Γιατι ρε μαν χειρομαλακτη βγαζεις αμφιβολιες και ενοχες; H κοινωνια ειναι αφυσικη και εναντια σε καθε λογικη και την ιδια στιγμη καταδικαζει/βαζει στο περιθωριο/παταει σαν κατσαριδα καθε ψηγμα λογικης. Γιατι νομιζεις οτι ο Tσαρλι μας εφαγε την ζωη του στα ταχυδρομεια; Μπορω να το εμβαθυνω ΠΟΛΥ εαν θελεις ή οχι, μονο με μια λεξη μπορω να περιγραψω την παρανοια, ψηφοφορος.
Ειχω πει και πολλες φορες το πιστευω

οτι ο Τσαρλι με κατεστρεψε. Μετα την ομολογια μου ξεκιναει η διαδικασια αμφισβητισης για την καταστροφη. Η αεναη λουπα. Ο Τσαρλι τα λεει πολυ στα ισα ναουμε και ετσι δεν μπαινω ποτε στην διαδικασια να βρω το νοημα κτλ
Ο Τσαρλι μας, σε συνδιασμο με την φραση "εαν ζεις για τα Σαββατοκυριακα, η ζωη σου θα ειναι πολυ μικρη" τα εκαναν ολα, ομως το φταιξιμο ειναι δικο μου. Τωρα ειμαι σε φαση οπου καταλαβαινω οτι εαν δεν ζεις μονο για τα Σ/Κ, η ζωη σου μπορει να γινει πολυ μικροτερη, αλλα μπορεις να πεθανεις γελωντας και οχι απο τα γελια.
Δωσε βαση στην πενια.
Οταν
ειπα αποφασισα το φακδισιτ, ειχα μια δουλεια η οποια μπορει να μου εφερνε πονοκεφαλο αλλα τα λεφτα ηταν καλα. Ειχα μια σχεση, απο αυτες που καταληγουν σε γαμο. Ειχα το αμαξακι μου, την 1.000cc μοτοσυκλετα και το 450cc καθαροαιμο, τις βολτες στα ρεπο κ.α
ολα αυτα που ονειρευεται ο καθε ανθρωπακος. Ωραια γκομενα και ανεσεις.
Τα πεταξα ολα και εφυγα. Ειδα αυτα που ειπε ο Charles, μεχρι και την φυλακη ειδα μπροστα μου, αρκετες φορες. Εζησα τις ταλαιπωριες.
Ειχε δικιο ο πορνογερος.
Εναντια σε καθε πιθανοτητα, οπως το λεει ειναι, το συναισθημα ειναι πρωτογνωρο. Ακομα και η απομονωση ηταν και ειναι εκει. Η απομονωση που μου εκατσε τωρα ειναι διαφορετικη, αλλα αυτη που περιγραφει την εζησα.
Καθε μερα κανεις τα ιδια πραγματα, θελεις τα ιδια πραγματα με τους υπολοιπους, περιμενεις το ρεπο/Σ.Κ για να ζησεις την ζωη σου. Περιμενεις την συνταξη και μετα περιμενεις να πεθανεις, ενω σκαλιζεις τα λουλουδια σου. Περιμενεις οτι θα φτασεις στην συνταξη και περιμενεις να ζησεις την ζωη σου οταν βγεις στην συνταξη.
Περιμενεις να ανεχθεις τα παντα και περιμενεις να σου συμβουν διαφορετικα πραγματα, ενω το προγραμμα σου δεν εχει τετοιο πραγμα στα ραντεβου σου. Περιμενεις το καλοκαιρι και το μονο που κανεις ειναι να περιμενεις. Λιγοι προσπαθουν και ακομα λιγοτεροι το πανε all the way.
Τα παντα εχουν το αντιτιμο τους.
Edit
Πριν λιγο καιρο, μου προτειναν να παω σε μια δουλεια. Ειναι καιρος να κολησεις κανενα ενσημο και να σκεφτεις την συνταξη σου. Γελασα και αρνηθηκα προκαλωντας αμηχανια/εκνευρισμο. Δεν μπορουσα να εξηγησω, τι να πω; διαβαστε Charles Bukowski. Οτι δεν γυριζω πισω; οτι το να πεθανεις στην ψαθα και σε δυο ψαθες ειναι το ιδιο; Ολα αυτα τα θεωρουν νεανικες τρελες και το λογικο ειναι να ζεις χωρις προκλησεις.