SPECIALS

LATE TO THE PARTY: MIGHT AND MAGIC VII

γράφει ο Κωνσταντίνος “Savatar” Κάντας

Δεν ξέρω τι παίζει ακριβώς, αλλά πάντα ο Αύγουστος ήταν ο μήνας με τις πιο έντονες ρετρο-λιγούρες! Να φταίνε μήπως οι χαλαροί ρυθμοί; Το ότι βρίσκεσαι με κόσμο που έχεις να δεις καιρό και σου προκαλούν έκρηξη αναμνήσεων; Μήπως το ότι η περίοδος είναι σχετικά ήσυχη με ελάχιστες νέες κυκλοφορίες; Η αίσθηση του “άλλη μια χρονιά πέρασε” και ο απολογισμός της διαδρομής ως τώρα; Εκτιμώ πως είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών, πάντως σίγουρα τον Αύγουστο θα συλλάβω τον εαυτό μου να σκαλίζει παλιές θήκες και CD παιχνιδιών πολύ συχνά. Επίσης ξέρω πως είναι ο μήνας που θα γίνει install και θα μου χαρίσει μερικά υπέροχα RPG απογεύματα ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, και σε αυτό το παιχνίδι θα είναι αφιερωμένη η παρούσα ρετρο-λιγούρα μας, και μιλάω για το 7ο μέρος της Might and Magic σειράς, το For Blood and Honor!

Αν και το Might and Magic ως gaming franchise είναι αρκετά γνωστό, και λόγω της σειράς “Heroes” θα λέγαμε και εμπορικά επιτυχημένο, τα M&M RPG προσωπικά εκτιμώ πως είναι αρκετά υποτιμημένα, ίσως όχι αδίκως αφού δεν γέρασαν όμορφα, λόγω του τεχνικού τους τομέα, και έτσι δεν έμειναν στο προσκήνιο όπως άλλα κλασικά αριστουργήματα του χώρου (π.χ. Baldur’s Gate που είχαν πιο ζεστή 2D παρουσίαση). Παρόλα αυτά η άτυπη “τριλογία” M&M 6-7-8 (δεν συνδέονται σεναριακά, αλλά χρησιμοποιούν την ίδια μηχανή και την ίδια φιλοσοφία ως παιχνίδια) μπορεί ακόμα και σήμερα να προσφέρει έντονες RPG εμπειρίες στους φαν του είδους. Μπορεί η πρωτόγονη τρισδιάστατη παρουσίασή του να ξενερώνει το μάτι μας, που έχει συνηθίσει σε shaders, lighting, HD αναλύσεις και το μαλλί του Geralt να ανεμίζει, παρόλα αυτά η καρδιά του παιχνιδιού (το gameplay ντε!) κοιτάει στα μάτια πολλά σύγχρονα cRPG. Ο λόγος που επιλέγω το 7ο μέρος σαν “αγαπημένο” αυτής της τριλογίας είναι γιατί εκτιμώ πως έχει τις καλύτερες ισορροπίες στο gameplay, καλοστημένο “σύμπαν” να εξερευνήσεις αλλά και ένα όμορφο και καλοδομημένο σενάριο που ικανοποιεί τους λάτρες του φανταστικού.

Με λίγα λόγια το M&M 7 θα το περιέγραφα ως ένα first-person party-based cRPG, με open world περιπλάνηση και ένα υβριδικό real time/turn based σύστημα μάχης που αλλάζει αναλόγως τις ορέξεις του παίχτη! Δεν θα επιχειρήσω να κάνω αναλυτική παρουσίαση του παιχνιδιού, στην τελική δεν είναι αυτό το ζητούμενο μας, αλλά θα προσπαθήσω να ξεχωρίσω τα στοιχεία αυτά που το κάνουν ένα σημαντικό cRPG, ένα παιχνίδι που συχνά θα μου χτυπήσει την πόρτα και θα μου ζητήσει ένα ακόμα playthrough και ας έχουν περάσει 15 χρόνια από την πρώτη φορά!

First-Person Party-Based RPG

Μια ξεχασμένη υποκατηγορία cRPG που αν και έγινε μια σημαντική προσπάθεια αναβίωσης με το καταπληκτικό (αλλά πάντα σε dungeon crawling φόρμες) Legend of Grimrock (1+2) και το αξιοπρεπέστατο (αλλά σε καμία περίπτωση αντάξιο με την χρυσή εποχή) Might and Magic X: Legacy συνεχίζει και ζει στο περιθώριο. Δεν ξέρω πραγματικά τι είναι αυτό που με τραβάει τόσο πολύ σε αυτό το είδος. Είναι τα πορτραίτα των χαρακτήρων σου (συνήθως στο κάτω μέρος της οθόνης) που σε κοιτάνε ενώ ζεις τις περιπέτειες τους; Είναι η πιο “σκηνοθετική” εμπειρία που σου χαρίζουν (αντίθετα με τα άλλα είδη RPG που προσφέρουν μια πιο “πρωταγωνιστική” εμπειρία), που ενώ σου δίνουν μια σειρά στοιχείων και εμπειριών πολλά πράματα ολοκληρώνονται μόνο στην φαντασία σου (όπως για παράδειγμα το background του κάθε χαρακτήρα σου); Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι θεωρώ την first person κάμερα ικανότερη να σε ρουφήξει στα ταξίδια σε άγνωστους μαγικούς κόσμους. Μπορεί να είναι απλά ένα προσωπικό μου κόλλημα που το έχω συνδυάσει με την ανέμελη παιδική μου ηλικία. Ό,τι και να είναι το σίγουρο είναι ότι λατρεύω αυτό το είδος, και θεωρώ πως το 7ο μέρος της M&M σειράς είναι βασιλιάς σε αυτήν την κατηγόρια!

MnM7 Late 1Η χαρά των party based rpg ξεκινάει με το καλημέρα! Χορταστικό character creation ικανό να σου φάει ώρες σκέψης και σχεδιασμού.

Σε ρουφάει στον κόσμο του!

Η ατμόσφαιρα του M&M 7 πάντα με ρουφούσε. Αυτό το καταφέρνουν δύο πολύ σημαντικοί παράγοντες για  κάθε PC game. Οι ήχοι και το artwork! Μπορεί από πλευράς 3D γραφικών το M&M 7 να ήταν αρκετά πίσω (την ίδια περίοδο είχαν βγει 3D τίτλοι με κλάσεις ανώτερα γραφικά) αλλά το artwork ήταν καταπληκτικό. Οι animated εικόνες που έβλεπες κάθε φορά που έκανες click σε κάθε “πόρτα” (για την είσοδο σε ένα κάστρο, σε ένα dungeon,  σε ένα blacksmith, στο σπίτι ενός NPC, σε ένα πανδοχείο κτλ.) ήταν τόσο ζεστές και με τόση παραμυθένια ομορφιά που ζεσταινόταν η RPG καρδούλα σου. Τα “paperdolls” των χαρακτήρων σου ξεδιψούσαν τον μικρό μόδιστρο που κάθε RPG-ας κρύβει μέσα του αφού γινόταν ένα κολάζ πανοπλιών και όπλων. Τα πορτραίτα των δεκάδων χαρακτήρων που βρίσκεις στα ταξίδια σου είχαν κάτι το μοναδικό. Γενικώς όλο το artwork ήταν ζεστό, παραμυθένιο και είχε ταυτότητα, δεν σου φαινόταν “μία από τα ίδια” και ας έπαιζες για εκατοστή φορά ένα fantasy RPG.  Οι ήχοι ενός παιχνιδιού για μένα είναι το αλατοπίπερο, η μικρή λεπτομέρεια που μπορεί να απογειώσει το immersion! Ο ήχος όταν γυρνάς σελίδες στο spellbook, ο ήχος του βηματισμού πάνω στο χιόνι, οι ατάκες των χαρακτήρων σου όταν δέχονται ένα γερό χτύπημα, το voice acting μεθυσμένου Ιρλανδού που έχει ο dwarven blacksmith, ο ήχος της πόρτας που κλείνεις και ο αποχαιρετισμός των χαρακτήρων σου κτλ. είναι μια σειρά ηχο-στοιχείων που συνέβαλαν στο να χτιστεί μια μοναδική ατμόσφαιρα. Υπάρχουν σύγχρονα cRPG που δεν το καταφέρνουν αυτό και όσο καλά και να είναι η “ψύχρα” της ατμόσφαιρας τους με απωθεί.

MnM7 Late 2Οι animated εικόνες εσωτερικών χώρων πολλές φορές είναι μικρά fantasy έργα τέχνης!

Στατιστικά, νούμερα, πίνακες και ο μαθηματικός που κάθε RPG fan κρύβει μέσα του!

Στο M&M 7 ετοιμαστείτε για πολλά νούμερα! Attributes και Skills συνθέτουν την “ταυτότητα” κάθε χαρακτήρα μας. Οι κανόνες του κάθε RPG παιχνιδιού είναι ίσως και το σπουδαιότερο κομμάτι του (από πλευράς gameplay), και εδώ το M&M 7 τα σπάει! Δεν έχει νόημα να περιγράψω αναλυτικά όλο το σύστημα κανόνων, αρκεί να μεταφέρω πως υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία σε skills και μεγάλη δυνατότητα επιλογών και customization. Σίγουρα όσο φτάνουμε στο end-game αρχίζουν οι χαρακτήρες μας και τα “τουμπανιάζουν” όλα (όσα το εκάστοτε class σου επιτρέπει φυσικά) αλλά το ταξίδι μετράει και το πως θα φτάσεις έως εκεί. Το έβδομο μέρος τελειοποίησε το σύστημα “Expert-Master-Grand Master” που είχε αρχίσει στο έκτο (εκεί έφτανες μέχρι Master), το οποίο ισχύει σε κάθε Skill, είτε είναι ένα Weapon Skill, είτε ένα Magic Skill, είτε ένα Secondary κτλ. ενώ η αναζήτηση του κατάλληλου trainer NPC για να αναβαθμίσεις κατηγορία τα skill σου ήταν μέρος του μαγικού αυτού ταξιδιού. Μεγάλο ατού: αναλυτικές πληροφορίες για ΌΛΑ με ένα δεξί κλικ! Ακόμα και σήμερα αυτό το απλό στοιχείο του gameplay, δεν ενσωματώνεται σε πολλά RPG! Mας αρέσει στους RPG-άδες να έχουμε πολλές επιλογές και πολλά νούμερα να ελέγχουμε, αλλά πάντα θέλουμε αναλυτική πληροφόρηση και ευκολία στο να τα μελετάμε αυτά για να οργανώνουμε την στρατηγική μας, και το M&M 7 αυτό το καταφέρνει θαυμάσια χωρίς να κουράζει προσφέροντας και μεγάλη ποκιλία αλλά και νοικοκυρεμένo UI για ξεκούραστη μελέτη.

MnM7 Late 3 καρτέλα με τα Skills ενός χαρακτήρα. Με ένα δεξί click μας δείχνει αναλυτικές πληροφορίες για όλα, απλά και γρήγορα!

Real-time? Turn-based? Ό,τι θες!

Η μεγάλη καινοτομία του M&M 7 (που ξεκίνησε από το 6ο μέρος, αλλά βελτιώθηκε πολύ στο 7ο) είναι η χρήση του ENTER κατά βούληση στην διάρκεια του παιχνιδιού. Τι έκανε το ENTER? Μετέτρεπε το παιχνίδι από real-time, που ήταν ως προεπιλογή, σε turn-based! Έτσι απλά! Το σύστημα αυτό χάριζε ευελιξία στον παίχτη που προσαρμοζόταν αναλόγως τα γούστα και την κατάσταση. Προσωπικά το χρησιμοποιούσα το σύστημα ως εξής: Εύκολες μάχες με ποιο αδύνατους εχθρούς = real-time σφαγή για να μην χάνουμε τον χρόνο μας. Ζόρικες μάχες με πιο δυνατούς εχθρούς = turn-based με περισσότερη στρατηγική και σκέψη. Όλο το σύστημα αυτό έδωσε επίσης μια ελευθερία στον παίχτη να προσαρμόσει το παιχνίδι σε διαφορετικά playstyles. Διαβάζοντας κανείς φόρουμ του Might and Magic θα δει πως υπάρχει αρκετή ποικιλία στο πώς ο καθένας αντιμετώπιζε το παιχνίδι. Άλλοι παίχτες μένανε πιστοί στο στρατηγικό turn-based σύστημα, άλλοι το βλέπανε first-person-shooter style με βέλη και spells, άλλοι προτιμούσαν την ταχύτητα και την πρόκληση των αντανακλαστικών μας του real-time, άλλοι όπως εγώ προσαρμόζαν το σύστημα αναλόγως τον εχθρό και την κατάσταση κτλ. Αρκετές επιλογές που κάλυπτε μεγάλη γκάμα γούστων!

MnM7 Late 4bΜόλις ξεκοιλιάσαμε μερικούς ληστές σε ένα μπουντρούμι και γλυκοκοιτάμε το chest που μας περιμένει. Η παλάμη κάτω δεξιά δεν είναι μούντζα, αλλά σημαίνει πως είμαστε σε turn based mode!

Φαντασία με πρωτοτυπία

Ας μην γελιόμαστε, τα MnM αν και έχουν πλούσιο υπόβαθρο σε κόσμο και lore δεν είναι αυτό που θα λέγαμε “story-driven RPG”. Δεν έχει καμιά ποικιλία σε cinematics, η αφήγηση του πατάει στο διάβασμα κειμένων, ενώ σε καμία περίπτωση δεν κοντράρει κορυφαίες ιστορίες άλλων cRPG (όπως το πρόσφατο κλείσιμο της τριλογίας Witcher για παράδειγμα).  Έχει όμως κάτι που ελάχιστα παιχνίδια το τολμούν : πρωτοτυπία! Ναι μεν η ιστορία μας ξεδιπλώνεται σε ένα medieval high-fantasy setting (όπως εκατοντάδες άλλα RPG) αλλά έχει ταυτότητα, απουσιάζει το generic feeling και προσφέρει έναν καλοστημένο κόσμο που σε κάνει να νιώθεις ότι ζεις κάτι καινούργιο. Ναι μεν δεν διεκδικεί Oscar σεναρίου, αλλά είναι τίμιο, δεν αντιγράφει και τολμάει να μην τσουλάει πάνω σε κλισέ περπατημένων δρόμων, και αυτό όπως και να το κάνουμε προκαλεί σεβασμό. Προσωπικά, το πάντρεμα με αρκετές sci-fi πινελιές μου άρεσε και ένιωσα με την μία πως δένει άψογα σεναριακά με τον κόσμο μας, αν και έχει ελάχιστη συμμετοχή σε όλο το παιχνίδι (το τελευταίο chapter ουσιαστικά μόνο, δεν κάνω περεταίρω περιγραφή καθώς είμαστε ήδη στα όρια του spoiler). Αυτό το ατού δυστυχώς το έχασε η σειρά M&M από όταν η Ubisoft αγόρασε τα δικαιώματα των τίτλων και αποφάσισε να “ξηλώσει” όλο το παλιό setting και να το αντικαταστήσει με ένα “τζενέρικ μέχρι το κόκαλο” νέο κόσμο. Η ελπίδα πως θα ξαναζήσουμε περιπέτειες στην Erathia, την Jadame και το Enroth πάντα θα φωλιάζει στις RPG καρδιές μας.

MnM7 Late 5Το αγαπημένο σπορ κάθε adventurer είναι η βόλτα στα μαγαζιά για να ξοδέψει τα χρυσά του σε χρήσιμο equipment!

Old-school αίσθηση ελευθερίας!

Αν και με τον αυστηρό όρο το M&M 7 δεν είναι “open world”, καθώς η κάθε περιοχή ήταν ξεχωριστός χάρτης και μεσολαβούσαν loading screens, ήταν ελεύθερο στο πού και πότε να πας με το που περνούσες το πρώτο “tutorial” νησί. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν υπήρχε το διαβόητο level scaling που αρκετά open world σύγχρονα RPG χρησιμοποιούν (καταραμένο Oblivion!) δημιουργούσε μια μοναδική αίσθηση ελευθερίας. Μπορούσες με ποικίλους τρόπους (καράβια, άμαξες ή με τα πόδια αν είχε προμήθειες) να κινηθείς ελεύθερα μεταξύ των περιοχών έχοντας πάντα τον φόβο του αγνώστου και το ότι θα αντιμετωπίσεις ενδεχομένως κινδύνους που δεν είναι ακόμα στα “κυβικά σου”. Παρόλο αυτά βγάζοντας μια ποιο ζόρικη περιοχή θα είχες την κατάλληλη ανταμοιβή, όχι μόνο ηθική αφού πιθανότητα τα σεντούκια να σου χάριζαν πλούσιο loot! Μέσα σε όλα αυτά βάλτε και την παλιομοδίτικη αίσθηση της εξερεύνησης, χωρίς markers, χωρίς υπερ-αναλυμένες περιγραφές στα quest log και λοιπές σύγχρονες ευκολίες, που θα απαιτήσουν μεγαλύτερη αφοσίωση από τους επίδοξους adventurers για να βρουν τα σωστά μονοπάτια των αναζητήσεων τους.

MnM7 Late 6Δείγμα των εξωτερικών χαρτών που έχει η κάθε περιοχή.

Κάθε fan των first-person party-based RPG πρέπει να έχει παίξει αυτό το διαμάντι! Δεν είναι το καλύτερο cRPG που θα παίξετε, δεν διεκδίκησε βραβεία και δάφνες πρωτοτυπίας. Είναι όμως ένα τίμιο και αγνό παιχνίδι που αντιμετώπισε την ιδιαίτερη αυτή κατηγορία cRPG με σεβασμό. Η μεγάλη του διάρκεια, ο καλοστημένος και μοναδικός του κόσμος, οι σωστές ισορροπίες που κρατά και πάνω από όλα το βαθύ αλλά πάντα εύχρηστο gameplay του είναι ικανά να χαρίσουν δεκάδες ώρες αγνής RPG ψυχαγωγίας. Δεν είναι τυχαίο που μετά από 15 χρόνια συνεχίζει και έχει θέση στον σκληρό μας δίσκο!

Παύλος Γεράνιος

Γέννημα-θρέμμα της Υπερβορείας, ο Παύλος έκανε καιρό να γνωρίσει την αλληλεπίδραση με την οθόνη. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται να παίζει ήταν τα Gran Prix, Test Drive, Digger και Flight για DOS σε εποχές που οι περισσότεροι είχαν πλέον Windows... Αυτό δεν τον πτόησε και αγάπησε τη Μητέρα Πλατφόρμα από την πρώτη στιγμή. Θήτευσε και στην άγονη παραμεθόριο των κονσολών (πάντα σε σπίτια φίλων, ποτέ στο δικό του), αλλά το PC ήταν αυτό που τον κράτησε. Λάτρης των ποιοτικών τίτλων από όλα τα είδη, θεωρεί πώς η ιστορία και αυτό που θέλει να πει το παιχνίδι ως μέσο είναι το κυριότερο και όχι η ταμπέλα. Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις φυσικά...

19 Comments

  1. Εξαιρετική παρουσίαση για μια σειρά που δεν έχω αγγίξει ποτέ, σχεδόν με ψήνεις να ασχοληθώ, σε κάποια παράλληλη διάσταση όπου υφίσταται ελεύθερος χρόνος! Έξτρα πόντοι για τις αναφορές στο Τρισμέγιστο 🙂

  2. Τι είπες τώρα, άρχισα να κλαίω ανδρίκια δάκρυα συγκίνησης και μόνο που είδα το banner με το λογότυπο του παιχνιδιού…

    1999, μόλις είχα τελειώσει τις πανελλήνιες, και ΦΥΣΙΚΑ αντί να τρέχω στις παραλίες σα νουμπάς, πήρα προμήθειες και σχεδίαζα να περάσω κάνα δίμηνο Ισχύς και Μαγείας. Ψιλοαπογοητεύτηκα όταν ανακάλυψα πως είναι σημαντικά μικρότερο από το Might and Magic 6 και το ξεπέταξα σε μια βδομαδούλα, αλλά υπήρχε και πολύ διαφορετικό alternative path (μέχρι και το interface άλλαζε!) και ήρθα στα ίσια μου.

  3. Πολύ ωραίο review Savatar. Μια παρατήρηση όμως. Λέγοντας ότι υπήρχαν τίτλοι με πολύ καλύτερα γραφικά, αναφέρεσαι σε CRPGs που κυκλοφορούσαν τότε, ή γενικά, σε τίτλους διάφορων κατηγοριών; Το μόνο CRPG που μου έρχεται στο νου, με καλύτερα γραφικά, είναι το Ultima IX, αλλά ήταν γεμάτο bugs, χωρίς κανένα σεβασμό για την συνέχιση της ιστορίας της σειράς, και πολύ ιδιότροπο όσον αφορά τις απαιτήσεις του. Επίσης χειριζόσουν μόνο ένα χαρακτήρα.
    Εκτός αν αναφέρεσαι στο gameplay ( FP grid turn based ) που όντως άρχιζε να φαντάζει παρωχημένο τότε.

  4. Ευχαριστώ vtheofilis!

    Το σχόλιο περί γραφικών ήταν γενικά για pc games, όχι για rpg συγκεκριμένα. Σκέψου πως το MnM 7 ήταν κυκλοφορία του 1999, πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό παιχνίδια που ήδη είχαν 1-2 χρόνια στην πλάτη τους με πολύ καλύτερα 3d γραφικά (π.χ. Quake 2 ή το Blood 2). Συγκεκριμένα για cRPG δεν έχεις και άδικο, δεν είναι ότι ήταν και πολύ πίσω.

  5. Όχι και grid τα Might and Magic 6-7-8-9 ρε vtheo, κανονικά real-time 3D games είναι.

    Η ψιλοπερίεργη μίξη 3D με sprites δεν γέρασε καλά, ούτε ήταν κάτι ιδιαίτερο όταν παρουσιάστηκε το 1998 στο Might and Magic 6 – απλά αξιοπρεπή την έλεγες από τεχνική πλευρά. Καμιά σχέση πχ με το Stonekeep του 1995 που σου έριχνε το σαγόνι στο πάτωμα τω καιρώ εκείνο, ενώ και το Lands of Lore 3 ήταν σαφώς πιο προηγμένο, πάλι το 1998. Ο κόσμος περίμενε κάτι καλύτερο για τη συνέχεια, αλλά με την 3DO να το ρίχνει στις ετήσιες κυκλοφορίες, κάτι τέτοιο δε γινόταν.

  6. Κάποια στιγμή όλοι κάνουμε λάθη Παλαιέ. 😀
    Πως μου είχε κατσικωθεί ότι όλα τα Μ&Μ της New World Computing ήταν Grid Turn Based.:(
    Nαι, αν μιλάμε για το τι υπήρχε γενικά στα PCs, ήταν απαρχαιωμένο, όσον αφορά τα γραφικά, κάτι που δεν ήταν πλήρως 3d, το 1999. Αλλά για RPG, ε, δεν το λες και κάτω του μέσου όρου. Λίγο πολύ, αρχές του 1999, ήταν κανόνας τα CRPGs να έχουν ή 2D sprites, ή prerendered τοπία, ή να είναι πλήρως 2D.

  7. Πολύ καλό review. Εμφανισιακά είναι ακριβώς όπως το 6ο Επεισόδιο της σειράς (αυτό παίζω συχνά – πυκνά 🙂 ), και από το 8 έχει κάποιου είδους hardware acceleration. Το σύστημα μάχης πολύ καλό. Σαν σενάριο, είχα διαβάσει, ότι δένει με το Heroes of Might & Magic III.

  8. Συγχαρητήρια και από μένα για την πρόκληση ρετρολαγνείας. Διορθώθηκε και ένα λάθος που ξέφυγε από το τυπογραφείο.

    Αυτές οι ρετροπαρουσιάσεις (ρέτρο τα τέλη της δεκαετίας του 90 – πού φτάσαμε…) πρέπει να αυξηθούν στο RQ. 😀

  9. Τα παιχνίδια της Infinity Engine έχουν το λεγόμενο Real Time With Pause. Ανάλογα το πότε θα ρυθμίσεις την ενεργοποίηση του pause, μπορείς να μετατρέψεις την μάχη από “real time” (στην ουσία, αν θυμάμαι καλά, κάνει end turn αυτόματα ) σε κανονικό turn based.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL