REVIEWS

F.I.S.T.: FORGED IN SHADOW TORCH

Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι μέσα σε λίγους μήνες είχαμε την ευκαιρία να δούμε μερικά πραγματικά υψηλού επιπέδου Metroidvania, προερχόμενα από ομάδες ανάπτυξης της Ανατολής. Το πρώτο ήταν φυσικά το υπέροχο Ender Lilies και το δεύτερο είναι το παιχνίδι που παρουσιάζουμε εδώ με τον μακροσκελή τίτλο F.I.S.T.: Forged in Shadow Torch της Κινεζικής TiGames. Ένα παιχνίδι όπου, όπως παρατηρείται συχνά στην Κινεζικές παραγωγές, πρωταγωνιστές είναι ζώα με ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά. Με μια προσέγγιση όμως που απέχει παρασάγγας από να βαφτιστεί «χαριτωμένη».

Απεναντίας, το F.I.S.T. παίρνει αρκετά σοβαρά τον εαυτό του, βέβαια στο βαθμό που επιτρέπει να λάβει κάποιος σοβαρά υπόψη ένα ομιλών λαγό που φοράει μια τεράστια μηχανική γροθιά. Σίγουρα, η πρώτη εντύπωση είναι (τουλάχιστον) περίεργη, όμως σύντομα χάρη στη λυπητερή ιστορία που διηγείται, αλλά και στο σκοτεινό, steampunk, παρουσιαστικό του, το κλίμα αντιστρέφεται.

Η Torch City, σκοτεινή, γεμάτη νέον φώτα και μυστικά…

Ο προαναφερθέν λαγός είναι ο Rayton, ένας από τους ήρωες της αντίστασης ενάντια στην εισβολή της Machine Legion, η οποία είναι αυτό που υποδηλώνει το όνομά της. Ένας πανίσχυρος στρατός από ψυχρές μηχανές, όπου για κάποιο λόγο οι περισσότερες έχουν τη μορφή σκύλου, οι οποίες σάρωσαν κάθε προσπάθεια άμυνας των τριχωτών κατοίκων της Torch City. Η πόλη βρίσκεται εδώ και έξι χρόνια υπό την κατοχή της Legion, με τον Rayton να αποτελεί σκιά του παλιού του εαυτού, αποδεχόμενος πλήρως την κατάσταση και «βαρύς» σε κάθε είδους συζήτηση για ανατροπή του καθεστώτος.

Ένα συμβάν όμως θα τον αναγκάσει να αλλάξει γνώμη. Κατόπιν σύλληψης του φίλου του Urso, αρχίζει να μπαίνει για τα καλά στο μυαλό του ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ καλύτερα. Αντίθετα, θα χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα, εκτός και αν πάρει την κατάσταση στο χέρι του στα χέρια του. Μάλιστα, η εμφάνιση μιας μυστηριώδους και γοητευτικής γάτας (ναι, τι;) με ασυνήθιστες μαχητικές ικανότητες, του δίνει το έναυσμα να φορέσει ξανά την πιστή του γροθιά (F.I.S.T.) και να ελευθερώσει το φίλο του. Και όχι μόνο…

Πριν τη μάχη με κάποιο boss, προηγούνται πάντα οι ανάλογες “φιλοφρονήσεις”.

Σε γενικές γραμμές η ιστορία δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο και αποτελεί κυρίως μια αφορμή για να δικαιολογηθούν τα τεκταινόμενα επί της οθόνης. Ομολογουμένως, είναι συγκινητική η προσπάθεια να δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα πλοκή, με αρκετά cutscenes, flashbacks και συνομιλίες με διαφόρους χαρακτήρες, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο. Μικρό όμως το κακό, γιατί εκεί που το παιχνίδι οφείλει να εντυπωσιάσει με την απόδοσή του, το καταφέρνει με το παραπάνω.

Metroidvania το είδος που ανήκει λοιπόν και η αλήθεια είναι ότι το F.I.S.T. δεν καινοτομεί ή έστω να κάνει κάποια προσπάθεια να φέρει μια νέα πρόταση. Αντίθετα, κατέβασε από το διαδίκτυο το εγχειρίδιο του καλού Metroidvania, το μελέτησε καλά, το έκανε κτήμα του και παρουσίασε ένα πολύ προσεγμένο, διασκεδαστικό και ταυτόχρονα αρκετά δύσκολο παιχνίδι που περιέχει ό,τι ακριβώς θα περίμενε κάποιος όταν ακούει τη συγκεκριμένη λέξη.

Κοίτα μαμά, πετάω.

Δράση και εξερεύνηση είναι το δίπτυχο που χαρακτηρίζει το είδος και το F.I.S.T. διαθέτει άπλετο υλικό και για τα δύο. Όσον αφορά τη δράση, το παιχνίδι διαθέτει ένα αρκετά δυναμικό σύστημα μάχης, το οποίο εξελίσσεται πολύ καλά όσο προοδεύουμε στο παιχνίδι. Αρχικά, ο Rayton φοράει τη μηχανική γροθιά του, η οποία χρησιμεύει στο να εξολοθρεύει τους αντιπάλους του, αλλά και να βαστά βαριά αντικείμενα, εφόσον οι περιστάσεις το συνιστούν. Αργότερα θα αποκτήσει ένα τρυπάνι (drill) και ένα μαστίγιο (whip), αμφότερα με τις δικές τους ξεχωριστές δυνατότητες, οι οποίες με τη σειρά τους ξεκλειδώνουν την πρόσβαση σε μέρη που μέχρι πρότινος ο Rayton αδυνατούσε να φτάσει.

Τα τρία αυτά όπλα έχουν το δικό τους skilltree, το οποίο αποδεικνύεται αρκετά ικανοποιητικό σε ποικιλία και μήκος «κλαδιών». Συλλέγοντας νομίσματα, είτε από ηττημένους εχθρούς είτε απλώς εντοπίζοντας τα στα σχετικά «μπαούλα», μπορούμε να αγοράσουμε περισσότερα skills στα διάφορα save points που συναντάμε, ενώ για τα πιο ισχυρά από αυτά απαιτείται και η εύρεση ειδικών data disks. Τα εν λόγω special skills απαιτούν μια ποσότητα από τη μπάρα SP για να λειτουργήσουν, η οποία συνοδεύει τη γνωστή μας HP και γεμίζει κάθε φορά που πραγματοποιούμε επιτυχημένα combos. Combos που, αν και επ’ ουδενί δεν πρόκειται να δυσκολέψουν κάποιον στην εκτέλεσή τους (είναι ζήτημα εναλλαγής δύο κουμπιών), αφήνουν ανοικτή την πόρτα του πειραματισμού, επιτρέποντας την on-the-fly αλλαγή των όπλων του Rayton.

Ένα διάλειμμα με λίγη jazz δε βλάπτει.

Ως εκ τούτου, εφόσον ασχοληθούμε αρκετά με το άνοιγμα των skills, αλλά και κάποιων μόνιμων upgrades πάνω στον ίδιο τον ήρωα (διπλό άλμα, dash κλπ) που αποκτούμε όταν το αποφασίσει το παιχνίδι, σύντομα ο Rayton μετατρέπεται σε φονική μηχανή. Ιδίως κάποια συντριπτικά combos του drill και του whip μπορούν να μας ξελασπώσουν σε ουκ ολίγες από τις απαιτητικές μάχες του παιχνιδιού. Άξιο αναφοράς είναι ότι υφίσταται μεν δυνατότητα για parry, αλλά αποτελεί κομμάτι της EP μπάρας δε, η οποία αντιστοιχεί ταυτόχρονα και στο… καροτοχυμό που χρησιμοποιούμε για την ανανέωση της υγείας του Rayton, οπότε πρακτικά το parry αχρηστεύεται ή εφαρμόζεται ελάχιστα.

Αν και σε γενικές γραμμές, η δράση του παιχνιδιού δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη, υπάρχουν αξιοσημείωτα difficulty spikes σε ορισμένα από τα δεκάδες boss fights που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Βέβαια το πόσο πολύ θα ζοριστούμε εξαρτάται και από το πόσο έχουμε ασχοληθεί με την εξερεύνηση του χάρτη του παιχνιδιού. Ένας τεράστιος χάρτης που είναι γεμάτος με μυστικά περάσματα που καταλήγουν συνήθως σε σημαντική αύξηση του κεφαλαίου μας (άρα και σε περισσότερα skills), σε εύρεση data disks (που μετατρέπονται σε πανίσχυρα special skills), σε collector items, αλλά και σε αντικείμενα που αυξάνουν τις τρεις μπάρες του Rayton (HP, SP και EP).

Οι υποβρύχιες εξορμήσεις μπορεί να αποδειχθούν αρκετά επικίνδυνες. Είναι όμως απαραίτητες.

Αρωγός στην εξερεύνηση του χάρτη αποτελεί το γεγονός του πόσο σαφέστατα χαρτογραφείται, απεικονίζοντας ξεκάθαρα όλα τα σημεία ενδιαφέροντος, ποια κομμάτια του χάρτη είναι ακόμα καλυμμένα από το fog, ακόμα το ποσοστό που υπολείπεται για να ανακαλύψουμε το 100% της περιοχής που βρισκόμαστε. Εκπληκτική δουλειά που μας βοηθά αφάνταστα ώστε να μη χάνουμε το δρόμο μας (διόλου δύσκολο) και φυσικά για να επανερχόμαστε ευκολότερα στα σημεία που δεν ήταν πριν εφικτό, αφού έχουμε αποκτήσει πλέον τη σχετική ικανότητα.

Αν είναι κάτι που θα θέλαμε να παρουσιαζόταν σε μεγαλύτερη συχνότητα είναι τα σημεία fast travel. Χωρίς να δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα, μερικές φορές απέχουν αρκετά από τα σημεία ενδιαφέροντος (boss, συλλεκτικά αντικείμενα κλπ), γεγονός που μπορεί να μας οδηγήσει σε περιττό backtracking. Πέρα από αυτό το μειονέκτημα, η εξερεύνηση του κόσμου του F.I.S.T. είναι μια απολαυστική διαδικασία. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία από περιβάλλοντα (μέσα στην πόλη, υπόνομοι, περίχωρα, υποβρύχιες εγκαταστάσεις και ούτω καθ’ εξής), ενώ κάθε περιοχή είναι «τόσο-όσο» σε έκταση, έτσι ώστε ο παίκτης να μην κουράζεται αναλώνοντας πολλή ώρα στην ίδια περιοχή, αλλά ταυτόχρονα και να μην πλήττει, ταλαιπωρώντας τα μάτια του με παρόμοιου τύπου σκηνικά.

Όταν το fast travel δεν είναι κοντά, το μετρό δίνει τη λύση!

Άλλωστε και το gameplay φροντίζει να αλλάζει τακτικά μορφή. Είτε δημιουργώντας platform προκλήσεις είτε τοποθετώντας περιβαλλοντικούς γρίφους, το F.I.S.T. αποφεύγει τεχνηέντως να εμμείνει στο ίδιο μοτίβο για τις 15 περίπου ώρες που διαρκεί ένα τυπικό playthrough (διπλάσιες για το 100%). Ακόμα και οι μάχες δε γίνονται εύκολα βαρετές, χάρη στο στιβαρό σύστημα μάχης και την ποικιλία εχθρών, οι οποίοι ανάλογα με τον τύπο τους, απαιτούν διαφορετική αντιμετώπιση – πιθανόν και το κατάλληλο όπλο. Φυσικά, τα μοτίβα των bosses είναι αυτά που οφείλουμε να «διαβάσουμε» καλύτερα, έτσι ώστε να έχουμε πιθανότητες νίκης, γεγονός που όμως μπορεί να μας φτάσει στα όρια της υπομονής μας. Ιδίως προς το τέλος του παιχνιδιού, τα boss fights είναι άκρως απαιτητικά σε ανακλαστικά και ταχύτητα, με την ύστατη μάχη να είναι πραγματικά για πολύ γερά νεύρα. Μην πείτε ότι δε σας προειδοποίησα.

Περνώντας στο αναπόφευκτο τεχνικό μέρος της παρουσίασης, το F.I.S.T. χρησιμοποιεί την Unreal Engine 4 και το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενα εξαιρετικό. Η σχεδίαση της Torch City, καθώς και οι υπόλοιπες περιοχές που επισκεπτόμαστε είναι πολύ όμορφες, ποικίλες σε διαθέσεις, χρωματισμούς και λεπτομέρειες, ενώ όπου η περιοχή το επιτρέπει, και αρκετή ζωντάνια. Η δε υλοποίηση της steampunk αισθητικής είναι εύστοχη και προσεγμένη, πραγματικά άψογη δουλειά από την πλευρά των developers. Καλές εντυπώσεις αφήνει και το ηχητικό κομμάτι, με μπόλικα μουσικά θέματα, ορισμένα πολύ πιασάρικα και κολλητικά (όπως το θέμα στην Old Town), ενώ το voice-over είναι απλώς διεκπεραιωτικό: ούτε κρύο, ούτε ζέστη δηλαδή.

Δε λείπουν οι platform προκλήσεις. Ευτυχώς ο Rayton είναι πολύ ευκίνητος και δε θα δυσκολευτεί πουθενά.

Το συμπέρασμα που βγαίνει από την εμπειρία μας με το F.I.S.T.: Forged in Shadow Torch είναι ότι πρόκειται για ένα άκρως ποιοτικό και διασκεδαστικό Metroidvania που προτείνεται ανεπιφύλακτα στους φίλους του είδους και όχι μονάχα σε αυτούς. Το αυξημένο επίπεδο δυσκολίας προς το τέλος της περιπέτειας ίσως αποτελέσει αποτρεπτικό παράγοντα για κάποιους παίκτες, αλλά το παιχνίδι αποδεικνύεται τόσο απολαυστικό στο παίξιμό του που δε θα του κρατήσουμε καμία… κακία.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 85%

85%

Fist of the Rabbit Star

Ένας άρτιος Metroidvania τίτλος που θα λατρέψουν οι φίλοι του είδους.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL