DRAGON QUEST HEROES
«Οι αποκλειστικότητες είναι για να σπάνε», σύμφωνα με μια ελεύθερη παράφραση της γνωστής ρήσης περί ρεκόρ και παραδόσεων και το Dragon Quest Heroes της KOEI είναι μια από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις τέτοιου «σπασίματος». Ελάχιστους μήνες πριν, το παιχνίδι αποτελούσε προνόμιο μονάχα των κατόχων PS4, κάτι που δεν έδειχνε ν’ αλλάζει, ώσπου που μια μέρα εμφανίστηκε, κατά λάθος και χωρίς καμία πρότερη προειδοποίηση, στα Coming Soon του Steam Store. Εσκεμμένο λάθος ή όχι, η κατάληξη ήταν η Square Enix να επιβεβαιώσει αμέσως μετά την ύπαρξη της PC έκδοσης του εν λόγω παιχνιδιού, λιώνοντας έτσι και τη καραμέλα της αποκλειστικότητας ενός τεράστιου franchise που ποτέ δεν ξέφυγε από τα όρια των consoles. Εστω και αν το Dragon Quest Heroes δεν είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς.
Η αλήθεια είναι ότι η PC έκδοση του παιχνιδιού έχει μπροστά της πολύ δύσκολο έργο για να βρει υποστηρικτές, καθώς απ’ όποια γωνία και αν τη πιάσει κανείς, θα βρει πράγματα που δεν ταιριάζουν με τη σκληροπυρηνική ιδιοσυγκρασία του, μαθημένου στη δυτική κουλτούρα, PC gamer. Κατ’ αρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι το παιχνίδι δεν είναι JRPG και δεν πρόκειται για κάποια φυσική συνέχεια της ιδιαίτερα δημοφιλούς (στην Ιαπωνία κυρίως) σειράς Dragon Quest, αλλά για ένα Musou-style spin-off. Για όσους ξύνουν το κεφάλι τους με απορία και δεν γνωρίζουν τι εστί Musou, σίγουρα θα έχετε κάπου ακουστά τη σειρά Dynasty Warriors, έστω και αν δεν έχετε παίξει ποτέ κάποιο μέλος της. Στα συγκεκριμένα παιχνίδια, η ιστορία έχει ως εξής: ελέγχετε έναν οπλισμένο τύπο, με δυνάμεις στα πρόθυρα ενός υπερανθρώπου, και μέσα σε ένα περιορισμένου μεγέθους χάρτη, σπάτε τα κεφάλια εκατοντάδων εχθρών. Και όταν γράφουμε “εκατοντάδων”, το εννοούμε: στα Μusou-τύπου παιχνίδια οι εχθροί στη κυριολεξία πλημμυρίζουν την οθόνη, αλλά ως αυτόνομες μονάδες είναι ανίκανοι να σας προκαλέσουν σοβαρή ζημιά και βασίζονται αποκλειστικά στο βάρος του αριθμού τους για να σας λυγίσουν. Σαν τρόπος επιβίωσης, συνήθως το button mashing είναι αρκούντως αποτελεσματικό, με κάποια ψήγματα τακτικής να είναι απαραίτητα μόνο σε πολύ προχωρημένα επίπεδα, με συνέπεια τα Μusou games να γίνονται, σε σύντομο χρονικό διάστημα, πολύ μονότονα, επαναλαμβανόμενα και κουραστικά. Η καρδιά του Dragon Quest Heroes αναμφίβολα ανήκει σε αυτό το είδος, αλλά κάνει αρκετές φιλότιμες προσπάθειες να εμπλουτίσει τη συνταγή, να την κάνει πιο εύγεστη και με παραπάνω βιταμίνες, προς αποφυγή του gaming «σκορβούτου».
Αν σας κέντρισα έστω και αμυδρά το ενδιαφέρον, είμαστε σε καλό δρόμο, αλλά έχετε υπόψη σας το δεύτερο (και σημαντικότερο για αρκετό κόσμο) σκέλος που μπορεί να αποτρέψει κάποιον από το να δει σοβαρά ένα τέτοιο παιχνίδι και αναφέρομαι στο γραφικό τομέα. Ολόκληρη η καλλιτεχνική άποψη του παιχνιδιού προέρχεται από τα «πινέλα» του διάσημου σχεδιαστή Akira Toriyama, που μεταξύ άλλων έχει δημιουργήσει τη διάσημη σειρά Dragonball, κάτι που σημαίνει ότι το Dragon Quest Heroes είναι γεμάτο από χαριτωμένους και γλυκανάλατους χαρακτήρες, έντονη πολυχρωμία, φωτεινά χρώματα που βγάζουν μάτι και γενικότερα μια πολύ παραμυθένια ατμόσφαιρα. Ασχετα αν στο παιχνίδι ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, οι παρδαλοί ήρωες με τα τεράστια μάτια και τις extreme, φουλ στη λακ, κομμώσεις, ψοφάνε για αστειάκια, πειράγματα και αθώα φλερτ.
Είναι μια ιδιαίτερη «κουλτούρα» που συγκεντρώνει μεν πολλούς φίλους, αλλά και ακόμα περισσότερους πολέμιους. Η σχετική κουβέντα όμως δεν είναι της παρούσης, οπότε εφόσον τα προαναφερθέντα συστατικά του παιχνιδιού σας απωθούν, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίσετε την ανάγνωση. Αν κάτι από αυτά σας «γαργαλάει» το ενδιαφέρον ή είστε απλά περίεργοι, προχωρήστε με δική σας ευθύνη.
Το Dragon Quest Heroes: The World Tree’s Woe and the Blight Below, όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, διαθέτει μια υποτυπώδη αυτοτελή ιστορία στο σύμπαν των Dragon Quest, αλλά περιλαμβάνει κάποια ψήγματα από τα “κανονικά” παιχνίδια της σειράς (όπως για παράδειγμα μερικούς ήρωες σαν τον Yangus από το Dragon Quest VIII), απλά για να προσδώσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στους οπαδούς της σειράς. Στη πόλη της Arba όλα κυλούσαν όμορφα, με τους ανθρώπους και τα τέρατα να ζουν αρμονικά, μόνο που μια μυστηριώδης μαύρη δύναμη εμφανίζεται ξαφνικά και στρέφει όλα τα τέρατα εναντίον των ανθρώπων. Αποστολή των δύο πρωταγωνιστών Luceus και Aurora είναι να βρουν την αιτία της αλλαγής των τεράτων, σφάζοντας στη πορεία χιλιάδες τέτοια τερατάκια και μαζεύοντας στη πορεία μια χούφτα ακόμα συμπολεμιστές που ακολουθούν κοινό μονοπάτι. Πρακτικά αυτό είναι όλο. Αν και το παιχνίδι είναι γεμάτο από καλοσκηνοθετημένα cut-scenes με τους ήρωες να πολεμούν με στυλ, να συνομιλούν και να σχεδιάζουν την επόμενη κίνησή τους (που έχει ως κοινό παρονομαστή το “σφάξτε-τους-όλους“), στην ουσία δεν υπάρχει “πλοκή” και πολύ εύκολα μπορείτε να την αγνοήσετε, χωρίς να χάσετε τον ύπνο σας. Ούτως ή άλλως, η υπόθεση περιορίζεται αποκλειστικά σε μοχλό πίεσης για να εξοντώσετε ακόμα περισσότερα τερατάκια/mobs, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που υπάρχει επιλογή να απενεργοποιήσετε εντελώς τα cut-scenes.
Ο βασικός κορμός του gameplay είναι ο εξής: σε ένα σχετικά μικρού μεγέθους χάρτη, βρίσκεστε εσείς (ο Luceus ή η Aurora, ανάλογα με ποιον επιλέξατε στην αρχή του παιχνιδιού ως κύριο πρωταγωνιστή) και τρεις ακόμα χαρακτήρες, στους οποίους μπορείτε να πάρετε τον έλεγχο ανά πάσα στιγμή και σκοπό έχετε να καθαρίσετε το χάρτη από τα μιλούνια τεράτων διαφόρων τύπων και μεγεθών που τον κατακλύζουν. Κάθε τόσο, ανοίγουν κάποια portals που εξαπολύουν ακόμα περισσότερα, οπότε θα πρέπει να σκοτώσετε γρήγορα το υπεύθυνο τερατάκι (ονόματι Mawkeeper), ενώ όσο καθυστερείτε να το πράξετε, ξεπροβάλλουν ολοένα και ισχυρότεροι εχθροί, μέχρι ενός σημείου φυσικά. Στις μισές και πλέον αποστολές, οφείλετε να προστατέψετε κάποιο στρατηγικό σημείο ή κάποιον NPC, οπότε θα πρέπει να είστε διπλά προσεκτικοί να μην πέσει η μπάρα αντοχής τους στο μηδέν και ως εκ τούτου ξεκινήσετε την αποστολή από την αρχή, ενώ δεν λείπουν και τα boss-fights που σε προχωρημένα levels μπορεί να γίνουν πραγματικά ζόρικα. Σε γενικές γραμμές, ο καταιγισμός των εχθρών κοντρολάρεται σχετικά εύκολα χάρη στις υπερφυσικές δυνάμεις των χαρακτήρων της ομάδας σας, όπου ο καθένας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, εξοπλισμό και ιδιότητες που τον κάνουν ξεχωριστό στο πεδίο της μάχης. Υπάρχει πληθώρα χαρακτήρων να διαλέξετε, ίσως πιο πολλοί απ’ ότι χρειάζεται, που προστίθονται σταδιακά στην ομάδα σας όσο προχωράει η ιστορία και καλύπτουν όλα τα γούστα: melee πολεμιστές, ranged, μάγοι, healers με μερικούς, ως είθισται, να είναι ελαφρώς πιο χρήσιμοι από κάποιους άλλους.
Συχνά όμως θα διαπιστώσετε ότι, με το χαμό που γίνεται, απλά δεν προλαβαίνετε να τα κάνετε όλα, καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα “σπασίματος” της ομάδας (τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας ακολουθούν πάντα το χαρακτήρα που ελέγχετε εκείνη τη στιγμή), εξ’ ου και η ύπαρξη των summons, τα οποία εμφανίζονται ως drops υπό τη μορφή νομισμάτων και μπορείτε να τα καλέσετε κατά βούληση. Τα summons αποτελούν πραγματική βοήθεια, ιδίως στις “tower-defense” αποστολές, καθώς είτε προστατεύουν ικανοποιητικά το πεδίο δράσης τους μέχρις εσχάτων είτε εκτελούν “μια και έξω” ένα ισχυρό spell και εξαφανίζονται. Ουκ ολίγες φορές μάλιστα είναι ο μοναδικός τρόπος να βγείτε ήσυχος από το καβούκι σας για να κυνηγήσετε τους επικίνδυνους Mawkeepers που γεμίζουν το χάρτη με τέρατα.
Εννοείται ότι για να βγείτε σώος από τέτοια δοκιμασία, κατά κύριο λόγο θα πρέπει να επιστρατεύσετε τις action ικανότητες σας και κυρίως να τεστάρετε την αντοχή των δακτύλων σας στο συνεχές πάτημα των πλήκτρων, ευτυχώς με το χειρισμό να ανταποκρίνεται άψογα στις εντολές σας, αρκεί να χρησιμοποιήσετε ένα καλό χειριστήριο. Προς μεγάλη μας έκπληξη, όσο και αν στα “χαρτιά” η διαδικασία φαίνεται πιο βαρετή και από αξιοθρήνητη interactive movie “εμπειρία”, ο αποδεκατισμός των τεράτων αποδεικνύεται αρκετά διασκεδαστικός, καθώς το επιτηδευμένα πανηλίθιο AI τους και η συχνά έντονη “σας παρακαλώ, σκοτώστε με” συμπεριφορά τους είναι ιδανική για ξένοιαστο mindless fun, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι το Dragon Quest Heroes δεν στέκεται μόνο εκεί (ο εμπλουτισμός της Musou συνταγής που λέγαμε). Η μυρωδιά από άρωμα RPG είναι διάχυτη παντού, καθώς τα στατιστικά των ηρώων αυξάνονται όσο κερδίζετε πόντους εμπειρίας και levels, ενώ για κάθε χαρακτήρα υπάρχει και ένα απλοϊκό skill tree που μπορείτε να τοποθετήσετε τους πόντους προκειμένου να ξεκλειδώσετε περισσότερες και ισχυρότερες κινήσεις, να αυξήσετε τα HP και MP κατά ένα ποσοστό, την άμυνα κλπ.
Εκτός αυτού, η κύρια ατραξιόν του παιχνιδιού είναι το looting/crafting σύστημα του παιχνιδιού, όπου αν σας αρέσει η ιδέα να ψάχνετε υλικά για να κατασκευάσετε το ιδανικότερο όπλο, τότε το Dragon Quest Heroes μπορεί να σας απασχολήσει για δεκάδες ώρες. Το crafting σύστημα του παιχνιδιού βασίζεται στο τρίπτυχο “συνταγή-υλικά-χρήματα”, τα οποία όλα αποκτώνται στο πεδίο της μάχης από τα τυχαία drops που ρίχνουν τα αντίπαλα mobs ή από σεντούκια, αλλά υπάρχουν και κάποιοι κρυφοί άσοι στο μανίκι που μπορούν να σας βοηθήσουν, όπως τα συλλεκτικά mini medals που προέρχονται κυρίως από side-quests ή/και κατοχύρωση των achievements. Μάλιστα, για κάθε αντικείμενο υπάρχουν τρεις τύποι υλοποίησης (Quick, Classic και Luxury) και, αν είστε τυχεροί, μπορούν να δώσουν έξτρα abilities στις ήδη δεδομένες, ενώ υπάρχει και το ρίσκο της συνένωσης δύο ίδιων αντικειμένων προς χάρη ενός ισχυρότερου. Περιττό να αναφέρουμε ότι τα καλύτερα όπλα και υποστηρικτικά αντικείμενα δεν θα τα βρείτε απλώς παίζοντας τη κεντρική campaign του παιχνιδιού, δίχως αυτό να σημαίνει ότι είστε αναγκασμένος να ασχοληθείτε σοβαρά με το crafting. Απλά, αν το κάνετε, θα γίνει η ζωή σας ευκολότερη.
Το crafting σύστημα, καθώς και κάποιες άλλες χρήσιμες υπηρεσίες (όπως το κατάστημα όπλων και orbs) εντοπίζονται στο αερόπλοιο Stonecloud, που λειτουργεί ως hub για τις επιχειρήσεις σας. Πάνω σε αυτό, μπορείτε να συνομιλήσετε με τους υπόλοιπους χαρακτήρες (σπάνια λένε κάτι σημαντικό πάντως), να σώσετε τη πρόοδό σας καθώς και να επισκεφθείτε προηγούμενες μάχες και να τις παίξετε ξανά, σε μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας, προς τέρψη φυσικά ενός πλουσιότερου loot. Ο μηχανισμός “μάχες σε αρένες-loot-επιστροφή στο Stonecloud” λειτουργεί περίφημα, καλύτερα απ’ ότι θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, αλλά όσο καλοστημένος και εθιστικός αν είναι, δεν παύει να γίνεται λιγάκι κουραστικός μετά από μερικές ώρες παιχνιδιού. Ως εκ τούτου, το Dragon Quest Heroes ιδανικά προσφέρεται για μερικά “σφηνάκια” μετά από μια δύσκολη μέρα ή κάποιο δύστροπο RPG, τα οποία μπορεί να αποδειχθούν υπέρ του δέοντος αναζωογονητικά, αλλά μέχρι εκεί. Οσο και αν, προς τιμήν του, το παιχνίδι δεν αποκαλύπτει γρήγορα όλα τα χαρτιά του και τακτικά προσθέτει νέα στοιχεία στο gameplay, παρέα με το κυνήγι του crafting, στη τελική το μόνο που κάνετε είναι να κοπανάτε τερατάκια, ξανά και ξανά. Κατά πόσο μπορείτε να το ανεχθείτε αυτό, έγκειται καθαρά στο προσωπικό σας γούστο και διάθεση.
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν τα objectives είχαν μεγαλύτερη φαντασία και ευρηματικότητα, ενώ αν υπήρχε υποστήριξη co-op mode, τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα για την εικόνα του παιχνιδιού. Δυστυχώς η ομάδα ανάπτυξης δεν εδέησε να συμπεριλάβει ένα τέτοιο mode, μια ομολογουμένως περίεργη απόφαση, καθώς το όλο στήσιμο του παιχνιδιού, με τη τετραμελή ομάδα και τους μοναδικούς χαρακτήρες ενάντια σε μυριάδες mobs, “φωνάζει” για co-op, ενώ παράλληλα θα εκτίνασσε το παράγοντα fun στη στρατόσφαιρα. Ισως την επόμενη φορά σε κάποιο πιθανό sequel.
Περνώντας αναπόφευκτα στο τεχνικό τομέα, τα περί γραφικών λίγο-πολύ τα έχουμε πει ήδη. Το Dragon Quest Heroes υιοθετεί άψογα το anime/manga στυλ και το θέαμα είναι εξαιρετικό, απολαυστικό θα λέγαμε, αν είστε θιασώτης του είδους. Το port από τη PS4 έκδοση δεν είναι το καλύτερο που έχουμε δει, καθώς το aliasing είναι έντονο, η μέγιστη ανάλυση που υποστηρίζεται είναι η 1920×1080 (οι 4k users στραβώστε ελεύθερα), αλλά ευτυχώς τα fps φτάνουν άνετα τα 60 με δεκάδες εχθρούς επί της οθόνης, χωρίς να ζορίζεται ιδιαίτερα η κάρτα γραφικών, ενώ στο σύστημα δοκιμής δεν παρουσιάστηκε το παραμικρό πρόβλημα. Εδώ οφείλω να σημειώσω ότι αρκετοί χρήστες στο Steam forum έχουν αναφέρει προβλήματα με CTD και performance, κυρίως σε λειτουργικό Windows 10 και laptops, αλλά δεν βρέθηκα σε θέση να το διαπιστώσω. Από την άλλη, ο ήχος είναι μάλλον απογοητευτικός, καθώς η απόδοση των μετριότατων και βαρετών μουσικών θεμάτων θυμίζουν εποχές midi, ενώ τα voice-over (εγγλέζικα ή γιαπωνέζικα) δεν αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο.
Συμπερασματικά, το Dragon Quest Heroes είναι ένας αξιοπρεπής τίτλος και αναμφισβήτητα ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει ένα Musou-style παιχνίδι στα χρονικά της ύπαρξής τους. Δεν αποφεύγει εντελώς τη ρουτίνα των πανομοιότυπων αποστολών και του ακατάπαυστου button-mashing, αλλά κατορθώνει να κερδίσει τη συμπάθεια μας εξαιτίας των πανέμορφων γραφικών και των πολύ διασκεδαστικών gaming “σφηνακιών” που μπορεί να προσφέρει. Μάλιστα, ίσως αποτελέσει το έναυσμα για να δούμε και “κανονικά” JRPG Dragon Quest επεισόδια στα PC μας (γιατί όχι, εδώ εμφανίστηκε επεισόδιο Tales of), ενώ δείχνει ως πρωτοπόρος το μονοπάτι που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι εκπρόσωποι του είδους, αν θέλουν να έχουν λόγο ύπαρξης στη σημερινή gaming κοινότητα. Μόνο και μόνο γι’ αυτό, είναι άξιο συγχαρητηρίων.
Το Dragon Quest Heroes μας παρείχε η CD Media, την οποία ευχαριστούμε θερμά.
Pros
- Πολύχρωμα και πανέμορφα γραφικά, υπό την αιγίδα του ταλαντούχου Akira Toriyama
- Ακατάπαυστη δράση
- Στιβαρός χειρισμός
- Προσεγμένο crafting σύστημα
Cons
- Εστω και αν διαφοροποιείται από τους υπόλοιπους εκπροσώπους του είδους, μπορεί να γίνει αρκετά επαναλαμβανόμενο
- Πανομοιότυπα objectives
- Μέτριο port
- Ακόμα πιο μέτριο soundtrack
Πρώτα απ’ όλα, μια επισήμανση:
Δεν είναι το πρώτο Dragon Quest παιχνίδι για PC, καθώς είχε προηγηθεί το Dragon Quest X το 2013. Είναι ΜΜΟRPG, και κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία μόνο.
Κατά τ’ άλλα, πολύ καλό review. Όσον αφορά το παιχνίδι, η μη υποστήριξη co-op, το χαντακώνει κατ’ εμέ. Ξέρουμε αν υπάρχει περίπτωση να το δούμε έστω ως add-on;
Thanks για την επισήμανση, αλλά τα MMORPG δεν μετράνε ως κανονικά παιχνίδια. :p
Για add-on χλωμό το βλέπω, καθώς η υποστήριξη που έχει το παιχνίδι από την εταιρία είναι επιεικώς μηδαμινή, οπότε μόνο σε κάποιο sequel.
Λουκούμι φαίνεται, από τα παιχνίδια που με συναρπάζουν με τη μοναδική τους τεχνοτροπία στα γραφικά και το μαστόρικοοοοαααααοοαοαοαοα σενάαααααααντονιιιιιριο τους. Θα τιμηθεί οπωσδήποτε, ΑΦΟΥ ΠΑΓΩΣΕΙ Η ΚΟΛΑΣΗ.
https://www.youtube.com/watch?v=O17f3lB7BFY
Μιας και βάζουμε youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=i2baCzYhA8E (”https://www.youtube.com/watch?v=i2baCzYhA8E”)