REVIEWS

MAFIA II: Definitive Edition

Η πρόσφατη είδηση της επανακυκλοφορίας της Mafia Trilogy δε θα μας έκανε καμία εντύπωση, αν δε συνοδευόταν με την ανακοίνωση της δημιουργίας ενός remake του αριστουργηματικού Mafia της Illusion Softworks. Ενός remake που δε βλέπουμε την ώρα να εμφανιστεί στα τέλη του Αυγούστου, ιδιαίτερα όσοι είχαμε την τύχη να παίξουμε την πρωτότυπη έκδοση του 2002. Ως εκ τούτου, οι remastered εκδόσεις του Mafia II και Mafia III περνούν σε δεύτερη μοίρα και κυρίως στην περίπτωση του ΙΙΙ, δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι καινούριο, καθώς πρόκειται για μια απλή επανακυκλοφορία που συμπεριλαμβάνει όλα τα DLC, οπότε αν ενδιαφέρεστε, μπορείτε να διαβάσετε τις εντυπώσεις μας εδώ και εδώ.

Ο Vito σκεπτόμενος τι μέλλει γενέσθαι μετά τον Πόλεμο…

Παρ’ όλα αυτά, το Mafia II έχει υποστεί ένα ρετουσάρισμα από την ομάδα ανάπτυξης d3t, η οποία ανέλαβε να εκσυγχρονίσει οπτικά ένα κλασικό παιχνίδι, όπως είναι το Mafia II, αλλά ομολογουμένως δε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι προσπάθησε ιδιαίτερα. Εν ολίγοις, η Definitive Edition του Mafia II ανήκει στην κατηγορία των «οκνηρών» remasters, ενώ το αντίτιμο που ζητά για την αγορά του είναι πολύ υψηλό, συγκριτικά με αυτά που προσέφερε η (φθηνότερη) κλασική έκδοση του παιχνιδιού.

Μία έκδοση που παίζεται άνετα ακόμα και σήμερα, δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία της, γεγονός που δημιουργεί ακόμα περισσότερα ερωτηματικά για την ανάγκη υλοποίησης του remaster – τουλάχιστον στα PC μας. Άλλωστε, η ιστορία του Vito Scaletta παραμένει απολαυστική και μπορεί το Mafia II να δείχνει την ηλικία του όσον αφορά τους open-world μηχανισμούς του, οι οποίοι απέχουν από τη “more-is-more” λογική των σύγχρονων, διατηρεί όμως ένα αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο διασκέδασης και πρόκλησης.

Η Empire Bay δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαίνεται, αλλά είναι αρκετά ικανοποιητική για παιχνίδι του 2010.

Για όσους δεν είχαν παίξει το πρωτότυπο παιχνίδι, το Mafia II είναι κατά κύριο λόγο μια story-based εμπειρία, με δεκάδες έξυπνα σκηνοθετημένα cut-scenes να προωθούν την αρκετά ενδιαφέρουσα υπόθεση, ενώ το gameplay και η δομή των αποστολών βασίζονται στο τρίπτυχο οδήγηση-πυροβολισμοί-ξύλο. Η Empire Bay, η οποία αποτελεί μια παραλλαγή της Νέας Υόρκης, αν και όμορφη, δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη σε μέγεθος και περιλαμβάνει ελάχιστες έως μηδαμινές παράλληλες δραστηριότητες. Εξάλλου, τα side-missions λάμπουν δια της απουσίας τους και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μεταβείτε σε κάποια περιοχή της πόλης, αν δε σας επιβάλλεται από το σενάριο. Φυσικά, έχετε το ελεύθερο να το κάνετε, πρακτικά όμως δεν έχετε κάποιο ουσιαστικό όφελος από αυτό (εκτός και αν μαζεύετε…περιοδικά playboy – με αληθινές playmates παρακαλώ), καθώς ό,τι χρειάζεστε σάς παρέχεται εν αφθονία: χρήματα, πυρομαχικά, όπλα, ρουχισμός, αυτοκίνητα, όλα τα συλλέγετε κατά τη διάρκεια των κανονικών αποστολών, καθιστώντας την ύπαρξη των καταστημάτων ευτελή, στις περισσότερες περιπτώσεις.

Εκτός από το open-world στοιχείο, εξίσου έντονο είναι το combat, με τις ανταλλαγές πυροβολισμών να βασίζονται σε ένα τυπικότατο cover-based σύστημα. Όταν τα αίματα ανάψουν λοιπόν, το μόνο που χρειάζεται είναι να βρείτε μια κρυψώνα, να ξεπροβάλλετε κάθε τόσο και να πυροβολείτε, μιας και η ΑΙ είναι κάτω του μετρίου και δεν πολυασχολείται με το να σας ξετρυπώσει από εκεί, ενώ ο brawling μηχανισμός είναι απλοϊκός, ακόμα και για τα δεδομένα της εποχής του. Αν είναι κάτι που μπορεί να σας προβληματίσει, είναι τα λίγο αραιά checkpoints, που σε συνδυασμό με την ευκολία που μπορείτε να σκοτωθείτε, ίσως σας αναγκάσουν να επαναλάβετε ξανά και ξανά, μεγάλα τμήματα του παιχνιδιού.

Ο σωστός μαφιόζος οφείλει να έχει την ανάλογη αμφίεση.

Λίγο-πολύ τα ανωτέρω είναι γνωστά για όσους έχουν πρότερη εμπειρία με το παιχνίδι, αλλά για κάποιον που θα ξεκινήσει να παίζει για πρώτη φορά και σκοπεύει να περάσει καλά μαζί του, ας έχει στην άκρη του μυαλού του ότι πρόκειται για μια παλιά παραγωγή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία κυκλοφόρησε λίγο βιαστικά (δυστυχώς, πολλά πράγματα κόπηκαν από την τελική έκδοση, όπως το respect system και τα εναλλακτικά φινάλε) και κατά συνέπεια, η νέα remastered έκδοση δεν διαφέρει σε τίποτα από την αρχική σε επίπεδο gameplay. Εντούτοις, αξίζει να αναφέρουμε ότι το Mafia II είναι ένα άκρως εθιστικό παιχνίδι και προσωπικά μιλώντας, το έπαιξα ολόκληρο ξανά με ευχαρίστηση, παρ’ όλο που θυμόμουν μερικά πράγματα από την κατάληξη της ιστορίας. Η ροή της πλοκής, οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες με την α-λα Goodfellas προσέγγιση και η γλυκιά απλότητα του gameplay του, μέσα σε ένα ανοικτού τύπου κόσμο που δεν σε πνίγει, ήταν πραγματικό βάλσαμο για την «ταλαιπωρημένη» καρδιά μου ως reviewer.

Ερχόμενοι στην ουσία του remaster, η οποία δεν είναι άλλη από τον ανανεωμένο τεχνικό τομέα, τα νέα δεν είναι καλά. Σίγουρα, τα textures είναι καθαρότερα και περιέχουν περισσότερες λεπτομέρειες, κυρίως αν παρατηρήσετε το περιβάλλον ή τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών και η υλοποίηση των σκιών έχει δεχθεί ένα γερό upgrade. Στην πράξη όμως, δύσκολα θα εντοπίσετε τις διαφορές, εκτός και αν βάλετε τους δύο τίτλους (classic και Definitive) να τρέχουν δίπλα-δίπλα. Εκτός αυτού, υπάρχουν αρκετά bugs, με πιο γνωστό το «dead-eyes» (οι κόρες των ματιών να κοιτούν οπουδήποτε αλλού εκτός από τον χαρακτήρα που συζητούν), αλλά και περιπτώσεις pop-up, με κομμάτια από textures να εξαφανίζονται ή να έχουν ξεμείνει στο 2010. Επίσης, τα PhysX χαρακτηριστικά απουσιάζουν από την Definitive Edition (άγνωστο γιατί), ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζεται μια ανεξήγητη αύξηση σε hardware απαιτήσεις, ακόμα και σε μέγεθος GB. Παρατηρήθηκε μάλιστα ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως όταν απεικονίζονται στην οθόνη απανωτές εκρήξεις και φωτιές, τα frames να πέφτουν κάτω από τα 60.

Το brawling είναι υπόθεση μερικών σωστά συγχρονισμένων κλικ.

Για να είμαστε ειλικρινείς, κατά την ενασχόλησή μας δεν αντιμετωπίσαμε τρομερά προβλήματα ή κάτι game-breaking (πέρα από ένα crash στο desktop), αλλά η απόφαση των ιθυνόντων να κυκλοφορήσουν το παιχνίδι σε αυτή την un-optimized κατάσταση είναι αδικαιολόγητη. Κάτι που ελπίζουμε να διορθωθεί στο μέλλον με patches, χωρίς φυσικά αυτό να δίνει κάποιου είδους συγχωροχάρτι στην 2K.

Τουλάχιστον, η ποιότητα του Mafia II είναι ικανή για να σας κρατήσει στην οθόνη σας για περίπου 12 ώρες (εξ’ ου και ο βαθμός που διαβάζετε παρακάτω), τόσες ώστε να ολοκληρώσετε την κεντρική campaign του παιχνιδιού, ενώ τα DLC’s (Joe’s Adventures, Jimmy’s Vendetta και The Betrayal of Jimmy) αυξάνουν την αξία και την αντοχή στο χρόνο του πακέτου, δίχως όμως να φτάνουν την εμπειρία της ιστορίας του Vito Scaletta.

Δε νοείται μαφιόζικη επίθεση χωρίς καταιγισμό πυρών από πυροβόλα όπλα.

Συνοψίζοντας, η Definitive Edition του Mafia II είναι καλοδεχούμενη ως…free upgrade για τους ήδη κατόχους του Mafia II, οι οποίοι διατηρούν το αρχικό παιχνίδι στην Steam library τους, αλλά για τους νέους υποψήφιους αγοραστές, οπωσδήποτε θα θέλαμε κάτι πιο προσεγμένο και εντυπωσιακό. Ίσως η 2K να «βλέπει» το remastered Mafia II περισσότερο ως συνοδευτικό πακέτο του Mafia 1 Remake παρά ως κάτι καινούριο, αλλά εφόσον πλασάρεται και σαν ξεχωριστό προϊόν, όφειλε να είχε και τις ανάλογες προδιαγραφές. Δυστυχώς, δεν τις διαθέτει.

Ευχαριστούμε θερμά τη CD Media για την παροχή του review code.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 70%

70%

Lazy

Φτωχό remaster ενός πολύ καλού παιχνιδιού, η Definitive Edition προσφέρει ελάχιστα καινούρια πράγματα στους ήδη κατόχους του.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL