AURION: LEGACY OF THE KORI-ODAN
Ομολογώ ότι για το Aurion: Legacy of the Kori-Odan είχα ακούσει ελάχιστα πράγματα. Η μόνη επαφή που είχα με αυτό ήταν όταν χάζευα κάποια στιγμή το Steam Store και το είδα στις επερχόμενες κυκλοφορίες, όπου ένα πράγμα μου τράβηξε περισσότερο τη προσοχή: το γεγονός ότι προέρχεται από Καμερουνέζους developers, οι οποίοι είχαν ως στόχο να φτιάξουν ένα action RPG με επιρροές από τη γιαπωνέζικη (!) σειρά Tales of, παρέα με μια έντονη Αφρικανική αύρα. Δίχως άλλο, πρόκειται για έναν ασυνήθιστο συνδυασμό που προκαλεί ερωτηματικά για το τελικό προϊόν, το οποίο μάλιστα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του, είχε περάσει με επιτυχία και από το Kickstarter. Το αποτέλεσμα, αν και κάπως ακατέργαστο, ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το παιχνίδι διηγείται την ιστορία του Enzo Kori-Odan, του πρίγκιπα της Zama, της επονομαζόμενης “πόλης χωρίς τείχη”, μιας μικρής πόλης σε κάποιο νησάκι της Αφρικής. Την ημέρα της στέψης του ως βασιλιά και της νύμφευσης του με την καλλονή Erine Evou, η μέχρι πρότινος ήσυχη και ειρηνική πόλη γίνεται μάρτυρας βίαιου πραξικοπήματος από τον ίδιο του τον κουνιάδο. Άγνωστοι οι λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτή τη αναπάντεχη πράξη και στη μεταξύ τους μονομαχία που ακολούθησε, ο Enzo ηττάται και, μαζί με τη γυναίκα του πλέον Erine, ξυπνάει μερικές ημέρες μετά σε μια μακρινή τοποθεσία, εξόριστος και ντροπιασμένος. Χωρίς χρονοτριβή, οι Enzo και Erine αποφασίζουν να λειτουργήσουν σαν υπεύθυνοι ηγέτες και αναλαμβάνουν την δύσκολη αποστολή να κερδίσουν ξανά την διακυβέρνηση της Zama, την εμπιστοσύνη των κατοίκων της και πρωτίστως να ανακαλύψουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Μόνο που τα πράγματα στον έξω κόσμο είναι πολύ διαφορετικά από αυτό που φαντάζονταν, ιδίως όταν έντρομοι αντιλαμβάνονται ότι δεν τους γνωρίζει σχεδόν κανείς και ότι η ύπαρξη της Zama για τον υπόλοιπο κόσμο είναι μάλλον ήσσονος σημασίας, γεγονός που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο στην εύρεση τυχόν συμμάχων…
Αν και εκ πρώτης όψεως, η ιστορία δεν δείχνει κάτι το ιδιαίτερο, εντούτοις αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το Aurion διαθέτει μία καλογραμμένη ιστορία, η οποία κυμαίνεται μεν στη σφαίρα του φανταστικού, αλλά περιλαμβάνει πολλά στοιχεία της Αφρικανικής κουλτούρας, τα οποία αναλύονται διεξοδικά από τους δημιουργούς και έχουν τοποθετηθεί τόσο έξυπνα στη πλοκή, που συνθέτουν μια πλήρη και συμπαγής υπόθεση που δεν κάνει καθόλου “κοιλιά” καθ’ όλη τη σχεδόν είκοσι ωρών διάρκειά της. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα από το μεράκι των ανθρώπων πίσω από την Kiro ‘o Games, καθώς σε κανένα σημείο δεν υποτίμησαν την ιστορία που επέλεξαν να διηγηθούν, ενώ κάθε σημαντικός χαρακτήρας είτε “καλός” είτε “κακός”, έχει επαρκή κίνητρα που δικαιολογούν τη συμπεριφορά του, κάτι που δεν βλέπουμε και τόσο συχνά πια. Ως εκ τούτου, το σενάριο του Aurion είναι από τα δυνατά του χαρτιά και ένας από τους λόγους που δύσκολα το παρατά κανείς, άπαξ και μπει στο κλίμα του. Εννοείται ότι το σενάριο από μόνο του δεν είναι αρκετό για να στηρίξει εξ’ ολοκλήρου ένα παιχνίδι, άλλωστε δεν παρακολουθούμε ταινία, αλλά χρειάζεται και το στοιχείο που ονομάζουμε gameplay. Ευτυχώς, το Aurion δεν απογοητεύει ούτε εκεί, παρ’ όλο που έχει τα “θεματάκια” του.
Το gameplay του Aurion χωρίζεται σε δύο κομμάτια: στο exploration mode και στο combat mode. Το exploration mode απεικονίζεται σε 2D side-scrolling προοπτική, όπου έχουμε υπό τον έλεγχό μας τον Enzo και μπορούμε να μετακινηθούμε όπου μας επιτρέπει η περιοχή που βρισκόμαστε. Εφόσον βρισκόμαστε σε κάποια πόλη, μπορούμε να συνομιλήσουμε με τους διάφορους κατοίκους, να ψωνίσουμε από τους εκάστοτε εμπόρους προμήθειες και καλύτερο εξοπλισμό, ενώ στη περίπτωση που είμαστε σε “εχθρικό” έδαφος, πιθανόν να χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε κάποιες εύκολες platform προκλήσεις ή ακόμα και γρίφους, κυρίως μνήμης και παρατηρητικότητας. Γενικά, στο exploration mode τα πράγματα είναι πολύ απλά και θυμίζουν ιδιαίτερα αντίστοιχες JRPG παραγωγές, ιδίως όταν αργότερα στο παιχνίδι χρειαστεί να μεταβούμε στο World Map, όπου εκεί πλέον η υπόθεση είναι ξεκάθαρα “δανεισμένη” από τους γιαπωνέζους. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί κάτι το μεμπτό, καθώς η όλη αισθητική είναι αρκετά γνώριμη και όποιος έχει παίξει παρόμοιο παιχνίδι στο παρελθόν, δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα εξοικείωσης με το Aurion, πόσο μάλλον όταν το ίδιο το παιχνίδι αναλαμβάνει να εξηγήσει και τη παραμικρή λεπτομέρεια του χειρισμού του μέσω ενός αναλυτικού και επεξηγηματικού tutorial.
Δυστυχώς, κάπου εδώ εντοπίζονται και κάποια ανόητα λαθάκια που δείχνουν ότι δεν αφιερώθηκε αρκετός χρόνος στο καλό “γυάλισμα” του τίτλου. Πολλά και αχρείαστα loading screens, απότομη μετάβαση μεταξύ των οθονών, κάποια glitches στα platform σημεία, μια μάλλον αποτυχημένη εφεύρεση “wall-jumping γρίφων” και κυρίως πολλά τυπογραφικά λάθη στα κείμενα των διαλόγων. Προφανώς δεν πρόκειται για προβλήματα που καταστρέφουν την εμπειρία, αλλά υπάρχουν στιγμές που η πλάστιγγα γέρνει βασανιστικά υπέρ της προχειρότητας/βιασύνης. Σίγουρα μια πιο ελκυστική παρουσίαση του τίτλου θα ήταν καλοδεχούμενη, έτσι ώστε να μην δείχνει τόσο πολύ τις indie καταβολές του ή την έλλειψη εμπειρίας της ομάδας ανάπτυξης στο game development.
Η κατάσταση βελτιώνεται αρκετά στη περίπτωση των μαχών, που ευτυχώς αποφεύγουν να εφαρμόσουν το εκνευριστικό random-battle mode που υπέφεραν τα JRPG του παρελθόντος. Αντιθέτως, όλοι οι εχθροί εμφανίζονται κανονικά στην οθόνη και υπάρχει η δυνατότητα αποφυγής τους (αν και δεν είναι πάντα τόσο εύκολο, όταν έρχονται κατά πάνω σας), ενώ όταν βρισκόμαστε στο World Map έγκειται αποκλειστικά στο χέρι μας για το αν θα εμπλακούμε σε αυτές ή όχι. Στο combat mode η προοπτική της δράσης δεν αλλάζει, αλλά εμπλουτίζεται με ένα real-time σύστημα μάχης που εφαρμόζει πολλά στοιχεία από τα fighting games. Κατ’ αρχήν, υπάρχουν τρεις μπάρες που οφείλουμε να ελέγχουμε τακτικά, η Hit Points, η Action Points (AP) και η Stamina. Η πρώτη είναι προφανής, η δεύτερη χρησιμοποιείται για τις “special” κινήσεις και τα Aurions (περισσότερα γι’ αυτά παρακάτω), ενώ η τρίτη κυρίως για τη δυνατότητα αποφυγής των χτυπημάτων, καθώς και το πόσο “αντέχουμε” σε αυτά αμυνόμενοι.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο χώρος που κινούμαστε είναι περιορισμένος και έχουμε τη δυνατότητα να κινηθούμε σε αυτόν ελεύθερα, φροντίζοντας κυρίως να αποφεύγουμε τις επιθέσεις των εχθρών, μακρινές και κοντινές, εκτελώντας άλματα, dashing κινήσεις κλπ. Από τη πλευρά μας, μπορούμε να αντιδράσουμε με απλά χτυπήματα ή special, όπου συνδυάζοντας τα μπορούμε να χτίσουμε εντυπωσιακά και αποτελεσματικότατα combos, χωρίς μάλιστα να ιδρώσουμε ιδιαίτερα. Για να εκτελεστούν οι special κινήσεις απαιτείται μια ποσότητα από AP, η οποία ανανεώνεται είτε με τη χρήση αντικειμένων είτε απλά κρατώντας το μοχλό προς τα κάτω (Auronic Charge), αφήνοντας όμως εκτεθειμένο τον Enzo για μερικά δευτερόλεπτα, αλλά αποτελούν ένα ισχυρό βέλος στη φαρέτρα του πρωταγωνιστή και η χρήση τους κρίνεται ως απαραίτητη.
Ένα ισχυρότερο όμως αποτελούν τα Aurions, εξέλιξη των special κινήσεων, τα οποία συνήθως βασίζονται σε κάποιο στοιχείο της φύσης (φωτιά, αέρας, νερό, κεραυνός και ούτω καθ’ εξής) και είναι συντριπτικά ως προς τη δυναμική τους. Το αλατοπίπερο των Aurion είναι ότι όσο τα χρησιμοποιείτε, γίνονται ολοένα και πιο δυνατά, ενώ σταδιακά ξεκλειδώνεται και η Ultimate κίνηση τους, που είναι ιδανική για να “σκουπίζετε” το χώρο μια ώρα αρχύτερα. Το σύστημα με τα Aurions δεν σταματά εδώ, καθώς αργότερα δύναται να συνθέσετε καινούρια μόνοι σας, συνδυάζοντας δύο ή και τρία διαφορετικά Aurion μεταξύ τους για την υλοποίηση ενός νέου, το οποίο μπορεί να αποτελέσει λίρα εκατό ενάντια σε συγκεκριμένους αντιπάλους ή σε κάποιο από τα κάμποσα bosses που θα αντιμετωπίσετε. Εκτός αυτού, έχετε σημαντική βοήθεια στο πρόσωπο της συζύγου σας Erine, η οποία σε κάθε μάχη βρίσκεται στο παρασκήνιο και μπορείτε να τη καλέσετε ανά πάσα στιγμή είτε για healing (λίγο overpowered είναι η αλήθεια) είτε για την εκτέλεση ενός δυνατού spell και στη συνέχεια να εξαφανιστεί.
Σε όλες τις περιπτώσεις, ο έλεγχος πραγματοποιείται εξ’ ολοκλήρου από εσάς με τους κατάλληλους συνδυασμούς πλήκτρων/μοχλού, όπου ορισμένοι είναι κάπως πολύπλοκοι και κρίνουν την ύπαρξη ενός gamepad ως απαραίτητη. Άλλωστε, το button mashing δεν θα σας οδηγήσει πουθενά, καθώς η τακτική είναι απολύτως απαραίτητη για να βγείτε ζωντανοί μετά από κάθε μάχη. Κυρίως η σωστή διαχείριση των Aurions είναι μεγάλη υπόθεση, καθώς έχει άμεση σχέση με τη μπάρα AP, η οποία μειώνεται ασταμάτητα όσο τα χρησιμοποιείτε, οπότε πρέπει να φροντίζετε για την έγκαιρη ανανέωσή της, ενώ είναι αρκετά εύκολο να βγείτε νοκ άουτ, ακόμα και από τον πιο ασήμαντο εχθρό, αν δεν προσέξετε τόσο το μοτίβο επιθέσεων τους όσο και την συνεχή διατήρηση της υγείας του Enzo σε υψηλά επίπεδα. Γενικότερα, το σύστημα μάχης είναι μελετημένο, βαθύ, ευέλικτο, ανταμείβει το παίκτη όσο μαθαίνει τα μυστικά του, τα οποία είναι ουκ ολίγα και με το σύστημα των Aurions, το οποίο φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στο πρόσωπο του Enzo αλλά φανερώνει εξίσου τις δυναμικές του σε mobs και bosses, δημιουργούν μερικές πολύ συναρπαστικές μονομαχίες. Αν υπάρχουν κάποια πράγματα για να παραπονεθούμε σχετικά με το combat mode, είναι η μεγάλη διάρκεια των boss fights, με συνέπεια να γίνονται λίγο κουραστικές, ιδίως αν έχετε ήδη αφιερώσει αρκετή συνεχόμενη ώρα στο παιχνίδι και το γεγονός ότι μερικά Aurions είναι πολύ πιο χρήσιμα από κάποια άλλα. Τουλάχιστον, το επίπεδο δυσκολίας του παιχνιδιού δεν είναι υψηλό για να προκαλεί εκνευρισμό, ενώ με τη δυνατότητα αποθήκευσης της θέσης σας ανά πάσα στιγμή, αποφεύγεται η επανάληψη των ίδιων μαχών ξανά και ξανά, σε περίπτωση που χάσετε.
Παρ’ όλες όμως τις αλουστράριστες αδυναμίες του, το Aurion: Legacy of the Kori-Odan είναι ένα ακατέργαστο διαμαντάκι των action RPG/JRPG. Χωρίς να διεκδικεί βραβεία, ο γραφικός τομέας είναι πανέμορφος, γεμάτος έντονα χρώματα, προσωπικότητα και ψυχή. Ομολογουμένως, είναι εντυπωσιακή η ποικιλία στις τοποθεσίες που εμφανίζει ο τίτλος, καθώς καμία περιοχή δεν μοιάζει με τη προηγούμενη, έστω και αν είναι εμφανές ότι δεν έχει δοθεί η δέουσα προσοχή σε όλες. Επίσης, το soundtrack βρίσκεται σε αξιόλογα επίπεδα, με μερικές ιδιαίτερα αξιομνημόνευτες μελωδίες, αλλά θα ήταν καλό να υπήρχαν περισσότερα κομμάτια, καθώς τείνουν να επαναλαμβάνονται συχνά, ακόμα και με τη μορφή remix. Οφείλω ν’ αναφέρω ότι αρκετοί χρήστες έχουν αναφέρει ότι το παιχνίδι πάσχει από φαινόμενα crashes στο desktop, αλλά στο δικό μου playthrough έπεσα μόνο σε ένα, εντελώς τυχαίο, ενώ η Kiro ‘o Games φροντίζει να ανανεώνει τακτικά το τίτλο της με διάφορα patches, οπότε σε λίγο καιρό πιθανόν να μην υπάρχει πλέον κανένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Εν κατακλείδι, το Aurion: Legacy of the Kori-Odan αποτελεί έναν ιδιαίτερο τίτλο, που έχει σαφή μειονεκτήματα, αλλά αφήνει μία σπάνια αίσθηση του μοναδικού, ίσως και του cult status, ενώ αντανακλά στο παίκτη όλη την αμέριστη αγάπη των δημιουργών του προς αυτό. Αν λοιπόν σας ενδιαφέρει να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό και παράλληλα τόσο γνώριμο, μη διστάσετε να του δώσετε μια ευκαιρία.
Pros
- Όμορφα γραφικά και “ζεστό” soundtrack
- Καλογραμμένη ιστορία με ενδιαφέρουσα πλοκή
- Μελετημένο σύστημα μάχης που ανταμείβει το παίκτη
Cons
- Εμφανώς του λείπει η “γυαλάδα”, σε σημεία θυμίζει ερασιτεχνική προσπάθεια
- Κάποια (περιστασιακά ευτυχώς) crashes στο desktop
Πρέπει να φτιάξουμε έναν παγκόσμιο χάρτη όπου θα σημειώνουμε τις χώρες με games των οποίων έχουμε ασχοληθεί σαν site. Δεν πρέπει να μας έχουν μείνει και πάρα πολλές, άντε κάνα Ανατολικό Τιμόρ ή Ιράν ίσως.
Για το ένα κάνεις λάθος (”http://ragequit.gr/reviews/item/1979-revolution-black-friday-pc-review”)!
Mea Culpa που είπε και Ο ΑΝΔΡΕΑΣ στα 80s.
Κανένα κονέ με Ανατολικό Τιμόρ έχουμε?