REVIEWS
Trending

ION FURY

Not afraid to shoot strangers

Στο τέλος της περσινής χρονιάς, σχολίαζα στο κείμενο του Project Warlock πως υπάρχει μια κινητικότητα στα παλαιομοδίτικα First Person Shooter. Δηλαδή μιλάμε για μια αναβίωση της αίσθησης που είχαν τα shooters από τα μέσα μέχρι περίπου τα τέλη της δεκαετίας του ’90: Μεγάλα όπλα, ακόμα μεγαλύτερα επίπεδα, πολύ δράση και υποψήφιοι στόχοι και μυστικά παντού. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου λοιπόν και έγινε διαθέσιμο το Ion Maiden. Ναι, μετονομάστηκε σε Ion Fury επειδή κινήθηκαν νομικά οι Iron Maiden εναντίον του, αλλά περισσότερο θα έπρεπε να απασχολεί την βρετανική μπάντα το γεγονός ότι έχουν να κυκλοφορήσουν κάτι πραγματικά αξιόλογο από την εποχή του Brave New World, παρά οι πόντοι δημοτικότητας που θα έπαιρνε ένα indie παιχνίδι λόγω συνειρμών από την ονομασία του. Κι αφού εξαπολύσαμε τις ριπές μας προς τα εκεί που έπρεπε, ας επιστρέψουμε στα του παιχνιδιού.

Ως είθισται σε τέτοια παιχνίδια, η ιστορία είναι απλά η γαρνιτούρα. Μία αίρεση από augmented κακοποιούς με αρχηγό τον παρανοϊκό διανθρωπιστή Dr. Heskel (περισσότερο φέρνει σε κακό παιδικής σειράς δράσης) απειλεί την μεγαλούπολη Neo D.C. και η Shelly “Bombshell” Harrison (την είχαμε γνωρίσει στο ισομετρικό action παιχνίδι, Bombshell) αναλαμβάνει να μασήσει τσίχλα και να κόψει κώλους τον σταματήσει. Κι αυτό είναι όλο. Οι μονόλογοι της πρωταγωνίστριας είναι διανθισμένοι με ατάκες κι αναφορές από ταινίες, τραγούδια, παιχνίδια κ.α. των 80’s και 90’s.  και βεβαίως δεν λείπουν οι χλευασμοί προς τους εχθρούς της. Θα μπορούσε να πεις κανείς ότι είναι η θηλυκή εκδοχή του Duke Nukem. Μπόλικα είναι και τα easter eggs, σε εμφανή ή και όχι τόσο σημεία μέσα στα επίπεδα.

The cake is lie, η πανοπλία όμως είναι αληθινή. Ένα από τα πολλά μυστικά στο Ion Fury.

Αυτά είναι συνολικά 29 τα οποία χωρίζονται σε 7 θεματικές ζώνες και στις περισσότερες από αυτές, υπάρχει στο τέλος μια αρένα με ένα boss που σε κάποιες περιπτώσεις συνοδεύεται από μεγάλο αριθμό κοινών εχθρών. Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός και άνετα ξεπερνάει τον αντίστοιχο πολλών σύγχρονων FPS. Χαρακτηριστικά να αναφέρω πως ενώ το παιχνίδι διαθέτει χάρτη, πολύ σπάνια χρειάστηκε να τον συμβουλευτώ, κάτι που δείχνει πόσο μοναδικό φαίνεται το κάθε μέρος και παρόλη την έκταση τους, δεν δυσχεραίνουν τον προσανατολισμό του παίκτη. Υπάρχουν πολλές πόρτες που ανοίγουν με την κατάλληλη κάρτα και αρκετά αποκλεισμένα περάσματα που ανοίγουν από κάποιο άλλο σημείο και λειτουργούν ως shortcuts. Ίσως με εξαίρεση 3-4 επίπεδα, ποτέ δεν ένιωσα ότι κάποιο από αυτά με κούρασε ή ξεχείλωνε υπερβολικά σε διάρκεια.

Μερικά επίπεδα φέρνουν στο νου μέχρι και το… Half-Life.

Εντυπωσιακό βέβαια είναι και το γεγονός ότι τα περισσότερα από αυτά διαθέτουν και ύψος, κάτι που ισοδυναμεί με μεγαλύτερη απόλαυση κατά την εξερεύνηση. Αυτό αξιοποιείται τόσο στο platforming που υπάρχει σε στιγμές όσο και στα διάφορα μυστικά, κάποια από τα οποία είναι άκρως ευρηματικά. Ενδεικτικά θυμάμαι ένα στο πρώτο επίπεδο που πατώντας πάνω σε ένα όρθιο σκουπόξυλο (ρεαλισμό τον ξεχνάτε), ανέβηκα σε ένα κλιματιστικό, σκαρφάλωσα σε  καλώδια ηλεκτροδότησης και άλλα κλιματιστικά και βρέθηκα στην πρόσοψη της πολυκατοικίας, κι από την διαφημιστική πινακίδα εκεί, στο κτίριο απέναντι. Αν και έπαιζα το παιχνίδι για να γράψω το review, δε μπορούσα να αντισταθώ και πάντα έμπαινα στο πειρασμό να ψάχνω για όσα μπορώ σε κάθε επίπεδο, εννοείται ότι δε μπόρεσα να τα βρω όλα! Αυτά περιέχουν συνήθως πανοπλίες, power-ups (που αυξάνουν τη ζημιά που κάνουμε, επιτρέπουν double jump κ.α. για λίγο χρόνο), πυρομαχικά αλλά και νέα όπλα που διαφορετικά θα βρίσκαμε αργότερα.

Τι FPS θα ήταν όμως χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία που μοιράζουν πόνο. Τα όπλα στο Ion Fury δεν ξεφεύγουν την πεπατημένη, όσο κι αν ονόματα όπως Loverboy, Penetrator ή Clusterpcuk σε κάνουν να περιμένεις κάτι διαφορετικό. Είναι όμως αποτελεσματικά με τα περισσότερα να έχουν καλή αίσθηση στο χειρισμό τους. Σε αυτά περιλαμβάνονται βόμβες, νάρκες, μυδραλιοβόλα, αυτόματα κλπ.  Όλα διαθέτουν είτε alt-fire ή έστω διαφορετικό τρόπο χρήσης, για παράδειγμα οι βόμβες όταν ριφθούν με το αριστερό κλικ, κυλάνε και παραμένουν στο χώρο μέχρι να έρθουν σε επαφή με κάτι ζωντανό όπου και εκρήγνυνται, ενώ με το δεξί κλικ τις ανάβουμε και σκάνε όπως και να ‘χει μετά από λίγα δευτερόλεπτα. Κάποια όπλα μπορεί να μην φαίνονται εντυπωσιακά όπως η βαλλίστρα αλλά με το secondary fire (κρατημένο το δεξί πλήκτρο του mouse) διαλύουν bosses και δυνατούς εχθρούς.

Ένα από τα αφεντικά του παιχνιδιού. Πάρτε τα power-ups που είναι πάνω στα λεωφορεία αλλιώς η μάχη θα τραβήξει ώρα…

Η πρόκληση στο Ion Fury είναι ικανοποιητική, και ακόμα και στο normal επίπεδο δυσκολίας θα υπάρχουν στιγμές που ακόμα και ομάδες απλών εχθρών θα σας απειλήσουν σοβαρά αν τους υποτιμήσετε. Συχνά στο παιχνίδι θα πρέπει να κόψετε λίγο ταχύτητα και να μην μπαίνετε σε στενούς χώρους… all guns blazing, γιατί οι αντίπαλοι σας θα σας την έχουν στημένη πίσω από γωνίες, ακροβολισμένοι σε μπαλκόνια κλπ. και θα σας ξαπλώσουν πριν καταλάβετε τι έγινε. Μπορεί να φαίνεται ξένο στη λογική του παιχνιδιού αλλά από τη στιγμή που υπάρχουν μέρη που δεν είναι αρένες, η κάλυψη (υπάρχουν και κάποιοι λίγοι εχθροί με hitscan πυρά που η ταχύτητα της Shelly δεν βοηθάει), το γρήγορο ξεμύτισμα και ο εντοπισμός των στόχων σας, θα πρέπει είναι μέρος της τακτικής σας. Εξυπακούεται ότι σε ένα τέτοιο παιχνίδι δεν υφίσταται health regeneration, υπάρχουν όμως διάσπαρτα med kits αλλά και κάποια που μπορούμε να πάρουμε μαζί μας (μέχρι 10) για να ανακτήσουμε την ενέργεια μας σε δύσκολες καταστάσεις.

Oh my God, the quarterback is toast!

Το Ion Fury χρησιμοποιεί την Build Engine την οποία είχαν και τα Shadow Warrior, Blood και Duke Nukem 3D μεταξύ άλλων και είναι το πρώτο παιχνίδι εδώ και χρόνια που φοράει αυτή τη μηχανή ξανά. Ο κόσμος του παιχνιδιού φαίνεται να είναι στις 3 διαστάσεις, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι αφού η γεωμετρία του είναι στις 2 διαστάσεις, κάτι που γίνεται εμφανές κι από τα sprites των αντικειμένων και των χαρακτήρων που περιστρέφονται σχετικά διακριτικά όταν κάνουμε strafe γύρω τους, ώστε να μην φαίνονται «χάρτινα». Στην ψευδο-τρισδιάσταση απεικόνιση συνεισφέρει πολύ και το ύψος που αναφέρθηκε πιο πάνω που δίνει την εντύπωση πως η δράση διαδραματίζεται σε περισσότερα από ένα επίπεδα.

Τα γραφικά του Ion Fury έχουν αρκετή λεπτομέρεια (τουλάχιστον όσο δεν είμαστε πολύ κοντά σε κάποιο sprite) και υπάρχουν αρκετά εφέ και φωτισμοί που δεν μπορούσαν να απεικονιστούν δύο δεκαετίες πίσω καθώς και η υποστήριξη του τελευταίου OpenGl και HD αναλύσεων, συνεπώς μην περιμένετε να τρέξει στο περήφανο καβουρδιστήρι με i486DX, 3dfx Voodoo και 12mb RAM. Το δε μουσικά θέματα που με συντρόφευαν στην περιπέτεια μου άρεσαν αρκετά. Ήταν κυρίως ηλεκτρονικής προέλευσης, άλλες φορές πιασάρικα κι άλλοτε ατμοσφαιρικά, ενώ μερικά μου θύμιζαν τη σειρά Deus Ex, κάτι που δεν είναι περίεργο με βάση το cyberpunk σκηνικό του παιχνιδιού.

Ζόρικος τύπος αλλά είχα δυνατά «επιχειρήματα»!

Αν κάτι έχριζε βελτίωσης στο Ion Fury, αυτό θεωρώ πως ήταν η διαθεσιμότητα των πυρομαχικών. Δε μπορώ να πω ότι ήταν φειδωλό με αυτά, αλλά σε στιγμές αναγκαζόμουν να χρησιμοποιήσω κάποιο άλλο όπλο γιατί στέρευαν τα πυρομαχικά στα υπόλοιπα, έστω κι αν αυτό δε συνέβαινε για πολύ ώρα. Ειδικά στα αυτόματα, οι σφαίρες τελείωναν υπερβολικά γρήγορα, οπότε κάποια όπλα έπαιρναν μεγαλύτερο χρόνο χρήσης. Σημειώστε ότι η παραπάνω κατάσταση είναι στο normal, σε μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Επιπλέον μου πήρε λίγη ώρα να συνηθίσω το δευτερεύον mode της shotgun. Αντί να εκτοξεύει οβίδες με το δεξί κλικ, με αυτό άλλαζε πρώτα σε grenade launcher και μετά έπρεπε να πατήσω το αριστερό για να ρίξει, που οδηγούσε σε μερικές τραγελαφικές καταστάσεις. Απλά γιατί…; Τέλος, η απόδοση του παιχνιδιού αν και ήταν καλή, σε σκηνικά με πολλές εκρήξεις, μεγάλο πλήθος εχθρών κλπ. η δράση επιβραδυνόταν αισθητά, εντελώς απαράδεκτο για τέτοιο παιχνίδι.

Το Ion Fury καταφέρνει με την δράση του, την ατμόσφαιρά του και το υπέροχο σχεδιασμό των περιοχών του να μοιάζει με κάποιο ξεχασμένο συγγενή του Duke Nukem που ξεπήδησε από τα 90’s. Μπορεί τα FPS να έχουν διανύσει μακρά πορεία εξέλιξης από τότε, αλλά η διασκέδαση και η προσβασιμότητα εκείνων των παιχνιδιών δεν εξασθενεί εύκολα με το χρόνο, κάτι που και η τελευταία περιπέτεια της Shelly Bombshell αποδεικνύει.

Go to discussion...

Accuracy percentage - 85%

85%

Headshot!

Τα πράγματα είναι απλά: περάσατε καλά με τα Duke Nukem 3D, Shadow Warrior και Blood; Τότε εγγυημένη θα είναι η διασκέδαση σας και με το Ion Fury.

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL