REVIEWS
Trending

GIBBOUS: A CTHULHU ADVENTURE

When the stars were right, They could plunge from world to world through the sky; but when the stars were wrong, They could not live.

Για τους λάτρεις των adventures, τα τελευταία τέσσερα χρόνια το Gibbous: A Cthulhu Adventure ήταν πάντα μέσα στο top-ten των πιο αναμενόμενων adventures. Αν και αυτή τη στιγμή ίσως δεν υφίστανται δέκα, με την παραδοσιακή έννοια του όρου, adventures υπό ανάπτυξη (τα narrative/choice-matters games είναι σαφώς περισσότερα), το Gibbous της Ρουμάνικης Stuck In Attic, τράβηξε τα βλέμματα από τη πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης του. Αιτία είναι τα πανέμορφα γραφικά του, που θυμίζουν παλιά ταινία της Disney και το χιουμοριστικό σενάριο του, το οποίο συνδυάζει επικλήσεις σε Κθουλιανά πλάσματα, γάτες που μιλούν και δύο ετερόκλητους πρωταγωνιστές που προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν μια άκρη σε όλο αυτό το μυστήριο. Ας πάρουμε όμως το πράγματα από την αρχή.

Κάπου εδώ αρχίζουν όλα…

Η ιστορία διαδραματίζεται στην σύγχρονη εποχή, όπου ο ντετέκτιβ Don R. Ketype δέχεται ένα μεγάλο ποσό χρημάτων από έναν ανώνυμο πελάτη, ο οποίος του ζητά να βρει το ξακουστό βιβλίο Necronomicon. Αρχικά, ο Don δεν είναι τόσο ζεστός να αναλάβει την υπόθεση, όμως τα χρήματα είναι πραγματικά καλά και τελευταία οι μπίζνες δεν “τραβάνε” καθόλου, όντας ο ίδιος πανί με πανί. Με τα πολλά, ο δαιμόνιος Don ξεκινά την έρευνά του, η οποία τον οδηγεί στην πόλη Darkham (τι μου θυμίζει…;) και σ’ ένα βιβλιοπωλείο που διαχειρίζεται ο Buzz Kerwan, ένας φιλήσυχος φοιτητής που περνά τις ελεύθερες ώρες του ως βιβλιοθηκάριος έως ότου πάρει το πτυχίο του. Στη συνάντησή τους, ο Buzz αρνείται ότι υπάρχει το Necronomicon στα ράφια του, εκτός κάποιων φτηνών αντιγράφων που απευθύνονται στους τουρίστες, αλλά όπως αποδεικνύεται, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Από το πουθενά, μία βόμβα πέφτει στο βιβλιοπωλείο, αφήνοντας αναίσθητο τον Don, ο οποίος πέφτει θύμα απαγωγής από κάποιους περίεργους τύπους με ρόμπες, ενώ μέσα στα συντρίμμια, ο Buzz άθελά του ανακαλύπτει έναν τόμο σε μια κρυψώνα που δεν είχε παρατηρήσει ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Οποία έκπληξις, ο τόμος αυτός είναι το πραγματικό Necronomicon και ο αδαής Buzz το παίρνει σπίτι του, προκειμένου να σκεφτεί τις επόμενες κινήσεις του. Η περιέργεια όμως σκοτώνει τη γάτα, μόνο που αυτή τη φορά δεν την σκοτώνει ακριβώς, αλλά την κάνει πιο επικίνδυνη από ποτέ. Ο Buzz διαβάζοντας φωναχτά μία τυχαία (;) σελίδα, μετατρέπει τη γάτα του Kitteh σε ομιλούσα! Μια κατάσταση που ομολογουμένως δεν αρέσει σε κανέναν, ούτε στον Buzz, αλλά κυρίως ούτε στην ίδια, καθώς δε μπορεί πια να νιαουρίσει σωστά και το κυριότερο, είναι αναγκασμένη να επικοινωνεί άμεσα με το «κατώτερο ανθρώπινο είδος!

Χμ, τι είναι τούτο το μυστηριώδες τραπεζοειδές αντικείμενο;

Σε μία τέτοια κατάσταση, πώς μπορείς να διορθώσεις τα πράγματα; Προφανώς, με κάποιον που να ξέρει πως να διαχειριστεί το Necronomicon. Έτσι λοιπόν, η περιπέτεια ξεκινά με τον Buzz να προσπαθεί να επαναφέρει την αγαπημένη του γάτα στην πρότερη της κατάσταση (ποιος αντέχει τη γκρίνια της;) και να βρει τα ίχνη του Don. Ως είθισται, τα πράγματα σύντομα περιπλέκονται πάρα πολύ, καθώς οι ρόλοι τόσο του Buzz και της Kitteh όσο και του Don έχουν πολύ μεγαλύτερο βάρος για το μέλλον της ανθρωπότητας απ’ όσο οι ίδιοι θα πίστευαν ποτέ. Ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με θεότητες που βρίσκονται βαθιά χωμένες κάτω από τη θάλασσα…

Ομολογουμένως, η υπόθεση του Gibbous είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, με το ξετύλιγμα του κουβαριού της πλοκής να πραγματοποιείται με αξιοθαύμαστη μαεστρία. Συνεχώς προκύπτουν ερωτήματα στον παίκτη, παράλληλα όμως φροντίζει να γνωρίζει ξεκάθαρα τους στόχους του και τι πρέπει να κάνει σε κάθε περίπτωση. Τι ακριβώς είναι το Necronomicon και γιατί συνέβη αυτό στην Kitteh; Γιατί όλοι, ακόμα και οι ταξιτζήδες, αποφεύγουν την πόλη του Fishmouth όπως ο διάολος το λιβάνι; Είναι η δυσοσμία από τα ψάρια ή κάτι άλλο; Ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Bob Olmstein και τι σχέση έχει με τον περιβόητο Butcher που συνεχώς αναφέρουν οι cultists με τις ρόμπες; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτει το παιχνίδι, στα οποία δίνονται σχεδόν σε όλα απαντήσεις όσο προχωρά η περιπέτεια, δίνοντας ένα ικανοποιητικό (και συγκινητικό) μεν τέλος στις προσπάθειες των τριών ηρώων, αφήνοντας δε ένα εξίσου σημαντικό “to-be-continued” μήνυμα για τη συνέχιση της ιστορίας. Το πότε (και αν) θα συμβεί αυτό είναι άλλη υπόθεση, αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι η Stuck In Attic αποτελείται από ελάχιστα άτομα και η ανάπτυξη του Gibbous πήρε τέσσερα χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί.

Πώς θα πείσουμε έναν μεθύστακα, που δεν έχει πιει ποτέ καφέ στη ζωή του, να το κάνει τώρα στα γεράματα;

Το παιχνίδι αποτελείται από επτά κεφάλαια (συν τον πρόλογο), όπου στο κάθε κεφάλαιο χειριζόμαστε εναλλάξ το δίδυμο Buzz/Kitteh και τον Don, οι οποίοι θα ταξιδέψουν σε διάφορα μέρη του κόσμου, από το Παρίσι μέχρι την Τρανσυλβανία, προκειμένου να βρουν λύσεις για τα συνεχή προβλήματα που τους παρουσιάζονται. Αρχικά, σε κάθε κεφάλαιο έχουμε ένα συγκεκριμένο στόχο που πρέπει να φέρουμε εις πέρας, ο οποίος φυσικά κατόπιν της εξέλιξης της πλοκής, αλλάζει και οδηγεί σε νέες καταστάσεις και τοποθεσίες. Παραδείγματος χάρη, σ’ ένα κεφάλαιο που χειριζόμαστε τον Buzz, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επισκεφθούμε την πόλη του Fishmouth, ενώ στο επόμενο, ελέγχοντας τον Don, να δραπετεύσουμε από το κελί που μας έχουν κλειδώσει.

Κάθε κεφάλαιο αποτελείται από τέσσερις-πέντε οθόνες περίπου, με εξαίρεση το πέμπτο που είναι με διαφορά το μεγαλύτερο, και στο καθένα από αυτά καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε τις βασικές αρχές ενός καλού point ‘n’ click adventure. Ήτοι, έλεγχος των, πολλών ομολογουμένως, hot-spots (με το space εμφανίζονται όλα επί της οθόνης), εύρεση και συλλογή αντικειμένων και επικοινωνία με τους δεκάδες (γύρω στους εξήντα) χαρακτήρες που θα συναντήσουμε. Η γνωστή και πολύ αγαπημένη συνταγή.

Ένα μικρό Monkey Island vibe εντοπίζεται εδώ.

Σε επίπεδο γρίφων, που αποτελούν την πεμπτουσία ενός καλού adventure (μαζί με τους διαλόγους), το Gibbous δεν απογοητεύει με την πληθώρα και την ευρηματικότητά τους. Κατά κύριο λόγο, οι γρίφοι είναι objective και inventory-based, δηλαδή η χρήση του σωστού αντικειμένου στο κατάλληλο σημείο ή/και ο συνδυασμός δύο ή τριών αντικειμένων μεταξύ τους για τη δημιουργία ενός νέου, όπου σε θέματα «λογικής» δεν έχουμε παράπονο. Δεν θα παρατηρήσετε δηλαδή κάτι το εξεζητημένο ή παράλογο, που να ξεφεύγει από τα όρια που θέτει το ίδιο το παιχνίδι. Κάποιες φορές θα χρειαστείτε τη βοήθεια της Kitteh, προκειμένου να αλληλεπιδράσετε με απομακρυσμένα σημεία ενδιαφέροντος (κυρίως εκεί που δε φτάνει ή δε χωράει ο Buzz), ενώ κάποιες άλλες, αργότερα στο παιχνίδι, θα χρησιμοποιήσετε τη δυνατότητα Haunter’s Mark του Don, η οποία προσφέρει πολύτιμα hints για την επίλυση κάποιων γρίφων.

Πέρα από τους ανωτέρω γρίφους, υπάρχουν μερικοί που απαιτούν πιο αναλυτική σκέψη, όπως το να αποκρυπτογραφήσετε μία αλλόκοτη αλφάβητο ή να βρείτε την ορθή σειρά των λέξεων για μια επίκληση. Οι συγκεκριμένοι γρίφοι είναι οι δυσκολότεροι του παιχνιδιού, σε ένα adventure που το επίπεδο δυσκολίας κυμαίνεται σε μάλλον μέτρια προς χαμηλά πλαίσια. Η αλήθεια είναι ότι το Gibbous δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο ακόμα και για έναν καινούριο παίκτη στο είδος, ενώ για έναν έμπειρο adventurer είναι μάλλον απίθανο να κολλήσει κάπου για πολλή ώρα. Ο λόγος είναι ότι το παιχνίδι φροντίζει να δίνει πολλά hints στον παίκτη για το τι πρέπει να κάνει και παρέχει όλα τα εφόδια για να μην δυσκολευτεί πολύ και απογοητευτεί, ενώ ταυτόχρονα να μην αποτελεί και απλή βόλτα στο πάρκο.

Τον συγκεκριμένο κύριο θα προκαλέσετε σε ένα battle, αλλά όχι αυτό ακριβώς που νομίζετε.

Στην επίτευξη αυτής της λεπτής ισορροπίας συμβάλλει ο χειρισμός, που είναι υποδειγματικός. Τα πάντα πραγματοποιούνται με το πάτημα των κουμπιών του ποντικιού: κάνοντας κλικ σε ένα hotspot, ανοίγει ένα υπο-μενού με τα ρήματα look, usepickup) και, ανάλογα αν ελέγχουμε εκείνη τη στιγμή τον Buzz ή τον Don, use Kitteh ή use Haunter’s Mark αντίστοιχα. Πατώντας το μεσαίο κουμπί του mouse, ανοίγει το inventory στο κάτω μέρος της οθόνης, του οποίου όμως η θέση προκαλεί κάποια προβλήματα, όταν τα hotspots που μας ενδιαφέρουν βρίσκονται πλησίον αυτού, αλλά κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα έχει διορθωθεί τη στιγμή που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Αξιοσημείωτη προσθήκη είναι η χρήση του δεξιού κλικ, το οποίο κάνει zoom στην κάμερα, κάτι αρκετά χρήσιμο για όποιον θέλει να έχει μια σαφέστερη εικόνα σε κάποιες λεπτομέρειες του περιβάλλοντος.

Όπως επίσης αξιοσημείωτοι είναι οι πολυπληθείς διάλογοι που ντύνουν τους εξίσου κάμποσους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Διάλογοι on-the-spot που δεν φλυαρούν, πασπαλισμένοι με πολύ χιούμορ και εύστοχες αναφορές σε άλλα παιχνίδια, ταινίες και πρόσωπα, οι οποίες ευτυχώς περιορίζονται στα πρώτα κεφάλαια του παιχνιδιού και δε γίνεται ασύδοτη χρήση τους.

Σαν πολλοί cultists δε μαζεύτηκαν; Τι γίνεται εδώ;

Οι περισσότεροι χαρακτήρες δε, είναι απλά καταπληκτικοί: ο ξεχασιάρης τύπος που έχει το ρόλο του password retriever (!), ο γλοιώδης ξενοδόχος στο Παρίσι, το σκοτεινό κοριτσάκι που λατρεύει τα ψάρια, ο μπάρμαν-“γερό ποτήρι” Istvan, πραγματικά εξαιρετική δουλειά. Γενικότερα, αν υπάρχει μία λέξη που χαρακτηρίζει το Gibbous είναι αυτή του μέτρου, δείγμα του ότι οι άνθρωποι της Stuck In Attic δούλεψαν πάρα πολύ. Το παιχνίδι μυρίζει ποιότητα και μεράκι από χιλιόμετρα και πάει πολύς καιρός από τότε που είδαμε ένα τόσο προσεγμένο adventure στις οθόνες μας.

Ιδιαίτερα, στον τεχνικό τομέα, το Gibbous είναι επιεικώς εκπληκτικό. Τα καρτουνίστικα γραφικά του είναι χάρμα οφθαλμών: με την απίστευτη ποικιλία σε περιβάλλοντα, τα εντυπωσιακά σκοτεινά χρώματα και τους πανέμορφους χαρακτήρες, το αποτέλεσμα είναι ένα έργο τέχνης. Αν όχι το ομορφότερο, σίγουρα μέσα στο τοπ-3 των ομορφότερων adventures που έχουμε παίξει μέχρι σήμερα, ενώ αναμφισβήτητα εκεί κοντά βρίσκεται και ο ήχος, με voice-over υψηλότατων προδιαγραφών και soundtrack εκτελεσμένο από κανονική ορχήστρα. Είναι από τις περιπτώσεις που οι indie παραγωγές κάνουν τις ΑΑΑ να κοκκινίζουν από ντροπή.

Θα μάθετε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα από τους θαμμώνες του συγκεκριμένου μπαρ.

Αν θέλουμε να εκφράσουμε κάποιο παράπονο, αυτό έγκειται στη διάρκειά του, που μετά βίας ξεπερνά τις οκτώ ώρες, απόρροια και του σχετικά χαμηλού επιπέδου δυσκολίας, όντας πολύ λυπηρό που ένα τόσο ωραίο παιχνίδι τελειώνει τόσο γρήγορα. Όμως, κάθε λάτρης των παραδοσιακών adventures οφείλει να παίξει και να στηρίξει το Gibbous: A Cthulhu Adventure, μιας και ίσως πρόκειται για μια από τις τελευταίες πραγματικά ποιοτικές παραγωγές στον τομέα των point ‘n’ click adventures. Κυρίες και κύριοι της Stuck In Attic, τα σέβη μου.

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 90%

90%

A must

Το Gibbous είναι ένα εξαιρετικό και πλήρες adventure που δεν πτοείται από τη μικρή διάρκεια και το σχετικά χαμηλό επίπεδο δυσκολίας του.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

4 Comments

  1. Μόλις το τελείωσα. Συμφωνώ σε όλα με το άψογο review του Γιώργου! Απορώ γιατί πήρε κάποιες μέτριες κριτικές παγκοσμίως και μάλιστα από εξειδικευμένα sites στο είδος. Λένε π.χ. ότι δεν ικανοποιήθηκαν από το φινάλε. Τι να πω…Εγώ το βρήκα επικό με όλη τη σημασία της λέξης. Τα τελευταία 2-3 χρόνια ειδικά, κυνηγάμε τα καλά adventures με το τουφέκι, κι αυτό το διαμάντι θάβεται κυρίως από τα sites που θα έπρεπε να το στηρίξουν πρώτα απ’ όλους με τις κριτικές τους. Όχι χαριστικά αλλά γιατί πραγματικά το αξίζει. Κρίμα κι άδικο πραγματικά!

    Στο θέμα διάρκειας που αναφέρει κι ο Γιώργος, προσωπικά μου πήρε 11 ώρες χωρίς να κολλήσω κάπου ιδιαίτερα. Έκανα 3 φορές κλικ σε κάθε hotspot για examine, δεν ξέρω αν αυτό έπαιξε το κυριότερο λόγο αλλά έχασα σίγουρα και κάποια πράγματα γιατί δεν χρησιμοποίησα κάποια αντικείμενα. Ακόμα και σε 8 ώρες να το βγάλει κάποιος δεν νομίζω ότι δεν είναι ένα χορταστικό adventure. Το απόλαυσα όσο λίγα.

    Τεράστιο respect στα παιδιά της Stuck in Attic για αυτό τους το δημιούργημα και κυρίως γιατί έδειξαν ότι και indie στούντιο να είσαι η ρετροπιξελούμπα δεν είναι μονόδρομος ( ή εύκολη λύση) , αρκεί να έχεις μεράκι.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL