FINAL FANTASY XVI

Το Final Fantasy XVI έρχεται επιτέλους σε PC μετά από σημαντική και εν μέρει αδικαιολόγητη καθυστέρηση αντιπροσωπεύοντας μια στροφή της Square Enix όσον αφορά στο στυλ και την ατμόσφαιρα της ιστορικής σειράς. Εμφανώς εμπνευσμένο από επιτυχημένες dark fantasy τηλεοπτικές σειρές και με πρωταρχικό στόχο να προσελκύσει νέο κοινό, το παιχνίδι παρουσιάζει έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από αυτούς που μας είχαν συνηθίσει οι προηγούμενοι τίτλοι, γεμάτο αίμα, βία, ερωτικές σχέσεις και πολιτικές μηχανορραφίες, χωρίς όμως να εγκαταλείπει το fantasy θέαμα. Το βασικό ερώτημα λοιπόν διαμορφώνεται ως εξής: Ήταν επιτυχημένη η αλλαγή ύφους και μπορεί όντως να δελεάσει νέο κοινό χωρίς να απομακρύνει τους πιστούς fans των Final Fantasy;

Μιλώντας προσωπικά, δεν συγκαταλέγω τον εαυτό μου στους παραδοσιακούς οπαδούς διότι, όπως και να το κάνουμε, οι επιλογές της Square Enix με τις σποραδικές ή πολύ καθυστερημένες κυκλοφορίες ήταν αποτρεπτικές για την διαμόρφωση δυνατής fanbase των Final Fantasy μεταξύ των PC gamers. Είμαι επομένως σε θέση να κρίνω κατά πόσον η νέα κατεύθυνση που επέλεξαν οι developers είναι πιο ελκυστική για το ευρύ κοινό και απαντώ εν συντομία πως ναι, το πιο “ενήλικο” στυλ του Final Fantasy XVI βοήθησε αρκετά στο να αυξήσει το ενδιαφέρον μου. Όχι πως νιώθω κάποιου είδους αποστροφή για πιο παραδοσιακά jRPGs, άλλωστε έχω παρουσιάσει αρκετά τα τελευταία χρόνια για το site, όμως ορισμένα από τα κλισέ του είδους καταλήγουν να κουράζουν από ένα σημείο και μετά. Το Final Fantasy XVI αποφεύγει κάποια από αυτά, είναι ένας αυτοτελής τίτλος χωρίς σεναριακή εξάρτηση από προηγούμενα παιχνίδια της σειράς και κατά συνέπεια είναι μια πολύ καλή επιλογή για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει για πρώτη φορά την ενασχόλησή του με τα Final Fantasy.

Το σενάριο του παιχνιδιού μας μεταφέρει στην fantasy ήπειρο της Valisthea και στο δουκάτο της Rosaria όπου ο πρωταγωνιστής μας, Clive Rosfield, γιος του δούκα, μεγαλώνει μαζί με τον αδελφό του Joshua στο κάστρο της οικογένειας. Ο Joshua συγκαταλέγεται στους λεγόμενους dominants, ανθρώπους οι οποίοι ενσαρκώνουν και έχουν υπό τον έλεγχό τους πανίσχυρα θεϊκά πλάσματα ονόματι Eikons, ενώ ο Clive έχει επωμιστεί τον ρόλο του σωματοφύλακα του αδελφού του. Τα πράγματα φαίνεται να κυλούν ειδυλλιακά για την οικογένεια των Rosfield μέχρι που μια μεγάλη καταστροφή θα οδηγήσει στην κατάρρευση του δουκάτου, στον θάνατο του πατέρα και του αδελφού του Clive και στην δική του υποδούλωση. Πολλά χρόνια μετά, ο Clive καταφέρνει να ανακτήσει την ελευθερία του και να ξεκινήσει ένα quest εκδίκησης εναντίον αυτών που ξεκλήρισαν την οικογένειά του, χωρίς να μπορεί να φανταστεί ότι ο δικός του ρόλος στο μέλλον της Valisthea είναι όχι απλά κομβικός αλλά καθοριστικός.

Η ευρύτερη πλοκή του Final Fantasy XVI περιγράφει έναν ομολογουμένως ενδιαφέροντα κόσμο, γεμάτο μυστήριο και αντιθέσεις. Κεντρική θέση στα τεκταινόμενα έχει η μοίρα των λεγόμενων bearers (στους οποίους ανήκει και ο Clive), ανθρώπων που γεννιούνται με το χάρισμα να μπορούν να χρησιμοποιήσουν μαγεία και οι οποίοι είναι πρακτικά σκλάβοι, καταδικασμένοι να χρησιμοποιούν το “χάρισμά” τους όπως και όποτε θέλουν οι ιδιοκτήτες τους μέχρι αυτό να τους στερήσει την ζωή. Σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν επίσης και οι Mothercrystals, γιγαντιαίες κρυσταλλικές μορφές που συγκεντρώνουν την ζωογόνο δύναμη του aether και θεωρούνται το δώρο των θεών στην ανθρωπότητα. Δεν θέλω να αναφερθώ περαιτέρω στην πλοκή γιατί το μυστήριο στην εξέλιξή της κράτησε το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος και κάνει καλή δουλειά στο “ντύσιμο” της δράσης, έστω και αν οι διάφορες πολιτικές εξελίξεις και τα διάφορα κρατίδια που σφάζονται μεταξύ τους προκαλούν μια κάποια σύγχυση. Πέρα από την main campaign υπάρχουν και διάφορα sidequests τα οποία σε γενικές γραμμές θα χαρακτήριζα απλοϊκά και καθώς μόνο λίγα από αυτά περιλαμβάνουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία ή ουσιαστική ανταμοιβή. Το καλό είναι ότι δεν έχουν μεγάλη διάρκεια οπότε μπορείτε συνήθως να τα ξεπετάξετε σε κανένα τεταρτάκι.

Στην βασική του δομή το Final Fantasy XVI ανήκει στο είδος των action RPGs ή action jRPGs αν προτιμάτε, ωστόσο θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η πλάστιγγα γέρνει πολύ περισσότερο προς την πλευρά του action καθώς όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που βρίσκονται στο προσκήνιο στα πραγματικά RPGs εδώ έχουν απλά συμπληρωματικό ρόλο. Το combat system αντλεί έμπνευση από τα λεγόμενα spectacle fighters ή character action games όπως το Devil May Cry ή το Bayonetta, με την έμφαση να δίνεται στις γρήγορες και συνεχείς επιθέσεις και στο όλο θέαμα παρά στο βάθος των mechanics. Μην περιμένετε επομένως την μεθοδική και elegant μάχη ενός soulslike, εδώ κυριαρχεί το button mashing και ο χαμός των ειδικών εφέ που πλημμυρίζουν την οθόνη, ειδικά στα επικά από άποψη σκηνοθεσίας και θεάματος boss battles. Το παιχνίδι έχει δύο επίπεδα δυσκολίας, action και story, και ενώ αρχικά ανησυχούσα ότι το action mode θα ήταν δυσβάσταχτο για έναν παίκτη σαν εμένα με περιορισμένη εμπειρία στα action games αυτού του τύπου, εντέλει αποδείχθηκε απολύτως διαχειρίσιμο.

Θεωρώ ότι εάν κάποιος προσεγγίσει το Final Fantasy XVI με τις σωστές προσδοκίες, συγκεκριμένα ως ένα action game με πασπαλίσματα RPG, τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να το ευχαριστηθεί, όπως συνέβη και στην δική μου περίπτωση. Είναι γεγονός ότι ούτε το combat system ούτε (πολύ περισσότερο) τα στοιχεία RPG έχουν ιδιαίτερο βάθος, εντούτοις το όλο σύνολο θα το χαρακτήριζα ως αυτό που οι αγγλοσάξονες λένε “more than the sum of its parts”. Η ενδιαφέρουσα πλοκή, ο γενικά γρήγορος ρυθμός, η προσεγμένη σκηνοθεσία, το άφθονο θέαμα, οι διασκεδαστικές υπερβολές των jRPGs, όλα αυτά συνδυάζονται για να δημιουργήσουν ένα ελκυστικό πακέτο που σε κάνει να περνάς καλά. Τα sidequests όπως είπαμε είναι συνήθως τετριμμένα, η εξερεύνηση των χαρτών εν πολλοίς αδιάφορη, οι διάλογοι δεν περιλαμβάνουν choices and consequences, το loot system εντελώς basic, η μάχη δεν θέλει μεγάλη τακτική… αλλά η επιθυμία μου να συνεχίσω να παίζω ήταν εκεί μέχρι τον τερματισμό και ακόμη παραπέρα. Το Final Fantasy XVI είναι ένα νόστιμο και εύπεπτο χάμπουργκερ, μπορεί να είναι άδειες θερμίδες αλλά που και που το λαχταράς.

Αν υπήρχε κάτι που μείωσε κάπως την διασκέδαση που μου πρόσφερε το Final Fantasy XVI, αυτό ήταν οι απαιτήσεις του σε hardware. Το παιχνίδι είναι ΒΑΡΥ, όχι αστεία. Δεν θα έλεγα πως είναι γενικά αδικαιολόγητα βαρύ, τα γραφικά και τα εφέ βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο, ωστόσο η έλλειψη πραγματικά scalable graphics options σημαίνει ότι εάν δεν βρίσκεστε κοντά ή πάνω από τα recommended requirements δεν έχετε πολλές επιλογές για να φέρετε το παιχνίδι στα μέτρα σας. Ο δικός μου υπολογιστής δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων κυρίως λόγω της χαμηλής VRAM (RTX 3060 με 6GB VRAM) καθώς τα minimum requirements ζητούν κάρτες γραφικών με τουλάχιστον 8GB και η συγκεκριμένη requirement είναι απολύτως ακριβής αφού παρατήρησα πολλές φορές την VRAM να εξαντλείται και το framerate να πέφτει σε μη playable επίπεδα μέχρι να κάνω restart. Για αυτή την δυσάρεστη εμπειρία πάντως δεν μπορώ να κατηγορήσω το παιχνίδι αφού η κάρτα μου βρίσκεται κάτω από τα minimum requirements. Κατά τα άλλα δεν συνάντησα προβλήματα σταθερότητας ή σημαντικά bugs, απλώς έπρεπε να παίξω στα 30 fps και με upscaling για να έχω playable framerates. Το θετικό είναι ότι τουλάχιστον το παιχνίδι υποστηρίζει όλες τις δημοφιλείς επιλογές για upscaling και frame generation. Φροντίστε να έχετε hardware στο επίπεδο των recommended requirements αν θέλετε να ασχοληθείτε με το Final Fantasy XVI.

Πάμε λοιπόν και στην συνολική αξιολόγηση: Μου άρεσε το Final Fantasy XVI, σε βαθμό που με εξέπληξε! Ενώ στην πράξη διατηρεί τελικά αρκετά από τα χαρακτηριστικά (και τα κλισέ) των jRPGs, το καινούριο στυλ και τα ρίσκα που πήραν οι developers βγάζουν μια αίσθηση φρεσκάδας που είχα καιρό να νιώσω σε παιχνίδι του είδους. Ωστόσο, εκτιμώντας ψυχρά και… reviewδίστικα, η έλλειψη βάθους στο combat system και κυρίως στα στοιχεία RPG καθώς και οι υψηλές απαιτήσεις συστήματος με την ανεπαρκή scalability των ρυθμίσεων με υποχρεώνουν να αφαιρέσω κάποιους βαθμούς ώστε η τελική βαθμολογία να αντικατοπτρίζει την (κατά το δυνατόν) αντικειμενική ποιότητα του παιχνιδιού αυτή την στιγμή. Θα επαναλάβω πάντως ότι πέρασα καλά παίζοντας και θα πρότεινα το παιχνίδι εύκολα σε όσους θέλουν μια ευχάριστη εμπειρία και σε όσους ψάχνουν μια ομαλή εισαγωγή στα Final Fantasy, αρκεί βεβαίως να έχουν υπολογιστή που να μπορεί να “σηκώσει” το Final Fantasy XVI. Οι φανατικοί της σειράς ίσως θα ήταν προτιμότερο να περιμένουν την κυκλοφορία του Final Fantasy VII Rebirth που ακούω πως είναι πιο κοντά στο κλασικό στυλ.

Go to discussion...