April Fools’: Pillars of Eternity – First Impressions

Disclaimer: Εγκαίνια καινούργιας στήλης που ευελπιστώ να κρατάω ενήμερη τακτικώς (με κάμποσες ιδέες για γενική συζήτηση). Το παρακάτω κείμενο περιέχει μόνο ένα μικρό spoiler, για να μην καταστρέψει την εμπειρία των παικτών που δεν είχαν την ευκαιρία, μέχρι στιγμής, να ασχοληθούν με τον τίτλο. Φυσικά ο τακτικός (ή μη) αναγνώστης μας παροτρύνεται να διαβάσει το review του Κώστα Καλλιανιώτη που έχει ήδη δημοσιευθεί στον ιστότοπό μας.

Ξεπετάξαμε τις απαραίτητες εισαγωγές και προχωράμε. Έπειτα από ιδιαίτερη προσμονή και μία άκρως επιτυχημένη εκστρατεία Kickstarter με κάμποσα εκατομμύρια δολλάρια, ήρθε επιτέλους το Pillars of Eternity. Το hype μεγάλο και οι κριτικές από μεγάλους ιστότοπους και γνώμες χρηστών δείχνουν ότι το Pillars of Eternity παίζει μπάλα με τις μεγάλες RPG αγάπες και θέτει νέα standards. Εδώ συμφώνησε και ο δικός μας Hellion, καθώς και σύσσωμη η κοινότητά μας.

Παρά όλο αυτό το hype και λόγω προσωπικών λόγων, αρχικώς προτίμησα να μην ασχοληθώ με το Pillars μέχρι να βρεθώ στο οικείο και «σωστό» κλίμα (μπυρίτσες στο mancave, ταπετσαρίες με χάρτες από τη Μέση-Γη κτλ.), καθότι βρίσκομαι εκτός οικείας, ώστε να αποδώσω τα μέγιστα σε έναν τίτλο που περίμενα να έρθει μετά τους τίτλους τέλους του Baldur’s Gate 2: Throne of Baal. Δεν άντεξα όμως, ειδικά μετά τις οργασμικές ιαχές του Hellion σε προσωπικές στιγμές… επικοινωνίας, και το τσίμπησα από το GoG (για πρώτη και τελευταία φορά αποφάσισα να μη λάβω ως κριτήριο τα steam achievements), οπότε και χώθηκα στην εγκατάσταση.
Το παιχνίδι μύριζε από την αρχή ότι θα ήταν κάτι το εξαιρετικό. Επένδυση μεγάλου χρονικού διαστήματος για τη δημιουργία χαρακτήρα με επιλογές που ζηλεύουν και οι κορωνίδες του είδους Oblivion και (η νέα γενιά) Fallout. «Καλά πάμε» σκέφτηκα.

Δυστυχώς το βιβλίο δεν ήταν το ίδιο με το εξώφυλλο. Ξεκινώντας το single player και έρχεται η πρώτη απογοήτευση. Το παιχνίδι ναι μεν τρέχει στη Unity η οποία αποδίδει το ρετρό feeling της Infinity Engine στο έπακρο, αλλά συνειδητοποιώ ότι αυτό το ισομετρικό οφείλει πλέον να μείνει στο ράφι της videogame ιστορίας, αφού δεν αποδίδει το σωστό οπτικό immersion. Πού βρίσκεται η απαραίτητη επιλογή εναλλαγής πρώτου και τρίτου προσώπου του χαρακτήρα μας για να βλέπουμε τον κόσμο όπως θα ήταν αν ζούσαμε εκεί; Πρώτο φάουλ Obsidian, και μεγάλο. Συγχωρώ τα bugs, αλλά σε μία εταιρεία που έχει δώσει το εκπληκτικό Fallout New Vegas, μαθαίνοντας από τη μάνα του είδους Bethesda, δεν δικαιολογώ τέτοια πισωγυρίσματα.

Ο δικός μου NPC είχε μόνο ένα κέρατο πάνω στο κεφάλι… Και δεν μπορούσα ούτε καν να το αγγίξω…

Τα προβλήματα δεν σταματούν όμως εκεί. Συναντώ τον πρώτο αρσενικό godlike NPC (η ιδιαίτερη race που έχει δημιουργηθεί για τον κόσμο του Pillars) ο οποίος είναι σκέτο ζαχαρούδι, και συνειδητοποιώ μέσω παιξίματος στο dialogue tree (το οποίο σημειωτέον δεν είναι υπό τη μορφή «ροδέλας» με 3-4 επιλογές) ότι which υπάρχει επιλογή για περαιτέρω «αλληλεπίδραση» μαζί του. Τι να μου κάνουν τα εκτενή κείμενα διαλόγου και περιγραφών, όταν δεν υπάρχουν όλες οι δυνατές επιλογές όπως και στην πραγματική ζωή; Και κάπου εκεί καταλαβαίνω ότι το παιχνίδι με περιορίζει πλήρως ως προς το τι θέλω να παίξω και δεν με αφήνει να εφαρμόσω σωστό role-play (με όλο το απαιτούμενο foreplay). Ο διάχυτος πουριτανισμός και αυτά τα πισωγυρίσματα σε ρομάντζα τύπου «φλερτ με τη φτεροανάπηρη, μυξοπαρθένη νεραϊδομπάσταρδη Aerie» ή «πώς να σαγηνεύσεις ένα κυκλοθυμικό, μανιοφονικό drow elf που σε βλέπει σαν ένα φαλλικό κομμάτι κρέας» καταδικάζουν τον τίτλο, και πλέον ευελπιστώ/βασίζομαι στη δημιουργική ικανότητα των modders για να σώσουν την κατάσταση.

Και μιας και αναφέραμε μεγάλα κείμενα, γιατί θεωρώ ότι είμαι ο μόνος στο διαδίκτυο που βλέπει όλο αυτό το γραπτό ως ξεπέτα; Κυρίες και κύριοι της Obsidian, τόσα εκατομμύρια δόλλαρα πήρατε από το Kickstarter, καταλήξατε να περιγράφετε αυτό που οφείλατε να αποδώσετε με γραφικά και έξτρα ηχογραφημένο υλικό. Παιχνίδι αγόρασα (και μάλιστα σε αποκλειστικά digital μορφή), θέλω αλληλεπίδραση και δράση, όχι να χαλάω τα ματάκια μου μπροστά από την οθόνη (και μάλιστα η υψηλή ανάλυση δεν βοηθάει καθόλου, χαλάνε τα μάτια… FACT).

Εδώ πλέον αγοράζουμε βιβλία για να μας τα διηγούνται άλλοι, θα καθίσουμε να διαβάσουμε κείμενα στα βίντεογκεημς;;;;;

Μετά από αυτήν την κατάθεση ψυχής ελπίζω να ανοίξουν τα μάτια τους όλοι αυτοί που εθελοτυφλούν. Ναι, είμαστε fanboyz της Obsidian και την εμπιστευόμαστε τυφλά μετά την κυκλοφορία του καλύτερου RPG όλων των εποχών, αλλά οφείλουμε να είμαστε αντικειμενικοί ώστε η κριτική μας να βελτιώσει την ίδια την εταιρεία. Δεν πρέπει να ρίχνουμε τις απαιτήσεις μας, ειδικά όταν κυκλοφορούν τίτλοι εκεί έξω όπως το Cities: Skylines. Συνοψίζοντας, όλη αυτή η έλλειψη open-world, τα εκτενή κείμενα, και φυσικά οι «παλαιοτερισμοί» σε επίπεδο gameplay είναι τα στοιχεία που κατά τη γνώμη μου στερούν τον τίτλο του «εξαιρετικού RPG» από το Pillars (mild spoiler: ούτε ένα “pillar” δεν είδαμε τελικώς) και το καθιστά έναν «απλώς συμπαθές» τίτλο. Ίσως έχουμε καλομάθει, αλλά δυστυχώς η Obsidian δεν πήρε μαθήματα από όλες τις καινοτομίες που συνέβησαν στο πολυαγαπημένο (αλλά δυστυχώς σχεδόν νεκρό) είδος των computer RPG από τότε που έβγαζε τίτλους της Infinity Engine κάτω από την ταμπέλα της Black Isle Studios.

Από ότι φαίνεται ίσως είμαι από τους ελάχιστους που θεωρούν κάτι τέτοιο, αλλά γνωρίζω ότι όταν καταλαγιάσει το hype και σταματήσουν όλοι να βλέπουν με, τα λεγόμενα, rainbow goggles το παιχνίδι που τόσο καιρό περίμεναν θα συμφωνήσουν μαζί μου.