NEX MACHINA
Το Robotron 2084 το θυμάστε; Μπορεί και όχι, γιατί τη χρονιά που κυκλοφόρησε (1982), η έννοια gaming ήταν άγνωστη στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα έχετε ακουστά ότι πρόκειται για ένα από τα πιο κλασικά “κερματοφάγα” παιχνίδια. Από την άλλη, το Smash TV ίσως σας θυμίζει περισσότερα πράγματα, μιας και εμφανίστηκε οκτώ χρόνια μετά στα arcades και στους γνωστούς home computers της εποχής, και επρόκειτο για ένα από τα πιο ξέφρενα “arena shooters” που είχαμε δει μέχρι τότε. Κοινός παρονομαστής στα εν λόγω παιχνίδια είναι ο Eugene Jarvis, ένας από τους πιο ξακουστούς δημιουργούς παιχνιδιών που, μεταξύ άλλων, ήταν και υπεύθυνος για το κλασικότερο των κλασικών Defender. Προς τι όλα αυτά θα ρωτήσετε και δικαιολογημένα. Η απάντηση είναι ότι το Nex Machina της Φινλανδικής Housemarque που παρουσιάζουμε εδώ, αποτελεί κατά κάποιον τρόπο το πνευματικό διάδοχο του Robotron 2084, όπου μάλιστα ο Jarvis έχει συμβουλευτικό ρόλο στο δημιουργικό κομμάτι.
Φυσικό επακόλουθο της συμμετοχής του Jarvis είναι το Nex Machina να αποτελεί πρακτικά το Robotron 2084 του 2017, καθώς λίγο-πολύ το παιχνίδι μοιράζεται το ίδιο σενάριο με το παιχνίδι του 1982. Για να είμαστε ειλικρινείς, η έννοια “σενάριο” είναι ανύπαρκτη στο Nex Machina, αφού το μοναδικό πράγμα που περιορίζεται να μας πει είναι ότι στο μέλλον οι μηχανές έχουν πάρει το πάνω χέρι ενάντια στην ανθρωπότητα, απόρροια του εξελιγμένου ΑΙ που τις χαρακτηρίζει, και εμείς ερχόμαστε φουριόζοι να ισοπεδώσουμε οποιαδήποτε μη-οργανική απειλή βρεθεί στο δρόμο μας. Απλά πράγματα και σταράτα, άλλωστε πρόκειται για ένα twin-stick shooter που ποτέ κανείς δεν θα παρεξηγηθεί γιατί πρώτα πυροβολούμε και μετά κάνουμε ερωτήσεις.
Στην ουσία, δεν χρειάζονται διεξοδικές αναλύσεις γύρω από το ποιον του Nex Machina. Απλά ρίχνεστε στην αρένα και με την αρωγή των αναλογικών μοχλών του gamepad (προτείνεται ανεπιφύλακτα αντί του mouse/keyboard), κινείστε και πυροβολείτε προς πάσα κατεύθυνση τα μιλιούνια μηχανοκίνητων εχθρών που σας επιτίθονται. Προκειμένου να περάσετε στην επόμενη αρένα, αρκεί να καθαρίσετε όλες τις απειλές χωρίς να χάσετε κάποια ζωή (ένα χτύπημα είναι αρκετό), ενώ για επιπλέον πόντους, μπορείτε να σώσετε μερικούς ανθρώπους που περιφέρονται, εφόσον βέβαια τους προλάβετε πριν σκοτωθούν από τις μηχανές. Εκτός αυτού, υπάρχει μια κίνηση Dash, η οποία σας καθιστά άτρωτους για ελάχιστα δευτερόλεπτα, ενώ βασική προϋπόθεση για την επιβίωσή σας είναι τα power-ups, που ισχυροποιούν τόσο τη δύναμη πυρός σας όσο και σας προμηθεύουν με special όπλα (rocket launchers, swords, lasers κλπ) ή/και shields.
Περιττό να αναφέρουμε ότι ο ρυθμός του παιχνιδιού είναι φρενήρης, με κάθε αρένα να μην χρειάζεται περισσότερο από μισό λεπτό για να ολοκληρωθεί, ενώ στο τέλος κάθε 15ης αρένας, σας περιμένει και το σχετικό boss, που θα σας απασχολήσει λίγο παραπάνω μέχρι να καταλήξει στο κάδο ανακύκλωσης και να προχωρήσετε στον επόμενο κόσμο, από τους έξι συνολικά διαθέσιμους. Γρήγορα αντανακλαστικά, κοφτερό μάτι και αυτοσυγκέντρωση είναι τρία πράγματα που οφείλετε να “επιβάλλετε” στον εαυτό σας, αν σκοπεύετε να επιζήσετε από τις χαοτικές και συχνά ακραίες bullet-hell καταστάσεις που πρόκειται να αντιμετωπίσετε.
Υπάρχουν τέσσερα επίπεδα δυσκολίας να επιλέξετε, με το καθένα να αυξάνει τον αριθμό και την επιθετικότητα των μηχανών και παράλληλα να μειώνει τον αριθμό των continues, με το Casual να έχει απεριόριστα, χωρίς όμως να δίνει πρόσβαση στο τελευταίο κόσμο του παιχνιδιού, ενώ το Master (εφόσον το ξεκλειδώσετε) απευθύνεται κυρίως σε μαζοχιστές, με τα 5 continues να αποδεικνύονται ψίχουλα. Κατά τη γνώμη μου, το Experienced είναι ίσως η αρτιότερη επιλογή για να ξεκινήσει κανείς, καθώς προσφέρει 99 continues που είναι μάλλον αρκετά για να φτάσετε έως το τέλος του έκτου κόσμου, χωρίς να τσακίσετε υπερβολικά το νευρικό σας σύστημα. Από εκεί και πέρα, ανάλογα με το πόσο είστε διατεθειμένοι να αφιερώσετε χρόνο πάνω του, μπορείτε να δοκιμάσετε τη τύχη σας και στα μεγαλύτερα επίπεδα δυσκολίας που αποδίδουν και το καλύτερο σκορ, όπως θα έκανε κάθε ποιοτικό “coin-op” παιχνίδι.
Παρ’ όλο όμως το χαοτικό gameplay και τις αμέτρητες φορές που θα χάσετε, η υλοποίηση των twin-stick shooter μηχανισμών είναι στιβαρή και απολαυστικότατη, επιβραβεύοντας σημαντικά τη συνεχή ενασχόληση από τη πλευρά του παίκτη. Στα πρώτα σας βήματα θα χάνετε ζωές σχεδόν σε κάθε αρένα, σύντομα όμως θα είστε σε θέση να αντιλαμβάνεστε ποιοι εχθροί είναι αυτοί που πρέπει να εξοντωθούν πρώτα, ποια είναι η καταλληλότερη στιγμή για να πατήσετε το Dash, καθώς και ποιο power-up είναι το πιο αποδοτικό ενάντια στα bosses, σε σημείο που η απώλεια ζωής να αποτελεί είδηση. Κάπου εδώ να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει δυνατότητα αποθήκευσης της θέσης μας, οπότε προκειμένου να δει κανείς το τερματισμό του παιχνιδιού, θα πρέπει να ολοκληρώσει το παιχνίδι σε μια “καθισιά” – αν είστε καλοί παίκτες, είναι μια υπόθεση που δύσκολα θα ξεπεράσει δύο ώρες.
Μια τέτοιου είδους σχεδιαστική επιλογή δεν μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, όσο και αν μπορεί να φαίνεται ενοχλητική τη σήμερον ημέρα, καθώς το Nex Machina είναι ένα καθαρόαιμο arcade παιχνίδι, σαν εκείνα που θα βρίσκαμε σε κάποια καμπίνα στο πάλαι ποτέ ξακουστό κατάστημα της οδού Τζωρτζ, οπότε πρωταρχικός του στόχος είναι το κυνήγι για την επίτευξη του κορυφαίου σκορ, με το “τέλος της ιστορίας” (;) να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η επιλογή να συναγωνιστούμε online το σκορ μας ενάντια σε όλους τους Nex Machina παίκτες αυτού του κόσμου ή ακόμα και να εξασκηθούμε πάνω σε μια πληθώρα από challenges που, μεταξύ άλλων, ξεκλειδώνουν και κάποια cosmetic χαρακτηριστικά για να ντύσουμε τον ήρωά μας.
Από την άλλη, είναι σχεδόν καταστροφική η μη δυνατότητα on-line συνεργατικού παιχνιδιού, σ’ ένα παιχνίδι που θα επωφελούνταν τρομερά από κάτι τέτοιο. Υπάρχει φυσικά δυνατότητα τοπικού co-op για δύο παίκτες, αλλά ως γνωστόν, κάτι τέτοιο δεν είναι πάντα αρκετό. Δίχως άλλο, είναι λυπηρή η απόφαση της Housemarque να περιορίσει έτσι το “παιδί” της, αλλά δεν αποκλείεται στο μέλλον να υλοποιηθεί η συγκεκριμένη δυνατότητα μέσω κάποιου patch.
Περνώντας στο τεχνικό κομμάτι, το Nex Machina παρουσιάζει ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα, πάντα για το είδος που εκπροσωπεί, αλλά σίγουρα θα θέλαμε ένα “κλικ” μεγαλύτερη ποικιλία στα περιβάλλοντα, καθώς όλοι οι κόσμοι μοιάζουν πολύ μεταξύ τους. Την παράσταση όμως κλέβουν τα οπτικά εφφέ που διακατέχονται από μια 80’s neon αισθητική, με έντονα χρώματα να αντιτίθονται πάνω σε σκοτεινές αποχρώσεις, όπου οι γρήγορες εναλλαγές μεταξύ τους να δημιουργούν ένα υπέροχο “ρυθμικό” θέαμα (αυστηρώς ακατάλληλο για επιληπτικούς πάντως). Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το soundtrack, που ανήκει στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής, άψογο “χαλί” για τα τεκταινόμενα, αλλά σίγουρα όχι κάτι εξαιρετικό (όπως αντίστοιχα συνέβαινε στο Furi).
Συνοψίζοντας, η νέα πρόταση της Housemarque δοξάζει το δίπολο “απλή ιδέα” – “εξαιρετική εκτέλεση”, οπότε αν η ψυχούλα σας τραβάει ένα καταιγιστικό twin-stick shooter που θα σβήσει τις σκουτούρες στο κεφάλι σας και θα ακονίσει τα αντανακλαστικά σας, τότε το Nex Machina οφείλει να είναι μία από τις πρώτες σας επιλογές. Αν μάλιστα αποκτήσει και online co-op, τότε δύσκολα θα βρείτε λόγους για να μην το αποκτήσετε.
Αγόρασέ το τώρα στο GoG.com κάνοντας κλικ εδώ και στήριξε την αγαπημένη σου ημιθανή, ψευδοχαρντκοροποιημένη κοινότητα!
Pros
- Ασταμάτητη, “κερματοφάγα” δράση
- Αυξημένος, μα σωστός, δείκτης δυσκολίας
- Επιβραβεύει την ικανότητα και την υπομονή του παίκτη
Cons
- Η μη ύπαρξη online co-op σχεδόν χαντακώνει την αντοχή του στο χρόνο
Πολύ καλό για αγνή Arcade δράση αλλά το οτι δεν υπάρχει Online co-op είναι όντως τεράστιο μείον και ανεξήγητο. Πάντως αν κρίνουμε από την συνηθισμένη τακτική της Housemarque λογικά θα προστεθεί αυτή η δυνατότητα στο μέλλον, αν και δεν καταλαβαίνω αυτή την έλλειψη σε ένα παιχνίδι όπου το co-op ταιριάζει γάντι, τόσο περιορισμένο μπάτζετ έχουν;
Η’ αυτό ή προσπάθησαν να προλάβουν κάποιο deadline…