STAR WARS OUTLAWS

Στο άκουσμα της είδησης πως το Star Wars Outlaws της Ubisoft θα είναι ένα “open-world Action game τρίτου προσώπου”, αναπόφευκτα κάποιος κάνει συνειρμούς με τη σειρά Assassin’s Creed. Και η αλήθεια είναι πως στον gameplay πυρήνα αυτού του Star Wars εγχειρήματος βρίσκονται αρκετά προφανή AC στοιχεία, τα οποία κάνουν την εμφάνισή τους από τις πρώτες στιγμές του game. Μάλιστα τα περισσότερα εξ αυτών των στοιχείων θα έλεγα πως θυμίζουν τα… παλιά και ορθόδοξα, αμιγώς Action games της σειράς, πριν την μετατροπή των τελευταίων κύριων instalments της σε Witcherικά RPG.

Όμως πέρα από αυτούς τους συνειρμούς, το Outlaws παραμένει προφανώς αξιοσημείωτο ως ουσιαστικά το πρώτο πραγματικά open-world Star Wars game. Εξαιρούνται προφανώς τα κατά καιρούς Star Wars MMORPG, αλλά και τα KOTOR που ίσως εγείρει κανένας ως αντεπιχείρημα, καθώς τα τελευταία επέτρεπαν πλανητική εξερεύνηση μεν αλλά σε υπερβολικά περιορισμένη κλίμακα ώστε να χαρακτηριστούν πλήρως open-world.

Χρονικά, το Outlaws διαδραματίζεται ακριβώς μετά τα γεγονότα του Empire Strikes Back, επομένως βρισκόμαστε στον πυρήνα του παλιού καλού Star Wars, με ό,τι συνεπάγεται αυτό (Αυτοκρατορία, Επαναστάτες, κτλ κτλ). Όπως ορίζει η παράδοση σε οποιοδήποτε Star Wars προϊόν λίγο-πολύ, έτσι και στο Outlaws χρειαζόμαστε έναν κεντρικό πρωταγωνιστή, έναν sidekick, και ένα σκάφος. Η πρωταγωνίστρια εν προκειμένω είναι η Kay Vess, ένα 22χρονο κλεφτρόνι (αλλά όχι τζέντλεμαν) από τον πλανήτη Canto Bight, τον οποίο ίσως θυμάστε ως τον “πλανήτη με τα καζίνο” στο ανεκδιήγητο The Last Jedi. Η Kay έχει εγκαταληφθεί από τη μητέρα της (επίσης διαβόητη κλέφτης στην εποχή της) σε νεαρή ηλικία, γεγονός που την επηρέασε καθοριστικά και διαμόρφωσε την κοσμοθεωρία της, αλλά και την ανάγκη της για επιβίωση. Υπό αυτό το πρίσμα, η εκκίνηση του game την βρίσκει έτοιμη να επιχειρήσει ένα επικερδές heist το οποίο, αν επιτύχει, θα της στρώσει τη ζωή με ροδοπέταλα για πάντα. Αναμενόμενα βέβαια, αυτά τα πράγματα σπάνια ολοκληρώνονται επιτυχώς και χωρίς απρόοπτα.

Ο sidekick είναι ο Nix, ένα πλάσμα που ανήκει στη ράτσα των merqaals (αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, είναι ένα γατόσκυλο) και που είναι ο καλύτερος φίλος της Kay. Πέρα από συντροφιά, ο Nix προσφέρει στην Kay και τα πολύτιμα skills του, καθώς είναι ικανός να κλέψει πράγματα από ανυποψίαστους NPCs, να μυριστεί θησαυρούς ή λοιπά σημεία ενδιαφέροντος, να αλληλεπιδράσει με αντικείμενα του περιβάλλοντος (κουμπιά, μοχλοί, κτλ) και να φτάσει σε σημεία που η Kay δε μπορεί, και άλλα. Πολλά από τα εμπόδια που θα συναντήσουμε στον κόσμο δε γίνεται να υπερκεραστούν χωρίς τη συνδρομή του Nix, καθιστώντας τη χρήση των skills του αναπόσπαστο μέρος του gameplay.

Το σκάφος είναι το Trailblazer, ένα υπερσπάνιο απομεινάρι από την εποχή των Clone Wars (αναφέρεται στο game πως το σκάφος είναι το τελευταίο τους είδους του που δεν έχει σταλεί για παλιοσίδερα ακόμα) το οποίο, μετά τον πρόλογο του game, καταλήγει να βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Kay. Και το οποίο, αναμενόμενα, χρησιμοποιούμε στη διάρκεια του game για τις αστρικές μας περιπλανήσεις. Ας αναφερθεί και πως μέσα στο Trailblazer η Kay εντοπίζει και ένα Speeder Bike το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει για ταχύτατη περιήγηση στον ανοιχτό κόσμο.

Η Kay ως πρωταγωνίστρια, το κείμενο των διαλόγων τη και η ερμηνεία από πλευράς voice acting, μου άφησαν ανάμεικτα συναισθήματα η αλήθεια είναι. Υπήρξαν εμπνευσμένες στιγμές όπου όλα λειτουργούν αψεγάδιαστα, η Kay λέει τα πράγματα που πρέπει και με το ύφος που πρέπει, σε σημείο να ταυτίζεσαι με το εκάστοτε δράμα που περνάει. Αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες φάσεις όπου η πρωταγωνίστρια ομιλεί κυριολεκτικά σα μαλάκας, λες και είναι ένα 20χρονο valley girl που τοποθετήθηκε στον κόσμο των Star Wars και που προσπαθεί να επικοινωνήσει με σύγχρονες εκφράσεις και να το παίξει επιτηδευμένα μάγκας ή έξυπνη.

Η επιλογή αυτή μπορεί να έγινε συνειδητά από τους δημιουργούς προκειμένου να ταυτιστεί το νεαρό κοινό μαζί της, ή μπορεί να οφείλεται αμιγώς σε αστοχία του συγγραφικού team. Όπως και να έχει, αν ο στόχος των devs ήταν να δημιουργήσουν έναν θυληκό Han Solo ή κάτι τέτοιο τότε μάλλον απέτυχαν παταγωδώς, καθώς η Kay δεν έχει ούτε το 1% του πηγαίου charisma που είχε ο θρυλικός scoundrel.

Επανερχόμενοι στα του gameplay, στη διάρκεια του Outlaws επισκεπτόμαστε 5 πλανήτες (και ορισμένες άλλες τοποθεσίες, κυρίως διαστημικούς σταθμούς, στο πλαίσιο της κεντρικής ιστορίας): τους Canto Bight, Toshara (πλανήτης με οικοσύστημα σαβάνας, πρωτοεμφανιζόμενος στο SW universe), Kijimi (ice planet, πρώτη του εμφάνιση στο Rise of Skywalker), Akiva (τροπική ζούγκλα, μέρος του canon από κάτι μυθιστορήματα του 2015), συν ο παλιός καλός Tatooine. Βέβαια στην περίπτωση των Canto Bight και Kijimi η περιοχή δράσης είναι μία πόλη ουσιαστικά παρά μια ευρύτερη περιοχή του πλανήτη, οπότε ο open-world χαρακτήρας του game δεν είναι και 100% καθολικός σε όλες τις τοποθεσίες. Πέραν της “στεριάς”, η δράση στους πλανήτες λαμβάνει χώρα και στο διάστημα γύρω από αυτούς, στο πλαίσιο του Space Exploration/Combat σκέλους του παιχνιδιού.

Αξίζει να σημειωθεί πως τα περιβάλλοντα των πλανητών, εντός και εκτός ατμόσφαιρας, είναι απλά πανέμορφα. Γνωρίζαμε τις δυνατότητες της Snowdrop Engine που χρησιμοποιεί η Massive Entertainment από τα The Division αλλά και το πρόσφατο Avatar game, και για ακόμη μία φορά οι devs ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Πραγματικά μπορείς να περάσεις καλά στο Outlaws απλά κόβοντας βόλτες στις εξοχές με το Speeder Bike και χαζεύοντας τα εκάστοτε οικοσυστήματα.

Η κυρίως δράση είναι η προαναφερθείσα AssassinsCreedική: περιήγηση σε οπτική αποκλειστικά τρίτου προσώπου, εξερεύνηση, εντοπισμός σημείων ενδιαφέροντος στον ανοιχτό χάρτη (τα οποία συνήθως οδηγούν σε κάποιο quest, cosmetic αντικείμενο ή σε crafting resources), μάχες με φρουρούς και μισθοφόρους, χρήση Stealth (σχετικά υποτυπώδης βέβαια, που βασίζεται περισσότερο στο line of sight και την εγγύτητα και λιγότερο στο φως ή στο θόρυβο), σκαρφάλωμα σε υψώματα και λοιπά εμπόδια σαν άλλοι Ezio, και ολοκλήρωση quests. Προφανώς, ως αμιγώς Action τίτλος και όχι με ιδιαίτερα RPG στοιχεία, δεν υπάρχουν επιλογές στους διαλόγους της Kay με τους NPCs, ούτε ιδιαίτερες επιλογές στα quests (με κάποιες εξαιρέσεις που θα επισημανθούν), ούτε υπάρχουν XP ή λοιπά player stats που μπορούμε να ανεβάσουμε. Επίσης, ως τυπικός open-world τίτλος της Ubisoft, υπάρχουν και διάφορες δραστηριότητες που μπορούμε να ακολουθήσουμε παραπλεύρως ανά τον κόσμο: παρτίδες Sabacc (με νέους κανόνες, όχι αυτούς που ίσως θυμάστε από τα KOTOR), τζόγος στις διαστημικές ιπποδρομίες (“fathier racing” είναι η ορολογία, αλλά νταξ ιπποδρομίες είναι), ή καμπίνες Arcade!

Στον πυρήνα της ιστορίας αλλά και του gameplay βρίσκονται 5 Crime Syndicates, για τα 4 εκ των οποίων μπορούμε να πραγματοποιήσουμε Contracts. Αυτά διατίθενται από τους ανά το γαλαξία Brokers του κάθε Syndicate και αποτελούν τις συνηθέστερες και πιο straightforward αποστολές στο game. Ομαδοποιούνται ανάλογα με το objective τους σε Theft, Smuggling, Infiltration και Enforcement, και αντιστοίχως μπορούν να αφορούν κλοπή ενός αντικειμένου (από την Αυτοκρατορία, από πειρατές, ή από κάποιο άλλο Syndicate), τυπικά fetch quests (κάποια εκ των οποίων είναι timed!), παρείσφρηση σε κάποιο outpost ή επίθεση σε άλλο Syndicate. Προφανώς υπάρχουν και άλλων ειδών quests στο Outlaws, πιο περίπλοκα, με εκτενέστερο υπόβαθρο και με εμπλοκή περισσότερων NPCs, όμως τα Contracts είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να κερδίσει χρήματα ένας scoundrel που σέβεται τον εαυτό του.

Εκτός από Imperial Credits, ως ανταμοιβή για το κάθε Contract λαμβάνουμε και Reputation προς το εκάστοτε Syndicate. Αυτό έχει 5 διαβαθμίσεις, από Terrible (απαγόρευση εισόδου σε περιοχές που ελέγχει το Syndicate, κακές τιμές από εμπόρους υπό τη δουλεψή του, και αποστολή kills squads προς την Kay) μέχρι Excellent (ελεύθερη είσοδος στις περιοχές, καλύτερες τιμές από εμπόρους, πρόσβαση στα πιο επικερδή Contracts, καθώς και αποκλειστικά Cosmetic Items). Σε αυτά τα Contracts συναντάμε και την πλειοψηφία των διαθέσιμων quest choices, καθώς στο τέλος του καθενός έχουμε την επιλογή είτε να τηρήσουμε το Contract, κερδίζοντας λεφτά και Rep προς το Syndicate που μας το ανέθεσε, ή να τους προδώσουμε και να οφελήσουμε κάποιο αντίπαλο Syndicate, κερδίζοντας Rep προς αυτό αλλά χάνοντας Rep με αυτούς που μας ανέθεσαν τη δουλειά.

Είναι σαφές πως το Syndicate Rep είναι τελείως ρευστό και πως το να βρίσκεται σε επίπεδο Excellent διαρκώς με όλους δεν είναι αυτοσκοπός ούτε προσφέρει κάποιο ιδιαίτερο και αναντικατάστατο όφελος. Τα Syndicates δηλαδή είναι απλά συγκυριακοί εργοδότες και δεν αποτελούν κάποιου είδους Faction με τα οποία τάσσεται ο παίκτης και τα οποία ακολουθεί μέχρι το φινάλε του game. Επομένως προτείνεται να πορευόμαστε ανά πάσα στιγμή κυρίως προς το Syndicate που μας προσφέρει τα περισσότερα χρήματα, και αν το Rep μας με κάποιους πέσει ιδιαιτέρως χαμηλά τότε να κάνουμε και κάποιες αποστολές για αυτούς.

Ευρισκόμενοι στην καρδιά του Galactic Civil War, είναι σαφές πως η Αυτοκρατορία έχει μικρή ή εκτενή παρουσία σε όλους τους πλανήτες. Stormtroopers περιπολούν τα αστικά κέντρα, Scout Troopers με Speeder Bikes κόβουν βόλτες στις εξοχές, Recruitment Officers στήνουν καρτέρι και προσπαθούν να δελεάσουν επίδοξους νεοσύλλεκτους με δόξα και χρήμα στην υπηρεσία του Αυτοκράτορα, μικρά ή μεγάλα αυτοκρατορικά outposts βρίσκονται διάσπαρτα στους χάρτες, και TIE Fighters περιπολούν στο διάστημα. Μέσα σε αυτό το κλίμα, υπάρχει στο Outlaws ένα ξεχωριστό “Wanted” σύστημα που αφορά αποκλειστικά εγκλήματα κατά της Αυτοκρατορίας. Άπαξ και μπούμε στο μάτι των Αυτοκρατορικών (παρεισφρέοντας σε κάποια περιοχή υπό τον έλεγχό τους, τριγκάροντας κάποιο συναγερμό, ή ερχόμενοι σε απευθείας ένοπλη αντιπαράθεση με Stormtroopers ή TIE Fighters), καταφθάνουν ενισχύσεις για να μας εξοντώσουν και στήνονται μπλόκα στον ανοιχτό κόσμο προς παρεμπόδισήν μας. Στο ανώτερο επίπεδο Wanted, καταφθάνουν στην περιοχή οι επίλεκτοι Death Troopers για να δώσουν οριστική λύση στο πρόβλημα! Υπάρχουν βέβαια τρόποι να μηδενίσουμε το Wanted level μας. Απλά κρατώντας χαμηλό προφίλ μέχρι να παύσει η καταδίωξη, χρηματίζοντας κάποιον διεφθαρμένο αξιωματικό, χακάροντας κάποιο terminal στις αυτοκρατορικές βάσεις (ή αλληλεπιδρώντας με κάποιο δορυφόρο στο διάστημα), ή εξολοθρεύοντας τους Death Troopers που βρίσκονται στα ίχνη μας.

Τα παραπάνω στοιχεία open-world gameplay και η εξερεύνηση στον ανοιχτό χάρτη ενισχύονται περαιτέρω από άλλα random events που μπορεί να προκύψουν τυχαία ανά τον κόσμο. Ήταν πολύ διασκεδαστικό πχ το να εξερευνείς στο διάστημα και να λαμβάνεις ξαφνικά μήνυμα SOS από ένα Freighter που δέχεται επίθεση από πειρατές ή την Αυτοκρατορία, έχοντας τη δυνατότητα να το βοηθήσεις. Ή, ομοίως, να υποκλέπτεις ένα αυτοκρατορικό μήνυμα πως Stormtroopers μάχονται με πειρατές λίγο πιο πέρα, προσφέροντας σου τη δυνατότητα να πλησιάσεις το πεδίο της μάχης και να λουτάρεις σπάνια resources. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με ορισμένα εξαιρετικά setpieces δράσης στο πλαίσιο της πλοκής, αλλά και με τον ίδιο το χαρακτήρα του game ως open-world Star Wars τίτλος, είναι από τα κυριότερα πράγματα που λάτρεψα στο Star Wars Outlaws.

Πραγματικά, δεδομένης της χρονικής τοποθέτησης της δράσης ακριβώς μετά το Episode V, το Outlaws είναι ίσως ό,τι κοντινότερο σε Star Wars παιδική χαρά έχουμε λάβει ως τώρα σε game. Δε ντρέπομαι να ομολογήσω πως πέρασα ανεπίτρεπτα πολλή ώρα περιφερόμενος στον Tatooine και προσπαθώντας να εντοπίσω τοποθεσίες και αναφορές στα γεγονότα του A New Hope, με την αναμενόμενη ανατριχίλα όταν τελικά φτάνεις στα (αποδοσμένη με απίστευτη πιστότητα στην ταινία) ερείπια της φάρμας του Luke, στην καντίνα της Mos Eisley, ή στο παλάτι του Jabba the Hutt όπου μπορείς να βρεις σε περίοπτη θέση τον Han Solo εγκλωβισμένο σε carbonite. Μερικά από τα πιο αξιομνημόνευτα quests επίσης αφορούν πτυχές του ευρύτερου Lore, όπως για παράδειγμα το quest chain ενός Separatist Droid που έχει ξεμείνει στον Akiva δεκαετίες μετά τα Clone Wars και προσπαθεί ακόμα διακαώς να ολοκληρώσει την αποστολή του και να στείλει αναφορά στον General Grievous.

Στα μικρά-μικρά πράγματα που μου άρεσαν επίσης, συγκαταλέγεται η πλήρης απουσία microtransactions (όλα μα όλα τα cosmetics του game για την Kay, τον Nix, το Blaster, το Trailblazer και το Speeder, ξεκλειδώνονται in-game απλά παίζοντας και εξερευνώντας), το ότι συνάντησα ελάχιστα bugs, το ότι όλα μα όλα τα QTEs και λοιπά mini-games μπορούν να απενεργοποιηθούν πλήρως από το settings menu, αλλά και, τέλος, πως σε όλη τη διάρκεια του game, δεν έχω πετύχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΣΤΩ ΣΕ JEDI. Το τελευταίο ειδικά είναι ανέλπιστος θρίαμβος, καθώς το Star Wars σύμπαν είναι συνήθως τόσο δημιουργικά χρεοκοπημένο που αργά ή γρήγορα όλα τα εγχειρήματα σε αυτό κατέληγαν να αφορούν άμεσα ή έμμεσα Jedi, αλλά όχι αυτή τη φορά.

Αναπόφευκτα βέβαια, δεν είναι τα πάντα τόσο ρόδινα. Παρά τη σωρεία από εντυπωσιακά features, γίνεται σαφές πως αρκετά εξ αυτών υλοποιούνται με τρόπο άνισο (όπως η ερμηνεία της Kay, που προαναφέρθηκε) ή και εν δυνάμει ξενερωτικό. Κυριότερο χαρακτηριστικό σε αυτά είναι η AI, η οποία κατά διαστήματα προσεγγίζει σε αναπηρία την αντίστοιχη του Cyberpunk 2077 όταν αυτό πρωτοκυκλοφόρησε. Για παράδειγμα, όπως στο αρχικό CP έτσι και στο Outlaws, οι NPC οδηγοί speeder bikes στον ανοιχτό κόσμο ακολουθούν προκαθορισμένες διαδρομές και έτσι είναι… ανίκανοι να κάνουν προσπέραση, οπότε αν τυχόν παρατήσουμε το δικό μας speeder κάπου μες στη μέση του δρόμου τότε σύντομα θα δούμε μια ουρά από speeders να σχηματίζεται πίσω από το όχημά μας, περιμένοντας πότε θα φύγουμε από τη μέση για να συνεχίσουν την scripted πορεία τους.

Αντίστοιχα άνισα και ανάπηρα σκηνικά παρουσιάζονται και στον τομέα stealth, όπου για παράδειγμα κάποιες φορές (αλλά κυρίως στον ανοιχτό κόσμο, και παραδόξως όχι στη διάρκεια main αποστολών σε εσωτερικούς χώρους) οι αντίπαλοι φρουροί δεν αντιδρούν και συνεχίζουν την περιπολία τους αν πετύχουν μπροστά τους το πτώμα κάποιου συναδέλφου τους που έχουμε ήδη ξεπαστρέψει. Ή, στο ίδιο πνεύμα, συμβαίνει πολύ συχνά εμείς να ανταλλάσσουμε πιστολιές με 2-3 stormtroopers, και ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ 30 μέτρα παραδίπλα 2 άλλοι να μην έχουν πάρει πρέφα τίποτα και να συνεχίζουν αμέρημνοι τις βόλτες τους. Τα παραπάνω μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα game-breaking, αλλά κάνουν κάτι εν δυνάμει χειρότερο: αφαιρούν πλήρως το immersion από τον παίκτη.

Υπάρχουν και άλλα χτυπητά ψεγάδια στον τομέα open-world, ο οποίος σε τελική ανάλυση είναι μάλλον αυτό που θα λέγαμε “vast as an ocean, deep as a puddle”. Ορισμένα previews είχαν χαρακτηρίσει το Outlaws ως “Red Dead Redemption στο διάστημα”, κάτι το οποίο δεν ισχύει ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Δεν υπάρχει στο Outlaws ούτε κατά διάνοια η διαδραστικότητα που υπήρχε στο RDR, δε μπορείς για παράδειγμα να μπεις απλά σε μία πόλη και να αρχίσεις να πυροβολάς πολίτες ή Stormtroopers (οι οποίοι εντός των αστικών κέντρων είναι μάλλον διακοσμητικοί και κόβουν βόλτες για να φαίνονται όμορφοι ως βιτρίνα). Δε μπορείς να αλληλεπιδράσεις με την πανίδα – πέρα από 2-3 είδη που είναι εχθρικά προς εμάς, τα περισσότερα ζώα υπάρχουν στον χάρτη σχεδόν αποκλειστικά ως… εμπόδια για το speeder. Δεν υπάρχει ποικιλία στα οχήματα πέραν του ενός speeder, ούτε μπορείς πχ να απειλήσεις με όπλο κάποιον NPC οδηγό και να αρπάξεις το speeder του έστω και προσωρινά. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο δε μπορούμε καν να πυροβολήσουμε το Blaster ενώ οδηγούμε το speeder, ΕΚΤΟΣ ΑΝ συγκεντρώσουμε αρκετό Adrenaline (μετρητής που αυξάνεται καθώς δεχόμαστε πυρ ή πραγματοποιούμε επικίνδυνους ελιγμούς) περίπτωση στην οποία ενεργοποιείται μια λειτουργία που είναι ουσιαστικά το Dead Eye από τα RDR ή το VATS από τα νεότερα Fallout, που μας επιτρέπει να στοχεύσουμε μερικούς εχθρούς σε slow motion.

Μου την έσπασε επίσης η, σε τελική ανάλυση, μάλλον προαιρετική ύπαρξη του stealth, εκτός από όταν στο επιβάλλει ευθέως κάποια αποστολή (κυρίως του main quest), αλλά ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις 9 στις 10 φορές νομοτελειακά θα χτυπήσει ο scripted συναγερμός και θα αρχίσει το πιστολίδι. Ακόμα και στα side-quests όμως, αν το πας τελείως αθόρυβα και καταφέρεις να ghostάρεις πλήρως μια αποστολή, δεν κερδίζεις κάτι έξτρα από πλευράς αμοιβής ή Rep κτλ σε σχέση με το να ορμούσες με τα Blaster και να τους καθάριζες όλους σε 1 λεπτό. Κάτι το οποίο σε τελική ανάλυση καταλήγει να βολεύει απείρως περισσότερο ως πρακτική, προσέχοντας απλά να μην ενεργοποιήσει κάποιος εχθρός το συναγερμό (ξανά, εκτός από συνθήκες όπου σου λέει το objective ευθέως “don’t get caught”).

Στο πλαίσιο του stealth, να αναφερθώ επίσης στο πόσο ηλίθιο φαίνεται το ότι η Kay μπορεί να κάνει αθόρυβο takedown έναν Stormtrooper ρίχνοντας μπουνιά στο κράνος του. Πρόκειται για ακόμα ένα πλήρως παράλογο στοιχείο που σπάει το immersion. Υπάρχουν στο παιχνίδι άλλοι “σκληροί” εχθροί όπως συγκεκριμένα droids ή οι Gamorrean guards του Jabba, οι οποίοι δε μπορούν να υποστούν takedown εκτός αν έχουμε craftάρει ένα stun rod πρώτα. Θα έπρεπε κατ’εμέ αυτό να ισχύει και για όλους τους Stormtroopers, κάτι το οποίο θα ενίσχυε πλήρως την απειλή τους, αλλά και θα προήγαγε την χρησιμότητα του stealth.

Δεν ξέρω αν κάποιο από τα παραπάνω ψεγάδια οφείλονται ενδεχομένως σε κάποιο bug ή θα ενεργοποιηθούν μετά την επίσημη κυκλοφορία του game στις 30 του μήνα, όμως κάποια εξ αυτών όπως η περιστασιακή ρηχότητα του open-world gameplay είναι μάλλον εδώ για να μείνουν. Η συγκεκριμένη ρηχότητα έχει επηρεάσει και μερικούς ανέλπιστους τομείς, όπως για παράδειγμα το Photo Mode όπου, παρά τη δυνατότητα για εκτενή custom τροποποίηση της “κάμερας”, υπάρχουν μόνο 2-3 preset φίλτρα, σε αντίθεση με τα δεκάδες διαθέσιμα στο RDR2 ή στο Cyberpunk (του οποίου το εξαιρετικό Photo Mode επέτρεπε μέχρι και την αλλαγή της πόζας του πρωταγωνιστή, κάτι το οποίο προφανώς δεν υπάρχει ως επιλογή εδώ).

Γενικά το Outlaws είναι μια αρκετά άνιση εμπειρία, με ελλείψεις σε τομείς που δεν θα έπρεπε να έχει ένα game που προβάλει τόσο τον χαρακτήρα του ως open-world action εν έτει 2024, και που εκδίδεται από μια εταιρεία με τζίρο δισεκατομμυρίων. Και είναι εύλογο ερώτημα το γιατί συμβαίνει αυτό. Επισπεύθηκε η κυκλοφορία του για κάποιο λόγο, σε βάρος του περιεχομένου; Και, αν ναι, τί έξτρα features είχαν σχεδιαστεί που εν τέλει κόπηκαν; Υπάρχει ελπίδα να προστεθούν στο μέλλον;

Η παραπάνω φωτογραφία από τον Tatooine βέβαια ίσως είναι ικανή να κάνει όλα τα παραπάνω να φαίνονται μηδαμινά. Και αυτό μάλλον είναι το ζουμί του review: με δεδομένες τις ελλείψεις που αναφέρθηκαν στα του gameplay, δεν υπάρχει περίπτωση ένας Star Wars fan να μην περάσει καλά με το Outlaws. Η κεντρική ιστορία από μόνη της αξίζει τον κόπο για ένα playthrough (απαιτούνται περί τις 30 ώρες για να ολοκληρωθεί η πλοκή, συν άλλες τόσες ή και περισσότερες για κάποιον που θέλει να εξερευνήσει τα πάντα και να κάνει όλα τα sidequests), και οι βόλτες στους πλανήτες και το διάστημα ανταμείβουν περιστασιακά τον παίκτη με αξιομνημόνευτα σκηνικά. Απλά μένει στο τέλος αυτό το “γαμώτο”: υπάρχουν όντως οι προϋποθέσεις ώστε να μπορούσαμε να μιλάμε για ένα “Red Dead Redemption στο διάστημα”, αλλά αντ’ αυτού μένουμε απλά στο χαρακτήρα του ως “μια όμορφη Star Wars open-world παιδική χαρά”. Επαφίεται καθαρά στους παίκτες το αν αυτό θα τους αρκέσει ή όχι.

Go to discussion...