THE WALKING DEAD: MICHONNE- EPISODE THREE: WHAT WE DESERVE
Τελικά οι «ενδιάμεσες σειρές» είναι πάντα καταδικασμένες. Δείτε τι συμβαίνει με το Fear The Walking Dead, του οποίου την δεύτερη σαιζόν πρέπει να παρακολουθούν αποκλειστικά οι φίλοι και οι οικογένειες των πρωταγωνιστών. Κυκλοφορεί μια καλή σειρά, με ένα δυνατό cast και ποιοτική γραφή, το κοινό ταυτίζεται με τους χαρακτήρες και σημειώνει εμπορική επιτυχία. Η εταιρεία παραγωγής, προφανώς δεν πρόκειται να αρκεστεί στα διαφημιστικά έσοδα που θα αποφέρει ο κύκλος προβολής των δέκα ή δώδεκα επεισοδίων της. Μέχρι πρότινος φρόντιζε να κυκλοφορεί όλο το απαραίτητο merchandising, προκειμένου να διατηρεί την ροή των εσόδων της και να «αρμέγει» το δυνατό της χαρτί μέχρι την επόμενη ουσιαστική κυκλοφορία.
Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, οι δουλειές πηγαίνουν τόσο καλά, που δίνεται το πράσινο φως για την δημιουργία «συμπληρωματικών» σειρών, οι οποίες θα προβάλλονται στα διαλείμματα μεταξύ των κανονικών σαιζόν. Αυτό τον άχαρο ρόλο του filler διάλεξε λοιπόν η Telltale για το The Walking Dead: Michonne. Την εξιστόρηση μιας «χαμένης» περιόδου της αινιγματικής, μετα-αποκαλυπτικής σαμουράι η οποία, παρά το υψηλό επίπεδο της παραγωγής, αποτυγχάνει παταγωδώς στο να δημιουργήσει την οποιανδήποτε αγωνία. Όταν ως θεατές γνωρίζουμε πως η Michonne προφανώς και θα βγει αλώβητη από κάθε δοκιμασία και οι δεύτεροι χαρακτήρες παρουσιάζονται ως πρόχειρα αρχέτυπα, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να δημιουργηθεί το παραμικρό συναίσθημα.
Το φινάλε της μίνι-σειράς, «What We Deserve» επικεντρώνεται στην βεβιασμένα τεταμένη κορύφωση της διαμάχης των επιζώντων μας με την Norma. Παρά το γεγονός πως το επεισόδιο διατηρεί σφιχτό ρυθμό και η δράση του είναι καταιγιστική (πρόκειται με διαφορά για το πιο συμπαθητικό επεισόδιο της σειράς) το μεγαλύτερό του πρόβλημα παραμένει : δεν μας κάνει να αγχωθούμε για την Michonne και καρφί δεν μας καίγεται για τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Ειδικά οι βετεράνοι του The Walking Dead, θα αφήσουν αγωνιώδεις αναστεναγμούς απαλαιψιάς όταν βρεθούν να καθησυχάζουν το δισχιλιοστό παιδάκι σε ντουλάπα και να εξηγούν σε κάποιο Χαροκαμένο Ορφανό Του Πολέμου Ζ πως «ο μπαμπάς δεν θα γυρίσει απόψε…ούτε ποτέ». Η λύτρωση έρχεται μονάχα στις καλογραμμένες QTE σκηνές δράσης, στις οποίες δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με μικρής σημασίας και ουσίας διαλόγους και μπορούμε να απολαύσουμε μερικά κινηματογραφικότατα ενσταντανέ φρικτής βίας.
Το What We Deserve γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον όταν εξερευνά την προσεκτικά διαχειριζόμενη ψύχωση της Michonne, αλλά και πάλι, η γνώση πως ο χαρακτήρας μια χαρά ζάχαρη την βγάζει μετά τα γεγονότα της περιπέτειας, δεν μας αφήνει περιθώρια συναισθηματικής επένδυσης ή αγωνίας για την μοίρα της. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες το έχουν σκάσει πραγματικά όλοι από workshop δημιουργικής γραφής για οπαδούς, το οποίο παραδίδει τεταρτοπέμπτος κομπάρσος που εμφανίστηκε για τρία λεπτά στην δεύτερη σαιζόν της τηλεοπτικής σειράς. Τι μας απομένει λοιπόν;
Μια μίνι-σειρά που φέρει μεν την ποιοτική σφραγίδα της Telltale (voice-acting, γραφικά και παρουσίαση παραμένουν άψογα, για τα στάνταρ που έχει θέσει η εταιρεία) αλλά στην ουσία απευθύνεται μονάχα στους ψυχωτικότερους των σκληροπυρηνικών οπαδών του The Walking Dead, οι οποίοι αισθάνονται την Ιερή Υποχρέωση να βιώσουν οτιδήποτε φέρει το brand της επιτυχημένης σειράς του AMC και υπέφεραν ακόμη και το αποτρόπαιο FPS που κάποιος ατζέντης πάσαρε στον Norman Reedus προτού εκείνος ξεμεθύσει και αντιληφθεί τι υπέγραφε.
Pros
- Με διαφορά το πλέον ενδιαφέρον επεισόδιο της σειράς
- Ορισμένες αποφάσεις, αν και σίγουρα γραμμικές, χρησιμοποιούν έξυπνα την ψευδαίσθηση της επιλογής
Cons
- Η κόπωση της σειράς είναι κάτι περισσότερο από εμφανής
- Έντονη αίσθηση πως είμαστε απλά θεατές ενός φιλμ και καμία από τις αποφάσεις μας τελικά δεν διαφοροποιεί την έκβαση της ιστορίας
Ή αλλιώς:
What we deserve for sticking with this series
“καλογραμμένες QTE σκηνές δράσης”
What is this, I don’t even
Λέμε τώρα, μην το ψειρίζεις και ‘συ. Είναι σαν να λέμε “καλογραμμένο power metal τραγούδι”. Κατηγορία κλόουν μεν, αλλά έχουν και αυτοί οι άμοιροι τα στάνταρ τους 😀
Jag Panzer, Metal Church, Vicious Rumors και πάνω-κάτω όλη σκηνή στην οποία ανήκουν λένε γεια.
🙂
Χεχε, η αστεία, εφηβική στιγμή που ακόμη θεωρείς όλες τις ανωτέρω “αληθινές” μπάντες 😀