REVIEWS

THE FALL OF THE DUNGEON GUARDIANS

Η αναγέννηση των old school RPGs καλά κρατεί. Κάθε τόσο ένας νέος τίτλος του είδους ξεπετάγεται από το πουθενά για να ικανοποιήσει τα παλιομοδίτικα ένστικτά μας. Όταν μάλιστα το προϊόν που μας προσφέρεται είναι άκρως ποιοτικό, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη καλύτερα. Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι και το The Fall of the Dungeon Guardians. Ήδη από τον cult τίτλο οι old school καταβολές του παιχνιδιού γίνονται ιδιαίτερα φανερές. Ακολουθώντας την παλαιοτάτης κοπής grid based συνταγή παιχνιδιών ρόλων, με πιο πρόσφατους εκπροσώπους τα Legend of Grimrock 2 και Might & Magic X, το The Fall of the Dungeon Guardians μας ρίχνει για άλλη μια φορά σε σκοτεινά και δαιδαλώδη μπουντρούμια…

FoDG 01Dungeon crawler χωρίς σκελετούληδες γίνεται; Δε γίνεται!

Το σενάριο του παιχνιδιού μας δίνεται ουσιαστικά στην αρχή απλά για να υπάρχει ένας και μοναδικός λόγος για ανηλεή σφαγή και εξερεύνηση… πραγματικά σε τέτοιου είδους παιχνίδια δε χρειάζεται κάτι παραπάνω. Σε ένα τεράστιο μπουντρούμι που αποτελεί φυλακή επικίνδυνων κακοποιών, μια εξέγερση λαμβάνει χώρο και όλοι οι κρατούμενοι αποδρούν. Για κακή μας τύχη μόλις πιάσαμε δουλειά σαν φύλακες στο συγκεκριμένο χώρο. Στα χέρια τα δικά μας λοιπόν και τριών ακόμη μελών που καλούμαστε να επιλέξουμε βρίσκεται η επαναφορά της τάξης.

Μια πλούσια επιλογή σε φυλές και κλάσεις μας προσφέρεται στο ξεκίνημα, όση ακριβώς χρειάζεται για να ευχαριστηθούν όλοι οι φίλοι της fantasy κουλτούρας. Human, dwarves, elves, half-elves και halflings μαζί με 12 διαφορετικά specializations (από protectors και elemantalists μέχρι druids και assassins), δε θα αφήσουν κανέναν παραπονεμένο και ασυγκίνητο. Το παιχνίδι δίνει ιδιαίτερη βάση στην εξειδίκευση του κάθε χαρακτήρα. Έτσι υπάρχουν τα tanks, οι damage dealers και οι healers. Μη διανοηθείτε να δοκιμάσετε συνδυασμούς του στυλ “μπουκάρουμε 4 μάγοι και τα κάνουμε λαμπόγυαλα” διότι η επιβίωσή σας θα διαρκέσει μονάχα για λίγο ακόμη και στα χαμηλά επίπεδα δυσκολίας. Ένα tank, ένας healer και δύο damage dealers είναι το τέλειο party για το The Fall of the Dungeon Guardians. Τον λόγο θα σας τον εξηγήσω ευθύς αμέσως.

FoDG 02Οι φίλοι του character customization θα βρουν τον παράδεισό τους σε οθόνες όπως αυτή…

Στο παιχνίδι ιδιαίτερη βάση έχει δοθεί στη μάχη. Εδώ μάλιστα πρωτοτυπεί στο χώρο προσφέροντας κάτι μοναδικό που αποτελεί μια μίξη της μάχης παιχνιδιών όπως το Dungeon Master με το Baldur’s Gate. Σε αντίθεση με τα άλλα grid based rpgs, δεν έχουμε χαρακτήρες στην πρώτη και στη δεύτερη σειρά… όλοι μαζί στέκονται μπροστά! Η συνολική λογική λοιπόν έχει ως εξής: το tank χρησιμοποιεί τα abilities του για να πάρει το aggro, ο healer τον κρατάει όρθιο και ακμαίο και οι damage dealers αναλαμβάνουν να προξενήσουν την απαιτούμενη ζημιά για ένα νικηφόρο αποτέλεσμα. Η δυνατότητα να κάνουμε pause (!) είναι ιδιαίτερα χρήσιμη (και απαραίτητη στα ανώτερα από τα επτά διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας), αφού μπορούμε να επιλέξουμε μια σειρά έως και τριών διαφορετικών ενεργειών για κάθε χαρακτήρα μας και να τις δούμε να εκτελούνται αυτόματα. Αν όλα τα παραπάνω τα συνδυάσετε με τις μπάρες χρόνου που εμφανίζονται στη εκτέλεση των abilities των εχθρών και τη δυνατότητα που έχουμε να τα ακυρώσουμε με δικά μας counter abilities, αντιλαμβάνεστε ότι έχουμε μια βαθιά, άκρως στρατηγική και συναρπαστική μάχη. Τα εξαιρετικά skill trees των κλάσεών μας με το άπειρο customization που μπορούμε να κάνουμε εκτοξεύουν τον στρατηγικό τομέα σε δυσθεώρητα ύψη.

Από εκεί και πέρα το The Fall of the Dungeon Guardians ακολουθεί κλασικές φόρμες εξερεύνησης και looting. Τα dungeons είναι χαοτικά και μάλιστα όταν εισέλθουμε για πρώτη φορά σε κάποιο από αυτά κινούμαστε στα τυφλά και χωρίς χάρτη. Αυτός βρίσκεται καλά κρυμμένος κάπου και όταν τελικά τον ανακαλύψουμε θα μας δοθεί και η δυνατότητα για automapping. Έως τότε… graph paper και μολυβάκι ανά χείρας!

FoDG 03Νεκροί ιππότες, σφαλιστές πόρτες, δαυλοί να σιγοκαίνε… κλασικά πράγματα!

Το looting είναι πλούσιο και random. Υπάρχει λοιπόν η πιθανότητα να βρούμε εξαιρετικά αντικείμενα ακόμη και πολύ νωρίς στο παιχνίδι. Αν όμως το βάρος στο ενιαίο inventory της ομάδας είναι μεγάλο, τότε η κίνησή μας θα γίνει πιο αργή. Δυνατότητα για rest δεν υφίσταται αφού τα health και mana pools ανανεώνονται με αργούς ρυθμούς όσο δεν πολεμάμε. Επίσης όσοι γκρινιάζατε για την ανάγκη να ταΐζουμε τους χαρακτήρες μας συνεχώς σε παιχνίδια όπως το Legend of Grimrock, μπορείτε επιτέλους να χαρείτε αφού δεν υπάρχει τέτοια απαίτηση στον τίτλο. Οι γρίφοι είναι ελάχιστοι και αφορούν κυρίως κρυμμένα κλειδιά, διακόπτες και μοχλούς… το παιχνίδι ξεκάθαρα δείχνει την προτίμησή του στη δύσκολη και στρατηγική μάχη.

Τεχνικά το The Fall of the Dungeon Guardians στέκεται εξαιρετικά, αν και βρίσκεται ένα σκαλί πιο κάτω από τον πιο πρόσφατο εκπρόσωπο του είδους Legend of Grimrock 2. Τα dungeons είναι αρκούντως καλοσχεδιασμένα και σκοτεινά και οι ήχοι του περιβάλλοντος δημιουργούν την απαραίτητη ατμόσφαιρα. Η δυνατότητα να κοιτάξετε στο χώρο (κρατώντας πατημένο το δεξί πλήκτρο του ποντικιού) προσφέρει μια επιπλέον αίσθηση ελευθερίας αλλά και την ανακάλυψη κρυφών περασμάτων ή αντικειμένων που δεν έχουν γίνει άμεσα αντιληπτά. Η μοναδική ένστασή μου αφορά το σχεδιασμό ορισμένων εχθρών που είναι αρκετά πιο μέτριος σε σύγκριση με άλλους.

FoDG 04Δείγμα από το automapping σύστημα του τίτλου…

Το The Fall of the Dungeon Guardians πραγματικά δεν έχει κάποιο ψεγάδι. Όσοι απεχθάνονται τα grid based rpgs δεν πρόκειται να αλλάξουν άποψη με το συγκεκριμένο τίτλο. Οι υπόλοιποι φίλοι όμως του χώρου οφείλουν να αποκτήσουν τον τίτλο αυτό ακόμα και σε full price: παίρνει όλα τα κλασικά συστατικά του χώρου, πρωτοτυπεί με ένα νέο και εξαιρετικό υβρίδιο στρατηγικής μάχης και προσφέρει δεκάδες ώρες εξερεύνησης σε καλοσχεδιασμένα, σκοτεινά μπουντρούμια.

Pros

  • Εξαιρετικό, υβριδικό σύστημα μάχης.
  • Μπόλικο customization στους χαρακτήρες μας.
  • Μεγάλη διάρκεια με μπόλικη εξερεύνηση και ικανοποιητικό looting.

Cons

  • Η grid based λογική εξακολουθεί να μη συγκινεί αρκετό κόσμο.
  • Κάποια εχθρικά μοντέλα είναι μέτρια σχεδιασμένα σε σχέση με τα υπόλοιπα.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Νίκος Καλαγκιάς

Ο Νίκος είναι ένας gamer που τον χαρακτηρίζουν δύο απλές λέξεις: "Ατσάλι" και "Φωτιά". Ναι, καλά καταλάβατε. Οτιδήποτε video game έχει μέσα το fantasy/μεσαιωνικό στοιχείο έχει και το όνομα του γραμμένο επάνω. Ασχολείται κυρίως με RPGs και strategies ενώ ποτέ δε θα πει όχι και σε καλογυαλισμένους hack 'n slash fantasy τίτλους. Εκεί που το πολεμικό κέρας ηχεί, εκεί που το ατσάλι συναντά το ατσάλι, εκεί που το θάρρος και ο ηρωισμός ξεπερνούν τα πάντα και η θυσία του αδελφού εξυψώνει τα πολεμικά ιδανικά... θα βρείτε και τον Νίκο δίπλα με ένα gamepad στο χέρι να ουρλιάζει: "Chaaaarge!"

13 Comments

  1. “Εδώ μάλιστα πρωτοτυπεί στο χώρο… Σε αντίθεση με τα άλλα grid based rpgs, δεν έχουμε χαρακτήρες στην πρώτη και στη δεύτερη σειρά… όλοι μαζί στέκονται μπροστά! Η συνολική λογική λοιπόν έχει ως εξής: το tank χρησιμοποιεί τα abilities του για να πάρει το aggro, ο healer τον κρατάει όρθιο και ακμαίο και οι damage dealers αναλαμβάνουν να προξενήσουν την απαιτούμενη ζημιά για ένα νικηφόρο αποτέλεσμα.”

    Εχμ… δηλαδή πρωτοτυπεί όντας ολόιδιο με το Might and Magic X?

  2. Hey Manu,

    thanks for the reply, and congratulations on the successful release of a very interesting game – I will certainly buy it sooner rather than later.

    However, I will have to disagree about aggro management in MnM: X. There is a class more or less dedicated to it, the Dwarven Defender/Shield Guard. And while it is entirely possible to completely ignore aggro management during the main campaign and playing on the “Adventurer” difficulty, completing the DLC “The Falcon and the Unicorn” in “Warrior” difficulty without managing aggro is next to impossible – which is actually a flaw in the DLC design, since it is entirely possible to have a party with very limited aggro management potential.

    tl;dr – I get it, what was just an optional playstyle in MnM: X, is far more integral in Dungeon Guardians. My half-joking point to Volrath had more to do with the implication in his review that having the whole party in a row in a grid-based dungeon-crawler is “innovative”.

  3. Great0ldOne,

    I finished MMX & FatU in Adventurer, and replayed the 1st few dungeons in Warrior. Maybe my memory is failing me, but I only recall there is a 1-turn taunt spell & an interception automatic ability, but these spells are not per se aggro management nor part of a threat system (even more as the taunt doesn’t work on bosses). If you didn’t play World of Warcraft (and probably other MMOs) maybe you’re not familiar with what I mean.
    You can see comments here telling there’s no aggro in MMX http://steamcommunity.com/app/238750/discussions/0/558746089526260952/
    Very shortly, aggro means each mob attacks the toon who is the most threatening to that mob ; damage produces threat on the damaged mob ; healing produces threat on all surrounding mobs ; and the tank has special abilities to outrank the dps & healer threat. This is what is unique in Dungeon Guardians, no other solo-RPG implemented that. (and seeing as hard it is to grasp for a lot of people, maybe there’s a reason for that, ie: it’s not very casual player friendly :p )

    For the party in the row, you’re right, especially as the party in DG isn’t in a row ; but there’s almost no rule about that, most of the times, front & back rows don’t have any difference, thus why Volrath refers to them as being in a row. 🙂

  4. Oh I see. Yes, if you link the term aggro to a MMO-like threat system, MnM: X certainly doesn’t have that. But since MMO-RPGs are a heresy that should be eradicated, or at least ignored, I’m free to have my own, admitedly very loose interpretation of aggro management as simply directing damage away from the squishier party members :P.

    You seem nice, but this introduction of MMO elements in proper RPGs smells like blasphemy. Now I really need to play Dungeon Guardians to determine whether or not it needs to be purged :P.

  5. This is what is unique in Dungeon Guardians, no other solo-RPG implemented that.

    Ηmm, I wouldn’t be so sure about that. As far as I recall, Dragon Age: Origins had a threat/aggro system, similar to MMOs. Warriors equipped with shields have abilites to control aggro and draw attention away from companions that are in danger, damage dealers (rogues, warriors with two handed weapons etc.) were generating threat due to high damage, and even mages had some powerful mind controlling or damaging spells that drew attention of enemies to them. Also, at the beginning of combat, enemies always targeted characters with the most armor stat first.
    Anyway, I like the pause feature and the game emanates charm and dark atmosphere. Definetely a must-buy for me! 🙂

  6. Adhan,
    I had looked for existing games, and on forums there’s a game that always comes back : “Dragon Age: Origins”.
    So I played it (that was a few years ago), and although I globally enjoyed it, I was very disappointed by the combat system which was very far from the WOW experience :
    – tank had very limited aggro management
    – healer had enough mana for only 3-5 healing spells
    If you played both WoW and DAO, you should notice right away the huge differences in combat dynamics between the 2.
    I craved for years for a WoW experience in a solo RPG and I asked on several forums for it, and tested all games advised to me, but none came even close to WoW… 🙁
    Thus Dungeon Guardians..! 😉

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL