REVIEWS

TORMENTED SOULS

Αν και δεν έχουμε παράπονο όσον αφορά την ποικιλία που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στα Survival Horror, η αλήθεια είναι πως είχαμε λίγους εκπροσώπους τους είδους που να μεταφέρουν την συνολική αίσθηση των πρώτων Resident Evil, Alone in the Dark και Silent Hill, να αποτίουν έστω φόρο τιμής σε εκείνα τα κλασικά παιχνίδια. To Tormented Souls προσπαθεί να κάνει αυτό. Χρησιμοποιώντας οικείο gameplay, ανατριχιαστικά σκηνικά και συγκεκριμένες γωνίες θέασης, προσφέρει ένα νοσταλγικό ταξίδι που μας γυρνάει αρκετά χρόνια πίσω. Το θέμα είναι το κατά πόσο μπορεί να πείσει ότι αξίζει αυτή τη βόλτα στο παρελθόν, καθώς μερικές φορές η γραμμή μεταξύ νοσταλγίας και οπισθοδρόμησης είναι αρκετά λεπτή…

Η εισαγωγή του παιχνιδιού μας βρίσκει στο σπίτι της πρωταγωνίστριας, Caroline Walker, όπου δέχεται ένα φάκελο με άγνωστο αποστολέα και τη διεύθυνση του νοσοκομείου Wildberger, που περιέχει μια φωτογραφία δύο μικρών κοριτσιών. Σε αυτή θα δει μια σημείωση που ουσιαστικά την προκαλεί να ερευνήσει την μοίρα των δύο παιδιών. Έτσι, με τρόπο σκέψης που συναντάμε και σε ταινίες τρόμου και συνήθως αντιτίθεται στην κοινή λογική, θα ταξιδέψει στο εγκαταλειμμένο νοσοκομείο για να βρει την άκρη του νήματος. «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες» λέει μια παροιμία και η πρωταγωνίστρια δε θα αργήσει να το διαπιστώσει. Μετά από πισώπλατο χτύπημα που δέχεται ενώ είχε μπει στο κτίριο, ξυπνάει σε μια μπανιέρα γεμάτη νερό, με υποστήριξη αναπνοής και ένα μάτι να της έχει αφαιρεθεί με χειρουργικό τρόπο. Στο σημείο αυτό ξεκινάει και ουσιαστικά η περιήγηση μας.

Ένα ειδυλλιακό ξεκίνημα…

Το Tormented Souls, ακολουθώντας τις διδαχές της κατηγορίας, μας παρέχει τις απαραίτητες πληροφορίες τόσο από την εξέταση των εγγράφων/ημερολογίων/αποκομμάτων που βρίσκουμε, όσο και μέσα από κάποιες cutscenes και διαλόγους με άλλους χαρακτήρες, αν και δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα σαφέστατα στην πρώτη μέθοδο αφήγησης. Το σενάριο αν και σταδιακά χτίζει σασπένς, δε θα έλεγα πως είναι κάτι από το πάνω ράφι και κυρίως, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Μάλιστα ήδη από εδώ κάποιοι παλιοί θα διαπιστώσουν σταδιακά ομοιότητες με ένα συγκεκριμένο επεισόδιο των Silent Hill. Η παρουσίαση είναι αξιοπρεπής και εκτός λίγων εξαιρέσεων, τα γεγονότα της ιστορίας αποκτούν μεγαλύτερη συνοχή όσο προχωράμε. Δε λείπει βέβαια η (μάλλον επιτηδευμένη) τυρένια γεύση σε μερικά σκηνικά, αλλά δε χαλάνε τη συνολική εικόνα, όσο δεν τα παίρνουμε πολύ στα σοβαρά.

Φυσικά, σε ένα παιχνίδι που τηρεί πιστά τις διδαχές των προπατόρων του είδους, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από στατικές (στην πλειοψηφία τους) κάμερες και tank controls. Αυτά τα δύο στοιχεία αν και αναχρονιστικά θα μπορούσε να πει κανείς, σε συνδυασμό δουλεύουν ιδανικά. Μάλιστα το Tormented Souls αναλόγως αν παίζουμε με d-pad ή μοχλό, επιτρέπουν τον κλασικό-αναλογικό ή ψηφιακό-μοντέρνο έλεγχο αντίστοιχα. Θα περιμέναμε πως η δεύτερη περίπτωση δε θα μεταφραζόταν σε άνετη περιήγηση υπό αυτές τις οπτικές γωνίες, αλλά όπως και στην περίπτωση του Song of Horror, η κατεύθυνση που κινείται ο χαρακτήρας μας διατηρείται για κάποια δευτερόλεπτα μετά την αλλαγή της κάμερας. Εξυπακούεται ότι ο πρώτος τρόπος ελέγχου είναι βολικός και με το πληκτρολόγιο.

Οι οπτικές γωνίες δε σταματούν να εκπλήσσουν και συνεισφέρουν στη σκηνοθετική άποψη.

Ένα στοιχείο το οποίο είναι αρκετά φιλικό σε νέους παίκτες είναι η διαχείριση του inventory. Αυτό διότι επί της ουσίας μπορούμε να μαζέψουμε άπειρα αντικείμενα, χωρίς να βρεθούμε στη θέση να κάνουμε άσκοπες διαδρομές για ένα κλειδί ή μερικά πυρομαχικά που δεν χώραγαν σε αυτό. Αυτό όμως που δεν είναι φιλικό και θα πρέπει να αναφερθεί είναι το ξεκίνημα του Tormented Souls (οι πρώτες 2 ώρες περίπου). Τα πυρομαχικά είναι λιγοστά (το ίδιο και οι μπομπίνες που σώζουμε την πρόοδο μας) και οι αντίπαλοι μας βρίσκονται συνήθως σε σχετικά στενά περάσματα, οπότε η εξόντωση τους είναι μονόδρομος. Μετά από αυτό τον αρχικό τοίχο δυσκολίας, τα πράγματα γίνεται σαφέστερα πιο εύκολα, αφού και οι προμήθειες είναι πιο άφθονες και, προς έκπληξη μου, ο συνολικός αριθμός των εχθρών αρκετά πιο μικρός από τις επιρροές του (ειδικά σε σύγκριση με τα Resident Evil). Τέλος, όσον αφορά τα πλάσματα του Tormented Souls, δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερη ποικιλία όσον αφορά την A.I. και τους τρόπους επίθεσης τους.

Ίσως αυτό ήταν μια προσέγγιση από πλευράς δημιουργών ώστε να μην αποθαρρύνει τους παίκτες που δεν έχουν εμπειρία με τα παιχνίδια τρόμου. Όπως και να έχει, μειώνει την ένταση που νιώθεις να φτάνεις κυριολεκτικά στην πόρτα μετά από ελιγμούς ανάμεσα από μαινόμενα τερατουργήματα. Αυτό βέβαια δε μειώνει την αγωνία που ένιωσα σε στιγμές, όταν μου ρίχτηκε κάποιος εχθρός που παραφύλαγε σιωπηλά στο σκοτάδι ή περίτεχνα έκρυβε η κάμερα. Και μιλώντας για σκοτάδι, εκτός από τα διάφορα πλάσματα, θα έχετε να αντιμετωπίσετε και αυτό. Βλέπετε, δεν αποτελεί απλά ένα μέσο για να σας τρομάξει αλλά μια μόνιμη παρουσία κινδύνου καθώς αν παραμείνετε σε αυτό για μικρό χρονικό διάστημα χωρίς κάποια πηγή φωτός θα αντικρίσετε την οθόνη του game over. Ειδικά αν σκεφτείτε ότι μαζί με τον αναπτήρα (που έχετε για μεγάλο μέρος του παιχνιδιού) δεν μπορείτε να κρατήσετε κάποιο όπλο, τότε τα πράγματα σε σκοτεινές περιοχές γίνονται ιδιαίτερα επίφοβα.

Σε μερικά σημεία υπάρχουν μανουάλια που μπορούμε να ανάψουμε για να υπάρχει αρκετό φως ώστε να πολεμήσουμε.

Οι τομείς που χωρίς αμφισβήτηση το Tormented Souls κεντάει είναι το level design και τα puzzles του. Οι χώροι του νοσοκομείου (για την ακρίβεια έπαυλη που έχει μετατραπεί σε αυτοσχέδια κλινική, όπως αναφέρεται στις σημειώσεις που βρίσκουμε) είναι μεγάλοι με πολλαπλούς διαδρόμους και δωμάτια να συνθέτουν ένα δαιδαλώδες σκηνικό. Δεν μπορεί να μην θαυμάσει κανείς πόσο ωραία συνδέονται οι διάφορες περιοχές, με κατάλληλα τοποθετημένα shortcuts που βελτιώνουν σημαντικά το ρυθμό εξερεύνησης αλλά και ανακουφίζουν από τον πονοκέφαλο να πρέπει να ξαναπεράσουμε μέσα από τον κίνδυνο που μόλις διαφύγαμε. Ο χάρτης μας τα χαλάει όμως, καθώς δε δείχνει τη θέση που βρισκόμαστε και κατά συνέπεια δεν είναι χρηστικός, τουλάχιστον μέχρι να μάθουμε να αναγνωρίζουμε εξ όψης τις τοποθεσίες. Όσον αφορά τους γρίφους του παιχνιδιού, βρίσκονται σε πολύ ποιοτικό επίπεδο και είναι σίγουρα μέσα στους καλύτερους που έχουμε δει στο είδος. Κυμαίνονται στο μέσο επίπεδο δυσκολίας, εκτός εξαιρέσεων, και ενδεικτικό της ποιότητας τους είναι το πως κάθε σημείο ενδιαφέροντος στο περιβάλλον και σχεδόν κάθε αντικείμενο μπορεί να εξεταστεί με τον κέρσορα-μεγεθυντικό φακό ώστε να αποκαλύψει επιπλέον σημεία διάδρασης. Αρκετά από τα puzzles, άνετα θα έβρισκαν θέση σε κάποιο Silent Hill ή ακόμα και σε κάποιο παραδοσιακό point ‘n click adventure.

Η συντριπτική πλειοψηφία των puzzles είναι λογική, χωρίς να σημαίνει ότι κάποια από αυτά δε θα σας ζορίσουν.

Άρτια ως επί το πλείστον δουλειά έχει γίνει και στο οπτικοακουστικό κομμάτι. Τα γραφικά είναι στη Unity και έχουν αρκετή λεπτομέρεια, ειδικά στα περιβάλλοντα. Κάθε χώρος της έπαυλης πείθει με την αίσθηση εγκατάλειψης και μοναξιάς και σε μεγάλο ποσοστό συνεισφορά στην ατμόσφαιρα έχουν και οι φωτισμοί. Τα μοντέλα των τεράτων είναι ικανοποιητικά αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τα μοντέλα των φιλικών χαρακτήρων που βγάζουν μια πλαστικότητα. Αυτό γίνεται πιο έντονο από την απουσία lip syncing, ενώ οι ερμηνείες είναι μέτριες, στην καλύτερη, μάλλον κάτι αναμενόμενο από το budget του τίτλου. Η μουσική από την άλλη αποζημιώνει πλήρως στον τομέα του ήχου. Πρόκειται για κάποια από τα πιο ωραία ακούσματα σε παιχνίδι της κατηγορίας, με τις ασφαλείς περιοχές να κυριαρχεί το πιάνο και μελωδίες όπως εκείνη στην υποδοχή του αστυνομικού τμήματος του Resident Evil 2, ενώ σε περιοχές που απλώνεται το σκοτάδι να μας μαυρίζουν την ψυχή οι πιο ambient/noise που θα μπορούσαν να είχαν ξεπηδήσει από κάποιο Silent Hill.

Κάποιες από τις τοποθεσίες του παιχνιδιού είναι πραγματικά επιβλητικές.

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το Tormented Souls. Μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια που μεταφέρει σχεδόν αυτούσια την εμπειρία που πρόσφεραν τα πρώτα Alone in the Dark, Resident Evil και Silent Hill, αλλού βελτιωμένο και σε άλλα σημεία σχεδόν απαράλλαχτο. Εξυπακούεται πως αν είχατε σημαντική τριβή με εκείνα τα παιχνίδια, το αγοράζετε με κλειστά μάτια. Δεν είναι ένα παιχνίδι που απευθύνεται σε όλους αλλά θα το πρότεινα και στους φανς των Survival Horror γενικότερα, αρκεί να οπλιστούν με υπομονή για να ξεπεράσουν τον αρχικό σκόπελο και με την προϋπόθεση ότι μπορούν να συνηθίσουν την clunky μάχη και την ιδέα να αφήνονται χωρίς καθοδήγηση και βοήθειες.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ - 79%

79%

Ελπιδοφόρο ξεκίνημα για την ομάδα από τη Χιλή και χαιρόμαστε να βλέπουμε προσπάθειες με μεράκι, παρά τους περιορισμούς. Με ατού τα καλά puzzles και τον ωραίο σχεδιασμό των περιοχών, το Tormented Souls δεν πρωτοτυπεί αλλά κάνει καλά αυτό για το οποίο ήταν προορισμένο.

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL