PILLARS OF ETERNITY: THE WHITE MARCH – PART I
Pillars of Eternity. Η Χαρά του Μπαλντουρσγκεητά™. Το Θαύμα του Μαρτίου. Ο Λόγος που Σταμάτησα να Νοιάζομαι και Απλά Χάρισα το Σώμα μου στον Josh Sawyer. Όπως και να το εκφράσει κανείς, παραμένει γεγονός πως το RPG της Obsidian Entertainment που κυκλοφόρησε στις 26 του Μάρτη (θαρρείς πως το κάνανε εξεπίτηδες ως φόρο τιμής, μιας και η 25η είναι ως γνωστόν η παγκόσμια ημέρα Παπαφλέσσα) έγινε δεκτό με τσουνάμι ενθουσιασμού από κοινό και κριτικούς, αποσπώντας επαίνους και εύσημα τόσο για την “εκσυγχρονισμένα old-school” αισθητική του, όσο και για το υψηλότατης ποιότητας writing σκέλος όσον αφορά τα quests, τους χαρακτήρες και τους διαλόγους, πιστό στα στάνταρτς που έχουν θέσει οι δημιουργοί του από τις παλιές ημέρες της Black Isle Studios μέχρι σήμερα.
Ήδη από τις ημέρες που το kickstarter campaign του παιχνιδιού αναζητούσε τον οβολό του κοινού και σακάτευε το ένα stretch goal μετά το άλλο, ήταν γνωστό πως στα σχέδια των developers ήταν και η κυκλοφορία τουλάχιστον ενός Expansion Pack στο σύντομο μέλλον μετά την αρχική κυκλοφορία του PoE. Με τον καιρό το πρώτο αυτό expansion απέκτησε επίσημο όνομα, μια μικρή σύνοψη του έξτρα περιεχόμενου που επρόκειτο να εμπεριέχει, αλλά και ημερομηνία κυκλοφορίας η οποία αισίως έχει παρέλθει. Με τον ηρωικό Papaflessas να ορμάει στις νέες προκλήσεις κατά των γκιαούρηδων σα να περίμενε από καιρό τούτη τη στιγμή της λύτρωσης, ας δούμε τί ακριβώς συμβαίνει στο White March.
Όπως ήταν γνωστό λίγο-πολύ από τις εκάστοτε επίσημες ανακοινώσεις τον τελευταίο καιρό (και όπως φαίνεται και από τον τίτλο, θα ισχυριζόταν κάποιος δαιμόνιος παρατηρητής), τα γεγονότα του Expansion λαμβάνουν χώρα κυρίως στο White March, μια κατάχιονη περιοχή που θεωρητικά εντάσσεται στο βόρειο Dyrwood. Η εκκίνηση των γεγονότων του Expansion (τα οποία, ας σημειωθεί, λαμβάνουν χώρα αμέσως μετά την ολοκλήρωση του Chapter 2 του παιχνιδιού, οπότε για να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτά όποιος αγοράσει το Expansion πρέπει να έχει ολοκληρώσει αυτό το Chapter αλλά και να έχει γίνει Άρχοντας του κάστρου Caed Nua) γίνεται με μια ειδοποίηση που λαμβάνουμε από τον επιστάτη του κάστρου (εκείνον τον ομιλώντα θρόνο) πως έχει έρθει ένα γράμμα για εμάς από το χωριό Stalwart στο White March. Σε αυτό το γράμμα, η δήμαρχος του Stalwart μάς προσκαλεί στο χωριό λόγω της ιδιότητάς μας ως νέος Άρχοντας του Caed Nua προκειμένου να συμβάλλουμε στις προσπάθειες που γίνονται για να ανοίξουν ξανά οι πύλες του περιβόητου Durgan’s Battery, ενός ερειπωμένου Dwarven Fortress λίγο βορειότερα του Stalwart, μέσα στο οποίο κάποτε παράγονταν το πιο ισχυρό ατσάλι του κόσμου, το Durgan Steel.
Κανείς δεν ξέρει τον λόγο ακριβώς που σταμάτησε να παράγεται το ατσάλι (φήμες λένε πως μια μέρα οι Dwarves απλά σφράγισαν τις πύλες και άρχισαν να αλληλοσκοτώνονται), αλλά παραμένει γεγονός πως οι σφραγισμένες πύλες του Battery παραμένουν μυστηριωδώς απόρθητες και πλήρως ανεπηρέαστες από οποιαδήποτε προσπάθεια κι αν έχει γίνει από επίδοξους adventurers που εποφθαλμιούν τα θαύματα που κρύβονται στο κάστρο. Με την οικονομία του χωριού Stalwart να καταρρέει, η προοπτική της επαναλειτουργίας των καμινιών στο Durgan’s Battery θα προσέφερε πολύτιμη εμπορική κίνηση στην περιοχή (συν τον έξτρα θησαυρό προς όφελος όποιου κατάφερνε να παραβιάσει τις πύλες). Ουδείς δεν θα απέρριπτε μια πρόταση με τέτοιες προοπτικές, πόσο μάλλον αν αυτός λέγεται Παπαφλέσσας.
Μέσα σε αυτήν την κατάσταση λοιπόν καλούμαστε να δράσουμε, με τα Ogre Clans που ζουν στις κοντινές προς το Stalwart εκτάσεις να παρουσιάζουν αυξημένη επιθετικότητα, με το Stalwart να έχει τα τυπικά προβλήματα που έχει ένα χωριό και παράλληλα να αποζητά εσπευσμένα νέες πηγές εσόδων, με διαφόρων ειδών ομάδες να έχουν εμφανιστεί στην γύρω εξοχή, είτε ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα της δημάρχου του Stalwart είτε για να… κουρσεύουν όσους ανταποκρίθηκαν. Και όλα αυτά, πάντα στη σκιά του Durgan’s Battery, του φημισμένου κάστρου που στέκεται σιωπηλό, γεμάτο υποσχέσεις, και ερμητικά κλειστό… προς το παρόν, τουλάχιστον.
Αλλά, ενώ τα σχετικά με το Stalwart και το Durgan’s Battery τεκταινόμενα είναι κατ’ ουσία ο πυρήνας του White March Part I, υπάρχει και μια δευτερεύουσα ιστορία. Μαζί με το γράμμα από τη δήμαρχο του Stalwart, ο επιστάτης του Caed Nua μας ενημερώνει πως το γειτονικό κάστρο του Cragholdt βρίσκεται υπό πολιορκία από μια ομάδα μισθοφόρων που έχουν προσληφθεί από κάποιον άγνωστο “ευεργέτη” με σκοπό να σκοτώσουν τον μάγο που κατοικεί εκεί και να κλέψουν το πολύτιμο Phylactery του. Επειδή, αν το επιτύχουν, τότε “λογικά το Caed Nua θα είναι ο επόμενος στόχος τους“, καλούμαστε να επέμβουμε καθοριστικά και με το γνωστό στυλ. Υπ’όψιν πως ο κακομοίρης που θα επιλέξει να πραγματοποιήσει αυτό το quest πρώτα πριν πάει καν στο White March θα συνειδητοποιήσει πως αυτό είναι ουσιαστικά ένα “high-level” quest, δημιουργημένο στα μέτρα party με χαρακτήρες που θα έχουν φτάσει το νέο Level Cap (14).
Από πλευράς χρονικής διάρκειας, οι νέες περιοχές (σαν συνολικό μέγεθος σκεφτείτε τες όπως το Gilded Vale και τα περίχωρά του στο Chapter 1) και τα νέα questlines προσθέτουν περί τις 15 ώρες παιχνιδιού, ίσως και λίγο λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας στον οποίο παίζει κάποιος, και ανάλογα με το αν επιδιώκει το τυπικό “Τρου Ψυχαναγκαστικό Playthrough™” ή απλά σουλατσάρει στο main quest μέχρι το φινάλε. Σε αυτό το έξτρα 15ωρο βλέπουμε μια ντουζίνα νέα δευτερεύοντα quests, bounties και tasks (αρκετά εκ των οποίων με πολλαπλές πιθανές εκβάσεις μπλα μπλα μπλα, ας μην επαναλαμβάνομαι, για την Obsidian μιλάμε), 2 νέους και “πλήρως” γραμμένους (υπό την έννοια ότι έχουν πλήρες backstory, προσωπικά quests, αλληλεπίδραση με τα παλιά party members, σχολιασμός των τοποθεσιών, γενικά φέρονται λες και ήταν παρόντες στο game ήδη από την Vanilla έκδοση) companion NPCs, έναν ημι-μαζοχιστή Monk ονόματι Zahua ο οποίος πιστεύει πως το να υποφέρεις είναι η ανώτατη έκφραση της τελειότητας του κόσμου (πού πάμε και τους βρίσκουμε όλους αυτούς ρε παιδιά) και ένα μπρούντζινο Construct ονόματι “The Devil of Caroc” που είναι ουσιαστικά η ψυχή μιας (αρκετά παρεξηγημένης εν τέλει, όπως προκύπτει από το προσωπικό της quest) δολοφόνου που έχει κλειστεί μέσω Animancy μέσα σε ένα μπρούντζινο σώμα και επιτελεί τα καθήκοντα μιας Rogue… και αρκετές μικροβελτιώσεις στα ευρύτερα mechanics, όπως πχ η δυνατότητα να μπαίνουν οι χαρακτήρες μας σε ξεχωριστό “ατομικό” Stealth Mode, ή να θέσουμε κάποιον NPC μας υπό τον πλήρη έλεγχο της ρυθμιζόμενης ΑΙ (“Aggressive, Passive, Defend Self, Use Rest Abilities” και άλλα διάφορα Modes προσφέρονται για παραμετροποίηση της ΑΙ). Αξίζει να σημειωθεί πως αρκετά από τα νέα στοιχεία game mechanics περάστηκαν ή θα περαστούν σύντομα και στο vanilla PoE, χωρίς να είναι απαραίτητο το expansion για να υλοποιηθούν.
Όλες οι παραπάνω διαπιστεύσεις φαίνονται να καθιστούν το White March – Part I ένα καθ’όλα άξιο Expansion του Pillars of Eternity: πολλά νέα quests, 2 νέοι NPCs, 5 νέες περιοχές, 2 γενναιόδωρης έκτασης Dungeon Crawls, νέα όπλα, νέα skills, αυξημένο Level Cap, καλογραμμένοι διάλογοι, νέα gameplay mechanics, τι άλλο να ζητήσει δηλαδή κανείς, ειδικά από τη στιγμή που ΑΛΛΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ θα τα πουλούσαν όλα αυτά το καθένα ξεχωριστά ως DLC. Πού υστερεί λοιπόν; Μάλλον σε 2, περισσότερο έμμεσους, τομείς.
Αφενός, η διμερής κυκλοφορία του concept “White March”. Παρά το πλούσιο περιεχόμενό του, με το που βλέπει κάποιος το “White March – Part I” και μαθαίνει παράλληλα πως το Part II αναμένεται κοντά στο χειμώνα, ουσιαστικά είναι σα να τον ωθεί η εταιρία να ενδιαφερθεί μια και καλή όταν θα έχει το πλήρες πακέτο στα χέρια του, και να μην ασχοληθεί τώρα ώστε να μείνει με το cliffhanger στο χέρι λες και παίζει κάποιο episodic adventure (μικρό cliffhanger έστω, μιας και η ιστορία του Durgan’s Battery είναι αυτοτελής και κλείνει με το Part I, αλλά ανοίγουν άλλα μέτωπα τα οποία είναι “To Be Continued” καθαρά και ξάστερα). Προφανώς το παραπάνω ισχύει κυρίως για τους πιο λογικούς και ημι-casual παίκτες – εμείς τα καθυστερημένα αρρωστάκια θα παίζαμε οτιδήποτε έχει πάνω το σήμα της Obsidian ακόμα και αν το έλεγαν “PART 1 of 56”, αλλά οφείλει να τονισθεί.
Αφετέρου, το ότι το expansion διατίθεται δωρεάν ΜΟΝΟΝ σε όσους έχουν κάνει back το Kickstarter στα 165$ (!) δολάρια και πάνω. Οι “χαμηλότεροι” backers, αναγκαστικά το αγοράζουν. θεωρώ πως θα μπορούσε εδώ η Obsidian να “χαλάρωνε” κάπως τα αρχικά goals του Kickstarter, και να έδινε πχ το Part I έστω δωρεάν και σε όσους έκαναν pledge για την Box Version στα 65$.
Αλλά όλα αυτά είναι καθαρά δευτερεύοντα “παράπονα” που δεν μειώνουν σε καμία περίπτωση την ποιοτική αξία του περιεχομένου του expansion, το οποίο προσφέρει και με το παραπάνω μια γερή δόση Pillarίνης σε όλα τα Obsidian junkies που αδημονούσαν από τον Μάρτιο για έξτρα υλικό. Η δίψα του Παπαφλέσσα για αίμα γκιαούρηδων ικανοποιήθηκε, προς το παρόν. Αλλά, παρά τις όμορφες βόλτες στις χιονισμένες εκτάσεις πλησίον του Stalwart, παραμένει η πικρή αλήθεια πως ο χειμώνας (και το Part II) είναι μακριά ακόμα…
Pros
- Με απλά λόγια, εμπλουτίζει ένα εξαιρετικό παιχνίδι με παρόμοιας υφής νέο και εξίσου εξαιρετικό υλικό
- Ορισμένα από τα νέα gameplay mechanics ήταν πάγια αιτήματα του κόσμου από την πρώτη ημέρα
Cons
- Η διμερής κυκλοφορία
- Mικρό αλλά ψιλοαχρείαστο cliffhanger στο τέλος του Battery storyline
- Θα μπορούσαν να είχαν αυξήσει το Level Cap λίιιγο παραπάνω…
- Ο χειμώνας είναι πολύ μακριά, που να πάρει
*τρελά γέλια*
Γκουνελιώτη πεθαίνω, οι εκφράσεις που χρησιμοποιείς, με σφάζουν, απλά υπέροχος 🙂
Ως γνήσιος καζουαλιάρης (και κυρίως ως άνθρωπος με φαιδρά λίγο γκέημινγκ χρόνο ανά εβδομάδα) θα περιμένω και το δεύτερο πάρτ και θα τα χτυπήσω λογικά μαζί σε μπαντλάκι. Εξόν κι αν δεν βαστήξω και ορμήσω μισότρελος. Επίσης, έχω μια αμυδρή υποψία πως κάνεις λάθος χρήση της λέξης “γκιαούρης”, αλλά fuck it, δεν χορταίνω να την διαβάζω, ΓΚΙΑΟΥΡΗ ΓΚΟΥΝΕΛΙΟΝ!
Γραμματικά είναι σωστή η χρήση (άπιστος), υπό το ιστορικό context πιο λάθος δεν γίνεται (“slang” της εποχής για να υποτιμηθούν οι μη-μουσουλμάνοι), αλλά αφού χωρέσαμε τον Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο Δίκαιο σε medieval fantasy κόσμο τότε όλα τα ιστορικά χάσματα γεφυρώνονται.
Ελιόν, θέλω τα (γκιαούρικα) παιδιά σου 😀
Παλεψα να διαβασω το review αλλα πρεπει να εχασα το μισο κειμενο γιατι εκλαιγα απο τα γελια.
“Ε, φιλαράκο. Μήπως έχεις κανένα 10λεπτο, να πάρω λίγη Pillarίνη.”
Ωραίος, μια διόρθωση μόνο, το expansion μπορούσαν κατά την διάρκεια του kickstarter να το πάρουν όλοι οι backers ανεξαιρέτως tier στην τιμή των 15$, αν το πρόσθεταν ως ξεχωριστό reward στο pledge τους. Συνηθισμένη τακτική είναι σχεδόν σε όλα τα kickstarter αυτό (δηλαδή να μπορείς να προσθέσεις έξτρα αντίτυπο, t-shirt, mouse pad κ.α. πράγματα που είναι από μεγαλύτερα tiers).
Εννοείται πως θα περιμένω και για το δεύτερο μέρος (season pass μάλλον).
Ναι το γνωρίζω αυτό, η ένστασή μου ήταν αποκλειστικά στο ποιοί μπορούσαν να το πάρουν δωρεάν χωρίς έξτρα χρήματα. Θεωρώ πως με τα 65 ευρώ της Boxed version δεν θα τους ήταν και κόπος να πετάξουν και ένα κλειδάκι δώρο για το Part I…
Ξαναδιαβάζω το review (κυρίως για να διαπιστώσω σε ποιο κομβικό σημείο ανοίγει), αφού επιτέλους έχω αρχίσει να αφοσιώνω χρόνο στο υπερέπος που είναι το Pillars.
Άψογος ο συνειρμός “ακούω για quest σχετικό με phylactery, παίζει να είναι και απλό fetch quest”. 😀