WONDER BOY: THE DRAGON’S TRAP

Αναμφισβήτητα, η σειρά Wonder Boy είναι μία από τις ιστορικότερες σειρές της Sega, σε μια εποχή που σχεδόν κάθε παιχνίδι της αποτελούσε σημείο αναφοράς και εξέλιξης για το gaming γενικότερα. Ειδικότερα το δεύτερο μέρος, Wonder Boy in the Monster Land ήταν ένα μικρό θαύμα για την εποχή και ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια όταν ήμουν πιτσιρίκος. Έστω και αν ποτέ δεν κατάφερα να περάσω τη τρίτη “πίστα”, στα coin-ops τουλάχιστον, γιατί στη (μετριότατη) έκδοση του Amstrad CPC που είχα τη τύχη να το παίξω, κουτσά-στραβά είχα καταφέρει να φτάσω μέχρι το τέλος.

Έκτοτε, η σειρά περιορίστηκε κυρίως στις κονσόλες της Sega, με το τρίτο μέρος της σειράς, το Wonder Boy III: The Dragon’s Trap να αποτελεί ένα από τα κορυφαία παιχνίδια του δημοφιλούς (το 1989) Sega Master System και πιθανότατα το αγαπημένο παιχνίδι πολλών σημερινών 35-40άρηδων, εξ’ ου και η απόφαση της νεοσύστατης εταιρίας LizardCube να δημιουργήσει ένα remake του. Με την έννοια “remake” εννοούμε για μια πιστή, 100%, μεταφορά του πρωτότυπου παιχνιδιού σε σύγχρονο περιτύλιγμα, με τον ακριβώς ίδιο τρόπο που πραγματοποιήθηκε το remake των δύο πρώτων Monkey Island. Με άλλα λόγια, στην ουσία το παιχνίδι “τρέχει” ακριβώς όπως ήταν το 1989 (άλλωστε με το πάτημα ενός κουμπιού έχετε τη δυνατότητα να παίξετε το real thing, χωρίς διακοπές στη ροή του παιχνιδιού) και οι τύποι της LizardCube, με τη τεχνική του reverse engineering, εφάρμοσαν πάνω του νέα γραφικά και ήχο. Το αποτέλεσμα είναι, επιεικώς, καταπληκτικό.

Wonder boy του τότε…

…και του τώρα

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος άλλος χαρακτηρισμός για το υπέροχο θέαμα που θα αντικρύσουν τα μάτια σας. Πρόκειται για μια απίστευτα προσεγμένη καλλιτεχνική δουλειά, τόσο σε σχεδιασμό όσο και σε animation, σίγουρα ανάμεσα στις τρεις κορυφαίες που έχουν εμφανιστεί ποτέ σε 2D τίτλο, ενώ συνοδεύεται από ένα εξίσου ποιοτικό ορχηστρικό soundtrack παιγμένο από κανονική ορχήστρα, που αναβιώνει τις χαρακτηριστικές μελωδίες του κλασικού τίτλου με τον ιδανικότερο τρόπο. Πραγματικά βγάζω το καπέλο σε όσους εργάστηκαν πάνω στο τεχνικό κομμάτι του remake και θα “σκότωνα” να δω και άλλους τίτλους με την υπογραφή της συγκεκριμένης ομάδας. Όσον αφορά το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό, τα πράγματα δεν διαφέρουν από εκείνα που υφίσταντο τριάντα χρόνια πριν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Κατ’ αρχάς, το Wonder Boy: The Dragon’s Trap είναι κατά κάποιο τρόπο ένας μακρινός πρόγονος των Metroidvania, αφού λίγο-πολύ η λογική είναι η ίδια που εφαρμόζεται κατά κόρον στα σχετικά σύγχρονα παιχνίδια. Η ιδέα περιστρέφεται γύρω από τον Wonder Boy (ή Girl αν δοκιμάσετε να παίξετε με τη κορασίδα – δεν έχουν καμία διαφορά σε δυνατότητες), ο οποίος, αφού σκοτώνει τον Mecha Dragon (ο τελικός αρχηγός του Monster Land), δέχεται τη τελευταία στιγμή μια κατάρα που τον μεταμορφώνει σε lizard-man. Προφανώς, το νέο του look δεν τον συγκινεί ιδιαίτερα, γι’ αυτό ξεκινά μια εκστρατεία προκειμένου να σκοτώσει τους υπόλοιπους δράκους της περιοχής και να επανέλθει έτσι στην ανθρώπινη μορφή του. Η αποστολή του είναι τόσο δύσκολη όσο ακούγεται, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι κάθε δράκος φέρει τη δική του “κατάρα”, με συνέπεια κάθε φορά που σκοτώνει από έναν, ο Wonder Boy να μεταμορφώνεται σε διαφορετικό πλάσμα. Πέραν του lizard-man λοιπόν, το θαυματουργό αγόρι θα πάρει ακόμα τέσσερις μορφές (mouse-man, piranha-man, lion-man και hawk-man), οι οποίες όμως έχουν διαφορετικές ιδιότητες τόσο σε άμυνα και επίθεση όσο και στην αλληλεπίδρασή τους με το περιβάλλον.

Κλασικά, τα bosses ακολουθούν συγκεκριμένο μοτίβο και είναι εύκολο να τα νικήσετε, άπαξ και το μάθετε.

Παραδείγματος χάρη, ο mouse-man είναι ιδανικός χαρακτήρας για να τρυπώνει σε δύσβατα σημεία και να σκαρφαλώνει σε (προκαθορισμένους) τοίχους, ο hawk-man έχει τη δυνατότητα πτήσης, ενώ ο piranha-man κινείται πολύ άνετα όταν βρίσκεται κάτω από το νερό. Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να αλλάζετε μορφές κατά βούληση, αλλά μονάχα σε συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού, τα οποία δεν είναι και τα πλέον κατάλληλα, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η πρόοδός σας. Μάλιστα, σε συνδυασμό με τις μάλλον αόριστες πληροφορίες που σας δίνονται για το πού πρέπει να πάτε κάθε φορά, έχοντας πάντα ως ορμητήριο το χωριό-κεντρικό hub του παιχνιδιού, είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι το Wonder Boy: The Dragon’s Trap δεν είναι και τόσο φιλικά προσκείμενο προς το παίκτη. Μη σας κάνει εντύπωση κάτι τέτοιο, μην ξεχνάτε ότι εκείνη την εποχή τα παιχνίδια είχαν επίτηδες εχθρική στάση ενάντια στους παίκτες, αφενός γιατί το gaming κοινό ήταν αρκετά περιορισμένο και δεν το ένοιαζε η υψηλή πρόκληση αφετέρου διότι ήταν ένας πολύ απλός τρόπος να αυξήσει κανείς τη διάρκεια του τίτλου, που στη περίπτωση μας δεν ξεπερνά τις δυόμιση με τρεις ώρες. Φυσικά, η εν λόγω “εχθρικότητα” δεν σταματάει εδώ: τα checkpoints λάμπουν δια της απουσίας τους (αν χάσετε, επιστρέφετε αμέσως στο χωριό με όλα τα special αντικείμενα σας χαμένα – ευτυχώς ο εξοπλισμός παραμένει ως έχει), πολλά πράγματα που είναι σχεδόν απαραίτητα για να προχωρήσετε παρακάτω, όπως καλύτερος εξοπλισμός για τον ήρωά σας και η αύξηση των καρδιών (health), να βρίσκονται σε… κρυμμένα καταστήματα και σεντούκια, ενώ μια παράμετρος που πρέπει να έχετε στην άκρη του μυαλού σας είναι ότι πρέπει να ασχοληθείτε εκτεταμένα με το farming!

Τα καταστήματα είναι άκρως απαραίτητα για να αποκτήσετε καλύτερα αντικείμενα για τη συνέχεια

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα ολοκληρώσει ποτέ το πρωτότυπο τίτλο και μου έκανε εντύπωση το πόσο απαραίτητο είναι να παίζετε ξανά και ξανά (σας είπα ότι πρέπει να τις παίξετε ξανά;) τις ίδιες πίστες για να κερδίσετε όσα περισσότερα χρήματα μπορείτε και φυσικά να κατορθώσετε να εντοπίσετε τα μαγαζιά που πουλάνε τα καλύτερα αντικείμενα, “παίζοντας” με τις μορφές του Wonder Boy (που υπενθυμίζω ότι δεν αλλάζουν απλώς πατώντας ένα κουμπί). Ευτυχώς, υπάρχουν κάποια σημεία που είναι ιδανικά για farming (pro tip: στην έρημο, στη πόρτα μετά τη πυραμίδα, αφού πάρετε το thunder gem) και μπορείτε εύκολα να τα εκμεταλλευτείτε επ’ άπειρον, αρκεί να έχετε την υπομονή να κάνετε reload συνεχώς. Το παράδοξο είναι ότι, παρ’ όλο που οι προαναφερθείσες σχεδιαστικές επιλογές είναι εντελώς ξεπερασμένες, για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο στο Wonder Boy: The Dragon’s Trap δουλεύουν ακόμα!

Και ένας μικρός φόρος τιμής στο Shinobi…

Πρακτικά μιλάμε για ένα action/platform παιχνίδι που διατηρεί το gameplay του 1989, εν έτει 2017, και παρ’ όλα τα νηπιακά λάθη του, είναι εξόχως διασκεδαστικό και εθιστικό. Ίσως να φταίνε τα γνωστά “τυράκια” των Metroidvania παιχνιδιών, που η αναζήτηση για το καλύτερο δυνατό σπαθί ή ασπίδα να είναι αρκετά για να σας κάνουν να φαρμάρετε ασυστόλως. Ίσως να ευθύνεται το απλοϊκό, μα εύστοχο, hack’ n’ slash στυλ του, που δεν σκοτίζει το κεφάλι σας με combos ή συνδυασμούς κατάλληλους για να δέσετε τα δάκτυλά σας κόμπο. Στη τελική, ίσως η πραγματική αιτία να είναι ότι το The Dragon’s Trap είναι ένα αγνό προϊόν μιας άλλης εποχής, που για το αν ένα παιχνίδι ήταν καλό ή όχι εξαρτιόταν από το μεράκι και την αγάπη των προγραμματιστών για το “παιδί” τους και ουδόλως από τυχόν φαντεζί γραφικά και μαρκετινίστικα κόλπα.

Αυτό είναι λοιπόν το Wonder Boy: The Dragon’s Trap. Ένα προϊόν αγάπης και αφοσίωσης που πιθανόν να μην ενθουσιάσει κάποιον νέο gamer που έχει συνηθίσει στις σημερινές “handholding” τακτικές και στους καλολουστραρισμένους και ακριβείς μηχανισμούς gameplay, αλλά όσοι έζησαν τα χρόνια της gaming “αθωότητας”, δύσκολα θα μπορέσουν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους βλέποντας πόσο πανέμορφο έγινε το παιχνίδι που λάτρεψαν μικροί. Μόνο και μόνο γι’ αυτό, αξίζουν συγχαρητήρια στη LizardCube.

Αγόρασέ το τώρα στο GoG.com κάνοντας κλικ εδώ και στήριξε την αγαπημένη σου ημιθανή, ψευδοχαρντκοροποιημένη κοινότητα!

Pros

Cons