Update! Για να θυμίσω πού είχαμε μείνει, αφού ολοκλήρωσα το Dark Souls 1 (+DLC) με sword&shield χαρακτήρα, ολοκλήρωσα το Dark Souls 2 (+ to ένα από τα DLC) με έναν χαρακτήρα βασισμένο στο dexterity (dexterity-based σπαθί, χωρίς ασπίδα, δεύτερο όπλο ένα τόξο). Μετά πέρασα στο Dark Souls 3 (χωρίς DLC) στο οποίο ήθελα να δοκιμάσω λίγο και την μαγεία οπότε έφτιαξα έναν χαρακτήρα cleric με όπλο ένα Spiked Mace και στο άλλο χέρι είχα εκείνο το μπιχλιμπίδι που χρειάζεσαι για να κάνεις cast. Με την πρώτη ευκαιρία, και επειδή είχα ανεβάσει ως κύριο στατιστικό το faith, έκανα το mace infuse με lightning. Τα spells δεν τα χρησιμοποιούσα για επίθεση αλλά ως support. Τα τέσσερα spells με τα οποία ολοκλήρωσα το παιχνίδι ήταν Great Heal, Homeward, Lightning Spear και το τέταρτο άλλαζε ανάλογα με την περίσταση.<br><br>Συνολικά βρήκα το DS3 το πιο ευχάριστο από όλα στο παίξιμο, έχει πολύ καλύτερα γραφικά και εξίσου σταθερό framerate. Με δυσκόλεψε σε ένα πράγμα: πολλά από τα bosses έχουν πολύ γρήγορες κινήσεις και επιτίθενται συνέχεια. Για έναν ανυπόμονο παίκτη σαν και εμένα ήταν ιδιαίτερα κουραστικό να ρίχνω μια σφαλιάρα στο boss, να απομακρύνομαι μέχρι να τελειώσει τη σειρά των κινησεών του, να του ρίχνω άλλη μία και να περιμένω ξανά. Για το λόγο αυτό τα περισσότερα bosses από ένα σημείο και μετά τα έβγαλα με summons :blush1:. Στα υπόλοιπα σημεία δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα ώστε να κολλήσω για ώρα, αν μπεις στη λογική του παιχνιδιού τότε τα πράγματα γίνονται πιο απλά. Με εξυπηρέτησε πολύ και το άφθονο healing που είχα, αφού εκτός από τα Estus Flasks είχα και healing spells οπότε για να με σκοτώσει κάποιος εχθρός εκτός των bosses έπρεπε να είναι πάρα πολύ τυχερός ή εγώ να είμαι πάρα πολύ τσαπατσούλης. <br><br>Τώρα που έχω όλη τη σειρά πίσω μου, το Dark Souls 1 ήταν με μεγάλη διαφορά το πιο δύσκολο, ακόμα και στο δεύτερο playthrough που ήξερα τι έκανα. Τέσσερα πράγματα μου έχουν μείνει ως οι κύριες αιτίες για την δυσκολία: Ένα, τα 30 fps. Δεν έχω ιδέα πώς μπορούν οι κονσολάδες να παίζουν συνέχεια action games σε αυτό το framerate, κάποια στιγμή το συνήθισα οπότε το παιχνίδι ήταν αυτό που λέμε playable αλλά δεν ευχαριστήθηκα ποτέ τη μάχη. Τα DS2 και DS3 με τα καρφωμένα 60 fps ήταν η μέρα με τη νύχτα. Αναρωτιέμαι αν το Remastered θα κάνει τη διαφορά σε αυτό τον τομέα. Δύο, το εξαιρετικά περιορισμένο healing. Ακόμα και με kindled bonfires τα δέκα flasks απλά δεν ήταν αρκετά για μένα. Στο 2 υπάρχουν τα gems, στο 3 είχα τα spells οπότε το healing δεν ήταν ποτέ πρόβλημα. Τρία, τα κλειστοφοβικά περιβάλλοντα. Το DS1 είχε ελάιχστες ανοικτές περιοχές, ήσουν συνέχεια σε μπουντρούμια, στενούς διαδρόμους και δίπλα σε γκρεμούς. Αυτό, σε συνδυασμό με το πολύ χαμηλό FOV με κούρασε πολύ. Τέσσερα, Οι μεγάλες διαδρομές προς τα bosses. Δεν ξέρω αν είναι εντύπωσή μου αλλά στο DS1 έπρεπε να διασχίσεις σαφώς μεγαλύτερες αποστάσεις μέχρι να ξαναφτάσεις σε ένα boss. <br><br>Δεν θα παίξω NG+ σε κανένα, έφτιαξα έναν Knight χαρακτήρα και ξεκίνησα ξανά το DS3 από την αρχή για να δω πώς παίζει και αυτός ο χαρακτήρας και κυρίως αν με την ασπίδα θα είναι πιο εύκολα τα bosses.