AVEN COLONY
Πριν από χρόνια, ο αποικισμός άλλων πλανητών φάνταζε σαν κάποια φιλοσοφική πρόκληση της ανθρωπότητας, ένα έδαφος για τον στοχασμό ουτοπιών και κοινωνικών δομών, που ξεκινούν μεν από το μηδέν αλλά έχοντας όλη την γνώση και την τεχνολογία διαθέσιμες. Το νόημα του αποικισμού ήταν όχι τόσο λειτουργικό όσο απόδειξη της ικανότητας του ανθρώπινου νου, όραμα για το μέλλον και συμβολισμός. Όσο προχώρησαν τα χρόνια, το διάστημα εγκαταλείφθηκε για λίγο ως σκέψη και πηγή οράματος, αλλά προσφάτως επέστρεψε για να δώσει πιο ρεαλιστική λύση σε πρακτικά προβλήματα. Ένα από τα πολλά είναι ο ζωτικός χώρος της Γης, που όλο και φαντάζει μικρότερη και δείχνει να ασφυκτιά κάτω από τον βιομηχανικό πολιτισμό και την ραγδαία επέκταση. Έρχεται η εποχή που το νόημα μιας αποικίας δεν θα είναι να δείξει πως μπορούμε, αλλά θα είναι το νέο σπίτι όσων απλά δεν χωράνε στο παλιό.
Δυστυχώς το δικό μας ηλιακό σύστημα έχει να προσφέρει μονάχα τον Άρη, πέραν της Γης, ο οποίος είναι φιλικότερος από τους άλλους πλανήτες και δορυφόρους αλλά παρόλα αυτά σε σχέση με τον πλανήτη μας είναι ένα απόλυτα εχθρικό περιβάλλον. Οι πιονιέροι του μέλλοντος κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει να ψάξουν πέρα από τη δική μας γειτονιά, και να σταθούν κάτω από τις ακτίνες ενός ξένου ήλιου. Φτάνουμε έτσι στο σεναριακό υπόβαθρο του Aven Colony, όπου το πρώτο πλοίο αποικισμού που αφήνει ποτέ το ηλιακό μας σύστημα, εισέρχεται στο βαρυτικό πεδίο του Aven Prime.
Ο πλανήτης αυτός θυμίζει γενικά τη Γη, με την διαφορά πως είναι δορυφόρος ενός μεγαλύτερου αέριου γίγαντα σαν τον Δία και πως έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα διοξειδίου στην ατμόσφαιρα, κάτι που απαιτεί τη χρήση αεροστεγών θόλων για την ανάπτυξη αποικιών. Ο ρόλος που αναλαμβάνουμε λοιπόν, είναι αυτός του ήδη πεπειραμένου, από τη Γη, αστικού σχεδιαστή και θα πρέπει να οργανώσουμε και να σχεδιάσουμε τις πρώτες αποικίες που θα εξελιχθούν στις μετέπειτα μεγαλουπόλεις του πλανήτη και ασφαλώς θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες από το μητρικό σκάφος.
Τα αρχικά και απολύτως απαραίτητα για την ανάπτυξη είναι οι πρώτες ύλες, δηλαδή τα μέταλλα, τα οποία εξορύσσονται και είτε τα ανταλλάζουμε με το μητρικό σκάφος για τροφή, είτε τα μετατρέπουμε σε nanites, οι οποίοι είναι και το δομικό στοιχείο κάθε κτηρίου. Ταυτόχρονα πρέπει να παρέχουμε νερό και τροφή στους αποίκους, ρεύμα για τα κτήρια και να επεκτείνουμε την βάση ώστε να προσελκύσουμε κι άλλους άποικους από το μητρικό σκάφος. Έτσι συνεχίζει σε όλο και πιο περίπλοκες σχέσεις εξάρτησης, η αύξηση του πληθυσμού και η επέκταση της βάσης, προς κάλυψη των σκοπών νίκης.
Όπως αναφέρθηκε τα κτήρια των αποικιών, είναι πρακτικά θόλοι που χωρίζουν την τοξική ατμόσφαιρα από το εσωτερικό της αποικίας. Τούτο δίνει μια ρεαλιστική χροιά των καταστάσεων που πρόκειται να βιώσουν οι πρώτοι κάτοικοι αυτού του πλανήτη. O Aven Prime, έχει εξωτική όψη αλλά είναι και ταυτόχρονα είναι ανάλογος της Γης σε πολλά πράγματα, από την συγγενική εξωβιολογία του, έως τις εποχές που περνάει, τις διαφορετικές κλιματικές ζώνες και την παρουσία τρεχούμενων νερών και χλωρίδας. Ακριβώς όμως όταν πιστέψουμε πως το περιβάλλον είναι οικείο, έρχεται μια φυσική καταστροφή ή επίθεση της ντόπιας πανίδας να θυμίσει πως ο άνθρωπος είναι ο ξένος στον Aven Prime. Όλη αυτό το δίπολο εχθρικότητας – οικειότητας, τονίζει και προσφέρει στο αίσθημα απομόνωσης και μάχης με τα στοιχεία της φύσης και το άγνωστο. Σε επίπεδο παιχνιδιού οι κρίσεις είναι που θα δοκιμάζουν τα όρια και τις εφεδρείες του σχεδιασμού μας. Οι λάκκοι με τους πίδακες γεωθερμικής δραστηριότητας λόγου χάρη, μπορεί να εξάγουν τοξικά αέρια, τα οποία εάν εισέλθουν στην βάση, μέσω των αεραγωγών –που είναι απαραίτητοι για την διατήρηση της ποιότητας του οξυγόνου- δηλητηριάζουν τους κατοίκους. Λύσεις; Φίλτρα αερισμού, τα οποία έχουν μεγαλύτερο κόστος σε πρώτες ύλες και ενέργεια ή πιο δημιουργικές… όπως η αντιστροφή της φοράς κίνησης των ανεμογεννητριών, ώστε να λειτουργήσουν σαν ανεμιστήρες. Από το ανωτέρω παράδειγμα, φαίνονται οι σχέσεις αλληλεξάρτησης που λειτουργούν σαν ντόμινο και αν δεν υπάρχει πρόβλεψη, μπορούν να φέρουν γρήγορα το τέλος της αποικίας μας.
Είναι αναπόφευκτη η αρχική σύγκριση με τα πρόσφατα Banished και Planetbase, αλλά η διαφοροποίηση έγκειται στη μεγαλύτερη κλίμακα της διαχείρισης και επέκταση της βάσης αντί για το σχεδόν τιμωρητικό micromanagement των άλλων δύο εξομοιωτών αποικίας. Εδώ καλούμαστε να κρατήσουμε μεν τους άποικους ζωντανούς, αλλά και να διαχειριστούμε τις γραμμές παραγωγής και την πολεοδομία στα πρότυπα της σειράς Anno και Ceasar/Pharaoh. Ομοιότητες έχουμε επίσης στην κατανομή των εργαζομένων σε κατοικίες και σε εργασιακούς χώρους ή στην έκδοση εδίκτων για την πολιτική της βάσης, με την σειρά Tropico. Όλα αυτά υπάρχουν μεν αλλά όχι στο βάθος του κάθε ξεχωριστού τίτλου από τον οποίο αντλείται η έμπνευση, πράγμα λογικό βέβαια για τα Anno/Tropico που προέρχονται από πολύ μεγαλύτερα studio.
Όσον αφορά τους κατοίκους συγκεκριμένα, στον κόσμο του Aven Colony, καταπώς φαίνεται, δεν υπάρχει πια πάλη των τάξεων. Όλοι είναι απολύτως ικανοποιημένοι με τα ίδια πράγματα και έχουν τις ίδιες ικανότητες. Δεν έχει σημασία αν μένεις στο κουφάρι της κάψουλας προσεδάφισης ή σε έναν φουτουριστικό ουρανοξύστη, ο χώρος είναι μια αφηρημένη έννοια που ελάχιστα απασχολεί τους άποικους. Τα μεγάλα προβλήματα στο διάστημα δε μπορούμε να τα φανταστούμε εμείς που κάνουμε κάθε πρωί μηχανικά Ηλιούπολη – Μέγαρα για να πάμε στη δουλειά μας. Στον πλανήτη αυτό οι κάτοικοι έχουν ΣΟΒΑΡΟ πρόβλημα, όταν πρέπει να περπατήσουν 150 μέτρα απόσταση από τον ουρανοξύστη τους, μέχρι το Virtual Reality Dome που εργάζονται. Αν δε, ο δρόμος αυτός διανύεται μέσω Hubs και όχι από γυάλινους διαδρόμους που ξεκουράζουν λίγο το μυαλό από τον διαστημικό κάματο… τότε ήρθε η ώρα για να βγουν στους (γυάλινους) δρόμους με τα δικράνια. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως για ένα παιχνίδι που βασίζεται πολύ στον μηχανισμό δημοφιλίας στον λαό –γίνονται εκλογές που αν χαθούν, game over man- η παροχή πληροφοριών είναι προβληματική και τα γραφήματα με τα οποία αντιλαμβάνεται ο παίκτης το τι πρέπει να κάνει δεν επαρκούν πάντα.
Σε συνέχεια της ανάγκης αυτής για επαφή, θα απέδιδε τα μέγιστα στο immersion –που το θεωρώ απόλυτα ζητούμενο- η γενικότερη απεικόνιση των δραστηριοτήτων των αποίκων και η παροχή λίγο πιο προσωπικών καρτελών, όπως στο Banished ή τα Tropico. Λείπει επίσης μια πιο σχηματική παρουσίαση των αποθεμάτων στις αποθήκες, η παρακολούθηση των οποίων είναι ζωτική. Πολύ θετική η ποικιλία τροφίμων και πιο εξελιγμένων καταναλωτικών αγαθών που μπορούμε να παράγουμε, ανάλογα με τις συνθήκες του χάρτη.
Μια κατάρα του σχεδιασμού των Campaigns στα city builders είναι ότι συνήθως το μεγαλύτερο κομμάτι τους, είναι εκνευριστικά επαναλαμβανόμενο, απαιτώντας το εξ ‘αρχής χτίσιμο μιας αποικίας, σχεδόν πανομοιότυπης με κάθε άλλη, με ελαφρώς διαφοροποιημένες πηγές στο χάρτη. Αντί να πουλάς πούρα πχ, παράγεις ρούμι κτλ. Δεν καταφέρνει να ξεφύγει μήτε το Aven Colony από αυτή την κατάρα. Το κύριο campaign ξεκινά μετά από ένα ΥΠΕΡ-λεπτομερές tutorial (στα όρια του υπερβολικού) και η διαφορά στους χάρτες έχει να κάνει με την κλιματική ζώνη που, λόγου χάρη, αποτρέπει τις καλλιέργειες (έρημος/παγετώνες) και απαιτεί εμπόριο με το μητρικό σκάφος ή παρουσιάζει πιο αυξημένη μια συγκεκριμένη απειλή. Η αφήγηση της ιστορίας, ξετυλίγεται μέσα από ένα ελαφρό sci-fi σεναρίο, στα γνωστά μονοπάτια κάποιος-ήταν-εδώ-πριν-από-εμάς και χωλαίνει λιγάκι στις ξύλινες ερμηνείες, στο voice acting και τις καρτέλες των αποστολών, που σε σχέση με το υπόλοιπο παιχνίδι, είναι αισθητικά υποδεέστερες. Φυσικά παρέχεται και επιλογή Sandbox για τους χάρτες του κύριου Campaign.
Το Aven Colony γενικά κάνει καλά αυτό που είναι, χωρίς ποτέ να καταρρέει αλλά και χωρίς να διαπρέπει. Κάποιες στιγμές φαίνεται να πάσχει από κρίση ταυτότητας, χωρίς να εμβαθύνει επαρκώς σε ιδέες κάποιες άλλες καταφέρνει να αποδώσει αξιομνημόνευτες στιγμές στον εξωγήινο κόσμο του. Σε γενικές γραμμές είναι αξιοθαύμαστη η αρτιότητα ως της πρώτης κυκλοφορίας της Mothership Entertainment και είναι, αναμφίβολα, θετικό το ότι είναι πολύ ενεργοί και αφουγκράζονται άμεσα την κοινότητα. Πρόλαβα να δω ιδίοις όμμασι θεαματικές διαφορές μεταξύ της Beta και της τελικής κυκλοφορίας. Προσωπικά πέρασα ευχάριστα και κυρίως χαλαρωτικά με τον σχεδιασμό των αποικιών μου, χάρη και στον φροντισμένο τεχνικό/οπτικό τομέα που δείχνει την άνεση της σχεδιαστικής ομάδας στη χρήση της Unreal Engine 4. Η μουσική παρούσα, όχι αξιοσημείωτη αλλά αρκούντως χαλαρωτική.
Πιστεύω πως στην παρούσα τιμή, το Aven Colony θα προσφέρει ένα διασκεδαστικό 10ώρο σε παλαίμαχους των city builders, ειδικά σε όσους θα θελήσουν να κυνηγήσουν τις πραγματικές προκλήσεις των μεγαλύτερων επιπέδων δυσκολίας. Δεν κάνει τίποτα λάθος, αλλά δεν πλησιάζει και το κλασσικό ή το ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο ως εμπειρία, πέρα από το θεματικό του υπόβαθρο, καθώς δεν ξεφεύγει από τις κλασικές και αποδεδειγμένες συνταγές. Σε μια πτώση τιμής, είναι μια αξιόλογη πρόταση για κάθε λάτρη των city builders, για όλους τους άλλους που δεν είχαν ως τώρα επαφή με το είδος, θα πρότεινα να ξεκινήσουν με κλασικές και εμβληματικές σειρές του είδους, εκτός αν τους τραβά η συγκεκριμένη θεματολογία.
Pros
- Ευχάριστο το εικαστικό περιβάλλον, που προσφέρει γαλήνιο gameplay.
- Τεχνικά όμορφο και φροντισμένο, χωρίς την παρουσία bugs.
- Οι σχεδιαστές δείχνουν όρεξη και διαρκή φροντίδα για αναβάθμιση, λαμβάνοντας υπόψιν την κοινότητα.
Cons
- Ξύλινες οι ερμηνείες των ηθοποιών στα briefings.
- Χαμηλότερης αισθητικής καρτέλες αναφορών και αποστολών.
- Πάσχει από μια ελαφρά έλλειψη κατεύθυνσης.
- Οι ζωές των κατοίκων της αποικίας θα έπρεπε να αποδοθούν καλύτερα.
- Ελλειπής πληροφόρηση από τα γραφήματα και το UI
Σπύρο σε ευχαριστούμε που τόσο γρήγορα μας έφερες την πολύ ωραία παρουσίαση του παιχνιδιού, όσο διάβαζα με έκανες να θέλω να παίξω το παιχνίδι 🙂
Έχω λίγες ώρες παιχνιδιού και συμφωνώ στα όσα γράφεις μέχρι το σημείο που έχω φτάσει, όπως και για την κατάρα των campaigns όπου μπορεί να καταστρέψει κυριολεκτικά το παιχνίδι.
Και εδώ θα πω ένα παράδειγμα, ενώ λάτρεψα το tropico 3 με την κατάρα των campaign να είναι αυτό που μου άρεσε πολύ, κάθε φορά να χτίζω την πόλη μου (200+ ώρες παιχνιδιού στο steam) δεν μπόρεσα όμως να το ξεπεράσω με το tropico 5 γιατί έγινε επαναλαμβανόμενο, και το ίδιο θέμα το είχα παίξει πολύ (6 ώρες steam, κυριολεκτικά με το ζόρι)
Εδώ λοιπόν έχεις απόλυτο δίκιο, και θα πρέπει αυτού του είδους τα παιχνίδια να ακολουθούν την συνταγή του Anno (όπου η πόλη συνεχίζεται στο επόμενο campaign) ή του cities skylines που είναι τύπου sandbox.
Ελπίζω με το Aven Colony να μην βαρεθώ γρήγορα, και τα όποια προβλήματα και βελτιώσεις να τα διορθώσουν γρήγορα οι developers γιατί σαν παιχνίδι είναι πραγματικά πολύ ωραίο και εθιστικό.