THE SAMARITAN PARADOX
Το The Samaritan Paradox, εκτός από καραπιασάρικος τίτλος, αποτελεί και το πρώτο παιχνίδι του Σουηδού Petter Ljungqvist. Σε αντίθεση με τους Αμερικανούς ή Κεντροευρωπαίους συναδέλφους τους, οι Σουηδοί είχαν ανέκαθεν μια ροπή προς τα πιο «μακάβρια» και ζορισμένα σενάρια, είτε επρόκειτο για κινηματόγραφο, είτε για λογοτεχνία. Και σε έκοψα εκεί πίσω που φωνάζεις «να μην ξεχάσουμε και την NWSDM σκηνή» αλλά αυτό είναι μια στήλη από μόνο του.
Σαμαρειτικό Παράδοξο λοιπόν ή το Παράδοξο του Σαμαρείτη, ό,τι σας κάθεται καλύτερα. Η δράση του τίτλου τοποθετείται στο μακρινό –πλέον, ω Θεέ μου, ω Θεέ μου-1984, στην Στοκχόλμη. Ένας διάσημος συγγραφέας έχει βάλει πρόσφατα τέλος στην ζωή του και εμείς υποδυόμαστε έναν συμπαθή πλην γενικότερα άταρο και γκικονερόβραστο φοιτητή, ονόματι Ord Salomon, με ένα ύποπτο φετίχ για την κρυπτογραφία και το σπάσιμο κάθε λογής κώδικα και μυστηρίου. Ο Ord είναι χαρακτήρας τραβηγμένος απευθείας από τις «χρυσές ημέρες» του adventure gaming, ένας συμπαθέστατος ημι-loserάκος, με ένα εξαιρετικό voice-over να μεταδίδει έναν χαρακτήρα μεταξύ πρώιμου Tex Murphy (Mean Streets περιόδου) και Roger Wilco. Από την αρχή κιόλας της περιπέτειας, διαβάζοντας τυχαία το τελευταίο βιβλίο του εκλιπόντος Jonatan Bergwall θα ανακαλύψει ένα κρυφό μήνυμα μέσα σε αυτό, το οποίο δείχνει προς ένα δεύτερο, κρυφό βιβλίο του συγγραφέα.
Θα επικοινωνήσει με την κόρη του Jonatan, Sara, για να την ενημερώσει γι’ αυτή την εξέλιξη κι εκείνη θα του αναθέσει την εξεύρεση του μυστήριου αυτού «χαμένου» βιβλίου, καθώς, όπως τον πληροφορεί, περιέχει στοιχεία για μια τεράστια και κρυφή κληρονομιά που της άφησε ο πατέρας της. Εδώ είναι ένα από τα λίγα αλλά κρίσιμα σημεία στα οποία χωλαίνει το σενάριο της περιπέτειας. Ενώ η έρευνά μας αυτή καθαυτή επάνω στο χαμένο βιβλίο είναι πραγματικά συναρπαστική και περιέχει μερικούς από τους καλύτερους και δυσκολότερους γρίφους που έχουμε δει σε adventure game τα τελευταία χρόνια, το ξεκίνημα αυτής, το πρόσχημα για να βουτήξουμε σε ένα σκοτεινό κόσμο ίντριγκας και μυστικών, δίνεται βεβιασμένα σχεδόν σε κωμικό βαθμό, δίχως να πείθει στο ελάχιστο. Διαβάζει δηλαδή ο Ord ένα βιβλίο, κάτι του φαίνεται περίεργο στο ISBN της έκδοσης, το λύνει σε πέντε λεπτά και τι λογικότερο, καλεί την κόρη του εκλιπόντος στην οποία είναι αφιερωμένο το βιβλίο και της μεταφέρει το μήνυμα. Εκείνη, αντί να ρωτήσει ποιος ανώμαλος είναι και πού βρήκε το τηλέφωνό της, όχι μόνο του εμπιστεύεται τυφλά τα οικογενειακά της μυστικά, αλλά τον φέρνει και στο σπίτι της και λέει στους πάντες πως είναι το αγόρι της, ώστε να μπορεί να κινείται ελεύθερα. Τυπική και καθημερινή συμπεριφορά μιας γυναίκας που μόλις γνωρίσαμε δηλαδή.
Από την στιγμή βέβαια που «καταπιούμε» αυτό το ανώμαλο ξεκίνημα, τα voice-overs σε συνδυασμό με τα πολύ ατμοσφαιρικά γραφικά (η AGS σε συνδυασμό την μινιμαλιστική, πιξελωτή προσέγγισή του art design, κάνουν θαύματα) και την εξαιρετική ηχητική επένδυση, μας παρασύρουν ολοκληρωτικά σε ένα πολύ ενδιαφέρον πολιτικό θρίλερ περιόδου. Κινούμαστε τόσο στην Στοκχόλμη όσο και στο μικρό νησί του Fardo, ενώ, μέσω μιας πολύ έξυπνης μηχανικής, όταν ανακαλύπτουμε κάποιο από τα χαμένα κεφάλαια του μυστικού βιβλίου του Jonatan, μεταφερόμαστε στον fantasy κόσμο του και ελέγχουμε μια νέα ηρωϊδα, την Freja, σε ένα σκηνικό που θυμίζει ιδανική μίξη των Hand of Fate, Quest for Glory και φυσικά, του πρόσφατου Heroine’s Quest.
H διάρκεια του τίτλου είναι ικανοποιητικότατη και υπολογίστε πως θα χρειαστείτε 8-9 γεμάτες ώρες για να το ολοκληρώσετε, κολλώντας αρκετά σε ορισμένα σημεία. Εδώ εντοπίζεται και το μεγαλύτερο ατού του Samaritan Paradox. Το επίπεδο δυσκολίας των γρίφων του κυμαίνεται σαφώς άνω του μετρίου και σε αρκετές περιπτώσεις θα χρειαστεί να πιάσετε χαρτί και μολύβι και να δαπανήσετε αρκετή φαιά ουσία για να λύσετε τους γρίφους του, οι οποίοι πάντοτε στηρίζονται στην λογική και συγκεκριμένα clues που θα βρείτε στο περιβάλλον σας. Ακόμη και όταν απαιτούνται κάποιοι πιο προχωρημένοι επαγωγικοί συλλογισμοί, το παιχνίδι ποτέ δεν καταφεύγει σε «φτηνές» λύσεις. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό ουσιαστικά με την ελευθερία κινήσεων που μας παρέχει (πολύ γρήγορα ξεκλειδώνουν σχεδόν όλες οι διαθέσιμες τοποθεσίες του) προσδίδει έναν ιδιαίτερο βαθμό πολυπλοκότητας στους γρίφους του, αποφεύγοντας παγίδες που είδαμε σε πρόσφατα adventure games (δυο-τρεις τοποθεσίες και άλλα τόσα αντικείμενα στο inventory). Mε διαφορά τα ικανοποιητικότερα puzzles είναι εκείνα που μας καλούν να λύσουμε κάποιο γρίφο ή να σπάσουμε κάποιο κώδικα, βασισμένοι όμως πάντα σε επαρκή στοιχεία και κλειδιά. Δεν πρόκειται δηλαδή να συναντήσουμε Myst-οειδείς, «Βρες το Μόνος» αθλιότητες.
H δράση του παιχνιδιού είναι πλούσια και μας επιτρέπει μάλιστα σε κάποια σημεία να επηρεάσουμε και ορισμένες παραμέτρους του φινάλε, ανάλογα με τις επιλογές μας σε ορισμένους διαλόγους. Μην φανταστείτε τίποτε κοσμογονικές αλλαγές ή έστω κάτι αντίστοιχο με το μοντέλο της Telltale, αλλά σίγουρα είναι ένας ιδιαίτερα καλοδεχούμενος βαθμός διαδραστικότητας. Ο κορμός της δράσης ξεδιπλώνεται σαν ένα καλογραμμένο πολιτικό θρίλερ και η πλειοψηφία των γρίφων μας αφήνει ένα βαθύ αίσθημα ικανοποίησης μετά την επιτυχή τους επίλυση. Το φινάλε, χωρίς να απογοητεύει σε καμία περίπτωση, εισάγει μια πολύ ενδιαφέρουσα ανατροπή, η οποία αν κάπου αποτυγχάνει να συνδεθεί με τον παίκτη, αυτό έγκειται στο ελαφρώς μονοδιάστατο των χαρακτήρων που συναντάμε κατά την διάρκεια της περιπέτειάς μας. Είναι δύσκολο να νοιαστείς για πρόσωπα και καταστάσεις όταν αυτές αποδίδονται με έναν αρκετά «εφηβικό» τρόπο, άσπρου-μαύρου, καλών και κακών.
Στο σύνολό του, το The Samaritan Paradox είναι ένα εξαιρετικά δομημένο AGS παιχνίδι, η μεγαλύτερη δύναμη του οποίου είναι οι πολύ καλοδουλεμένοι γρίφοι του και η ξεχωριστή ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Μπορεί να μην πιάνει τα ασύλληπτα καλλιτεχνικά ύψη ενός Primordia, αλλά θα ικανοποιήσει πλήρως κάθε «πάλιουρα» που θα διαλέξει να ασχοληθεί μαζί του. Είχα πραγματικά πολύ καιρό να χαρώ τόσο πολύ γρίφους που απαιτούν αληθινή σκέψη και όχι απλώς συλλογιστική τύπου «Χρησιμοποιώ το παλούκι με την τσίχλα και πιάνω το γλάρο». Θιασώτες των hardcore περιπετειών, δείτε το οπωσδήποτε!
Pros
- Ατμοσφαιρικά γραφικά, όμορφα voice-overs, πολύ καλή ηχητική επένδυση
- Εξαιρετικό επίπεδο γρίφων και άνω του μετρίου δυσκολία
- Ικανοποιητικότατη σχέση διάρκειας/τιμής
Cons
- Το ξεκίνημα της ιστορίας είναι αρκετά άγαρμπο
- Πολλοί από τους χαρακτήρες είναι αρκετά μονοδιάστατοι με αποτέλεσμα ο παίκτης να μην επενδύει σε αυτούς
- Κάποιοι γρίφοι απαιτούν μεγάλη εμπειρία στα adventure games ώστε να διαπιστώσετε τι περίπου πρέπει να κάνετε, καθώς δεν υπάρχει κανενός είδους tutorial ή καθοδήγηση για έναν αμύητο παίκτη.
Eίμαι ανάποδος άθρωπας. Το tutorial σε adventure game είναι αρνητικό, η απουσία του θετικότατη. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο μου έρχεται στο μυαλό το flight of the Amazon Queen και το Broken Sword Shadow of the Templars…
Πολύ εύστοχοι παραλληλισμοί και τα δυο παιχνίδια. Ψήγματα από την ατμόσφαιρα αμφοτέρων ανιχνεύονται στο Samaritan Paradox.
Πολλά adventures πέσανε μαζεμένα τελευταία. Θα το τσεκάρω κάποια στιγμή, φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον.
Φιλική Διόρθωση
Το AGS δεν είναι μηχανή γραφικών. Είναι εργαλείο για δημιουργία Adventure Games. Τα γραφικά δεν είναι ανάγκη να είναι τόσο χαμηλής ανάλυσης.
Για παράδειγμα: http://www.adventuregamestudio.co.uk/site/games/game/1642/
Σκώρε ισχύει και πολύ σωστός, απλά έχω μόνιμα σκαλωμένο στην κεφάλα μου το γεγονός ότι όλα τα high-profile AGS adventures έχουν πάνω κάτω την ίδια καραπιξελωτή ανάλυση.
Σ’ευχαριστώ πάντως για τη διευκρίνιση 🙂