COSTUME QUEST 2
Το αρχικό Costume Quest, ήταν ο πρώτος τίτλος που είχε προκύψει μέσα από το -ακόμη φρέσκο και δημιουργικό- Amnesia Fortnight της -αγρίως παραπαίουσας πλέον- Double Fine. Ένα γλυκύτατο “χαλαρό” RPG, το οποίο ολοκληρωνόταν άνετα μέσα σε ένα απόγευμα και ήταν πλήρως διαποτισμένο από ένα υπέροχο σκανταλιάρικο χιούμορ, που το καθιστούσε άμεσα ιδιαίτερα ελκυστικό σε μικρούς και μεγάλους. H δε μεταφορά του στην Μητέρα Πλατφόρμα καθυστέρησε αρκετά και έτυχε να είναι ένα από τα πρώτα αληθινά απολαυστικά και ολοκληρωμένα indie παιχνίδια του “νέου μοντέλου”, που θέλει τα indie παιχνίδια να μας απασχολούν πλέον όσο ή και περισσότερο από τους μεγάλους, AAA τίτλους του παρελθόντος.
Προσωπικά είχα απολαύσει την ενασχόληση μου μαζί του στο έπακρο, καθώς ο συνδυασμός απλού gameplay, ιδιαίτερου χιούμορ και ενός κόσμου γεμάτου ακριβώς όσα μυστικά έπρεπε ώστε να μην σου προκαλεί πονοκέφαλο, ήταν, τον καιρό που κυκλοφόρησε, ένα ιδιαίτερα μεθυστικό gaming κοκτέιλ. Τα χρόνια πέρασαν, τα ροζ γυαλιά της νοσταλγίας έπιασαν δουλειά και σχεδόν κάθε παίκτης του αρχικού Costume Quest, ζητούσε, με παιδικό ημι-χαμόγελο την συνέχεια εκείνου του γλυκύτατου πρώτου ταξιδιού.
Η Double Fine τελικά ενέδωσε (θες η εμπορική αποτυχία του δυσπρόσιτου Hack ‘ N’ Slash; ; Ίσως το θνησιγενές πρότζεκτ του Spacebase DF-9; Και καλύτερα να μην μιλήσουμε καθόλου για το φιάσκο του Broken Age) και αποφάσισε να βάλει μερικά χρήματα στην τράπεζα, επιστρέφοντας σε μια παλιά, αγαπημένη συνταγή. Από μια άποψη, το εγχείρημα κρίνεται απολύτως επιτυχημένο, καθώς στηρίζεται γερά επάνω στους μηχανισμούς του προκατόχου του, δίχως να πειραματίζεται ιδιαίτερα ή να προσπαθεί να παρουσιάσει κάτι ολότελα νέο. Από την άλλη, η επανάληψη μια απλής συνταγής, μπορεί αρχικά να ενθουσιάζει, αλλά σύντομα αρχίζει να δείχνει την γύμνια της.
Το Costume Quest 2 ξεκινά επακριβώς από την σκηνή του φινάλε του Grubbins On Ice, του εξαιρετικού DLC του πρώτου Costume Quest, με τους Reynold και Wren, τα αξιαγάπητα αδέλφια-πρωταγωνιστές της σειράς, να είναι χαμένα σε ένα λαβύρινθο από διαγαλαξιακές πύλες. Ευτυχώς, η πύλη που επιλέγουν τυχαίνει να είναι και η σωστή και επιστρέφουν έτσι ανώδυνα στην παλιά τους γειτονιά, το Auburn Pines. Δεν έχουν προλάβει ακόμη καλά καλά να χαιρετήσουν τους γονείς τους, όταν ανακαλύπτουν πως μια νέα, πολύ χειρότερη απειλή απ’ ο,τιδήποτε αντιμετώπισαν στο παρελθόν, έχει *ήδη* καταστρέψει το Halloween και έχει εγκαθιδρύσει μια Δικτατορία Οδοντικής Υγιεινής (…) στην οποία καμιά θέση δεν έχουν τα ζαχαρωτά και οι όμορφες φανταιζί στολές.
Φυσικά οι Wren και Reynold δεν πρόκειται να αφήσουν την αγαπημένη τους γιορτή να χαθεί αμαχητί και κάπως έτσι ξεκινά άλλη μια θεόζουρλη περιπέτεια, ιδανική για ένα-δυο απογεύματα γλυκά νοσταλγικής χαλάρωσης. Ας δούμε όμως αναλυτικά τι έχει αλλάξει σε σχέση με την προηγούμενη περιπέτεια της γλυκατζίδικης συμμορίας.
Η Double Fine, εισακούοντας τα παράπονα των παικτών του αρχικού Costume Quest αναφορικά με την επαναληψιμότητα και την έλλειψη στρατηγικού βάθους των μαχών, επιχείρησε να δώσει το “κάτι παραπάνω” σε αυτό τον νευραλγικό τομέα του παιχνιδιού. Καθώς η δράση περιορίζεται σε τρεις, αρκετά μικρές περιοχές και οι μάχες καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της gameplay εμπειρίας μας, είναι σημαντικό να δούμε πως αυτές λειτουργούν σε βάθος χρόνου. Πλέον οι εχθροί μας ανήκουν σε ένα από τρία διαφορετικά classes (Monster, Tech, Magic) και κάθε κοστούμι στην διάθεσή μας είναι αδύναμο κατά μιας και ισχυρότερο κατά άλλης. Φυσικά δεν υπάρχει κάποιος τρόπος πέρα από την εμπειρία, για να διαπιστώσουμε τι εχθρούς θα αντιμετωπίσουμε σε κάθε κόσμο, ώστε να φορέσουμε στους ήρωές μας τις ανάλογες στολές. Φυσικά δεν έχει καν ιδιαίτερη σημασία, καθώς οι μάχες είναι ήδη υπέρ-το-δέον απλές, με το γνωστό mini-game συγχρονισμού να δίνει το παρόν από το προηγούμενο παιχνίδι. Αν πιέσουμε δηλαδή ένα συγκεκριμένο πλήκτρο την σωστή στιγμή, πολλαπλασιάζουμε την ζημιά του χαρακτήρα μας, ενώ αντίστοιχα, ένα τέλεια συγχρονισμένο μπλοκάρισμα, αποσοβεί πλήρως την ζημιά που θα δεχόμασταν. Έχει εισαχθεί επίσης και ένας μηχανισμός για counters, όπου θυσιάζοντας ενδεχομένως την άμυνα ενός χαρακτήρα, έχουμε την δυνατότητα να αντεπιτεθούμε σε κάποιον εχθρό, με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Η βαθμιαία αύξηση των δυνατοτήτων της ομάδας μας στην μάχη κλιμακώνεται ιδιαίτερα ομαλά αν και πάλι, ακόμα και διατηρώντας τον ολοκληρωτικά άχρηστο χαρακτήρα Candy Corn στην ομάδα για ολόκληρη την διάρκεια του παιχνιδιού (περίπου 8 ώρες φτάνοντας σε 100% ολοκλήρωση, λιγότερο εάν αγνοήσετε διάφορα κοστούμια, μυστικά και παράπλευρα quests) ουδέποτε αντιμετώπισα κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Το ίδιο το παιχνίδι, αν αντιληφθεί πως διαρκώς χάνουμε σε κάποια περιοχή, μειώνει από μόνο του τον αριθμό των εμφανιζόμενων εχθρών, όπως και την επιθετικότητα και τα hit points τους. Είναι δηλαδή, απίστευτα φιλικό και προσβάσιμο, ακόμη και σε παιδιά πολύ μικρών ηλικιών. Το γράψιμο και τα quests, ειδικά στην αρχική περιοχή του Βάλτου και της Γαλλικής Συνοικίας της Νέας Ορλεάνης, βγάζουν μια απίστευτη ρετρό γλύκα, με τις αποβάθρες του bayou να έχουν κάτι από το ξεκίνημα του μυθικού Monkey Island 2.
Το σύστημα επίσης των παθητικών buffs που έδιναν τα Battle Stamps του πρώτου παιχνιδιού, έχει αντικατασταθεί από τις σαφώς πιο “παρεμβατικές” Creepy Cards. Ανά πάσα στιγμή, μπορούμε να εξοπλίσουμε τρεις κάρτες από ένα σύνολο 45, τις οποίες μπορούμε να “κατεβάσουμε” στις μάχες για να αποκτήσουμε κάποιο πρόσθετο αβαντάζ έναντι των εχθρών μας. Φυσικά υφίσταται το απαραίτητο σύστημα των cooldowns προκειμένου να μην εκμεταλλευόμαστε ορισμένες ιδιαίτερα δυνατές κάρτες, αλλά και πάλι, είναι μια προσθήκη η οποία ναι μεν δίνει ένα πρόσθετο στρατηγικό βάθος στο παιχνίδι, αλλά είναι επίσης και απόλυτα εφικτό η περιπέτεια να ολοκληρωθεί χωρίς σχεδόν καθόλου χρήση τους.
Το υπόλοιπο Costume Quest 2 κυλά όπως και ο προκάτοχός του, με ακριβώς την σωστή δοσολογία τσαχπίνικου χιούμορ, ευφάνταστων χαρακτήρων και διαρκών upgrades, τα οποία κεντρίζουν τον ψυχάκια γκέημερ μέσα μας να ασχοληθεί “λίγο ακόμα”. Εάν απολαύσατε το πρώτο παιχνίδι, σίγουρα θα το χαρείτε, αλλά η διαρκής επανάληψη των απλοϊκών μαχών, θα κουράσει τους αμύητους. Τίμιο, απροσποίητο και με πλήρη επίγνωση των περιορισμών του, το Costume Quest 2 αποτελεί ένα εξαιρετικό “σφηνάκι”, όταν απλά θέλετε να γυρίσετε πίσω σε μια πολύ πιο ανέμελη εποχή και ηλικία που μπορεί να μην υπήρξε ποτέ και την αγαπάτε ακόμη περισσότερο, ακριβώς γι’ αυτό.
Pros
- Αδιαμφισβήτητη γοητεία και τσαχπινιά Double Fine™
- Ελαφρώς περιπλοκότεροι μηχανισμοί στην μάχη προσδίδουν σίγουρα ένα μεγαλύτερο βάθος σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι της σειράς
Cons
- Η επανάληψη των ιδίων μοτίβων στις μάχες σίγουρα κουράζει
- Χαμηλή πρόκληση ακόμη και με το Candy Corn στην ομάδα μας
Εγώ πάντως μετά τη τόσο επανάληψη του πρώτου στις μάχες δε σκέφτομαι καθόλου να παίξω το δεύτερο.
Ωραία παρουσίαση Στέφανε.
<3
Έχω το 1ο αλλά δεν το έχω παίξει ποτέ. Μάλλον σε τίποτα sales θα τσιμπήσω το 2 και θα τα πάω σερί 🙂