JAGGED ALLIANCE: RAGE!

Μια από τις πιο αξιομνημόνευτες εμπειρίες του εφηβικού gaming υπήρξε το Jagged Alliance 2. Έφτασε στα χέρια μου χωρίς να ξέρω κάτι γι’ αυτό, αρχικά το σνόμπαρα για τα φτωχικά του γραφικά και σπαρτιατικά animation αλλά στην πορεία του αγώνα, για την απελευθέρωση του Arulco από την δικτατορία της Deidranna, το λάτρεψα.

Πολλοί οι λόγοι. Ενδιαφέρον σύστημα turn based μαχών, ένας μεγάλος αριθμός και ποικιλία μισθοφόρων προς πρόσληψη, αλληλεπίδραση μεταξύ τους, μη γραμμική πορεία στην απελευθέρωση του νησιού, εκπαίδευση, οργάνωση πολιτοφυλακής, ήταν μερικά μόνο από τα στοιχεία του τίτλου.

Έκτοτε περίμενα για πολλά χρόνια μια αξιόλογη συνέχεια ή έστω κι ένα remake στα πρότυπα του X-Com. Ώσπου έφτασε στα χέρια μου JA: Rage! κυρίως κληρονομιά τίτλου παρά πνευματική συνέχεια της σειράς.

Το JA: Rage! λοιπόν κρατά μια επίφαση σχέσης με το παρελθόν της σειράς, διατηρώντας μια γενική ατμόσφαιρα “αντάρτικου” σε κάποιο νησί, με κατάληψη θέσεων και χρήση μισθοφόρων που μάλιστα φέρουν και κάποια ίδια ονόματα. Τα γιατί και τα πώς πίσω από αυτό λαμβάνουν μια υποτυπώδη απάντηση, τα ενδιάμεσα, φτωχικούς διαλόγους και voice acting φτωχού συγγενή.

Οι μάχες γίνονται σε γύρους και κάπου εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες με τη σειρά. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω του εύρους και βάθους που προσπαθεί να καλύψει ο νέος τίτλος, τα οποία είναι φυσικά εξαιρετικά περιορισμένα. Η εξέλιξη της απελευθέρωσης του νησιού γίνεται σχεδόν εντελώς γραμμικά και ο αριθμός των μισθοφόρων οι οποίοι επιχειρούν στους περιορισμένους χάρτες είναι 2 (!) και 7 στο γενικό σύνολο ως αρχική επιλογή.

Τα γραφικά και η γενικότερη αισθητική δεν ξεχωρίζουν σίγουρα αλλά δεδομένου του ότι και οι προηγούμενοι τίτλοι βασιζόντουσαν σε άλλους τομείς, δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Προβλήματα υπάρχουν σε διάσπαρτα bugs που αποτρέπουν ακόμα και την ολοκλήρωση ενός χάρτη, ή σε βασικούς μηχανισμούς όπως η συνέχιση του turn based συστήματος μετακίνησης. ακόμα και όταν έχουν εξουδετερωθεί όλοι οι εχθροί ενός χάρτη ή εντός του LOS.

Όλη αυτή η κριτική βέβαια έχει νόημα μονάχα αν θεωρήσουμε πως θα έπρεπε να έχουμε έναν κλασικό τίτλο Jagged Alliance. Αν κάπως παραβλέψουμε το πρώτο μέρος και το δούμε σαν πνευματικό διάδοχο, σαν κάτι διαφορετικό δηλαδή, μπορεί να κριθεί ως ένα μέτριο turn based παιχνίδι τακτικής που βασίζεται στη θέση, την κάλυψη και το stealth για να ολοκληρωθούν επιτυχώς οι χάρτες. Υπάρχει και survival στοιχείο, περιορισμένη αναβάθμιση όπλων και εξοπλισμού, διαχείριση των 2 (!) mercs μας… Πράγματα δηλαδή που άλλοι τίτλοι εκεί έξω κάνουν πολύ πιο άρτια και με συνοχή στην ταυτότητα.

Το Jagged Alliance: Rage! είναι κάτι που δε ξεχωρίζει μέσα στο σωρό σίγουρα, μαστιζόμενο από την κρίση ταυτότητας που φέρνει ο κοινός παρονομαστής του να πιάσεις με μια απόχη νοσταλγούς και τυχαίους αλεξιπτωτιστές.