REVIEWS

SHERLOCK HOLMES: THE DEVIL’S DAUGHTER

Υπάρχουν δύο κατηγορίες gamers: Εκείνοι που αγαπούν τα adventure games κι εκείνοι με τους οποίους δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι πρώτοι χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες, δηλαδή σ’ αυτούς που είναι φανατικοί οπαδοί των παραδοσιακών point ‘n’ click περιπετειών και τους υπόλοιπους, που συχνά δοκιμάζουν και κάτι διαφορετικό. Τέλος, η αρχική υποκατηγορία χωρίζεται με τη σειρά της σε δύο υποσύνολα. Στο ένα ανήκουν οι τελείως σκληροπυρηνικοί θιασώτες, που δε ρίχνουν νερό στο κρασί τους με τίποτα και για κανέναν λόγο, οπότε απορρίπτουν οτιδήποτε φανερώνει τάση να μπει στα χωράφια τους αγαπημένου τους genre, αλλοιώνοντας τη φυσιογνωμία του. Στο άλλο εντάσσονται εκείνοι που καταφέρνουν να ισορροπήσουν μεταξύ της μεγάλης “καψούρας” τους και της αναγνώρισης ότι μπορούν να υπάρξουν αξιόλογα games που αποτελούν μίξη “καθαρόαιμων” adventure games και στοιχείων που συναντάμε σ’ άλλα είδη gaming (action, narrative κτλ).  

Με την κυκλοφορία του “The Devil’s Daughter” καθίσταται απολύτως ξεκάθαρο, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι η Sherlock Holmes σειρά κι οι δημιουργοί της επιλέγουν ν’ απευθυνθούν σ’ όσο το δυνατόν περισσότερα υποσύνολα του gaming πληθυσμού, αφήνοντας οριστικά πίσω το κομμάτι εκείνο που απ’ την κυκλοφορία του “Crimes and Punishments” κι έπειτα είχε επιδοθεί σε μία ατέρμονη συζήτηση αναφορικά με το αν και κατά πόσο μπορούσε να χαρακτηρίζεται adventure game η τελευταία περιπέτεια του Holmes. Κι εδώ που τα λέμε, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το συγκεκριμένο κεφάλαιο σηματοδότησε μία μεγάλη στροφή της σειράς σ’ εμφανώς πιο “ντετεκτιβίστικα” μονοπάτια, μ’ αισθητά απλοποιημένα τα adventure στοιχεία του gameplay και με τον διάσημο χαρακτήρα του Doyle να ερευνά έξι τελείως ανεξάρτητες μεταξύ τους υποθέσεις, στο τέλος των οποίων καλούμασταν ν‘ αναγνωρίσουμε τον εκάστοτε ένοχο, με υπαρκτή την πιθανότητα λάθους πορίσματος από μεριάς μας.

Sherlock Holmes The Devils Daughter Snap1Ζόρι η καταδίωξη, μεγάλο ζόρι…

Τί είχα γράψει προ 20 μηνών, στο κλείσιμο του review του “Crimes and Punishments”; “Είμαι βέβαιος πάντως ότι, αναλόγως και της εμπορικής πορείας του παρόντος, θα δούμε τουλάχιστον ένα ακόμη παιχνίδι της σειράς που θα έχει πανομοιότυπη δομή με το “Crimes and Punishments”, κάτι σαν sequel αυτού”. Θα χρησιμοποιήσω, για μία ακόμη φορά, το Steamspy, προκειμένου να καταλήξω σε κάποια, σχετικά, συμπεράσματα (σ.σ.: μακάρι να υπήρχε κι ένα ανάλογο για τις GoG πωλήσεις των παιχνιδιών). Όπως μαρτυρά το εν λόγω site, το “The Testament of Sherlock Holmes” έχει, μέχρι σήμερα, αποκτηθεί από 284.728 άτομα. Μιλάμε για έναν τίτλο που κυκλοφόρησε το 2012, έχοντας ήδη συμπεριληφθεί σε bundle, πιο συγκεκριμένα στο tier των 6$. To δε “Crimes and Punishments” μας ήρθε στα τέλη 2014 κι έχοντας διατεθεί είτε σε full price είτε με μερική έκπτωση, κατάφερε να σκαρφαλώσει στις 98.493 κόπιες. Δεν είμαι ο κατάλληλος για ν’ αποφανθώ αν το νούμερο μπορεί να λογιστεί ως κακό ή καλό, υπενθυμίζω όμως ότι δεν αφορά καθόλου σε πωλήσεις μέσω κάποιου bundle, δε συμπεριλαμβάνει τα GoG αντίτυπα, ούτε φυσικά κι εκείνα των XBOX 360/One και PS3/PS4. Εικάζω ότι μάλλον ως καλό κρίθηκε απ’ τους developers, εξ’ ου κι η απόφαση από μέρους τους να δούμε έναν ακόμη τίτλο βασισμένο στην “Crimes and Punishments” συνταγή. Το ζήτημα είναι ότι οι Ουκρανοί δεν έμειναν εκεί, αλλά, πιθανότατα προς τέρψιν ακόμη μεγαλύτερης μερίδας του mainstream κοινού, αποφάσισαν να μπολιάσουν το παιχνίδι τους με ουκ ολίγα action στοιχεία, καθώς και quick time events. Ρισκάρανε και ρισκάρανε πολύ!

ΕΝΕΣΗ ΝΕΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσει κάποιος ρίχνοντας μια ματιά στα συνοδευτικά screenshots του κειμένου, -ή στο ίδιο το παιχνίδι, αν το έχει ήδη προμηθευτεί-, είναι η δραστική αλλαγή της εμφάνισης τόσο του Holmes όσο και του Watson. Το πασίγνωστο δίδυμο δείχνει θεαματικά νεότερο, με την εικόνα των δύο χαρακτήρων να έχει προλάβει να δημιουργήσει γκρίνιες στους κύκλους των fans. Ειδικά ο Holmes, κατά την άποψή μου, φέρνει έντονα σε… Mel Gibson! H κίνηση αυτή θα μπορούσε να ερμηνευτεί χρονολογικά αν είχαμε, για μία ακόμη φορά, να κάνουμε μ’ ένα prequel, όπως ήταν το “Crimes and Punishments” για το “The Testament of Sherlock Holmes”. Η νέα υπόθεση θα τοποθετούσε τους ήρωες πολλά χρόνια πίσω σε σχέση με τις προαναφερθείσες περιπέτειές τους, οπότε θα ερμηνευόταν η νεαρότερη ηλικία τους. Εκ των πραγμάτων όμως κάτι τέτοιο δε μπορεί να σταθεί, καθώς μία πολύ σημαντική παράμετρος της παρούσας περιπέτειας αναγκαστικά τοποθετεί το “The Devil’s Daughter” μετά τα γεγονότα του “The Testament of Sherlock Holmes”. Συνεπώς μοναδική ερμηνεία μένει εκείνη που δώσανε οι ίδιοι οι δημιουργοί εδώ και που οπωσδήποτε δημιουργεί ένα πρόβλημα στο in-game timeline της σειράς.

Τι μας λένε λοιπόν οι Ουκρανοί; Ότι επειδή ο Holmes εδώ παρουσιάζεται ως πατέρας, επιθυμούσαν  να είναι σε μικρότερη ηλικία, ούτως ώστε να μπορεί να “δουλέψει” πιο πειστικά το σενάριο της πατρότητάς του. Αν εσάς σας πείθουν, έχει καλώς. Εγώ πάντως δε νιώθω να καλύπτομαι απ’ τον ισχυρισμό τους. Αν θέλετε την αυστηρά προσωπική μου άποψη, μεταξύ των αλλαγών που ζήτησε η Bigben Interactive, νέος publisher του παιχνιδιού της Frogwares, απ’ τους developers, ήταν να δείχνουν πιο νέοι οι πρωταγωνιστές, προκειμένου να είναι σε θέση να προσελκύσουν μεγαλύτερο μέρος του gaming κοινού. Τυχαίες νομίζετε ότι είναι άλλωστε οι σεκάνς καταδίωξης ή ισορροπίας του Holmes, που παραπέμπουν έντονα στην “Uncharted” σειρά και στο κεντρικό πρόσωπο αυτής, τον Nathan Drake; Το θέμα είναι ότι, μ’ αυτά και μ’ αυτά, ήδη βάλαμε στην ίδια πρόταση δύο αντιθέτου φύσεως gaming φιγούρες. Καλώς ή κακώς όμως, την αγορά δε τη καθορίζουν όσοι προλάβανε τα “Case of the Serrated Scalpel” και “Case of the Rose Tattoo” κι οι οποίοι κοντεύουν, ή έχουν πιθανώς πατήσει, τα σαράντα, αλλά οι νεαρότεροι gamers, που αποδεδειγμένα και σε μεγάλο βαθμό έχουν -μέσω των αριθμών πωλήσεων- δείξει ότι επιθυμούν δράση, cool πρωταγωνιστές, χολιγουντιανά σκηνικά και video games που δεν απαιτούν ατελείωτη σκέψη και υπομονή. Είναι μία πραγματικότητα που, είτε μας αρέσει είτε όχι, μας καλεί, όλο και συχνότερα, να συμφιλιωθούμε μαζί της. Τώρα, αν θα φτάσει η στιγμή που θα δούμε τον Sherlock ν’ ανταγωνίζεται την Lara Croft σ’ επιδεξιότητα αλμάτων και κατατρόπωση εχθρών, δε μπορώ να σας απαντήσω. Από μεριάς μου πάντως ελπίζω να μη συμβεί. Εκείνο που μπορώ να σας πω είναι ότι στο παρόν παιχνίδι, δε λείπει, μεταξύ άλλων, η εξερεύνηση ενός ναού, καθώς κι άλματα που καλούμαστε να κάνουμε σε κατοπινά σημεία της δράσης, χειριζόμενοι τον Holmes!

Sherlock Holmes The Devils Daughter Snap2Μα δε φέρνει στον Gibson στα νιάτα του;

Μια και διαπιστώνω ότι ξεκίνησα ολίγον ανάποδα το review μου, έχοντας επικεντρωθεί σ’ εκείνο το χαρακτηριστικό που είναι νεόφερτο κι έχει ήδη καταφέρει να εξαγριώσει μέρος των fans, αλλά κι αρκετών reviewers, απαραίτητο είναι να τονίσω ότι οι διάφορες action sequences μπορούν να παρακαμφθούν. Τ’ αστείο της υπόθεσης είναι ότι το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και μ’ όλα τα puzzles με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι. Ναι, ευτυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν και τέτοια, με μερικά μάλιστα να είναι πολύ ενδιαφέροντα. Όσο για τα quick time events, ευτυχώς η επιτυχής τέλεσή τους είναι παραπάνω από εύκολη, οπότε η ύπαρξή τους δε εκνευρίζει τον παίκτη . Μ’ αυτά και μ’ αυτά το “The Devil’s Daughter” είναι μία, θα τολμούσα να πω πρωτοφανής, ”φέρε-το-gameplay-απολύτως-στα-μέτρα-σου” απόπειρα από πλευράς Frogwares, που διά αυτού του τρόπου δείχνει να προσπαθεί να ικανοποιήσει ετερόκλητες κατηγορίες παικτών. Η απόπειρα αυτή μέχρι στιγμής έχει αντιμετωπιστεί αρνητικά απ’ την πλειοψηφία gamers και reviewers, που δείχνουν να επικεντρώνονται σχεδόν αποκλειστικά στο στοιχείο αυτό. Αν και κατανοώ πλήρως τις ενστάσεις και το εφαλτήριο των αντιδράσεών τους, δε θα ευθυγραμμιστώ πλήρως μαζί τους, για τον απλούστατο λόγο ότι το “The Devil’s Daughter” έχει πολλά άλλα να προσφέρει, κάτι που δείχνουν να παραβλέπουν.

Ακριβώς επειδή στον πυρήνα του το παιχνίδι επί της ουσίας είναι ένα “Crimes and Punishments 2”, αφού ενσωματώνει το σύνολο των χαρακτηριστικών που είδαμε σ’ εκείνο, καλώ όποιον ενδιαφέρεται να έχει μία πλήρη εικόνα περί της φύσης αυτών, να διαβάσει, εκτός του παρόντος, και το review που είχα πραγματοποιήσει για την προηγούμενη περιπέτεια του αγαπημένου ντετέκτιβ. Κρίνω τελείως άσκοπο να προβώ σ’ αναλυτική περιγραφή τους και να καταστώ επαναλαμβανόμενος, αφού το μεγάλο προτέρημα ενός site είναι ακριβώς τ’ ότι με δύο-τρία κλικς μπορεί κάποιος να έχει μπροστά του δύο, τρία, ή και περισσότερα reviews ταυτοχρόνως.  

ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΠΛΕΞΙΜΟ

Όπως ανέφερα παραπάνω, το “The Devil’s Daughter” χρονολογικά τοποθετείται μετά τα γεγονότα του “The Testament of Sherlock Holmes” λόγω ενός βασικού στοιχείου της υπόθεσής του, για τ’ οποίο δε χωράει να κάνω λόγο, μια και θα πρέπει να μαρτυρήσω κρίσιμα σημεία της πλοκής. Ωστόσο παρατηρείται το εξής παράδοξο: Tο ιστορικό αρχείο που κρατά ο Holmes στη βιβλιοθήκη του φτάνει μέχρι το έτος 1894, όπως ακριβώς συνέβαινε και στο “Crimes and Punishments”, που θυμίζω ότι εξελισσόταν στο 1895. Αφού λοιπόν το “The Testament of Sherlock Holmes” διαδραματιζόταν στο έτος 1898, καταλαβαίνετε ότι, όλως περιέργως, δεν υφίσταται συμφωνία μεταξύ των ημερομηνιών. Η απάντηση που δόθηκε στα Steam forums απ’ τους υπευθύνους της Bigben Interactive, αναφορικά με το αν το νέο παιχνίδι είναι sequel ή prequel του προκατόχου του, ήταν η εξής: “In terms of timeline, this opus places itself after Sherlock Holmes Testament (6th). Nevertheless, The Devil’s Daughter draws away from the previous Sherlock Holmes games, keeping its own strong narrative story line”.

Sherlock Holmes The Devils Daughter Snap3Γοητευτική αλλά και σκοτεινή παρουσία η Alice

Δε ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, αλλά το πράγμα κάπου αρχίζει να ξεφεύγει επικίνδυνα. Ηλικιακά νεότεροι πρωταγωνιστές, ξεχωριστό timeline, έλλειψη χρονολογικής συνοχής με τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Είναι άραγε πιθανό όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τα νέα στοιχεία που ενσωματώνει το gameplay, ν’ αποτελούν σημάδια κι ενδείξεις ενός ανομολόγητου reboot του franchise; Στην παρούσα φάση νομίζω κανείς δε μπορεί να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αν και λογικά πολλά θα εξαρτηθούν απ’ την εμπορική πορεία του παρόντος κεφαλαίου της σειράς. Αν δε πουλήσει καλά, είμαι βέβαιος ότι μελλοντικά η ύπαρξή του θ’ αγνοηθεί και θα φτάσει να φαντάζει κάτι σαν “μαύρο πρόβατο” της σειράς. Βέβαια πολύ σημαντικό ρόλο στην εξίσωση θα παίξουν και ο όροι της συνεργασίας μεταξύ Frogwares και Bigben Interactive, που φυσικά κανείς μας δε μπορεί να τους γνωρίζει.

Όπως και να έχει, το ξεκίνημα της περιπέτειας μας βρίσκει και πάλι στη γνωστή κι αγαπημένη 221B Baker Street, όπου ο Holmes κοντεύει ν’ αρρωστήσει απ’ τη βαρεμάρα του, αφού δεν έχει κάποια υπόθεση ν’ ασχοληθεί. Ξαφνικά την εμφάνισή τους κάνουν δύο πρόσωπα, η νέα γειτόνισσά του, η γοητευτική αλλά και μυστηριώδης Alice De’Bouvier, καθώς κι ένα μικρό αγόρι που εκφράζει στον πρωταγωνιστή μας την έντονη ανησυχία του για τη διαφαινόμενη εξαφάνιση του πατέρα του. Το τελευταίο είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόταν ο ντετέκτιβ για να επαναδραστηριοποιηθεί, οπότε μετά χαράς αναλαμβάνει να διαλευκάνει την υπόθεση. Με το πέρας αυτής θα καλεστεί να ερευνήσει τον πολύ περίεργο φόνο ενός μέλους του κλαμπ μπόουλινγκ σε γκαζόν στ’ οποίο ανήκει κι ο ίδιος. Σύμφωνα με μαρτυρίες, το θύμα, ονόματι Zacharias Greystoke, έπεσε νεκρό αφότου το διαπέρασε το ζόρι που εκτόξευσε εναντίον του το μπρούτζινο άγαλμα ενός Θεού των Μάγια που κοσμούσε την αυλή του κλαμπ, και τ’ οποίο ακολούθως τράπηκε σε φυγή!

Η συνέχεια θα δοθεί απ’ την εμφάνιση ενός νεαρού Αμερικάνου ηθοποιού, του Orson Wilde, που επισκέπτεται τον Holmes προκειμένου να μπορέσει να τον μελετήσει από κοντά, ούτως ώστε να τον αποδώσει όσο καλύτερα μπορεί στη σκηνή. Τ’ απρόοπτα έρχονται όταν κατά τη διάρκεια παραμονής του Wilde στην οικία του Holmes κάποιος άγνωστος πετάει μία βόμβα στο εσωτερικό της. Ο ηθοποιός θεωρεί ότι η επίθεση στρέφεται εναντίον του, ο Holmes όμως γρήγορα καταλαβαίνει ότι στόχος υπήρξε ο ίδιος. Τις συνολικά τέσσερις υποθέσεις έρχεται να κλείσει εκείνη που μαζί με τη δεύτερη διεκδικούν τα πρωτεία του καλύτερου σκέλους του παιχνιδιού. Ένα πολύ παράξενο ατύχημα που λαμβάνει χώρα σε μία πλατεία κι έχει ως αποτέλεσμα κάποιους νεκρούς αλλά κι αρκετούς τραυματίες, ζητά επειγόντως απαντήσεις. Η έρευνα σύντομα θα φανερώσει την ύπαρξη ενός πυροδοτικού μηχανισμού, με την ενεργοποίησή του να επιφέρει χάος, μέσω των αλυσιδωτών γεγονότων που την ακολουθούν. Ποιος μπορεί να ήθελε να προκαλέσει κάτι τέτοιο και γιατί; Οι βασικοί ύποπτοι είναι τρεις τελείως διαφορετικές μεταξύ τους προσωπικότητες, χωρίς να μπορεί ν’ αποκλειστεί ως πιθανός δράστης καμία εκ των τριών.    

Sherlock Holmes The Devils Daughter Snap4Έβγαλα το καπέλο σε τούτον εδώ τον γρίφο

Όποιος έχει παίξει κι ολοκληρώσει το “Crimes and Punishments” έχει ήδη συνειδητοποιήσει ότι στην παρούσα περίπτωση καλούμαστε να ερευνήσουμε λιγότερες υποθέσεις σε σχέση με τις έξι που περιελάμβανε η πρότερη περιπέτεια του Holmes. Αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι μία εκ των τεσσάρων του “The Devil’s Daughter” περιστρέφεται γύρω απ’ τον ίδιο τον πρωταγωνιστή, όπως το ίδιο συμβαίνει, σε γενικές γραμμές, και με το τελευταίο μέρος του παιχνιδιού, καθίσταται άμεσα αντιληπτό ότι δυστυχώς πρόκειται για ένα λιγότερο εμπνευσμένο κεφάλαιο εν συγκρίσει με τον προκάτοχό του. Όσο για την ύπαρξη της Katelyn, κόρης του Holmes, που ουσιαστικά αποτελεί και το κεντρικό θέμα ολόκληρου του παιχνιδιού, είναι ένας ακόμη απροσδόκητος νεωτερισμός, που, σύμφωνα με τους ίδιους τους δημιουργούς, επέφερε και την ανάγκη αλλαγής της εικόνας του ντετέκτιβ, άρα μοιραία κι εκείνης του Dr. Watson. Δε μπορώ να πω ότι μ’ ενθουσίασε η παρουσία της, χωρίς πάντως να λειτουργεί αρνητικά ή, ακόμη χειρότερα, καταστρεπτικά για το feeling του franchise, αφού ερμηνεύεται απολύτως πειστικά η ύπαρξή της.

Συνολικά λοιπόν όσον αφορά στη δομή και πλοκή του “The Devil’s Daughter”, η γεύση που μου άφησε περικλείεται στην εξής φράση: Υπολείπεται εκείνης του “Crimes and Punishments”, έχει ελαφρώς μικρότερη διάρκεια, αλλά ευτυχώς περιλαμβάνει δύο εξαιρετικές υποθέσεις, τις “A Study in Green” και “Chain Reaction”. Όσο για τη διάρκεια, για την οποία μόλις έκανα λόγο, χωρίς να κάνω skip το παραμικρό είτε σε action sequences είτε σε puzzles, χρειάστηκα περί τις 17 ώρες για να φτάσω στο φινάλε. Ωστόσο δύο εξ’ αυτών ξοδεύτηκαν στον πιο ζόρικο γρίφο που διαθέτει το παιχνίδι κι έχει να κάνει με την αποκρυπτογράφηση μίας φράσης που αναγράφεται σ’ έναν δίσκο των Μάγια, που ενδεχομένως πολλοί από εσάς θα ολοκληρώσετε πολύ πιο γρήγορα από εμένα. Νιώθω υποχρεωμένος επίσης ν’ αναφέρω ότι αφού συγκέντρωσα το σύνολο των στοιχείων της “Chain Reaction”, κάθησα επί 15-20 λεπτά μπροστά στην οθόνη συσχετισμών τους, προκειμένου να καταλήξω στο σωστό συμπέρασμα, κάτι που τελικά συνέβη. Ναι, τόσο καλή είναι. Επίσης, τ’ ότι τερμάτισα το παιχνίδι μέσα σε μόλις 5 ημέρες αφότου παρέλαβα τον κωδικό του, μάλλον κάτι λέει για τον εθισμό που προκαλεί.

ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΑΡΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ

Όσες αλλαγές κι αν έχουν επέλθει στο gameplay, τα deduction boards, η εξαγωγή συμπεράσματος περί του πιθανού ενόχου έκαστης υπόθεσης, αλλά κι η απόφαση περί καταδίκης ή απόδοσης χάρης προς αυτόν, δε παύουν να είναι το κεντρικό στοιχείο και το αλατοπίπερο κι αυτού του παιχνιδιού. Η γοητεία που ασκεί η συγκεκριμένη φόρμουλα, που με τόση επιτυχία εισήγαγε η Frogwares στο franchise απ’ το “Crimes and Punishments”, εξακολουθεί να είναι μεγάλη, ειδικά απ’ τη στιγμή που τα συμπεράσματα δεν είναι και τόσο οφθαλμοφανή, οπότε εύκολα μπορούμε να υποπέσουμε σε λάθος. Ήμουν απολύτως βέβαιος ότι οι Ουκρανοί θα σπεύδανε να εκμεταλλευτούν το στοιχείο εκείνο που αναδείχθηκε σε κυρίαρχο συστατικό της προηγούμενης περιπέτειας του Holmes και δεν έπεσα έξω. Κι εδώ που τα λέμε, δεν έκανα και καμιά σπουδαία πρόβλεψη, ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η συνταγή θα επαναλαμβανόταν, απ’ τη στιγμή που δούλεψε τόσο καλά.

Sherlock Holmes The Devils Daughter Snap5Τυχαίο νομίζετε είναι το “Agent 221B” achievement;

Πέραν τούτου, για μία ακόμη φορά θα χρησιμοποιήσουμε τις Sherlock Talent και Imagination λειτουργίες, που θα μας επιτρέψουν να αποκαλύψουμε κρυφά στοιχεία και να οριοθετήσουμε τη σειρά κάποιων γεγονότων αντίστοιχα. Το παρόν δίνει ξανά κι ο Tobby, το λαγωνικό του δαιμόνιου ντετέκτιβ, οπότε και θα καλεστούμε να τον χειριστούμε σε μία περίσταση. Το ίδιο θα συμβεί και με τον βοηθό του Sherlock, τον Wiggins, σε μία arcade-style σεκάνς παρακολούθησης ενός υπόπτου, που λόγω των χρονικών περιορισμών που φέρει στο να μη χάσουμε το πρόσωπο που παρακολουθούμε, αποδεικνύεται ελαφρά πρόκληση. Σίγουρα όμως το πιο δύσκολο απ’ τα action στοιχεία που φέρει το “The Devil’s Daughter” είναι η καταδίωξη του ήρωά μας στον βάλτο, που λαμβάνει χώρα στα πλαίσια της πρώτης υπόθεσης. Εκεί δε θα παρεξηγήσω κανέναν αν καταλήξει να πατήσει το space (=skip) button. Σημειώνω εδώ ότι κατόπιν της κυκλοφορίας του patch που αναβαθμίζει το παιχνίδι στην 1.01 έκδοση, η διαδικασία κατέστη ευκολότερη. Πάλι καλά.   

Πολύ ενδιαφέρουσα είναι κι η δοκιμασία στην οποία μας υποβάλλει το παιχνίδι κατά τη διάρκεια της δεύτερης υπόθεσης και συνίσταται στη σωστή χρήση και τοποθέτηση ορισμένων αντικειμένων, προκειμένου να καταφέρουμε να εισέλθουμε στο εσωτερικό ενός αρχικά απρόσιτου δωματίου. Απαιτεί σκέψη και παρατήρηση κι η σωστή επίλυσή της επιφέρει αίσθημα ικανοποίησης στον παίκτη. Όπως το ίδιο συμβαίνει βέβαια και με τους γρίφους που ευτυχώς περιλαμβάνει και η παρούσα περιπέτεια. Πέραν εκείνου που ανέφερα νωρίτερα, τόσο η εύρεση της σωστής σειράς των γεγονότων της τρίτης υπόθεσης, που οδήγησαν στο χάος που αντικρίζουμε, όσο κι η διαδικασία λίγο πριν το τέλος, οπότε και πρέπει να βρούμε τέσσερις τάφους σύμφωνα μ’ ορισμένα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, αποτελούν έξυπνα ζητούμενα. Ακόμη κι ο γρίφος που τίθεται στο εσωτερικό του ναού, που αφορά στη σωστή κυκλική περιστροφή μίας πλατφόρμας, που τελικώς μας παρέχει πρόσβαση στα επόμενα δωμάτια, μόνο κακός δεν είναι. Επιπροσθέτως θα συναντήσουμε τα γνωστά puzzles που έχουν να κάνουν με παραβίαση κλειδαριών, άνοιγμα πάσης φύσεως κουτιών, ενεργοποίηση γραναζιών κτλ.

Ωστόσο υφίστανται και κάποιες ελαφριές διαφοροποιήσεις σε σχέση με το gameplay του “Crimes and Punishments”. Έτσι λοιπόν, τουλάχιστον στο Master Sleuth επίπεδο που επέλεξα (το δυσκολότερο εκ των δύο διαθέσιμων), η σκιαγράφηση του πορτραίτου ορισμένων χαρακτήρων αφ’ ενός έχει χρονικό περιορισμό, αφ’ ετέρου για ορισμένα στοιχεία καλούμαστε εμείς να δώσουμε σωστή ερμηνεία, μεταξύ δύο επιλογών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι εφικτό να καταλήξουμε σε ελλιπή ή ανακριβή συμπεράσματα αναφορικά με τα πρόσωπα που συναντάμε, κάτι που δεν έχει πάντως περαιτέρω επίδραση στην έρευνά μας. Εντύπωση επίσης μου έκανε ότι αυτή τη φορά δεν υπάρχει το achievement που αφορά στην σωστή επίλυση όλων των υποθέσεων του παιχνιδιού. Ακριβώς επειδή δεν έκανα skip στο παραμικρό, ολοκλήρωσα το παιχνίδι με 25/25 achievements, χωρίς να το επιδιώξω καν. Όσο για την παρουσία του σατανικού/μεταφυσικού στοιχείου, για τ’ οποίο μας προϊδεάσανε τόσο ο ίδιος ο τίτλος του παιχνιδιού, όσο και το τρομερό trailer της 1ης Μαρτίου, θα έλεγα ότι κινείται σ’ υποτυπώδη επίπεδα. Κι αν ο τίτλος τελικώς αιτιολογείται πλήρως, αποδεικνύεται ότι τίποτα απ’ όσα έδειχνε το περιβόητο κι ατμοσφαιρικό trailer δεν αποτελεί μέρος του “The Devil’s Daughter”! 

Sherlock Holmes The Devils Daughter Snap6Άλλο ένα πολύ καλό σημείο του παιχνιδιού

Για τα γραφικά, τη μουσική και τα voice overs θεωρώ περιττό να κάνω εκτεταμένη αναφορά, καθώς για μία ακόμη φορά κινούνται σε κορυφαίο επίπεδο. Το κακό είναι ότι παρόντα επίσης είναι τόσο κάποια ενοχλητικά frame drops, όσο κι η αδυναμία πραγματοποίησης manual saving. Παρ’ όλα αυτά θα επιμείνω, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του προηγούμενου παιχνιδιού, ότι η παρούσα δημιουργία της Frogwares είναι απ’ εκείνα τα παιχνίδια που δείχνεις σε κάποιον που δεν έχει την παραμικρή επαφή με τον χώρο και μονομιάς του αφαιρείς κάθε περιθώριο να σε χλευάσει περί της ενασχόλησής σου μαζί τους Πρόκειται για ένα video game με αναμφισβήτητα υψηλά standards παραγωγής, που αυτή τη φορά προσπαθεί ν’ απευθυνθεί σ’ ακόμη ευρύτερο κοινό, μ’ αποτέλεσμα που μένει να φανεί.

ΚΑΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ

Διαπιστώνω ότι κατόπιν του “The Testament of Sherlock Holmes”, σε κάθε νεότερη περιπέτεια του αγαπημένου ήρωα δίνω χαμηλότερη βαθμολογία. Αυτό ασφαλώς δε σημαίνει ότι αξιολογώ ως κακές τις παραγωγές της Frogwares, κάθε άλλο. Άλλωστε ακόμη κι αυτό το 77% νομίζω καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε ότι υποδηλώνει συνολικά θετικό πρόσημο όσον αφορά στην τελική αποτίμηση ενός παιχνιδιού.

Το πρόβλημα εδώ έχει να κάνει απ’ τη μία με τα πολύ υψηλά standards που έθεσαν οι προκάτοχοι του “The Devil’s Daughter”, απ’ την άλλη με τη σύγχυση που παρατηρείται στην ταυτότητα του παρόντος τίτλου. Προσπαθεί ν’ αρέσει σ’ όλους, αλλά το πράττει με τέτοιο τρόπο που πλέον ξεφεύγει τελείως απ’ τις ρίζες του franchise, φλερτάροντας επικίνδυνα με τ’ άλλο άκρο, εκείνο του πλήρως mainstream παιχνιδιού, που κινδυνεύει να ενταχθεί -και να χαθεί- στον σωρό. Για καλή του τύχη διαθέτει στοιχεία και χαρακτηριστικά που το διασώζουν απ’ τη μετριότητα, την ίδια ώρα όμως αφήνει κι ένα μεγάλο ερωτηματικό: Αν περιελάμβανε επτά-οκτώ υποθέσεις, δίχως τόσα πολλά action στοιχεία και χωρίς την ανεξήγητη αυτομόλησή του σε σχέση με το timeline της σειράς, δε θα τα κατάφερνε πολύ καλύτερα;

Sherlock Holmes The Devils Daughter Snap7Ο τελευταίος γρίφος αφορά στον εντοπισμό ορισμένων αντικειμένων

Ας ρισκάρω λοιπόν μία ακόμη πρόβλεψη: Το “The Devil’s Daughter” δε νομίζω ότι θα πάει όσο καλά θα επιθυμούσαν οι developers, αλλά κι ο νέος publisher της σειράς. Ως εκ τούτου, η επόμενη περιπέτεια του ήρωα θα σημάνει την επιστροφή σε πιο παραδοσιακά στοιχεία και γνωρίσματα των “Sherlock Holmes” τίτλων, ούτως ώστε να ξανακερδίσει τουλάχιστον τη χαμένη εμπιστοσύνη εκείνων που μέχρι και το “Crimes and Punishments” στηρίζανε τη σειρά. Η δομή του παρόντος παιχνιδιού δεν είναι τόσο κακή όσο φαντάζει, τουλάχιστον μέσα απ’ τη σφοδρή κριτική που του ασκείται αυτές τις μέρες από κοινό και reviewers. Απλά είναι πλέον αρκετά μακριά απ’ αυτό που επί χρόνια γνωρίζαμε κι είχαμε αγαπήσει. Για να επιστρέψω λοιπόν στον πρόλογο της πρώτης παραγράφου του review, προσωπικά, όσο αρτηριοσκληρωτικός και κολλημένος κι αν είμαι, ήθελα ν’ αντιμετωπίσω το “The Devil’s Daughter” μ’ ανοιχτό μυαλό, οπότε κι ήμουν πρόθυμος να δείξω περίσσια κατανόηση στην απόπειρά του να προσεγγίσει μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας του κοινού. Δεν τo κατάφερα το τελευταίο, γιατί κάπου δε μου έδωσε το ίδιο το παιχνίδι τ’ απαραίτητα περιθώρια να το πράξω. Κάτι μου λέει ότι ο δρόμος της εμπορικής επιτυχίας ήδη φαντάζει από πολύ μακρύς έως απρόσιτος…

Tο Sherlock Holmes: The Devil’s Daughter μας προσέφερε η IGE Group, την οποία ευχαριστούμε πολύ.

karkasSpecs 3


Pros

  • Περιλαμβάνει δύο υψηλού ενδιαφέροντος υποθέσεις
  • Η όλη διαδικασία με τα deduction boards, τη σωστή εύρεση του ενόχου και τις ηθικές επιλογές που επακολουθούν εξακολουθεί να έχει τη γοητεία της
  • Υψηλά επίπεδα παραγωγής, στα γνωστά πλαίσια που από καιρό έχει θέσει η Frogwares
  • Ύπαρξη κάποιων αξιόλογων γρίφων
  • Η ιδέα περί “μεικτού” gameplay, με τη δυνατότητα παράλειψης των στοιχείων εκείνων που δεν αρέσουν σε κάποιον, δεν είναι και τόσο κακή…

Cons

  • …αλλά, όπως και να έχει, το παιχνίδι φαντάζει υπερφορτωμένο με action στοιχεία που ήταν τελείως ξένα μέχρι τώρα με το πνεύμα της σειράς
  • Μόλις τέσσερις υποθέσεις, με τη μία μάλιστα ν’ αφορά τον ίδιο τον Holmes
  • Αρκετά κι έντονα frame drops
  • Χρονολογικά δε συμφωνεί με τα προηγούμενα μέρη, χαράσσοντας ένα δικό του timeline
  • Η αισθητά νεότερη εμφάνιση των Holmes και Watson ενδέχεται να μην αρέσει σε μεγάλη μερίδα του πιστού μέχρι σήμερα κοινού του franchise
  • To story με την ύπαρξη της Katelyn δεν αποδίδει πολύ καλά

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 77%

77%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

8 Comments

  1. Δεδομένου πως λάτρεψα το Crimes & Punishments (και το Testament ήταν επίσης πάρα πολύ καλό) και δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση αγάπης με το χαρακτήρα του Holmes ή την εμφάνιση αυτού, θαρρώ πως θα το χτυπήσω και θα το απολαύσω τα μέγιστα. Ελπίζω να έχει και τις σατανίλες για τις οποίες μας προϊδέασε εκείνο το φοβερό κινηματογραφικό τρέηλερ, λίγους μήνες πριν!

  2. Κι εγώ πιστεύω ότι θα τ’ απολαύσεις, αλλά δύσκολα θα σου αρέσει όσο το C&P.

    Thanks για την ερώτηση περί σατανίλας, μου θύμησες τί είχα ξεχάσει ν’ αναφέρω! Πολύ λίγα πράγματα εν τέλει, το δε trailer δεν υπάρχει καν μέσα στο παιχνίδι!

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL