FURY UNLEASHED

Η κατηγορία των Roguelike παιχνιδιών είναι αρκετά γνώριμη σε εμάς τους χρήστες PC. The Binding of Isaac, Rogue Legacy, Dead Cells και πολλοί ακόμα τίτλοι έχουν καταβροχθίσει αμέτρητες ώρες από τον gaming χρόνο μας. Με κοινά γνωρίσματα το permadeath, την υψηλή πρόκληση, τη σταδιακή ενδυνάμωση του χαρακτήρα, το ξεκλείδωμα περιεχομένου κ.α. είναι παιχνίδια που είναι φτιαγμένα για σύντομα, διαδοχικά (ή όχι) sessions που κάθε προσπάθεια θα μας πεισμώσει περισσότερο και να φτάσουμε ολοένα και πιο μακριά. Από αυτές τις αρχές διέπεται και το παιχνίδι που θα μας απασχολήσει στο παρόν κείμενο, το Fury Unleashed. Έχοντας ως επιρροές τα προαναφερθέντα παιχνίδια αλλά και κλασικούς τίτλους του παρελθόντος όπως τα Contra και Metal Slug, προσπαθεί να συνδυάσει το φρενήρες shooting με το platforming. Ας δούμε πως τα πάει.

Όπως είναι αναμενόμενο στην πλειοψηφία αυτών των παιχνιδιών, το σενάριο παίζει «δεύτερο βιολί» στο gameplay και στην καλύτερη των περιπτώσεων απλά δικαιολογεί τη δράση και πως ο ταλαίπωρος χαρακτήρας μας (ο Fury εν προκειμένω) ζει, πεθαίνει και ζει προσπαθεί ξανά. Στο Fury Unleashed δεν είναι και πολύ διαφορετικά τα πράγματα. O δημιουργός του Fury περνάει ζόρικη φάση με το δημιουργικό αδιέξοδο που τον βασανίζει, κάτι που επιδεινώνεται από το αρνητικό feedback μερίδας οπαδών που θεωρούν ότι τα κόμικ του συγκεκριμένου ήρωα δεν έχουν κάτι νέο να προσφέρουν και πρέπει είτε να σταματήσουν ή να γίνει ολική επανεκκίνηση στη σειρά. Οι περιπέτειες που θα ζήσουμε με τον Fury ουσιαστικά αντικατοπτρίζουν την εσωτερική πάλη του δημιουργού στη διαχείριση του αγαπημένου του έργου.

Το Fury Unleashed αποτελείται από 4 διαφορετικά τεύχη. Το καθένα από αυτά απαρτίζεται από 3 κεφάλαια, συν ένα που αποτελεί το boss κάθε τεύχους. Έτσι, συνολικά έχουμε 9 περιοχές ενώ εκτός από τα τελικά bosses κάθε έκδοσης, θα συναντήσουμε και αρκετά mini-bosses. Τα τελικά bosses σε κάθε comic είναι τυχαία επιλεγμένο από 3 διαθέσιμα (για το κάθε τεύχος) και από τη στιγμή που νικήσουμε και τα 3 το τεύχος αυτό ξεκλειδώνει και μπορούμε να ξεκινήσουμε από το επόμενο αντί από την αρχή. Το πρώτο τεύχος έχει θεματολογία με απέθαντους και θεούς της Νότιας Αμερικής, το δεύτερο νεοναζί από το μέλλον που ταξίδεψαν στο χρόνο με την προηγμένη τεχνολογία που διαθέτουν για να αλλάξουν την ιστορία, στο 3ο εξωγήινους που δεν ήρθαν με take me to your leader διαθέσεις, ενώ το 4ο κεφάλαιο… θα πρέπει να παίξετε για να μάθετε τι σας επιφυλάσσει (όχι δεν περιλαμβάνει δεινοσαύρους)! Προσωπικά το βρήκα ευχάριστη έκπληξη και ιδανικό κλείσιμο στο παιχνίδι.

Τα δωμάτια σε κάθε περιοχή απεικονίζονται ως καρέ σε κόμικ (ωραία πινελιά). Ως είθισται σε ένα τέτοιο παιχνίδι, τα πάντα είναι τυχαία, από τη διαρρύθμιση του εκάστοτε χάρτη (εξαιρείται η είσοδος που πάντα είναι πάνω αριστερά στην αριστερή σελίδα και η έξοδος που βρίσκεται πάντα κάτω δεξιά στη δεξιά σελίδα, όπως θα ήταν δηλαδή το πρώτο και το τελευταίο καρέ σε ένα δισέλιδο) μέχρι και τα αντικείμενα που θα βρείτε. Αυτά τα βρίσκουμε ή από σεντούκια που υπάρχουν σκόρπια στο χάρτη ή τα αγοράζουμε από το Gunsmith και τον Inkmaster – 2 από τους χαρακτήρες που θα μας βοηθήσουν στην περιπέτεια μας – έναντι χρηματικής αμοιβής. Η χρηματική μονάδα στο παιχνίδι είναι το χρυσό μελάνι που ρίχνουν οι εχθροί που εξολοθρεύουμε. Πιο συχνά όμως αφήνουν πίσω τους μαύρο μελάνι που χρησιμεύει στην αναβάθμιση του Fury. Ο ήρωας μας έχει ένα αρκετά ικανοποιητικό skill tree στο οποίο φυσικά ό,τι επενδύσουμε έχει μόνιμη επίδραση στο gameplay και στα μελλοντικά runs. Σημαντικό και το γεγονός ότι μπορούμε ανά πάσα στιγμή να αφαιρέσουμε πόντους από κάποιο skill και να τα τοποθετήσουμε αλλού αν δεν είμαστε ευχαριστημένοι.

Μέσα στα επίπεδα είναι συνήθως κρυμμένες και διάφορες προκλήσεις όπως το να τα εξοντώσουμε εχθρούς χωρίς να χτυπηθούμε ή να περάσουμε αλώβητοι από διάφορους περιβαλλοντικούς κινδύνους, οι οποίες δίνουν καλές ανταμοιβές και ιδανικά θα πρέπει να τις ολοκληρώνουμε όταν τις συναντάμε νωρίς στο παιχνίδι γιατί αργότερα δυσκολεύουν αρκετά. Πιθανόν ο σημαντικότερος μηχανισμός του gameplay και αυτός που ωθεί σε επιθετική προσέγγιση είναι τα combos. Όσο εξοντώνουμε εχθρούς ο μετρητής ανεβαίνει και όσο μεγαλύτερο το combo, τόσο μεγαλύτερα τα οφέλη, όπως ασπίδες που μας προστατεύουν από ζημιά, περισσότερο ink και health orbs από τους ηττημένους αντιπάλους, μεγαλύτερη ζημιά κ.α. Ανάμεσα σε κάθε εχθρό που σκοτώνουμε μεσολαβεί κάποιος χρόνος που κρατάει ενεργή την αλληλουχία kills, αν απλά πλήξουμε κάποιον αντίπαλο πριν ο χρόνος εκπνεύσει το combo διατηρείται και μπορούμε να συνεχίσουμε. Έτσι μερικές φορές είναι καλύτερο να χτυπάμε περιστασιακά πότε τον ένα αντίπαλο και πότε τον άλλο, για να διατηρήσουμε το combo (πρέπει να έχουμε και το νου μας για εισερχόμενο damage που θα μας το διακόψει) ενώ άλλες φορές συμφέρει να αποτελειώνουμε κάποιον πριν προχωρήσουμε στον επόμενο. Να σημειωθεί εδώ ότι έχουμε περιορισμένες απόπειρες για fast travel στα διαφορετικά καρέ που έχουμε ανοίξει, έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε το combo ακόμα κι αν βρεθούμε σε κάποιο αδιέξοδο λόγω της τυχαίας σχεδίασης του επιπέδου.

Στην προσπάθεια μας να γεμίσουμε καυτό μολύβι το μεγάλο ρόστερ αντιπάλων θα έχουμε διαθέσιμη μεγάλη ποικιλία από πυροβόλα όπλα, τόσο συμβατικά όσο και πιο… περίεργα. Έτσι θα κρατήσουμε από smg, ρουκετοβόλα και φλογοβόλα, μέχρι και όπλα που χτυπάνε με ηλεκτρισμό, ηχητικά κύματα και σκοτεινή ύλη! Τόσα τα όπλα όσο και τα διάφορα κομμάτια πανοπλιών που θα βρούμε έρχονται σε διαφορετικά επίπεδα σπανιότητας, με κάποιες passive ικανότητες που ισχυροποιούν ακόμα περισσότερο τον Fury. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι οι πανοπλίες έχουν συγκεκριμένη αντοχή στο πόση ζημιά μπορούν να απορροφήσουν, κάτι που ενθαρρύνει τη συνεχή αλλαγή εξοπλισμού. Τα όπλα από την άλλη πέρα από τον τύπο ζημιάς και την ταχυβολία τους, έχουν διαφορετικό reload το οποίο γίνεται ανά πάσα στιγμή ή αυτόματα μόλις αδειάσουν και φυσικά άπειρα πυρομαχικά. Τέλος, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το melee μας όπλο αν θέλουμε να αποτελειώσουμε γρήγορα κάποιον αντίπαλο αλλά χρειάζεται πειραματισμός για να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή και πότε αξίζει να το κάνουμε με ελάχιστο ρίσκο. Ο έλεγχος είναι απλή υπόθεση με πληκτρολόγιο και ποντίκι, δε θέλω να φανταστώ πως είναι τα πράγματα με gamepad αν και υπάρχει κάποιο επίπεδο αυτόματης επιλογής του πλησιέστερου στόχου.

Τα γραφικά του παιχνιδιού έχουν μια ζωγραφιστή νοοτροπία που φέρνει σε comic. Ίσως στους περισσότερους από εσάς να μη θυμίζουν κάτι αλλά όσοι είχατε παίξει το Oozi: Earth Adventure, το προηγούμενο παιχνίδι της Awesome Games Studio, θα διαπιστώσετε αρκετές ομοιότητες. Δεν μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα αλλά δε θα με εξέπληττε αν το Fury Unleashed χρησιμοποιούσε μια τροποποιημένη εκδοχή της μηχανής γραφικών εκείνου του παιχνιδιού. To art design είναι αρκετά καλό με έντονα χρώματα. Ειδικά στα bosses του παιχνιδιού έχει γίνει εξαιρετική δουλειά και θυμίζουν όντως κάτι από τις 8/16 bit run ‘n gun επιρροές του. Αν σε κάποιο τομέα θεωρώ υπήρχε χώρος για βελτίωση είναι στα animations και πιο συγκεκριμένα στην ύπαρξη περισσότερων frames στους χαρακτήρες. Στα τη μουσικής, δε χρειάζεται να αναφέρω πολλά. Την έχουν αναλάβει οι Adam Skorupa and Krzysztof Wierzynkiewicz γνωστοί για τις μουσικές τους στα Witcher, Bulletstorm και Shadow Warrior 2. Κάθε τεύχος έχει ξεχωριστή αίσθηση με το πρώτο να είναι πιο tribal, το 3ο περισσότερα synths κλπ. Εντύπωση προκαλεί και το ότι όσο ανεβαίνει ο μετρητής των kills, η μουσική είναι δυναμική και γίνεται όλο και πιο έντονη με περισσότερα όργανα κλπ.

Δε λείπουν κάποια προβλήματα που αποτρέπουν το Fury Unleashed να αναδείξει πλήρως τη δυναμική του. Το πρώτο έχει να κάνει με τον έλεγχο. Αν και σε καμία περίπτωση δε χαρακτηρίζεται άσχημος, είναι χαλαρός και floaty και λείπει το βάρος που θα έδινε μια καλύτερη αίσθηση. Το δεύτερο αφορά την ισορροπία των δυσκολιών. Συνολικά υπάρχουν 4 διαφορετικές. Αρχικά είναι διαθέσιμες μόνο η Easy και Hard. Στο πρώτο επίπεδο δυσκολίας, τα πράγματα είναι σχετικά βατά, αν και σε περιπτώσεις θυμίζει το ενδιάμεσο επίπεδο δυσκολίας άλλων παιχνιδιών του genre. Στο Hard από την άλλη, τα πράγματα είναι αρκετά ζόρικα. Οι elite εχθροί και τα bosses έχουν πολλά hit points, ενώ τα health orbs που πετάνε τα δεύτερα αναπληρώνουν ελάχιστη ενέργεια (αν αναλογιστούμε ότι θα δεχτούμε πολλαπλά πλήγματα μέσα στον bullet hell χαμό που επικρατεί στα περισσότερα) και δε συνεισφέρουν και ιδιαίτερα στο να αντέξουμε πολύ ακόμα. Το τρίτο και μεγαλύτερο θέμα του παιχνιδιού έχει να κάνει με το σχεδιασμό των επιπέδων. Οι περισσότερες περιοχές είναι στενές με αρκετές συμπαγείς πλατφόρμες, καθιστώντας την αποφυγή των εχθρικών βολών, από δύσκολη έως αδύνατη υπόθεση. Αυτό έρχεται σε αντίθεση και με την επιθετική νοοτροπία στην οποία μας ωθεί το Fury Unleashed, αφού δεν είναι και λίγες οι φορές που κυνηγώντας το combo θα βρεθούμε κλεισμένοι σε σημεία που δε μπορούμε να αντιδράσουμε στις επιθέσεις που δεχόμαστε. Το dash του Fury προλαμβάνει ορισμένες τέτοιες καταστάσεις αλλά σε καμία περίπτωση δε λειτουργεί ως dodge με i-frames.

To Fury Unleashed είναι ένας τίτλος που έχει φτιαχτεί με μεράκι και οι δημιουργοί του είναι ανοιχτοί σε προτάσεις για βελτίωση του. Μπορεί εύκολα να προσφέρει μερικές ώρες διασκέδασης (υποστηρίζει και τοπικό συνεργατικό παιχνίδι που δεν είχαμε δυστυχώς την ευκαιρία να δοκιμάσουμε) αλλά από τη στιγμή που θα φτάσουμε στο φινάλε, δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορούν να μας κρατήσουν ώστε να συνεχίσουμε να παίζουμε. Και αυτό γιατί το πιθανότερο είναι πως μέχρι να τα καταφέρουμε θα έχουμε δει σχεδόν τα πάντα από περιεχόμενο (bosses, αντικείμενα, περιοχές) που είχε να μας προσφέρει.