REVIEWS

LAMPLIGHT CITY

What can you tell me about aethericity?

Είναι αλήθεια πως τρωγόμουν να ακολουθήσω τακτική αντίστοιχη εκείνης που χρησιμοποίησα στην παρουσίαση του εξαιρετικού Unavowed : ήτοι, να τροποποιήσω την προεπισκόπηση που είχαμε δημοσιεύσει πίσω στις αρχές του Ιούλη. Καθώς όμως το κομμάτι του Lamplight City το οποίο είχαμε δει τότε ήταν σαφώς συντομότερο σε σχέση με εκείνο του Unavowed, θα προχωρήσουμε σε μια πλήρη παρουσίαση, δανειζόμενοι αδρά και όπου κρίνεται απαραίτητο από το επιστημονικό μας επιτελείο, τμήματα του προηγούμενου κειμένου.

To Lamplight City, αποτελεί το νέο τίτλο του Francisco Gonzalez, επιφανούς νεο-ρετρό δημιουργού των ιδιαίτερα αξιόλογων A Golden Wake και Shardlight και προφανώς, τρίτου μεγαλύτερου οπαδού του Gabriel Knight: Sins of the Fathers, όλων των εποχών.

Στον οικογενειακό τάφο των DuPree’s

Η περιπέτεια λαμβάνει χώρα στην ομώνυμη πόλη, κεντρικό λιμάνι και στολίδι της μυθολογικής Νέας Βρεττάνης. Έχουμε 1844, η Βιομηχανική Επανάσταση τείνει να μπλέκεται με την ‘μαγεία’ της αινιγματικής ύλης που οι μελετητές έχουν ονομάσει “aethericity” και ο ήρωάς μας, Miles Fordham, ανήκει στην αστυνομική δύναμη αυτής της παράξενης, εναλλακτικά Βικτωριανής πόλης που αποτελεί ένα αμάλγμα Λονδίνου και Παρισιού της εποχής. Στον πρόλογο της περιπέτειας, μια φαινομενικά ‘ακίνδυνη’ έρευνα, καταλήγει τραγικά, καθώς ο συνεργάτης και στενός μας φίλος, Bill Leger, βρίσκει αιφνίδιο και βίαιο θάνατο, με την υπόθεση να μην διαλευκάνεται ποτέ.

Οι τύψεις, η αβεβαιότητα και ο πανικός που κατακλύζουν τον Miles μετά από το περιστατικό, οδηγούν στην πρόωρη συνταξιοδότησή του από το Σώμα και μια επικίνδυνη εξάρτηση από το λάβδανο, που του επιτρέπει να ξεχνά έστω και για λίγο τον πρόωρο χαμό του φίλου του. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο ήρωάς μας είναι σχεδόν βέβαιος πως χάνει τα λογικά του, καθώς έχει καθημερινούς διαλόγους με τον μακαρίτη Bill, o οποίος, κατά τα φαινόμενα, εξακολουθεί να ζει την μεγάλη ζωή, ως ασώματη φωνή μέσα στο κεφάλι του Miles.

Αν το στήσιμο του interface των διαλόγων σου θυμίζει κάτι, είσαι ακριβώς στην σωστή ηλικία για να μας διαβάζεις.

Τί συμβαίνει όμως πραγματικά; Στοιχειώνει όντως το φάντασμα του Bill τον Miles; Πώς είναι δυνατόν ένας επικίνδυνος διαρρήκτης να κλέβει μονάχα λουλούδια και να αφήνει μάλιστα το ακριβές αντίτιμο στο ταμείο του καταστήματος; Πόσες από τις Μεγάλες Κυρίες της Lamplight City εμπλέκονται με το βουντού που έχει έλθει από τις αποικίες; Και εν τέλει, ποιός ο ρόλος της νεο-ανακαλυφθείσας, ασταθούς “αιθερικότητας” σε όλα αυτά; To Lamplight City, φιλοδοξεί να δώσει απαντήσεις στα παραπάνω και ακόμη περισσότερα ερωτήματα, μέσα από τις πέντε αστυνομικές υποθέσεις που αποτελούν τον κορμό της δράσης του. Αν και αρχικά φαντάζουν ασύνδετες μεταξύ τους, πολύ σύντομα θα διαπιστώσουμε πως κάτι ιδιαίτερα μοχθηρό αργοσαλεύει στα μηχανικά σπλάχνα της βρώμικης πόλης μας.

Ο Gonzalez έχει μιλήσει αρκετές φορές κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του παιχνιδιού, για την επιθυμία του να εξερευνήσει την φόρμα των αστυνομικών περιπετειών. Παρά την αγάπη του για το αριστουργηματικό L.A. Noire και το εξαιρετικά ολοκληρωμένο και ενδιαφέρον Sherlock Holmes: Crimes & Punishments, θεωρούσε πως αμφότερα έσπρωχναν ουσιαστικά τον παίκτη προς την σωστή, κάθε φορά, λύση, απαλάσσοντάς τον ουσιαστικά από την ευθύνη των πράξεών του. Ακόμη και εάν κατέληγες σε λάθος συμπεράσματα αναφορικά με την ταυτότητα των ενόχων στα παιχνίδια αυτά, επιχειρηματολογεί, δεν υπήρχαν ουσιαστικές συνέπειες. Ίσως λάμβανες ένα θυμωμένο γράμμα από τους συγγενείς του θύματός σου και αυτό ήταν όλο. Με το Lamplight City, θέλησε να δημιουργήσει ένα τίτλο, όπου ήταν απολύτως εφικτό ο παίκτης να τα κάνει πραγματικά μαντάρα, να αποξενώσει όλους του τους μάρτυρες και να αγνοήσει πολύτιμα στοιχεία, χωρίς όμως να οδηγείται ποτέ σε κάποιο αδιέξοδο. Ιδιαίτερα φιλόδοξο σαν σύλληψη και κάτι που θαρρώ έχει ονειρευτεί ο κάθε μικρός επίδοξος Ηρακλής Πουαρώ του Πληκτρολογίου.

Με την Madame DuPree και τον προσωπικό της γιατρό

Ένα παιχνίδι που βάζει στους ώμους μας την ευθύνη για την σωστή ολοκλήρωση της κάθε έρευνας αλλά δεν τελειώνει την στιγμή που θα ξεστρατίσουμε από την ‘σωστή’ λύση. Ομολογώ πως η ιδέα και μόνο, ήταν αρκετή προκειμένου να με φέρει με μεγάλο χαμόγελο στην αιθαλομίχλη της Lamplight City. O τεχνικός τομέας του παιχνιδιού δεν εντυπωσιάζει σε καμία περίπτωση και μάλλον βρίσκεται αρκετά κάτω από το αντίστοιχο του Unavowed, παρά το γεγονός πως αμφότεροι αποτελούν ‘παιδιά’ της -αθάνατης κατά τα φαινόμενα- AGS. Η συγκεκριμένη αισθητική επιβάλλεται από τους οικονομικούς περιορισμούς του δημιουργού και αδικεί κατάφωρα φυσικά τις ιδέες και την αφήγηση των συγκεκριμένων παιχνιδιών, περιορίζοντας το κοινό τους στους άνω των -άντα, που θυμούνται ακόμη (και ενδεχομένως νοσταλγούν) τις εποχές όπου “υψηλή ευκρίνεια” θεωρείτο η ανάλυση 600 Χ 480.

Κάθε μια από τις πέντε συνολικά υποθέσεις του παιχνιδιού (θα χρειαστείτε γύρω στις δέκα ώρες προκειμένου να το ολοκληρώσετε, φτάνοντας στο ‘πραγματικό’ φινάλε του) προσφέρει τουλάχιστον τρεις διαφορετικές επιλύσεις, δίχως να μετράμε την προφανή τέταρτη επιλογή του ‘τοίχου’, τουτέστιν της πλήρους αποτυχίας μας ως ερευνητές. Σε αντίθεση μάλιστα με το πρόσφατο Unavowed, το στοιχείο του υπερφυσικού είναι σχεδόν ανύπαρκτο στο Lamplight City, κάτι που ενδεχομένως θα το καταστήσει πολύ πιο ελκυστικό στους φίλους των ‘προσγειωμένων’ αστυνομικών μυστηρίων. Ναι μεν υφίσταται ένα steampunk φανταστικό στοιχείο, αλλά τα εγκλήματα που θα κληθούμε να διαλευκάνουμε είναι καθαρά προϊόντα της παραδοσιακής κατώτερης φύσης του homo sapiens.

Στην Spectre Society θα λάβουμε πολύτιμες πληροφορίες αναφορικά με το υπερφυσικό.

Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι ύποπτοι και τα κίνητρά τους σε κάθε υπόθεση είναι πραγματικά μαεστρικός. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σχεδόν τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται αρχικά και η τέταρτη ειδικά υπόθεση, έχει μεγάλες πιθανότητες να μπερδέψει ακόμη και όσους από εσάς μεγαλώσατε ξεκοκκαλίζοντας την βιβλιογραφία της Agatha Christie. Το παιχνίδι αποτείνει (ίσως με υπερβάλλοντα ζήλο, θα σκεφτεί κάποιος κακοπροαίρετος) φόρο τιμής στο μυθικό πλέον, Gabriel Knight: Sins of the Fathers. Ευτυχώς, πέρα από κάποιες γοητευτικές αναφορές που θυμίζουν περισσότερο easter eggs γραμμένα από λυσσασμένο οπαδό (Έλα στην αγκαλιά μου, αδερφέ Φρανσίσκο), το Lamplight City ξεδιπλώνει από νωρίς τον ιδιαίτερο και ξεχωριστό χαρακτήρα του. Πιστό στην υπόσχεσή του, μας βάζει κατευθείαν σε μια νοοτροπία αστυνομικής έρευνας. Inventory και γρίφοι που να στηρίζονται στην συλλογή και χρήση αντικειμένων, δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα. Αντ’ αυτού, ο Miles συλλέγει στοιχεία και μαρτυρίες στο σημειωματάριό του, με τρόπο εφάμιλλο εκείνου που συναντήσαμε στο Crimes & Punishments. H σειρά με την οποία θα επιλέξουμε να επισκεφτούμε συγκεκριμένες τοποθεσίες και οι επιλογές μας κατά την διάρκεια των επαφών μας με τους υπόπτους, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της εκάστοτε έρευνας.

Είναι ιδαιίτερα γοητευτικό το γεγονός πως το παιχνίδι ακολουθεί μια καθαρά επαγωγική λογική όσον αφορά την πορεία της έρευνας. Αν σκέφτεστε πως μια ενέργεια ή φράση θα ήταν παράλογη ή προσβλητική στην πραγματική ζωή, μάλλον το ένστικτό σας είναι σωστό και θα κάνει ζημιά στην αξιοπιστία σας. Είναι απολύτως εφικτό να αποξενώσετε πλήρως μάρτυρες ή να μην λάβετε ζωτικές πληροφορίες αναφορικά με συγκεκριμένες τοποθεσίες ή και αντικείμενα, εάν δεν χειριστείτε όλους τους υπόπτους σας σωστά.

Δείγμα του χάρτη της Νέας Βρεττάνης μέσω του οποίου μετακινούμαστε

Ο βαθμός δυσκολίας του παιχνιδιού δεν είναι ιδιαίτερο υψηλός, ειδικά για το υποψιασμένο κοινό των βετεράνων adventurers στους οποίους και απευθύνεται.  Από την στιγμή δηλαδή που θα εσωτερικεύσουμε την λογική μιας αστυνομικής έρευνας και θα ενεργήσουμε ανάλογα και με την δέουσα προσοχή, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα οδηγηθούμε στην πραγματική λύση της κάθε υπόθεσης. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στον τρόπο που το παιχνίδι, μέσω της αυτο-αναφορικότητας, χτίζει σταδιακά την Lamplight City. Εφημερίδες, περιοδικά, αναφορές σε συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα, δημιουργούν σταδιακά την εντύπωση πως πραγματικά ζούμε και κινούμαστε στα ομιχιλώδη στενά μιας πραγματικής πόλης στο χείλος της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Στο διαμέρισμα του Ronan

Η σύγκριση με το πρόσφατο Unavowed, είναι αναπόφευκτη όσο και αχρείαστη. Μπορεί ο τεχνικός του τομέας και η καλλιτεχνική του διεύθυνση να μην εντυπωσιάζουν όσο τα αντίστοιχα του πιο…γυαλιστερού του ξαδέρφου, αλλά κερδίζει τις εντυπώσεις για τους παίκτες που επιθυμούν μια πιο ‘ρεαλιστική’ και προσγειωμένη περιπέτεια. Το δε φινάλε του, αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα για μελλοντικές περιπέτειες του μονίμως αχτένιστου και παράδοξα συμπαθητικού Miles Fordham. Και πραγματικά, θα χαρούμε πολύ να τις δούμε. Η πρώτη μας αυτή επαφή με το ημίφως της Νέας Βρεττάνης, αποδείχτηκε επικίνδυνα εθιστική.

Α.Π.Τ.Φ.Τ.Π.

Καφέ και εφημερίδα στην αρχή κάθε ημέρας, έχει;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 90%

90%

Αχά.

Πέρα από ξεδιάντροπή ερωτική επιστολή στο Sins of the Fathers, το Lamplight City ουσιαστικά αποτελεί ένα πρώτης τάξεως σπονδυλωτό μυστήριο, το οποίο μας επιτρέπει να αποτύχουμε με απαράμιλλο στύλ. Άντε μετά να μην το αγαπήσεις.

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL