REVIEWS

REMEMBER ME

Μια χαμένη ευκαιρία. Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα ολοκληρώνοντας το νέο τίτλο των Capcom/Dontnod ονόματι Remember Me. Και αυτό όχι επειδή το παιχνίδι είναι κακής ποιότητας, αλλά διότι διαθέτει μερικές πολύ καλές ιδέες που δυστυχώς δεν αναπτύσσονται όσο πρέπει, αφήνοντας εντέλει το παιχνίδι στο έδαφος με «κομμένα» τα φτερά. Αλλά ας πάρουμε καλύτερα τα πράγματα από την αρχή.

Το Remember Me διαδραματίζεται στο μακρινό μέλλον, σε μια φουτουριστική εκδοχή του Παρισιού, που κατά κάποιο τρόπο θυμίζει τη πρόσφατη ταινία Total Recall (όχι εκείνη με τον Arnie, αλλά με τον Colin Farell), από την οποία μοιράζεται σεναριακά ορισμένα κοινά στοιχεία. Βρισκόμαστε λοιπόν στο 2084 και οι πολυεθνικές εταιρίες έχουν αποκτήσει με τη τεχνολογία τους το πλήρη έλεγχο του πλανήτη, με αποκορύφωμα τη Memorize, μια εταιρία που εφήυρε το επαναστατικό Sensen, ένα είδος εγκεφαλικού μοσχεύματος με εκπληκτικές δυνατότητες. Με αυτό, οι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν τις αγαπημενές τους σκέψεις τους με τον υπόλοιπο κόσμο στο διαδίκτυο και κυρίως να αφαιρέσουν ή να «διορθώσουν» τυχόν κακές αναμνήσεις που έχουν από το παρελθόν τους, ζώντας έτσι συνεχώς σε πελάγη ευτυχίας. Το Sensen είχε τεράστια απήχηση, ιδίως στους ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας, οι οποίοι πλέον ζουν σε μια πλήρως ελεγχόμενη Εδέμ (αλλά δε τους νοιάζει φυσικά), ενώ όσον αφορά τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο πρίμα, καθώς η υπερβολική έκθεση στο Sensen δημιούργησε ένα στρατό από εθισμένους, τους επονομαζόμενους Leapers, οι οποίοι έχουν μεταλλαχθεί σε τέτοιο βαθμό που ελάχιστα θυμίζουν πια ανθρώπινα νοήμοντα όντα.

Remember Me Shot1Το Παρίσι στο μέλλον, από τη ματιά του Remember Me. Υπέροχος συνδυασμός “παλιού” και φουτουριστικού, κρίμα που δεν μπορείτε να το εξερευνήσετε.

Φυσικά σε ένα τέτοιο απολυταρχικό καθεστώς, ήταν θέμα χρόνου να υπάρξει αντίδραση από τη πλευρά του λαού που υποφέρει. Η αντίδραση αυτή προκύπτει με το όνομα «Errorists» και εκπροσωπείται από μια μικρή ομάδα επαναστατών, η οποία κατόρθωσε να ξεφύγει από τον εθισμό του Sensen και έχει θέσει ως πρωταρχικό στόχο τη πτώση της πανίσχυρης Memorize και συνεπώς του ίδιου του Sensen. Κάπου εδώ μπαίνει στην ιστορία μας και η πρωταγωνίστρια Nilin, περιβόητο μέλος των Errorists, η οποία έχει συλληφθεί και κρατείται σε μια υψίστης ασφαλείας φυλακή της Βαστίλλης. Η Nilin βρίσκεται ήδη σε διαδικασία διαγραφής των αναμνήσεών της και ένα βήμα πριν την απόλυτη διαγραφή τους, ως από μηχανής-θεός, ο Edge, ένας τύπος που αυτοαποκαλείται ως ο αρχηγός των Errorists και ισχυρίζεται ότι τη γνωρίζει πολύ καλά, τη βοηθά απομακρυσμένα να δραπετεύσει. Πλέον η Nilin, μη ενθυμούμενη το παραμικρό από το παρελθόν της και χαμένη στους βρωμερούς υπόνομους του Παρισιού, αναγκάζεται να γίνει το…errand-girl του Edge, προκειμένου τόσο να βρει τις χαμένες της αναμνήσεις όσο και να ανακαλύψει έναν τρόπο να καταστρέψει τη Memorize.

Η ιστορία, χωρίς να εκπλήσσει και να πρωτοτυπεί, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και, αν εξαιρέσει κανείς τις λίγο αδιάφορες πρώτες ώρες, καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του παίκτη μέχρι το τέλος, φτάνοντας στα επίπεδα μιας αξιοπρεπούς sci-fi ταινίας. Πρόσωπο-κλειδί στη ποιότητα του σεναρίου είναι η Nilin, η οποία είναι συμπαθέστατη σαν χαρακτήρας και η εξέλιξη της προσωπικότητάς της κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μόνο θετικές εντυπώσεις αφήνει στο παίκτη. Μακάρι όμως τα «κουσούρια» του Remember Me να εντοπίζονταν μονάχα στη πλοκή της ιστορίας, αλλά δυστυχώς αυτά προκύπτουν σε πιο καίρια σημεία του τίτλου.

Remember Me Shot2Υπάρχουν και κάποιοι λιγοστοί γρίφοι που λύνονται με το Spammer, τίποτε που θα προκαλέσει σοβαρά τα εγκεφαλικά σας κύτταρα.

Το Remember Me λοιπόν είναι ένα τρίτου προσώπου παιχνίδι δράσης και αποτελεί μια μείξη platform και melee combat στοιχείων, εμπλουτισμένη με κάμποσα μακροσκελή cut-scenes που διακόπτουν τη δράση, γεγονός που καθιστά σαφές ότι το παιχνίδι σκοπεύει να προσφέρει μια αυστηρά κινηματογραφική εμπειρία στο παίκτη. Ετσι λοιπόν, το platforming που είναι επηρεασμένο από τίτλους όπως το Tomb Raider και το Uncharted, είναι αστεία εύκολο και ιδιαίτερα γραμμικό καθώς σας υποδεικνύει με ένα βελάκι συνεχώς που πρέπει να πάτε, είναι πολύ δύσκολο να πέσετε ή να αποτύχετε σε κάποιο άλμα, ενώ πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού (για να μαζέψετε κανένα collectible), δεν είναι εφικτό να μετακινηθείτε σε κάποιο σημείο που δεν έχουν εξ’αρχής προβλέψει οι σχεδιαστές του παιχνιδιού – αν το πράξετε το πιθανότερο είναι να δείτε την οθόνη του game over. Αφήστε δε που ο χώρος δράσης σε κάθε level είναι πολύ περιορισμένος, οπότε θέλοντας και μη, ακολουθείτε το πορτοκαλί βελάκι – πιο «σε παίρνω από το χεράκι» πεθαίνεις.

Από την άλλη, το melee combat σύστημα είναι απείρως πιο ενδιαφέρον. Αν και δανείζεται μερικά στοιχεία από το αντίστοιχο των Batman της Rocksteady (π.χ. το θαυμαστικό πάνω από το κεφάλι των εχθρών ισοδυναμεί με το πάτημα dodge από μέρους σας), είναι ιδιαίτερα θεαματικό και δυναμικό και σας δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσετε, κατά κάποιο τρόπο, τα δικά σας combos. Μην ενθουσιάζεστε όμως, καθώς πρακτικά δεν δημιουργείτε εσείς ο ίδιος την ακολουθία κουμπιών του κάθε combo (αυτά είναι προκαθορισμένα από το παιχνίδι), αλλά ορίζετε εσείς το αποτέλεσμα του κάθε χτυπήματος που θα έχει το combo σας – μια λειτουργία που το παιχνίδι ονομάζει Pressen. Για να γίνει πιο σαφές πως λειτουργούν τα Pressens, έστω ότι το απλούστερο combo πραγματοποιείται πατώντας τρεις φορές το Χ. Μπορείτε να αναθέστε π.χ. στο δεύτερο Χ να αναπληρώνετε μια ποσότητα της ενέργειάς σας, ενώ στο τρίτο να μειώνετε τον cooldown χρόνο των special κινήσεων σας. Η τοποθέτηση των Pressens ανάλογα με τη τακτική που θέλετε να ακολουθήσετε στις μάχες είναι υψίστης σημασίας, ιδίως όταν αρχίσουν να κάνουν την εμφάνισή τους εχθροί που θέλουν ιδιαίτερη μεταχείριση για να δαγκώσουν το χώμα, ενώ μπορείτε να τα αλλάξετε ανά πάσα στιγμή από το σχετικό menu του παιχνιδιού.

Εκτός των combos, αργότερα θα βρείτε και ένα ranged gadget weapon, το Spammer (!), το οποίο χρησιμοποιείται ενίοτε και στη λύση ορισμένων απλών γρίφων και φυσικά τις special κινήσεις της Nilin, οι οποίες απαιτούν μια ποσότητα από τη μπάρα Focus (η οποία γεμίζει όσο ρίχνετε ή τρώτε ξύλο) και εφόσον χρησιμοποιηθούν, χρειάζονται εξίσου κάποιο χρόνο για να γίνουν ξανά διαθέσιμες. Οι special κινήσεις, που περιλαμβάνουν δυνάμεις όπως μεγαλύτερη ταχύτητα και περιορισμένης διάρκειας stun των εχθρών εώς invisibility και προσωρινός έλεγχος των μηχανικών εχθρών, είναι must στα boss fights, ενώ γενικότερα όταν η κατάσταση γίνεται ζόρικη από τον αριθμό των εχθρών που σας περιτριγυρίζουν, μπορεί να αποδειχθούν σωτήριες.

Remember Me Shot3Σε ορισμένες μάχες, θα χρειαστεί να επιστρατεύσετε όλες τις ικανότητές σας.

Εκεί που το παιχνίδι ξαφνιάζει θετικά είναι με τα memory remixes. Οπου το προστάζει το σενάριο, η Nilin «μπαίνει» στο μυαλό του εκάστοτε θύματος και εκεί παρακολουθείτε σε πρώτο πρόσωπο τις αναμνήσεις του σαν μια βιντεοταινία, επιτρέποντας σας να τις γυρνάτε μπροστά και πίσω κατά βούληση. Οσο παρατηρείτε τις σκέψεις του θύματος, μπορείτε να παραποιήσετε συγκεκριμένα κομμάτια τους (σε κάποια έχει νόημα να το κάνετε, σε  κάποια άλλα όχι) προκειμένου να φτάσετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, το οποίο συνήθως είναι να προκαλέσετε το θύμα να πιστέψει σε μια εναλλακτική πραγματικότητα από αυτή που πράγματι συνέβη. Πρόκειται για μια πολύ καλή ιδέα, η οποία έχει υλοποιηθεί αρκετά έξυπνα και, παρ’ όλο που η κατάληξη κάθε memory remix είναι προκαθορισμένη μιας και υπάρχει μόνο μία σωστή λύση, είναι ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς το αποτέλεσμα της κάθε πράξης σας ξεχωριστά.

Μέχρι τώρα πιθανόν να απορείτε που βρίσκεται το κακό με το Remember Me. Δυστυχώς τα μεγαλύτερα προβλήματά του είναι η υπερβολική γραμμικότητά του και το γεγονός ότι έχει «στριμώξει» τις καλές ιδέες του σε ένα αποπνικτικό και αεροστεγές περιβάλλον. Το μοτίβο «cut-scene, γελοιωδώς απλό platforming, ξύλο και φτου και από την αρχή» μέσα σε στενά μονοπάτια δεν αλλάζει καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ενώ παράλληλα παρακολουθείτε στις οθόνες σας ένα εντυπωσιακότατο cyberpunk Παρίσι που δεν σας επιτρέπεται να το εξερευνήσετε ούτε σπιθαμή. Είναι κρίμα οι άνθρωποι της Dontnod να έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν τόσο καλλιτεχνικά όμορφο κόσμο και να τον τοποθετούν στα πλαίσια ενός «πιο-corridor-δεν πάει» action παιχνιδιού. Επίσης τα memory remixes είναι τόσο λίγα σε αριθμό που δίνουν τη εντύπωση ότι μπήκαν απλώς ως «σφήνα» ή ως απομεινάρι μιας άλλης, μεγαλύτερης, ιδέας που δεν υλοποιήθηκε ποτέ, ενώ ακόμα και το συχνά απολαυστικό «ξυλίκι» είναι μάλλον εύκολο εξαιτίας του μέτριου ΑΙ των εχθρών (αρκεί να θυμάστε να πατάτε dodge τη κατάλληλη στιγμή) και επιπλέον υπάρχουν και μερικά προβληματάκια με την κάμερα. Γενικότερα θα έλεγα ότι το Remember Me αδικεί τον εαυτό του, καθώς «φωνάζει» για ανοικτού τύπου gameplay, αλλά δυστυχώς περιορίζεται σε μια τυπική, γεμάτη συμβιβασμούς, run-of-the-mill εμπειρία.

Remember Me Shot4The larger they are, the harder they fall…

Εν κατακλείδι, ούτε οι καλές επιδόσεις του στο τεχνικό τομέα (πολύ καλή χρήση της Unreal Engine, εξαιρετικό animation, voice-overs και δυναμικό soundtrack), ούτε ο σχεδόν άψογος χειρισμός του είτε παίξετε με mouse/keyboard είτε με gamepad, κατορθώνουν να «σώσουν» το Remember Me από την αδυσώπητη μετριότητα. Στις δέκα περίπου ώρες που διαρκεί, πιθανότατα θα περάσετε ευχάριστα παίζοντας το, αλλά ταυτόχρονα θα έχετε συνεχώς στην άκρη του μυαλού σας πόσο καλύτερο θα μπορούσε να γίνει αν είχε ολοκληρώσει τις ιδέες του ή έστω αν τις είχε υλοποιήσει διαφορετικά. Ισως σε κάποιο μελλοντικό sequel, να δούμε ένα πραγματικά αριστουργηματικό παιχνίδι…

Pros

  • Καλοστημένο σύστημα μάχης
  • Ενδιαφέρουσα ιστορία
  • Πολύ καλός τεχνικός τομέας

Cons

  • Κάποιες ιδέες που μένουν ανεκμετάλλευτες (Memory Remixes)
  • Υπερβολική γραμμικότητα που “πνίγει” τον παίκτη
  • Ανούσιο platforming
  • Κάποια θεματάκια με την κάμερα

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 68%

68%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

20 Comments

  1. Κρίμα, γιατί φαινόταν ωραίο παιχνίδι… Ως συνήθως η Capcom σκότωσε το ίδιο της το franchise… Είναι που θέλει νέες ip… Αντί να δώσει στα studio την ελευθερία να το πράξουν όπως νομίζουν… Φαντάζομαι, ότι σε πολλές από τις περιπτώσεις που αναφέρεις Γιώργο, θα έπαιξε ρόλο η ατάκα “deadline”. Μπορεί τα προβλήματα να ήταν πολύ λιγότερα αν βλέπαμε το παιχνίδι από ανεξάρτητο publisher… Μπορούσε να γίνει κάτι ξεχωριστό πιστεύω.

    Ωραίο review ! Συνέχισε την καλή δουλειά !

  2. Γενικά ούτε εγώ έχω πρόβλημα με τη γραμμική προσέγγιση ορισμένων παιχνιδιών, στο Remember Me όμως πιστεύω ότι το παράκαναν και ένιωθα ότι απλά προχωρούσα σε μια ευθεία γραμμή μέχρι να δω το επόμενο cutscene. Άλλωστε, όπως έγραψα, το παιχνίδι σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό, σε όποιον αρέσουν τέτοιου είδους παιχνίδια θα περάσει καλά.

  3. Κρίμα!Η ίδια η Capcom σε δηλώσεις του senior producer Mat Hart είχε δηλώσει κανά χρόνο πριν ότι θα θέλανε μακροχρόνια συνεργασία με τη Dontnod Entertainment και θέλανε να κτίσουν ισχυρό franchise γύρω από αυτό. Διαβάζοντας αυτά δεν θα περίμενε κανείς κάτι πρόχειρο.

    Κάτι άσχετο στις screenshots κάτω αριστερά έχει το LT, το έπαιξες με gamepad ή με πληκτρολόγιο; Με ό,τι και να το παίξεις δείχνει τα αντίστοιχα κουμπιά στο gamepad; Φοβερά εκνευριστικό αυτό:(

  4. παντως χωρις πλακα….. για να βαλεις 68/100 σε αυτη την παιχνιδαρα……. πρεπει συντρεχει καποιος υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα υπερβολικα σοβαρος λογος.
    ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΖΩ 95/100. ΚΑΙ ΝΑΙ, Η ΓΡΑΜΜΙΚΟΤΗΤΑ ΓΑΜΑΕΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ CADILLACS N DINOSAURS.

  5. Κανένας σοβαρότερος λόγος δεν υπάρχει συγκριτικά με κάθε review που έχω κάνει μέχρι τώρα. Δεν έχω προηγούμενα με το παιχνίδι, αν εννοείς αυτό. Φυσικά, απόλυτη σεβαστή η άποψή σου περί 95/100, αλλά η σύγκριση με το (υπέρτατο) Cadillacs & Dinosaurs τη βρίσκω λίγο άστοχη – τελείως διαφορετικά παιχνίδια.

  6. Και που λέτε βάζω να το παίξω και βλέπω από το μενού ακόμη 3 FPS (κυριολεκτικά, δε μπορούσα να πατήσω τις επιλογές). Λέω με χτύπησαν και εμένα οι 320, ώρα να γυρίσω στους 314, τα ίδια. Βάζω και το 1.0.1, αλλά τα ίδια. Τελικά τη λύση τη βρήκα στο άσχετο σε ένα comment στο YouTube, δε μπορείτε να φανταστείτε. Έπρεπε να αποσυνδέσω το gamepad! Τέτοιο κουλό bug πρώτη φορά βλέπω, δεν έχει λογική. Τώρα τρέχει νεράκι με όλα στο τέρμα, αρκεί να μην είναι πάνω το χειριστήριο. Τι να πει κανείς…

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL