REVIEWS

Z

Η Bitmap Brothers αποτελεί μια από τις αγαπημένες εταιρείες δημιουργίας video games των παιδικών μου χρόνων. Τα παιχνίδια της ήταν δύσκολα, πρωτότυπα και συνήθως ξέφευγαν από τα συνηθισμένα. Το 1996 κυκλοφόρησε το Z και ήρθε να ταράξει τα νερά στα strategy games της εποχής. Σε μια περίοδο που οι real time τίτλοι στρατηγικής βασίζονταν στο τρίπτυχο “συγκέντρωση πόρων – ανέγερση βάσης – επίθεση”, το Z με το επαναστατικό και γρήγορο gameplay του κατάφερε να ξεχωρίσει μέσα από το σωρό.

ZRemaker 01Από τα cutscenes του παιχνιδιού… epic fail!

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι λοιπόν, το Z έθετε αντιμέτωπες δυο ομάδες με στρουμπουλά ρομπότ, τους “κόκκινους” και τους “μπλε”. Κάθε χάρτης ήταν χωρισμένος σε sectors που περίμεναν να κατακτηθούν από τις δύο παρατάξεις. Τα στρατεύματα ξεκινούσαν από τα κεντρικά τους fort με στόχο να κατακτήσουν sectors και να πάρουν υπό την κατοχή τους κτίρια και οχήματα. Σε κάθε -σχεδόν- sector υπήρχε και ένα κτίριο παραγωγής μονάδων ή κάποιο ραντάρ που επέτρεπε των έλεγχο των κινήσεων γειτονικών μονάδων. Όποιος κατείχε το sector μπορούσε να χρησιμοποιήσει και το κτίριο. Προσθέστε εδώ πως όσο περισσότερες περιοχές είχε μια ομάδα στην κατοχή της, τόσο μικρότεροι ήταν οι χρόνοι δημιουργίας στρατού και οχημάτων.

ZRemaker 02Κάνοντας το τελικό “ντου” στο αντίπαλο fortress…

Όπως καταλαβαίνετε το Z έδινε βάση στον φρενήρη ρυθμό. Δεν είχαμε τη δυνατότητα να θέσουμε στο τραπέζι ισχυρές στρατηγικές και αυστηρή οργάνωση. Τα πάντα έπρεπε να εκτελεστούν με ταχύτατους ρυθμούς σε ένα real time περιβάλλον. Ταυτόχρονα όμως το στρατηγικό κομμάτι δεν έλειπε. Τα διαφορετικά πεδία εδάφους εμπόδιζαν σημαντικά την κατάκτηση στρατηγικών περιοχών, ενώ ποτέ μα ποτέ δεν έπρεπε να παραλείψουμε την άμυνά μας σε σημαντικά κτίρια ή στο fort μας (αφού αν το χάναμε σήμαινε και ταυτόχρονο game over). Το πλήθος διαφορετικών μονάδων ήταν επίσης κάτι που συνείσφερε στο στρατηγικό κομμάτι του τίτλου. Κάθε μονάδα είχε πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα απέναντι στις άλλες σε ένα στρατηγικό παιχνίδι μορφής “πέτρα – ψαλίδι – χαρτί”. Το όλο πακέτο του Z συμπλήρωνε το εξαιρετικό χιούμορ στις ατάκες που πέταγαν κάθε λίγο και λιγάκι τα χαριτωμένα ρομποτάκια αλλά και στα μοναδικά cutscenes γεμάτα με “rock καταστάσεις” (μουσικά και μεταφορικά) και βέβαια τον αναπανάληπτο στρατηγό Zod.

Ερχόμαστε στο 2014 και ανακαλύπτω το remake αυτού του μοναδικού τίτλου. “Ευκαιρία να θυμηθώ τα νιάτα μου”, σκέφτηκα και δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη. Κακό του κεφαλιού μου. Δυστυχώς το remake του Z αποτελεί μια αυτούσια μεταφορά της έκδοσής του για mobile συσκευές και βάζει μια βαριά ταφόπλακα στις ελπίδες μου για την αναβίωση όμορφων αναμνήσεων.

ZRemaker 03Οι γέφυρες αποτελούν ιδιαίτερα στρατηγικά σημεία, ειδικά σε χάρτες με ιδιαίτερες εδαφικές συνθήκες…

Το παιχνίδι είναι σχεδόν unplayable. Ο κέρσορας δεν αλλάζει όταν περνάει πάνω από τις διάφορες μονάδες και τα ρομποτάκια μας σπάνια ακολουθούν τις εντολές μας καθώς χρειάζονται δύο και τρία clicks μέχρι να “νιώσουν”. Η ταχύτητα του παιχνιδιού είναι δυο επίπεδα χαμηλότερη από αυτή του original και δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια ρύθμιση στα options του παιχνιδιού για την αυξομείωσή της. Το pathfinding των μονάδων είναι ανύπαρκτο και δημιουργεί προβλήματα που λόγω της φύσης του παιχνιδιού απλά οδηγούν σε ταπεινωτικές ήττες. Το τεράστιο minimap στα δεξιά της οθόνης καλύπτει μονάδες και κτίρια και οφείλουμε να το κλείνουμε συνεχώς για να μπορέσουμε να τα επιλέξουμε. Τα cutscenes δεν έχουν υποστεί καμιά απολύτως βελτίωση και μάλιστα δεν τα παρακολουθούμε σε fullscreen αλλά σε ένα μικρό πλαίσιο που συνοδεύεται από ένα τεράστιο πλήκτρο με τη λέξη “CLOSE” από κάτω. Και τέλος δεν υπάρχει η επιλογή για multiplayer…

ZRemaker 04Την πήραμε τη βάση… Πάμε για άλλη!

Ο στρατηγός Zod είναι απογοητευμένος. Πέντε μέρες κράτηση σε όλους εκεί στην TickTock Games και θα είστε όλη τη μέρα στα μαγειρία. Δε θέλω να σκεφτώ καν πως θα είναι το remake του Z Steel Soldiers (η συνέχεια του original Z) που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες, που έτσι κι αλλιώς ήταν κατώτερο ποιοτικά παιχνίδι από το Z. Μείνετε μακριά το καλό που σας θέλω… ή καλύτερα εγκαταστήστε το dosbox και παίξετε το έπος στην original μορφή του.

Pros

  • Οι αναμνήσεις
  • Το διάχυτο χιούμορ που παραμένει φρέσκο ακόμη και σήμερα

Cons

     

Cons

  • Κακός χειρισμός
  • Προβληματικό GUI
  • Έλλειψη multiplayer
  • Αποτελεί αυτούσια μεταφορά από mobile συσκευές

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 30%

30%

Νίκος Καλαγκιάς

Ο Νίκος είναι ένας gamer που τον χαρακτηρίζουν δύο απλές λέξεις: "Ατσάλι" και "Φωτιά". Ναι, καλά καταλάβατε. Οτιδήποτε video game έχει μέσα το fantasy/μεσαιωνικό στοιχείο έχει και το όνομα του γραμμένο επάνω. Ασχολείται κυρίως με RPGs και strategies ενώ ποτέ δε θα πει όχι και σε καλογυαλισμένους hack 'n slash fantasy τίτλους. Εκεί που το πολεμικό κέρας ηχεί, εκεί που το ατσάλι συναντά το ατσάλι, εκεί που το θάρρος και ο ηρωισμός ξεπερνούν τα πάντα και η θυσία του αδελφού εξυψώνει τα πολεμικά ιδανικά... θα βρείτε και τον Νίκο δίπλα με ένα gamepad στο χέρι να ουρλιάζει: "Chaaaarge!"

8 Comments

  1. Είσαι και μικρός (15 φέτος;) και δεν θα τα πρόλαβες εσύ αυτά τα παιχνίδια!

    Το ότι οι μονάδες περπατάνε σχετικά αργά δεν σημαίνει πως το παιχνίδι είναι αργό. Ίσα ίσα, το Z σε ξεφτύλιζε αν δεν έκανες γρήγορες κινήσεις.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL