SUZERAIN

Το να αποκαλέσει κανείς την πρόσφαστη ιστορία του ένδοξου κράτους της Sordland “πολυτάραχη”, θα ήταν το understatement του αιώνα. Το μοναρχικό της πολίτευμα ανετράπη με μια αναίμακτη επανάσταση το 1923, που οδήγησε στο σχηματισμό δημοκρατικής κυβέρνησης για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η κυβέρνηση αυτή δεν επρόκειτο να μακροημερεύσει όμως, καθώς ανετράπη από το πραξικόπημα του εθνικιστή Στρατηγού Luderin το 1927, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο βίας και καταστολής. Η αστάθεια θα κορυφωθεί ένα έτος αργότερα, όταν ο κομμουνιστής Στρατηγός Rikard θα επιχειρήσει να ανατρέψει τη χούντα του Luderin, εκκινώντας τον αιματηρό Εμφύλιο Πόλεμο του 1928 και εξάπτοντας τα πάθη ανάμεσα στο διχασμένο λαό.

Μια αχτίδα ελπίδας για διέξοδο από την χαοτική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η Sordland θα φανεί 1 χρόνο αργότερα, όταν ο χαρισματικός Συνταγματάρχης Tarquin Soll και η 6η Στρατιά του θα νικήσουν τους Luderin και Rikard στο πεδίο της μάχης. Μετά τη νίκη του, ο Soll συνέταξε ένα νέο σύνταγμα και επανέφερε την πολιτική σταθερότητα, με αποτέλεσμα ο λαός να τον αποθεώσει ως σωτήρα. Ο συνταγματάρχης επίσης ίδρυσε και ηγήθηκε του κόμματος United Sordland, το οποίο κέρδισε πανηγυρικά τις εκλογές του 1929.

Ο Soll και το κόμμα του θα κερδίσουν 5 διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, όμως η απολυταρχική συγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπό του και η αυξανόμενη διαφθορά ενίσχυσαν τις φωνές που ζητούσαν “αλλαγή”, τόσο στο εσωτερικό του κόμματος όσο και στην κοινωνία της Sordland. Ο φιλελεύθερος Ewald Alphonso θα διαδεχθεί τον Soll στην εξουσία του κόμματος και θα κερδίσει τις εκλογές του 1949. Ωστόσο, το φιλόδοξο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεών του θα διακοπεί από τη σφοδρή οικονομική κρίση του 1951. Ο Alphonso θα χάσει τον έλεγχο του κόμματος, το οποίο θα βρει έναν νέο ηγέτη στο πρόσωπο του φιλόδοξου Anton Rayne, που θα κερδίσει πανηγυρικά τις εκλογές του 1953.

Ο Anton Rayne είναι και ο χαρακτήρας που ελέγχουμε εμείς στο Suzerain. Το παρελθόν του, το παρόν του, αλλά και, κυριότερα, το μέλλον του, μαζί με το μέλλον της Sordland αλλά και ολόκληρης της περιοχής, θα καθοριστεί από τις επιλογές μας.

Το Suzerain είναι στον πυρήνα του ένα “Choose-Your-Own-Adventure” Πολιτικής και Διπλωματίας, σε έναν fictional κόσμο που αντλεί έμπνευση από το παγκόσμιο ψυχροπολεμικό κλίμα της δεκαετίας του 1950. Μπαίνοντας στο ρόλο του Anton Rayne στην αρχή της τετραετούς θητείας του, θα κληθούμε να λάβουμε κρίσιμες αποφάσεις για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την Sordland: ο οικονομικός σχεδιασμός για να βγει η χώρα από την ύφεση, η δημόσια τάξη, η εθνική άμυνα, οι υποδομές, η υγεία, η εκπαίδευση, οι σχέσεις και οι συμφωνίες με τα γειτονικά κράτη, οι σχέσεις με τις δύο υπερδυνάμεις (που αντιστοιχούν σε “fictionalized” εκδοχές των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ), οι σχέσεις με τους “ολιγάρχες”, η διατήρηση ή μη των ισορροπιών ανάμεσα στις συνιστώσες του κόμματος, οι αποφάσεις για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η θρησκεία, ή η θέση των γυναικών.

Η “δράση” στο Suzerain λαμβάνει χώρα ως επί το πλείστον πάνω στο στρατηγικό χάρτη της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Merkopa, όπου τοποθετείται η Sordland και οι άμεσοι γείτονές της. Εκεί μπορούμε να λάβουμε πληθώρα πληφοροριών για την κατάσταση του κόσμου και της πολιτικής μας κάθε δεδομένη στιγμή, ή να προχωρήσουμε σε κάποια plot-critical απόφαση η οποία θα προωθήσει και την πλοκή. Η οποία πλοκή εξελίσσεται με απλή παράθεση περιγραφικών κειμένων (αρκετά παρόμοιας φιλοσοφίας με το A Legionary’s Life, που με απασχόλησε πρόσφατα), με παρεμβαλλόμενους διαλόγους ανάμεσα στον Rayne και το υπουργικό συμβούλιό του, την οικογένειά του, τους πολιτικούς και επιχειρηματίες της Sordland ή τους αρχηγούς των γειτονικών κρατών.

Το πρώτο πράγμα που εντυπωσιάζει στο Suzerain είναι η πληθώρα των διαθέσιμων πολιτικών και μη επιλογών. Από το αν θα επιλέξουμε οικονομικό μοντέλο ελεύθερης ή ρυθμιζόμενης αγοράς, το αν θα ταχθούμε στο πλευρό κάποιας εκ των δύο υπερδυνάμεων, αν θα αναθεωρήσουμε το σύνταγμα της Sordland ή αν θα κυρήξουμε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να μεγιστοποιήσουμε τις εξουσίες μας ως άλλος Chancellor Palpatine, μέχρι το αν θα είμαστε ένας καλός σύζυγος και στοργικός πατέρας ή ένας ανήθικος μισογύνης που φωνάζει συνέχεια στα παιδιά του… Η πληθώρα επιλογών που προσφέρει το game μπορούν να έχουν ποικίλα, αλλά σε κάθε περίπτωση καθοριστικά αποτελέσματα για την τύχη της Sordland, για την πολιτική καριέρα του Anton Rayne, ή ίσως και για την ίδια του τη ζωή. Τουτέστιν, πολλά δυνατά πιθανά φινάλε του εκάστοτε playthrough μας.

Ο έτερος παράγοντας που εντυπωσιάζει, και ο οποίος επίσης διαφοροποιεί το Suzerain από ένα στυγνό “political sim” όπως τα παιχνίδια της σειράς Democracy, είναι αναμφίβολα η πραγματικά καθηλωτική αφήγηση της πλοκής του. Η αφήγηση μέσω περιγραφικών κειμένων σε συνδυασμό με την, ουσιαστικά, “turn-based” φιλοσοφία του, μπορεί να προϊδεάζουν αρχικά για μια εμπειρία ως επί το πλείστον ήρεμη και ελεγχόμενη. Ωστόσο, οφείλω να επισημάνω πως ο τρόπος που εξελίσσεται η πλοκή καταφέρνει να μεταδόσει μια απίστευτη ένταση και αγωνία.

Διεξάγεται πχ ψηφοφορία στο κοινοβούλιο για την υπερψήφιση ή όχι των συνταγματικών αλλαγών που προτείνουμε, και συνειδητοποίησα πως κυριολεκτικά είχα ταχυπαλμίες από την αγωνία όσο διάβαζα το κείμενο και τους διαλόγους του Rayne μέσα στην αίθουσα κατά την καταμέτρηση των ψήφων. Θα πιάσουμε τις απαραίτητες 166 ψήφους; Θα με στηρίξει το κόμμα; Τι θα συμβεί στον Anton και την οικογένειά του αν τελικα δεν πιάσουμε το μαγικό νούμερο ψήφων; Μήπως θα έπρεπε να είχα κατανέμει τις δαπάνες του προϋπολογισμού καλύτερα ώστε να μη χάσω τη στήριξη της συντηρητικής συνιστώσας; Και ξαφνικά, εμφανίζεται από το πουθενά στο κοινοβούλιο και ο τέως προέδρος Tarquin Soll – ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ Ο SOLL; Άραγε ήρθε να με στηρίξει, να με πολεμήσει, να σαμποτάρει τη διαδικασία; ΑΓΧΟΣ, ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ… και κάπως έτσι, συνειδητοποιείς πως παίζεις 8 ώρες σερί.

Κυριότερο ψεγάδι που μπορώ να εντοπίσω στον τίτλο είναι πως, στην αρχική του φάση, κάποια από τα variables των πάμπολλων δυνατών επιλογών είναι ελαφρώς μπλεγμένα. Για παράδειγμα, σε ένα από τα in-game events ο υπουργός υγείας “εξαίρει την επιλογή μου να αυξήσω το μπάτζετ της υγείας”, ενώ ουδέποτε έκανα κάτι τέτοιο στο τρέχον playthrough. Προφανώς βέβαια αυτά θα διορθωθούν εν ευθέτω χρόνω. Πέραν τούτου, οτιδήποτε άλλο θα μπορούσα να προσάψω στο game είναι μάλλον ήσσονος σημασίας και οριακά μη-game related. Για παράδειγμα, σκέφτομαι πως ίσως και να μην είναι τόσο ρεαλιστικό το να καταφέρνει κάποιος να βγάλει μια μικρομεσαία χώρα από την οικονομική ύφεση μέσα σε μόλις 2-3 χρόνια. Χαζομάρες, το ξέρω, αλλά αυτό είναι τo μόνο που σκέφτομαι!

Πέραν των παραπάνω, το Suzerain έχει όλα τα φόντα να αποτελέσει ένα νέο Papers, Please των ημερών μας – ένα ατμοσφαιρικότατο πολιτικό και διπλωματικό δράμα που “σηκώνει” αρκετά υψηλό αριθμό από playthroughs (το πρώτο εξ αυτών μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε 8-9 ώρες, τα επόμενα ίσως λίγο λιγότερο μιας και ο παίκτης θα έχει αποκτήσει μια άλφα εξοικείωση πλέον) προκειμένου να εξερευνήσει κανένας όλα τα πιθανά μονοπάτια που προσφέρονται στον Anton Rayne, την οικογένειά του, τους άμεσους συνεργάτες του αλλά και τη χώρα του εν γένει.

Ή, τουλάχιστον, αυτό ισχύει επί της αρχής. Επιχειρώντας προσωπικά τρία διαφορετικά playthroughs ως τώρα, συνειδητοποίησα πως κατέληγα να λαμβάνω σε όλα τις ίδιες κυριότερες αποφάσεις σε συγκεκριμένα σταυροδρόμια – όχι, εννοείται, επειδή το game δεν προσέφερε άλλες επιλογές εκτός αυτών (το αντίθετο μάλιστα), αλλά γιατί… δεν μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να ωθήσω τον Anton Rayne σε μονοπάτια τα οποία πάνε κόντρα στα δικά μου πιστεύω. Κι αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη νίκη του Suzerain: μέσα σε αυτό το πολιτικό-διπλωματικό-οικονομικό-οικογενειακό ταξίδι, ο παίκτης αναπόφευκτα θα συνειδητοποιήσει πως, ευτυχώς ή δυστυχώς, οι επιλογές του λένε περισσότερα για τον ίδιο του τον εαυτό, παρά για τον Πρόεδρο της Sordland…