειται για χρόνο που μεταβάλλεται real-time, αλλά περνά ανάλογα με τις πράξεις που κάνουμε (π.χ. να συζητήσουμε με ένα μέλος ή να μπούμε να πολεμήσουμε σε ένα dungeon). Εκ των πραγμάτων, είναι αδύνατον να ολοκληρώσουμε όλα τα activities σε ένα playthrough, οπότε οφείλουμε να διαχειριστούμε το χρόνο μας μεταξύ την ενίσχυσης του ήρωά μας και της κοινωνικής του ζωής. Αν και γενικά, τα deadlines που μας δίνονται είναι αρκετά γενναιόδωρα, θέλει προσοχή να μη βρεθούμε προ εκπλήξεως αν δεν έχουμε προετοιμαστεί καλά και αντιμετωπίζουμε προβλήματα με τις μάχες κάποιου dungeon, γεγονός που ίσως μας αναγκάσει να επιστρέφουμε τακτικά στην πόλη για ανεφοδιασμό και ξεκούραση (τα άτιμα τα MP, δύσκολη υπόθεση η αναπλήρωσή τους) και να χάνουμε έτσι χρόνο.

Σίγουρα, ως θετικό στοιχείο κρίνεται το γεγονός ότι το παιχνίδι, αντιλαμβανόμενο ότι είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ σε διάρκεια, διαθέτει μερικά quality-of-life χαρακτηριστικά, έτσι ώστε να επιταχυνθούν κάποιες χρονοβόρες διαδικασίες. Παραδείγματος χάρη, αν ο εχθρός που αντιμετωπίζουμε είναι πολύ χαμηλότερου επιπέδου από εμάς, αρκεί ένα χτύπημα με το όπλο μας για να τον εξοντώσουμε, χωρίς να μπούμε σε battle mode, ενώ επειδή το grinding των Archetypes φαντάζει (και είναι) βουνό, κάθε φορά που παίρνει level ένα Archetype επιπέδου Master, τότε «πέφτει» ένα αντικείμενο που δίνει μπόλικα exp σε όποιο Archetype επιθυμούμε, χωρίς να χρειαστεί να το φοράμε στις μάχες. Απίστευτα βολικό να προσθέσω.

Γενικά, η αίσθηση που αποκομίζει κανείς παίζοντας το Metaphor: ReFantazio είναι ότι πρόκειται για ένα από εκείνα τα παιχνίδια που έχει το «γνώθι σαυτόν», έχει πλήρη επίγνωση της αξίας του δηλαδή, και το δείχνει περίτρανα. Μπορεί ο οπτικός τομέας του, με τα cel-shaded τεχνοτροπία γραφικών του, να μην είναι κάτι το εντυπωσιακό, ωστόσο είναι μοναδικός και με τη δική του, προσωπική σφραγίδα (ο σχεδιασμός μερικών humans είναι να απορείς τι σκεφτόντουσαν οι δημιουργοί τους, αλλά… Ιάπωνες γαρ). Το ορχηστρικό soundtrack είναι υπέροχο, με τις μελωδίες του να είναι ικανές να σας κάνουν να τις σιγοτραγουδάτε σε άσχετες στιγμές (είχα πολλά χρόνια να το πάθω αυτό) και με ουκ ολίγες επικές, μεγαλειώδεις, στιγμές. Σε επίπεδο gameplay και ιστορίας, έχει γίνει λίγο-πολύ αντιληπτό ότι πρόκειται για μια κορυφαία παραγωγή που αξίζει να ενδώσουν οι φίλοι των JRPG’s και όχι μόνο.

Η Atlus έκανε λοιπόν ξανά το θαύμα της και το Metaphor: ReFantazio στέκεται επάξια δίπλα στα Persona και στα Shin Migami Tensei, πράγμα που από μόνο του είναι εντυπωσιακό επίτευγμα. Και εις ανώτερα.

Ευχαριστούμε θερμά τη Zegetron για την παροχή του review code.

Go to discussion...