nvk1980

Άλλη μία χρονιά, άλλη μία ιδανική περίοδος για τους απανταχού μπασκετόφιλους: Η νέα σεζόν του ΝΒΑ ετοιμάζεται οσονούπω να ξεκινήσει, η offseason (με τις μεταγραφές, ανανεώσεις συμβολαίων και βεβαίως το draft) σχεδόν ανήκει στο παρελθόν και, όπως μας έχει συνηθίσει η 2Κ Sports, μόλις κυκλοφόρησε φρεσκότατο το τελευταίο παιχνίδι της αρτιότερης σειράς sport gaming, το ΝΒΑ 2Κ17. Οι ετήσιες κυκλοφορίες όλων ανεξαιρέτως των αθλητικών παιχνιδιών, πέρα από το γεγονός ότι έχουν καταντήσει μία βεβαιότητα της ζωής, όπως οι φόροι και ο θάνατος (με εξαίρεση το ΝΒΑ Live – να ζούμε να το θυμόμαστε...), ενέχουν τον κίνδυνο της επανάληψης, της επανάπαυσης στις (όποιες) δάφνες και της ελάχιστης ή μηδαμινής καινοτομίας. Και, πάντα, θα πρέπει η όποια νέα υλοποίηση κάποιας αθλητικής σειράς να καταφέρει να πείσει το κοινό ότι, ναι ρε φιλαράκι, αξίζει να ξοδέψεις τα χρήματά σου για το νέο προιόν. Κάθε studio πίσω από οποιοδήποτε νέο αθλητικό game αρχίζει το γνωστό τροπάριο: «Όχι, όχι, δεν μιλάμε για ένα απλό roster update, έχουμε προσθέσει τόνους νέων features, μικρών και μεγάλων...». Όπως προανέφερα, θεωρώ την σειρά NBA 2K την αρτιότερη σειρά του είδους. Ανεξαιρέτως πλατφόρμας, αθλήματος, εποχής – μια και έχω παίξει σχεδόν κάθε αθλητικό game των τελευταίων ετών, ακόμα και εκείνων που δεν έχουν βρει τον δρόμο προς την Μητέρα Πλατφόρμα, όπως τις σειρές Madden, NHL και MLB: The Show. Σχεδόν χρόνο με τον χρόνο η σειρά NBA 2K16 έδειχνε σημάδια βελτίωσης, κάποια βήματα προς τα εμπρός, ίσως κάποια ανεπαίσθητα βήματα προς τα πίσω. Η περυσινή υλοποίηση ήταν σε γενικές γραμμές εξαιρετική, με κάποια ενοχλητικά κατ’ εμέ features (όπως το εμετικό ώρες-ώρες MyCareer mode χάρη στον Spike Lee), αλλά το ΝΒΑ 2Κ16 άνετα κατέκτησε τον τίτλο του κορυφαίο αθλητικού sim. Και έφτασε η ώρα για το ΝΒΑ 2Κ17. Όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να πετύχεις το repeat (όσοι έχετε αμφιβολίες, μπορείτε βεβαίως να ρωτήσετε τους Golden State Warriors…). Καταφέρνει, λοιπόν, το νέο κεφάλαιο της σειράς να διατηρήσει όχι μόνο την πρωτοκαθεδρία, αλλά κι έναν απαραίτητο αέρα ανανέωσης που να δικαιολογεί την απόκτησή του; GUNNING FOR GLORY Το ΝΒΑ 2Κ17, μολονότι έχει στο εξώφυλλο τον Paul George, είναι αφιερωμένο στον τεράστιο Kobe Bryant που ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τα παρκέ. Εντούτοις, πέρα από την συμμετοχή του Black Mamba σε ένα βίντεο που προλογίζει το MyCareer Mode και κάποια preorder bonuses (όπως sneakers κτλ), δεν υπάρχει κάτι άλλο που να καταπιάνεται με τον εν λόγω παίκτη και την πορεία του στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ. Θα περίμενα να δω κάποιο mode όπου θα μπορούσαμε να επιχειρήσουμε κάποιο από τα πολλά κατορθώματα του Kobe, όπως τους 81 πόντους του ενάντια στους Raptors το 2006, αλλά, φευ. Εξάλλου, κάτι αντίστοιχο είχαμε δει λίγα χρόνια πριν με τις κορυφαίες στιγμές του Jordan, οπότε μου φαινόταν απόλυτα λογικό να υπάρχει ανάλογη επιλογή και στο ΝΒΑ 2Κ17. Μικρό το κακό, ωστόσο, καθότι αν υπάρχει ένα πράγμα που προσφέρει το παιχνίδι είναι η τεράστια ποικιλία (και βάθος) των modes. Δείγμα από το «tutorial», όπου παίζουμε ένα φιλικό 5v5 της Team USA Συνήθως το πρώτο πράγμα που θα κάνει κάποιος ξεκινώντας το παινχίδι είναι να πάει στο Play Now mode, που είναι στην ουσία exhibition game. Μπορούμε να επιλέξουμε κάποια από τις παρούσες ομάδες του ΝΒΑ, κάποιες από τις κορυφαίες ιστορικές ομάδες (Bulls του 1996, Lakers 2001 κοκ), ευρωπαικούς συλλόγους, Team USA, Boomers (εθνική ομάδα της Αυστραλίας), All star ομάδες και την κορυφαία ομάδα όλων των εποχών, την Dream Team του 1992. Όλες οι ομάδες έχουν τα πλέον current rosters και πληθώρα επιλογών φανέλας, ωστόσο το παράδοξο που παρατήρησα ήταν μερικά ratings ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Για παράδειγμα, έκτοι σε overall rating (δηλαδή θεωρητικώς η 6η καλύτερη ομάδα στο ΝΒΑ) είναι οι Sacramento Kings, μία από τις χειρότερες ομάδες κατά γενική ομολογία ενόψει της νέας σεζόν. Επίσης, βλέποντας τους Houston Rockets, είναι 29οι σε επίθεση και 5οι στην άμυνα. Τελείως φαιδρό, ενδεχομένως το σωστό θα ήταν να ήταν αντίστροφα οι κατηγορίες. Εξάλλου, οι Rockets (ειδικά τώρα με coach τον Mike D’Antoni, τον εμπνευστή της «7 seconds or less» επίθεσης) είναι μία κατεξοχήν επιθετική ομάδα, ενώ αμυντικά αποτελούν το απόλυτο χάος, μιας και το πρώτο βιολί της ομάδας είναι ο James «αρνούμαι να παίξω άμυνα» Harden. Εν πάση περπτώσει, πταίσματα είναι όλα αυτά, που εύκολα διορθώνονται με ένα roster update μελλοντικά, απλά προκαλούν την απορία, ειδικά από την στιγμή που ο τίτλος αποτελεί τον ορισμό του ρεαλισμού και της πιστής απόδοσης της πραγματικότητας. Και μια και μιλάμε για ρεαλισμό, το παιχνίδι μπορεί να αποδειχτεί αρκετά ζόρικο για όσους δεν έχουν ξανασχοληθεί με την σειρά (αφού ο χειρισμός είναι αρκετά βαθύς και πολύπλοκος). Θα ήλπιζε κανείς να υπάρχει κάποιο εκτενές tutorial που να εξηγεί αναλυτικά τα πάντα, ωστόσο την θέση του tutorial στο ΝΒΑ 2Κ17 κατέχει το 2KU, που μας παρουσιάζει σταδιακά κάποια concepts και τον χειρισμό καθώς παίζουμε σε ένα φιλικό 5ν5 της Team USA. Ανά τακτά διαστήματα, λοιπόν, για παράδειγμα όταν επιχειρούμε να σουτάρυμε, ξεπετάγεται κάποιο μήνυμα που εξηγεί τον χειρισμό, ενώ συχνά μιλάει ο ίδιος ο προπονητής, ο τεράστιος Mike Krzyzewski. Το θέμα είναι πως δεν καλύπτονται τα πάντα, απλά τα πολύ βασικά, ενώ υπάρχει το πρόβλημα της συνεχούς επανάληψης, κάτι που οδηγεί το 2KU να μοιάζει με την απόλυτη αγγαρεία, που προσφέρει ελάχιστη βοήθεια. Αν, λοιπόν, θέλετε να εμβαθύνετε, διαβάστε προσεκτικά τα του χειρισμού και δοκιμάστε τις δυνάμεις σας είτε σε φιλικά ματς, είτε σε ελεύθερες προπονήσεις.Ένα από τα πλέον δημοφιλή και προβεβλημένα modes είναι το MyCareer, όπου ουσιαστικά δημιουργούμε έναν παίκτη και τον καθοδηγούμε καθόλη την καριέρα του. Στο περυσινό 2Κ, το συγκεκριμένο mode, όπως προαναφέρθηκε, είχε δημιουργηθεί υπό την καθοδήγηση του γνωστού σκηνοθέτη (και λάτρη του ΝΒΑ) Spike Lee. Το τελικό αποτέλεσμα θύμιζε κακογραμμένη ιστορία, γεμάτη κλισέ και εμετικές ατάκες, που άφηνε μηδαμινή ελευθερία στον παίκτη (τουλάχιστον στην αρχή) και καταντούσε βασανιστική εμπειρία σχεδόν στο σύνολό της. Φέτος, ευτυχώς, τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην, προς το καλύτερο. Το MyCareer Mode είναι πλέον γραμμένο από τον Aaron Covington (έναν από τους screenwriters της ταινίας Creed), ενώ συμμετέχει και ο ηθοποιός Michael B. Jordan σε ρόλο support (γνωστό επίσης από το Creed και την σειρά The Wire όταν ήταν πιτσιρικάς – για όσους έχετε δει την σειρά, ήταν ένας από τους νεαρούς στο ghetto, είχε μάλιστα cornrows). Δεν υπάρχει κάποια «ιστορία» που πρέπει να ακολουθήσουμε de facto, ενώ σαν παίκτες έχουμε την επιλογή να καθορίσουμε κάποιες από τις τροπές της πλοκής. Σε πολύ γενικές γραμμές, στο συγκεκριμένο mode, αφού δημιουργήσουμε την persona μας (με μπόλικες επιλογές), ξεκινάμε από το κολλεγιακό επίπεδο και αναλόγως την απόδοση και παρούσία μας, γινόμαστε draft από κάποια ομάδα του ΝΒΑ. Μου έκανε πολύ θετική εντύπωση η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στην απόδοση του κολλεγιακού μπάσκετ (γήπεδα, rivalries, κοινό κτλ), ενώ οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) οι παίκτες είναι κανονικοί, μερικοί μάλιστα γίνανε draft φέτος. Για παράδειγμα, παίζοντας με τους Michigan Spartans, ένας από τους συμπαίκτες μου (που αγωνίστηκε πέρυσι στο εν λόγω κολλέγιο) ήταν ο Denzel Valentine, που έγινε φέτος drafted από τους Chicago Bulls. To νέο, εντυπωσιακό γήπεδο των Sacramento Kings, το Golden1 Arena Μόλις, λοιπόν, γίνουμε μέλος κάποιας ομάδας του ΝΒΑ, τότε το παιχνίδι αρχίζει πραγματικά να δείχνει το βάθος του, αφού προσπαθεί να μεταφέρει στις οθόνες μας όλες τις μικρές και μεγάλες εμπειρίες που ζει ένας επαγγελματίας παίκτης στο κορυφαίο πρωτάθλημα. Που σημαίνει προπονήσεις, κοινωνικές/εμπορικές παρουσίες, συμφωνίες, ενεργή συμμετοχή στα του Τύπου και τα social media, ενώ καλλιεργούμε σχέσεις με άλλους παίκτες, με τους οποίους μπορούμε να περάσουμε χρόνο μαζί παίζοντας 1 on 1. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το αγωνιστικό κομμάτι: Ξεκινώντας ως rookie, αντιμετωπίζουμε την «καζούρα» των παλαιοτέρων, ενώ πρέπει να προσπαθήσουμε να εδραιώσουμε την παρουσία μας στην ομάδα. Αρχικά, ξεκινάμε από τον πάγκο και σταδιακά –ανάλογα με τις επιδόσεις μας- κερδίζουμε περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ενώ μπρορούμε να ζητήσουμε να γίνουμε trade σε άλλη ομάδα αργότερα. Αν και πολλά features μπορεί να φανούν κουραστικά σε μερικούς, αποδίδεται πειστικότατα η ποικιλία και η ιδιαιτερότητα της καθημερινότητας ενός παίκτη, ενώ η όλη εμπειρία γίνεται ένοχα εθιστική, καθώς κερδίζουμε VCs (το currency του παιχνιδιού) και βελτιώνουμε τα abilities μας. Εν ολίγοις; Το MyCareer είναι πρακτικά ένα RPG στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Αν και οι περισσότεροι παίκτες θεωρούν το MyCareer ως το βασικό selling point της σειράς ΝΒΑ 2Κ, προσωπικά αυτή η τιμή ανήκει σε ένα άλλο mode του παιχνιδιού, το MyGM, όπου αναλαμβάνουμε τις τύχες κάποιας ομάδας ως ο GM. Αν και μας προσφέρονται αρκετές επιλογές (να παίξουμε μία σεζόν, να παίξουμε μονάχα τα playoffs κτλ), μονόδρομος αποτελεί το Dynasty, όπου καθορίζουμε την πορεία της ομάδας για συνεχόμενα έτη. Μπορούμε να επιλέξουμε όποια ομάδα επιθυμούμε και μετέπειτα αποφασίζουμε το πότε θα ξεκινήσουμε. Μπορούμε κάλλιστα να επιλέξουμε να ξεκινήσουμε στην offseason, που σημαίνει ότι συμμετέχουμε στο draft (αν θέλετε να κάνετε δικό σας τον Ben Simmons ή τον Brandon Ingram, με αρκετή τύχη μπορεί και να γίνει), ενώ όλοι οι free agents είναι ακόμα ελεύθεροι. Κάτι που σημαίνει ότι μπορούμε να αλλάξουμε το ρουν της Ιστορίας. Ο Durant μπορεί να καταλήξει στην δικιά σας ομάδα, ενώ ακόμα και να μην τον κυνηγήσετε, ενδέχεται να υπογράψει ξανά με τους Thunder, αντί με τους Warriors όπως έγινε στην πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι οι ομάδες να διαφέρουν αρκετά από την πραγματικότητα και οι ισορροπίες να αλλάζουν. Αν πάλι είστε λάτρεις του ρεαλισμού και της «φυσικής τάξης πραγμάτων», τότε μπορείτε να ξεκινήστε στο σήμερα, με τις τρέχουσες συνθέσεις, όπου οι Warriors μοιάζουν υπερδύναμη, οι Knicks φαντασιώνονται ότι κι αυτοί είναι «Super Team» και οι Pacers κάνουν γερό μπάσιμο ως η το απόλυτο αίνιγμα, ικανοί για τα πάντα. Μία πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή είναι η δυνατότητα να «επεκτείνουμε» την λίγκα, μέχρι 36 ομάδες αν το επιθυμούμε. Μπορούμε να δημιοθργήσουμε την δική μας ομάδα, επηρεάζοντας κάθε μικρή και μεγάλη λεπτομέρεια (γήπεδο, σχεδιασμός φανέλας, πόλη κτλ), και μπάινουμε στην διαδικασία του expansion draft, όπου μερικοί παίκτες (που έμειναν unprotected από τις ομάδες τους) μπορούν να υπογράψουν σε μας. Μετά υπάρχει το κανονικό draft και η free agency περίοδος. Με μαεστρικές κινήσεις μπορούμε να δημιουργήσουμε μια αξιοπρεπέστατη ομάδα και να γράψουμε Ιστορία. Αν, λοιπόν, επιθυμείτε το Seattle να αποκτήσει ξανά ομάδα στο ΝΒΑ, τώρα είναι η ευκαιρία. H παρουσία του Kobe, ουσιαστικά περιορίζεται σε ένα εισαγωγικό βίντεο, όπου συμμετέχει και ο Michael B. Jordan Στο MyGM mode, οι επιλογές που έχουμε είναι απίστευτες σε αριθμό, απολύτως ρεαλιστικές και πιστές στην λεπτομέρεια. Σκεφτείτε το βάθος των Football Manager games, απλά στον κόσμο του ΝΒΑ, όπου παράλληλα μπορούμε να χειριστούμε την ομάδα μας κατά την διάρκεια ενός αγώνα, αν φυσικά το επιθυμούμε. Φανταστείτε τις εξής επιλογές που μας προσφέρονται: Μπορούμε να συζητήσουμε με τους ιθύνοντες της λίγκας για αλλαγή κανόνων (επίθεση στα 36 δεύτερα για παράδειγμα) και μετέπειτα γίνεται ψηφοφορία μεταξύ των άλλων GMs. Μπορούμε να αποσύρουμε την φανέλα κάποιου θρυλικού πάικτη της ομάδας, σε ειδική τελετή, όπου η φανέλα θα κοσμεί την οροφή του γηπέδου. Μπορούμε να καθορίσουμε κάθε μικρή και μεγάλη λεπτομέρεια στα οικονομικά της ομάδας. Μπορούμε να μεταφέρουμε την ομάδα σε άλλη πόλη. Μπορούμε κατά την διάρκεια του draft night να εκπονήσουμε συμφωνίες και ανταλλαγές με άλλες ομάδες, πριν καν ξεκινήσει η διαδικασία του draft, βάσει των μελλοντικών picks μας. Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί για σελίδες. Η δουλειά που έχει γίνει εδώ δεν είναι απλά συγκλονιστική, αποτελεί το απόλυτο υγρό όνειρο οποιουδήποτε έχει έστω και την παραμικρή λατρεία για το ΝΒΑ. Ένα άλλο mode (αν και παρεμφερές με το άνωθεν) που προσφέρεται είναι το MyLeague, όπου γίνεται re-draft όλων των παικτών σε ομάδες, άρα κάθε ομάδα είναι τελείως διαφορετική από την πραγματικότητα. Κάτι σαν το μπάσκετ (ή ποδόσφαιρο) στο σχολείο όταν ήμασταν πιτσιρικάδες, όπου οι αρχηγοί διάλεγαν τους παίκτες που ήθελαν στην ομάδα τους, σε turns. Ε, το ίδιο κι εδώ, αλλά με 30 ομάδες να λαμβάνουν μέρος στην διαδικασία αντί για δυο μυξιάρικα πιτσιρίκια. Εν συνεχεία έχουμε το MyTeam, που είναι η νέα μόδα των τελευταίων ετών σε όλα τα sports games, όπου συνδυάζεται το παιχνίδι με την συλλογή καρτών. Όσοι έχετε παίξει το Ultimate Team της σειράς FIFA, τότε έχετε δοκιμάσει την σημαντικότερη επιρροή του MyTeam mode, αφού ακολουθεί πιστά τα βήματα που χάραξε επιτυχώς η ΕΑ. Μέσω του virtual currency, αγοράζουμε packs με κάρτες, που έχουν παίκτες, γήπεδα, προπονητές κτλ και φτιάχνουμε την ομάδα μας. Μπορούμε να παίξουμε κάποια offline challenges, αλλά κατά κόρον η καρδιά του mode είναι online, όπου παίζουμε εναντίον ομάδων άλλων παικτών ανά την υφήλιο. Παράλληλα, υπάρχει auction market, όπου μπορούμε να αγοράσουμε και να πουλήσουμε κάρτες. Το όλο μοντέλο είναι αρκούντως εθιστικό –ιδίως αν έχετε το μικρόβιο του collecting- αλλά τα microtransactions παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο, που στο τέλος καταντάει χρονοβόρο και «τσουχτερό» για την τσέπη μας. Η μασκότ των Michigan Spartans… που μοιάζει με Ρωμαίο, και όχι Σπαρτιάτη! Τέλος, υπάρχουν τα τελείως online modes, που έχουμε συναντήσει σε παλαιότερα παιχνίδια της σειράς, όπως το MyPark, όπου η όλη φάση θυμίζει streetball, ενώ μπορούμε να συμμετέχουμε σε online πρωταθλήματα και online ομάδες (Pro-Am). Γνωστές, σταθερές αξίες για την σειρά, που για να είμαι ειλικρινής, δεν αποτελούν και ιδιαίτερο πόλο έλξης προσωπικά, αφού δεν είμαι ιδιαιτέρως φίλος του online gaming, ενώ τα υπόλοιπα modes με καλύπτουν στον υπέρτατο βαθμό και συνήθως μου κρατάνε το ενδιαφέρον στα ύψη για μήνες ολόκληρους. Εν ολίγοις, τα modes που μας προσφέρει το NBA 2K17 είναι τόσα και τέτοιας ποικιλομορφίας που δύσκολα μπορεί να μείνει κάποιος με παράπονο. Ανεξαρτήτως εμπειρίας, ανεξαρτήτως προτιμήσεων, υπάρχει κάτι για όλους. Κάλλιστα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι έχουμε να κάνουμε με 3-4 τελείως διαφορετικά παιχνίδια –πάντα έχοντας ως επίκεντρο το μπάσκετ. “WE TALKIN’ ABOUT PRACTISE?” Όλα τα παραπάνω, βεβαίως, μικρή σημασία θα είχαν αν το gameplay δεν βρίσκεται σε εξίσου υψηλό επίπεδο. Στην τελική, μπάσκετ θέλουμε να παίξουμε και αν τα βασικά (και πιο πολύπλοκα) του αθλήματος δεν αποδίδονται σωστά, τότε η 2Κ έχει κάνει μία μεγαλοπρεπέστατη τρύπα στο νερό. Με δάκρυα χαράς στα μάτια, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι το 2Κ17 «παίζεται» σαν μία καλοκουρδισμένη μηχανή, με σφιχτό και responsive χειρισμό, ρεαλιστικό και απαιτητικό όσο δεν πάει. Ανέκαθεν η σειρά 2Κ παρέδιδε μαθήματα εξαιρετικού gameplay, αλλά φέτος έχουν διορθωθεί αρκετά από τα μικροπροβλήματα του παρελθόντος, ενώ έχουν γίνει σημαντικές προσθήκες/βελτιώσεις. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα basketball simulation που μεταφέρει το άθλημα με απόλυτα πειστικό τρόπο στις οθόνες μας. Το πρώτο που θα παρατηρήσει κανείς είναι ότι ο ρυθμός έχει γίνει πιο αργός σε σχέση με το παρελθόν, ίσως πιο κοντινός στην πραγματικότητα. Επίσης, η άμυνα παίζει πλέον σημαντικό ρόλο και έχει αναβαθμιστεί η δυνατότητα να προφυλάξουμε την ρακέτα μας με οποιονδήποτε τρόπο: Τα κλεψίματα είναι πολύ πιο ρεαλιστικά και εύκολα σε σχέση με το παρελθόν (όπου οι προσπάθειές μας συχνά κατέληγαν σε εκνευριστικά φάουλ), ενώ η μάχη για τα ρημπάουντ είναι εξόχως έντονη, με κορμιά να σπρώχνονται να να επιχειρούν να κάνουν close out τον αντίπαλο, ενώ βλέπουμε αρκετά tips στην μπάλα. Τα physics έχουν βελτιωθεί αισθητά, ειδικά σε σχέση με το collision παικτών, οπότε οι πιο μικρόσωμοι παίκτες θα τα βρούνε σκούρα απέναντι σε παίκτες ογκόλιθους που περιμένουν στο paint. Για να τρέξουμε μία αποτελεσματική επίθεση, πρέπει συνήθως να εφαρμόσουμε κάποιο από τα συστήματα της κάθε ομάδας, ή κάποιο pick & roll, ξεχνάμε το iso game και την φάση «παίρνω LeBron (ή όποιον άλλον αστέρα θέλετε) και σπέρνω το χάος στην αντίπαλη άμυνα». Ο David Aldridge, που από φέτος μας μεταδίδει τα νέα από την sideline Επίσης, στην επίθεση, υπάρχει πλέον νέα μπάρα για το σουτ κάθε παίκτη, όπου πρέπει να ελευθερώσουμε το σουτ στο γέμισμα της μπάρας (και όχι στην μέση για παράδειγμα, όπως στο παρελθόν). Το μέγεθος της μπάρας δείχνει το πόσο αποτελεσματικός είναι ο οποιοσδήποτε παίκτης από την εκάστοτε θέση, ενώ αν το περίβλημα είναι κόκκινο, αυτό σημαίνει πως από το σημείο αυτό ο παίκτης είναι αρκετά «καυτός», ενώ το μπλε υποδηλώνει το αντίθετο. Αξίζει να σημειωθεί πως η μπάρα αυτή υπάρχει και στα lay up, όχι μονάχα στα σουτ. Προσωπικά, έχω παρατηρήσει βελτιωμένα physics αναφορικά με την μπάλα, φαντάζει πιο «βαριά» και η τροχιά της στον αέρα μοιάζει πραγματική. Παράλληλα, πρέπει να ομολογήσω ότι η ΑΙ είναι αρκετά βελτιωμένη (χωρίς να λείπουν κάποια προβλήματα), ενώ προς το παρόν υπάρχουν μερικά θέματα με την συχνότητα σφυρίγματος επιθετικού φάουλ και γενικώς φάουλ κάτω από την ρακέτα όταν υπάρχει διεκδίκηση μπάλας, αλλά τουλάχιστον δεν θα δείτε τα «φτηνά» κόλπα του παρελθόντος. Στα πλαίσια του ρεαλισμού που διέπει το παιχνίδι, φυσικά η ΑΙ και το στυλ παιχνιδιού διαφέρει από ομάδα σε ομάδα. Πάιζοντας εναντίον των Warriors, για παράδειγμα, ο ρυθμός είναι φρενήρης, αφού η ομάδα παίζει ένα εκρηκτικό επιθετικό στυλ, small ball και run n’ gun, όπου κάθε παίκτης μπορεί να κάνει την ζημιά από οπουδήποτε. Παίζοντας ενάντια στους Rockets ή τους Celtic, θα δούμε την μπάλα πάντα να περνάει από τα χέρια των πρώτων βιολιών (Harden και Thomas αντίστοιχα), με την υπόλοιπη ομάδα να δουλεύει για να ανοίγει χώρους και διαδρόμους. Παίζοντας ενάντια στους Spurs ή τους Grizzlies, για παράδειγμα, θα δούμε ένα πιο «ευρωπαικό» στυλ μπάσκετ, σκληροτράχηλο, με άμυνα, άμυνα, άμυνα. Αυτό που πρέπει να κατανοήσει οποισδήποτε θέλει να ασχοληθεί με το ΝΒΑ 2Κ17, είναι ότι πρόκειται για ένα καθαρόαιμο simulation game, εξόχως ρεαλιστικό, απαιτητικό και με υψηλό βαθμό πρόκλησης. Αλλά, κανείς δεν είπε πως η δόξα δεν απαιτεί θυσίες. THE BEAUTIFUL GAME Ανέκαθεν η σειρά 2Κ έμοιαζε πανέμορφη, με απίστευτα γραφικά και πειστική απεικόνιση όλων των μικρών και μεγάλων λεπτομερειών που συνθέτουν τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Το τελευταίο κεφάλαιο της σειράς, φυσικά, δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Και εδώ, λοιπόν, θα δούμε συγκλονιστικής λεπτμέρειας γραφικά και απόδοση όλων των παικτών, γηπέδων, jerseys, απολύτως πιστών στην πραγματικότητα. Παράλληλα, έχουν προστεθεί νέα animations και ο κάθε «ψηφιακός» παίκτης αποτελεί πιστό αντίγραφο του πραγματικού, μέχρι και στον τρόπο με τον οποίο κινείται, σουτάρει, πανηγυρίζει κτλ. Το μοναδικά αρνητικά που έχω εντοπίσει έως τώρα είναι τα αρκετά «γυαλιστερά» textures του δέρματος, ενώ ο νέος σχεδιασμός των σωματότυπων έχει ως αποτέλεσμα αρκετοί παίκτες που δεν είναι ιδιαιτέρως μυώδεις (όπως ο Durant, για παράδειγμα), να μοιάζουν ιδιαιτέρως λεπτοί και αδύναμοι. H νούμερο 1 επιλογή στο φετινό draft, ο φέρελπις Ben Simmons. Θα καταφέρει να ανοικοδομήσει το χάος που ονομάζεται Philadelphia; Φέτος, η 2Κ έχει εστιάσει σε λεπτομέρειες που οι πλέον φανατικοί του ΝΒΑ θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα, όπως τον επανασχεδιασμό όλων σχεδόν των γηπέδων. Δεν είναι μονάχα το παρκέ και η διάταξη των καθισμάτων, αλλά ο ιδιαίτερος φωτισμός της κάθε αρένας, τα ξεχωριστά εφέ που φαίνονται στο matrix, η διαφορά στην συθμπεριφορά και στην «φασαρία» των διαφόρων φιλάθλων. Με λίγα λόγια, η 2Κ θέλει –και καταφέρνει- να μοιάζει η εικόνα και ο ήχος της κάθε αρένας όπως ακριβώς «βγαίνει» και στην τηλεόραση. Και πραγματικά, αν αφήσετε το παιχνίδι να τρέχει σε μία τηλεόραση στο σαλόνι, ένας μη έμπειρος παρατηρητής εύκολα θα μπερδέψει αυτό που βλέπει για μία μετάδοση ενός πραγματικού αγώνα. Σε όλο αυτό το φαντασμαγορικό πακέτο, εξέχοντα ρόλο παίζει και η ηχητική επένδυση, ειδικά το commentary. To τρίο των Shaq, Kenny Smith και Ernie Johnson επιστρέφει για την στουντιακή υποστήριξη (pregame, half time και post game shows), ενώ ξανά βρίσκουμε τους Kevin Harlan και Greg Anthony να μεταδίδουν το play to play του αγώνα. Ωστόσο, το τρίτο μέλος της ομάδας που μεταδίδει αλλάζει ανάλογα το ματς. Έτσι, πλέον, έχουμε τον Chris Webber (γνωστό από την θητεία του στους Kings), Steve Smith και Brent Barry (επίσης πρώην παίκτες), και την Doris Bourke (που μέχρι πέρυσι μετέδιδε από τα sidelines να εναλλάσονται στα δημοσιογραφικά booths. Παράλληλα, στο παρκέ βρίσκουμε τον David Aldridge, που χρόνια τώρα κάνει την δουλειά αυτή στο τηλεοπτικό δίκτυο ΤΝΤ. Επίσης, όπως και πέρυσι, θα ακούσουμε πληθώρα ηχογραφημένων συνεντεύξεων από παίκτες και προπονητές. Το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα είναι με διαφορά το πλέον ποιοτικό, ποικιλόμορφο και ρεαλιστικό που έχουμε συναντήσει μέχρι σήμερα σε αθλητικό παιχνίδι. Και σε γενικές γραμμές, τα στάνταρ που τίθενται στον τομέα της παρουσίασης (και ακολούθως του immersion) μοιάζουν απλησίαστα. Εκπληκτική δουλειά, που απλά δεν μας εκπλήσσει πια, αφού έχουμε συνηθίσει σε ανάλογες προσπάθειες από την Visual Concepts. AIN'T NO THING WITHOUT A RING Όπως θα έχετε πιθανώς διαπιστώσει μέχρι τώρα, έχω λατρέψει το ΝΒΑ 2Κ17, κάτι που ομολογώ πως δεν περίμενα, αφού θεώρησα ότι η σειρά είχε φτάσει στο απόγειό της και τα περιθώρια για βελτιώσεις ήταν μηδαμινά. Κοινώς, περίμενα «μια από τα ίδια», και παρόλο που επιδερμικά ενδεχομένως να μην διαφέρει σε τρομακτικό βαθμό από το 2Κ16, όλες οι μικρές και μεγάλες αλλαγές με εξέπληξαν θετικά, σε σημείο να μην μπορώ να πιστεύω πως μπορούσα τώρα καιρό να παίρνω το NBA “fix” μου, χωρίς αυτά. Ωστόσο, πρέπει να τονίσω πως αποτελώ μία ιδιαίτερη περίπτωση, αφού είμαι παντελώς «άρρωστος» με το ΝΒΑ: Κάλλιστα μπορώ να πω πως ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου περιστρέφεται γύρω από το άθλημα, έστω και αν ακούγεται... θλιβερό. Παρακολουθώ παιχνίδια ανελλιπώς (μάλιστα φέτος είδα και το Summer League), έχω μια βιβλιοθήκη με βιβλία από προπονητές και πρώην παίκτες, συλλέγω κάρτες, φανέλες, και καθημερινά πολλάκις θα τσεκάρω κάθε είδηση που αφορά την λίγκα. Και, βεβαίως, παίζω φανατικά fantasy basketball, ενώ κάθε χρόνο θα καταγράψω μερικές... ημέρες ενασχόλησης με το ΝΒΑ 2Κ. Το παιχνίδι που όλοι σχεδόν περιμένουν: Cavs @ Warriors, με τον Durant να αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό Αν, λοιπόν, έχετε την ίδια «αρρώστεια», τότε το ΝΒΑ 2Κ17 αποτελεί μονόδρομος, αφού είναι το υλικό από το οποίο φτιάχονται τα μπασκετικά όνειρα. Τρομακτικό βάθος, συγκλονιστική λεπτομέρεια, όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα που μας κάνουν να λατρεύουμε το σπορ. Και η τιμή μοιάζει μικρή σκεπτόμενοι ότι τα παιχνίδι θα μας συντροφέυει πιστά για έναν ολόκληρο χρόνο – τουλάχιστον. Αν δεν είστε τόσο...φανατικοί του αθλήματος, αλλά σας αρέσουν τα σοβαρά, immersive sport games, τότε και πάλι πρέπει να συστήσω το παιχνίδι ανεπιφύλακτα. Είναι απαιτητικό, ενίοτε αρκετά δύσκολο, αλλά ρεαλιστικό και πειστικό ταυτόχρονα. Η μοναδική αίσθηση να πραγματοποιείς μία τέλεια ενορχηστρωμένη επίθεση και κάποιο εντυπωσιακό fast break, δύσκολα συναντάται σε άλλα παιχνίδια. Και δεν μπορώ να σκεφτώ και πολλούς τίτλους που προκαλούν πολλαπλά fist pumps, κραυγές χαράς και απόγνωσης, έκρξηξη γνήσιων συναισθημάτων. Αν πάλι δεν έχετε την παραμικρή επαφή με το άθλημα και το είδος, τότε ίσως θα πρέπει να ρίξετε μια ματιά, απλά και μόνο για να δείτε τι χάνετε. Ποτέ δεν ξέρετε πότε μπορεί να κολλήσετε το μικρόβιο... Για τις ανάγκες πραγματοποίησης του παρόντος review, μας παραχωρήθηκε κωδικός του NBA 2K17 από τη CD Media, την οποία κι ευχαριστούμε θερμά! Pros Ρεαλισμός και immersion Τρομακτικό βάθος και ποικιλία στα διαθέσιμα modes Βελτιωμένη ΑΙ και σφιχτό, γεμάτο gameplay Εντυπωσιακά production values, που κάνουν το παιχνίδι να μοιάζει και να ακούγεται σαν τηλεοπτική μετάδοση Εγγυημένα θα μας συντροφέυει για καιρό Το MyCareer πλέον δεν προκαλεί εμετό Cons Έλλειψη επαρκούς tutorial Αυξημένος βαθμός δυσκολίας, που ενδεχομένως να αποτρέψει νέους παίκτες από το να ασχοληθούν με την σειρά Τα υπερβολικά microtransactions Κάποια μικροπροβλήματα με τα ratings Δεν εκμεταλλεύτηκαν επαρκώς τον μύθο και την παρουσία του Kobe

nvk1980

nvk1980

NBA 2K17

PROJECT CARS – GAME OF THE YEAR EDITION

HOMEWORLD: DESERTS OF KHARAK

Now Playing: DIRT RALLY