ANTONBLAST

Φτάνοντας στο τέλος μιας χρονιάς που τα είχε όλα, από επιτυχημένες αναβιώσεις μεγάλων σειρών και σειρές που έχασαν τη ρότα τους και δίχασαν, μέχρι παιχνίδια – σταθερές αξίες και… το Concord, έρχεται με μηδαμινή προώθηση, εντελώς αθόρυβα, το 2D-platform action Antoblast ως μια έκπληξη της τελευταίας στιγμής. Προφανώς δε θα ακούσατε για αυτό στα The Game Awards, ούτε κάποια παρόμοια, αποστειρωμένη δεξίωση που χορηγοί και εκδότες αντάλλαξαν φιλοφρονήσεις με επίφαση το αγαπημένο μας χόμπυ. Για αυτό το λόγο ανατρέχετε στο αγαπημένο σας site, ώστε να ενημερωθείτε για τέτοιες κυκλοφορίες που η πλειοψηφία του ειδικού Τύπου προσπερνά με συνοπτικές διαδικασίες.

Η πρώτη μου επαφή με το Antonblast ήταν στο πιο πρόσφατο Steam Next Fest, όπου δοκίμασα το demo του. Ομολογουμένως μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στα 20 λεπτά που αφιέρωσα (αυστηρό περιθώριο αλλά για την κατηγορία είναι αρκετό για εξαγωγή συμπερασμάτων), αλλά τίποτα δε με προετοίμαζε για τον πανζουρλισμό που θα επικρατούσε στην οθόνη μου. Αυτό οφείλεται στο παλαβό και κάφρικο ύφος του παιχνιδιού, που σε καμία στιγμή δεν παίρνει το εαυτό του στα σοβαρά.

Αρωγός σε αυτό είναι η αισθητική του, που παραπέμπει σε αστικό γκραφίτι με πρόσωπα με υπερβολικές εκφράσεις στα όρια της καρικατούρας, μη ρεαλιστικές αναλογίες και φυσικά έντονα και φανταχτερά χρώματα. Το γενικότερο εικαστικό του δεν είναι άμεσα συγκρίσιμο με άλλα παιχνίδια του είδους, ίσως το μόνο που το πλησιάζει είναι το Boogerman. Τα animations συμπληρώνουν άψογα το φασαριόζικο vibe του Antoblast και τονίζουν και με το παραπάνω το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του πρωταγωνιστή. Έχουν γίνει με περίσσιο μεράκι, και ανταγωνίζονται τα αντίστοιχα των πρώτων δύο Earthworm Jim. Οι εκφράσεις απορίας, οργής (την περισσότερη ώρα) και ενόχλησης του Anton ή ο τρόπος που κάνει έφοδο ή αντιδρά στην απότομη αλλαγή πορείας, είναι κάτι που δε βαριόμουν με τίποτα.

Και μιλώντας για τον πρωταγωνιστή, ο Anton είναι ο περισσότερο κόκκινος και οξύθυμος ξάδερφος του Wario. Εκεί που ο Wario επιδεικνύει απληστία για κάθε τι που γυαλίζει, ο Anton έχει ένα μικρό θέμα με το ποτό. Δεν εξηγείται αλλιώς η τεράστια συλλογή από οινοπνευματώδη που διαθέτει, την οποία ο Σατανάς βάζει τα minions του να κλέψουν. Βλέπετε, όταν ρώτησε τον καθρέφτη, ποιο είναι το κοκκινότερο πλάσμα στον κόσμο, δεν άκουσε την απάντηση που ήθελε να ακούσει και ως ζηλόφθονο ον δε μπορούσε αυτό να το αφήσει έτσι. Έτσι ο Αντουάν θα πάρει το σφυρί του στον ώμο και δε θα σταταμήσει σε τίποτα, ώστε να ελευθερώσει το πνεύμα των Χριστουγέννων πάρει πίσω τα αγαπημένα του ξύδια.

Οι ομοιότητες με τον τρολερό αντίπαλο του Mario δε σταματούν εκεί. Θα οδηγήσετε τον Anton σε ένα μονοπάτι καταστροφών, βρωμόξυλου και εκρήξεων μέσα από 12 χορταστικά επίπεδα. Όλα είναι σχεδιασμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ξεχωριστά και αξιομνημόνευτα, από μυστηριώδη σπα και επικίνδυνα ορυχεία, μέχρι εγκαταλειμμένα εμπορικά κέντρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι εντελώς γραμμικά και μέσα σε αυτά υπάρχουν μυστικά, συνήθως με τη μορφή collectibles που ανεβάζουν τη διάρκεια της ενασχόλησης με τον τίτλο, αν θέλουμε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία. Το ρεπερτόριο κινήσεων του χαρακτήρα επιτρέπει ευελιξία και ταχύτητα κατά την περιήγηση μας, την οποία δεν έχουμε συνηθίσει σε αυτό το βαθμό από τις επιρροές του. Μπορούμε να εφορμήσουμε γκρεμίζοντας (σχεδόν) τα πάντα στο διάβα μας, να αναπηδήσουμε στο πάτωμα για να φτάσουμε ψηλότερα κ.α.

Μια από τις σημαντικότερες κινήσεις είναι η ώθηση που παίρνουμε όταν κάνουμε εφόρμηση προς ένα εμπόδιο ή κάποιον εχθρό. Αν εκτελεστεί με το σωστό timing (μια μπάρα στα δεξιά μας δείχνει τη διάρκεια του charge) τότε μπορούμε κυριολεκτικά να διαπεράσουμε απανωτά τους στόχους μας αποκτώντας ιλλιγιώδη ταχύτητα. Και λέω σημαντικότερες, καθώς αρχικά μπορεί να μη φαίνεται ως τέτοια αλλά όταν φτάνουμε στο τέλος μιας πίστας, ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση και πρέπει να επιστρέψουμε στην είσοδο στην αρχή (σαφέστατα επηρεασμένο από το Wario Land 4 το Antonblast). Το χρονικό περιθώριο στις περισσότερες πίστες είναι αρκετό αν δε χρονοτριβούμε, αλλά κάθε σύγκρουση με αντικείμενα ή εχθρούς – υπό κανονικές συνθήκες – μας κάνει να χάνουμε τη φόρα μας και να σταματάμε. Οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό το πόσο χρήσιμο είναι να εξοικειωθούμε με τον παραπάνω μηχανισμό.

Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί πάντως το ότι η καταστροφή του επιπέδου και η γρήγορη διαφυγή είναι απολαυστικά και δεν επιμηκύνουν τεχνητά τη διάρκεια. Αυτό διότι κατά την απόδραση μας, νέες διαδρομές και δωμάτια ανοίγουν, που κάνουν το δεύτερο πέρασμα μια φρέσκια εμπειρία. Ευτυχώς υπάρχουν πινακίδες που υποδεικνύουν ποιο δρόμο πρέπει να πάρουμε, καθώς το να κινηθούμε γρήγορα μέσα από άγνωστα περιβάλλοντα, υπό την πίεση του χρόνου θα μπορούσε να είναι άδικο.

Και σαν να μην ήταν τα εμπόδια που θα βρούμε μπροστά μας αρκετά, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τα 8 αφεντικά του παιχνιδιού. Τα bosses είναι υπόδειγμα σχεδιασμού, τόσο από εμφάνιση και animations, όσο και τα patterns επιθέσεων και τις διαφορετικές φάσεις που διαθέτουν. Είχα ομολογουμένως, πάρα πολύ καιρό να δω τόσο ικανοποιητικό επίπεδο πρόκλησης σε αυτό τον τομέα. Ξεκάθαρα ένα από τα μεγάλα ατού του Antonblast. Ήττα απέναντι τους δε στοιχίζει κάτι, αλλά μέσα στα επίπεδα μας μεταφέρει στο κοντινότερο checkpoint όπου χάνουμε ένα μέρος από το currency που είχαμε (το οποίο συγκεντρώνουμε από διάφορες μάρκες παιχνιδιών του καζίνο…), όπως γινόταν και στο Shovel Knight. Ζωές δεν υπάρχουν, κάτι που με βρίσκει σύμφωνο από τη στιγμή που η πρόοδος μας αποθηκεύεται αυτόματα μετά από κάθε level.

Το Antonblast θα εξελιχθεί αναμφίβολα σε sleeper hit. Έχει όλα τα καλά στοιχεία που ψάχνουμε σε ένα 2d platformer για εγγυημένη διασκέδαση. Αν έπρεπε να βρούμε κάτι αρνητικό, αυτό θα ήταν ότι κάποιες φορές η οθόνη είναι αρκετά «φορτωμένη» με διάφορα εφέ ώστε να μη διακρίνεται εύκολα η δράση. Ευτυχώς όμως αυτό δε συμβαίνει συχνά. To Antonblast είναι ο ορισμός του pick up and play τίτλου, διαθέτοντας καλή πρόκληση και με ρυθμό που μπορεί να προσαρμοστεί αναλόγως ικανότητας του κάθε παίκτη. Οι φίλοι του είδους δείτε το οπωσδήποτε.

Go to discussion...