SOUTH PARK: THE STICK OF TRUTH HANDS-ON PREVIEW
Είναι δύσκολο να γράφεις αποστασιοποιημένα για κάτι το οποίο πραγματεύεται μία από τις αγαπημένες σου σειρές στην τηλεόραση. Προσφάτως είχαμε την ευκαιρία-τύχη μαζί με το Βασίλη «kuivamaa” Ξερικό, έπειτα από πρόσκληση, να περάσουμε από τα γραφεία της αντιπροσώπου της εκδότριας Ubisoft στην Ελλάδα, CD Media, για να δοκιμάσουμε μία πρώιμη έκδοση του επικείμενου South Park RPG, το οποίο έχει πλέον βγει στη μαζική παραγωγή για να είναι στα ράφια των καταστημάτων στο τέλος της πρώτης βδομάδας του Μάρτη. Σε αυτήν την έκδοση είχαμε τη δυνατότητα να εγκλιματιστούμε με τους μηχανισμούς του παιχνιδιού και να δούμε το περιεχόμενο της πρώτης ώρας. Δεν πρέπει να πολυλογώ όμως ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό. Οφείλουμε να δώσουμε την απαραίτητη προειδοποίηση για mild spoilers below καθώς και κάμποσες αναφορές στη σειρά που για του αμύητους θα φανούν περιττές!
ON THE QUEST TO BECOME COOL!
Το παιχνίδι ξεκινάει με το απαραίτητο cinematic trailer, υπό την αφήγηση του ένα και μοναδικού Ερρίκου του Καροτσάνθρωπου (Eric Cartman ντε). Μας δίνει λίγες πληροφορίες γύρω από το backstory του παιχνιδιού και του περιβόητου Stick of Truth. Για όσους δε γνωρίζουν η πιο πρόσφατη (17η) σαιζόν της σειράς είχε μία τριλογία επεισοδίων όπου μεταξύ της σάτιρας για την καταναλωτική μανία των Αμερικάνων, το Game of Thrones, το Walking Dead κτλ., είχε κάμποση αυτοσαρκαστική διαφήμιση για το παιχνίδι.
Από κάπου εκεί ξεκινάει και το παιχνίδι, το οποίο περιέχει όλο το μέχρι στιγμής lore της σειράς (μένει να δούμε αν και αυτό θα είναι canon). Αναλαμβάνουμε το ρόλο του καινούργιου παιδιού στην πόλη. Ο αφανής και αμίλητος ήρωας που υποδυόμαστε είναι καταδικασμένος να υποστεί πειράγματα ως νέοπας, και αυτό είναι εμφανές μιας και ο Cartman μόνο ως “douchebag” μας απευθύνεται. Από νωρίς το παιχνίδι δε χαρίζεται κάστανα (άλλωστε οι Matt Stone και Trey Parker φέρουν την υπογραφή του σεναρίου) και αν μπορούμε με μία λέξη να το περιγράψουμε τότε αυτή θα είναι: καφρίλα. Ήδη από τη δημιουργία του χαρακτήρα όπου επιλέγουμε τις κλάσεις Fighter, Mage, Rogue και… Jew(!) το παιχνίδι μας προϊδεάζει για το τι μέλλει γενέσθαι!
Ξεκινάμε στο καινούργιο μας σπίτι κάπου εκεί στα όρη του Colorado. Αφού κάνουμε το απαραίτητό μας μπιντέ (με τη δυνατότητα για πολύ button-mashing ώστε να βγει μεγάλη η… απέκκριση), το παιχνίδι μας πληροφορεί πώς πρέπει να κάνουμε καινούργιους φίλους. Κάπου στο δρόμο βρίσκουμε τον αγαπημένο βουτερομπεμπέ Butters να τρώει ξύλο από ένα παιδί ντυμένο elf. Με απλές και συνοπτικές διαδικασίες το παιχνίδι μας μαθαίνει τα βασικά του χειρισμού (αριστερό κλίκ = μπουνιά, δεξί κλικ = κλανιά). Αφού σώσουμε τον Butters, κατευθυνόμαστε στο φρούριο του Cartman, όπου μας παρουσιάζει το Stick of Truth. Εκεί θα πάρουμε και την πρώτη σοβαρή γεύση των μαχών του παιχνιδιού, οι οποίες είναι turn-based όπως περίπου στη σειρά Heroes of Might and Magic, διότι όπως λέει και ο Cartman “ the oldways are super-kewl and fuck you Clyde!”.
Ο μηχανισμός της μάχης είναι απλός. Κάθε χαρακτήρας εναλλάσσεται στις επιθέσεις. Έχουμε δικαίωμα μίας επίθεσης (είτε απλής, είτε χρήση ειδικής ικανότητας). Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο health/debuff/buff potion (δηλαδή πατατάκια στα πρώτα levels) και μετά να κάνουμε επίθεση. Παρότι turn-based και φαινομενικά απλές, οι μάχες είναι διαδραστικότατες (μέσω sequences) και απαιτούν ένα επίπεδο στρατηγικής σκέψης από τον παίκτη. Για παράδειγμα μπορούμε να κάνουμε επίθεση, αλλά υπάρχει η ιδανική στιγμή, όταν το όπλο μας αστράφτει στιγμιαία, οπότε και έχουμε το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Το στρατηγικό στοιχείο εισάγεται με τις διάφορες στάσεις που μπορούν να πάρουν οι αντίπαλοί μας που έχουν και το αντίστοιχο counter. Γενικώς οι μάχες απαιτούν μία εξοικείωση αλλά μετά τα πρώτα tutorials γίνονται δεύτερη τέχνη.
Το αντίστοιχο journal άλλων RPG εδώ έχει αντικατασταθεί με ένα interface που θυμίζει ακριβώς αυτό που θα χρησιμοποιούσαν τα σημερινά εννιάχρονα παιδιά στο tablet τους («… εμείς κύριε είχαμε κινητό όταν πήγαμε τρίτη λυκείου και ήταν νούμερο παπουτσιού Shaquille O’ Neal…. κακομαθημένα…..»). Για το journal λοιπόν έχουμε κάτι αντίστοιχο με τα σημερινά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης (Friendface, Jitter) όπου υπάρχει συνεχής ενημέρωση και διακριτικά hints για να μην κολλάμε. Επομένως αν κάπου έχουμε κολλήσει, πετάγεται ο Cartman για να μας περιγελάσει και μετά να δώσει την πληροφορία του. Αντίστοιχα πράγματα ισχύουν και για το inventory. Με λίγα λόγια το παιχνίδι ανά πάσα στιγμή, θέλει να μας βάλει στο τρυπάκι πώς ζούμε το ρόλο, είμαστε ένα τυπικό εννιάχρονο κάπου εκεί στο ‘murica, και όχι πώς παίζουμε ένα βιντεοπαιχνίδι.
Γενικώς το Stick of Truth δεν έχει προδώσει στο ελάχιστο την καλλιτεχνική προσέγγιση που έχει εδραιωθεί με τη σειρά. Ενώ τα γραφικά φαίνονται απλά και το παιχνίδι έχει τόσο έντονο το στοιχείο της αλληλεπίδρασης ώστε νιώθουμε πώς είμαστε σκηνοθέτες της σειράς ανά πάσα στιγμή. Παρότι το παιχνίδι κινείται στις δύο διαστάσεις υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλη ελευθερία κινήσεων στην οθόνη, υπάρχει δηλαδή και το στοιχείο της «προοπτικής». Οφείλω να σημειώσω πώς το παιχνίδι το δοκιμάσαμε με πληκτρολόγιο και ποντίκι (υποστηρίζει φυσικά και χειριστήριο). Τόσο ο kuivamaa όσο και εγώ θεωρήσαμε το χειρισμό επίτευγμα συμβιβασμού, ώστε να ικανοποιηθούν όλες οι πλατφόρμες για τις οποίες θα κυκλοφορήσει το παιχνίδι, χωρίς να υπάρξει καμία απολύτως έκπτωση στην εργονομία αλλά και τη λειτουργικότητα για καθεμία από αυτές.
Όλος ο σχεδιασμός του παιχνιδιού φαίνεται, από τη λίγη ώρα που ασχοληθήκαμε, πως είναι προσεγμένος στην παραμικρή λεπτομέρεια. Μέσα στην πρώτη ώρα, ακολουθώντας το main quest του παιχνιδιού καταφέραμε να παρεκκλίνουμε λιγάκι, με τον Al Gore να μας μιλάει για μία τρομερή απειλή (δηλώνοντας με στόμφο πώς είναι “super cereal”). Γενικώς υπάρχουν από ότι φαίνεται διάχυτα side-quests έτοιμα να τα βρούμε. Άλλο ένα στοιχείο που αυξάνει το κίνητρο για εξερεύνηση είναι η συλλογή των Chinpokomon! Φυσικά θα υπάρξουν και τα achievements.
Δυστυχώς το γεγονός ότι δοκιμάσαμε μία πρώιμη (και σίγουρα όχι την τελική) έκδοση, μας έφερε αντιμέτωπους με κάποια bugs, κυρίως στο responsiveness σε κάποια sequences. Διαβεβαιωθήκαμε πώς οι developers είναι ενήμεροι για αυτά τα στοιχεία, τα οποία και θα έχουν εξαλείφει από την τελική έκδοση. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να εκφέρουμε άποψη για τις τεχνικές απαιτήσεις του τίτλου διότι είχαμε την τύχη να το δοκιμάσουμε σε ένα «ταπεινό» Alienware Gaming Laptop (Intel i7-4800MQ, GTX 770M SLI, 16 GB RAM, mSATA σκληροί δίσκοι). PC Master Race, όχι αστεία.
IT’S VERY GOOD, I AM SERIOUSLY YOU GUYS!
Το βασικό ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί όμως είναι: τελικά το παιχνίδι θα αξίζει; Μετά από μία ώρα ενασχόλησης μαζί του (και αφού θέλαμε κι άλλο), μπορούμε να πούμε με σαφήνεια: ΝΑΙ. Το παιχνίδι είναι South Park, που σημαίνει πώς βρίθει σκατολογικού χιούμορ (αντί για dragon shouts, έχουμε dragon farts), δεν αφήνει να πέσει καρφίτσα κάτω με τις προκλήσεις απέναντι στους πάντες και το politically correctness (“Token, I know you want to be a priest, but when I see you, all I can see is a BLACKSMITH. I can’t explain it.”). Ενδεικτικό παράδειγμα είναι πώς τόσο εγώ όσο και ο Ξερικός γελούσαμε με κραυγές τύπου «είναι απαράδεκτο» κάθε 3.68 λεπτά. Το παιχνίδι αντί να έχει weapon add-ons, τα ονοματίζει weapon strap-ons! Μπορώ να συνεχίσω με άπειρα τέτοια παραδείγματα. Θα αφήσω τα επίσημα video στο τέλος τους άρθρου, που έχουν ανακοινωθεί και στην επίσημη ιστοσελίδα του παιχνιδιού να μιλήσουν από μόνα τους!
Κάπου θα πρέπει να κλείσω, διότι δε θα αφήσω τίποτα για το κανονικό review του παιχνιδιού! Αφήνοντας κάθε επιφύλαξη στην άκρη, αυτό που μπορώ να πω ως τελευταίο σχόλιο με την ενασχόλησή μας με τον τίτλο είναι πως αν δε γίνει κάποιο συγκλονιστικό λάθος κατά την κυκλοφορία του τίτλου, μιλάμε σίγουρα για έναν από τους τίτλους της χρονιάς. Η Obsidian Entertainment έκανε πάλι το θαύμα της, παρά το κλείσιμο της THQ και τις απανωτές καθυστερήσεις, και μακάρι να τύχει της αναγνώρισης που της αξίζει χωρίς ισοπεδωτικούς αρνητισμούς που υπήρξαν για προηγούμενους τίτλους της. Pre-order it… now…!
{youtube}K_qgRLRAqpA{/youtube}
{youtube}sAbMBx9bZic{/youtube}
{youtube}s6shjMONXYE{/youtube}
{youtube}_-c27maVdWY{/youtube}
{youtube}5w0cakO78u8{/youtube}
OK, έχω ψηθεί ΠΟΛΥ ασχημα. Έχει day 1 dlc?
Δεν περίμενα πολλά, αλλά αυτό το preview μου έχει αλλάξει εντελώς άποψη. Μπήκε ήδη στη Wishlist.
Day 1 μετά δόξης και τιμής. Το μόνο φετινό παιχνίδι που ίσως συγκριθεί με το Witcher 3 🙂
Σε αγαπώ, το αγαπώ, το θέλω, το ποθώ, θέλω να φέρω στον κόσμο τα φρικτά και απαίσια παιδιά του.
Νομίζω πως ήμουν σαφής… :p
Μήπως τους ρωτήσατε αν φέρουν τον κολέκτορα για το pc εδώ στην Ελλάδα. Να πω την αλήθεια εκτός από το amazon της αμερικής δεν το έχω δει και πουθενά αλλού.
Ναι, ρωτήσαμε και η απάντηση δυστυχώς ήταν αρνητική.
Να και στόρι που η πριγκίπισσα επιβάλλεται να πεθάνει με βασανιστικό τρόπο!!! Το θέλω λέμε!!!
αν και εχω παρακολουθήσει ελάχιστα την σειρά η καφρίλα και τα βρισίδια με ψήνουν για να ασχοληθώ, πιστεύω δεν θα χάσω τίποτα ετσι;
Θα χάσεις ΠΟΛΛΑ, καθώς πρόκειται για σειρά με άπειρα in-jokes και σαπίλες για τους πιστούς. Το γράψιμο είναι τέτοιο βέβαια, που ειδικά σε μια video-game διασκευή, θα σου βγάλει άφθονο γέλιο και θα σε κάνει να θες να δεις τη σειρά ώστε να “πιάσεις” τα πάντα και να απολαύσεις όλα τα φρικτά καλαμπούρια στο έπακρο.
Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει και πουθενά ευρώπη γμτ 🙁
Κρατήθηκα και δεν το διάβασα για να μην έχω ιδέα τι θα αντιμετωπίσω. Και ελπίζω με κάθε κλάς(ει) να υπάρχουν και αλλαγές. Και τη μάνα μου έδινα για να το πάρω.
Προστέθηκε και άλλο ένα βίντεο από τα πρώτα 13 λεπτά του main quest του παιχνιδιού. 😉
GAMAEI MALAKA!!!!!!!!!!
Δεν το βλέπω, δεν το βλέπω, δεν το βλέπω…