REVIEWS

SPACE ACE

Αναλόγως κοσμοθεωρίας, αυτό που κάνει η Digital Leisure με τις επανεκδόσεις των θρυλικών παιχνιδιών του Bluth, είναι είτε μέγιστη αλητεία/αρπαχτή, είτε λειτούργημα, καθώς επιτρέπει σε όλους εμάς που μεγαλώσαμε ξερογλείφοντας τα απίστευτα εκείνα σκρίνσοτς σε όποιο περιοδικό τα πετυχαίναμε, να ζήσουμε επιτέλους ένα παιδικό όνειρο που από καιρό είχαμε ξεγράψει.

Την ιστορική και καλλιτεχνική σημασία των Laserdisc παιχνιδιών που σχεδίασε ο οραματιστής καρτουνίστας Don Bluth, την καλύψαμε στο review του Dragon’s Lair. Σε περίπτωση που έχετε αφήσει σελίδα του Ragequit αδιάβαστη (ντροπή και αίσχος) θα αρκεστώ να γράψω πως ενώ το gameplay τους δεν είναι τίποτε άλλο από μια νευρόσπαστη σειρά QTE’s, τα γραφικά και η ποιότητα του animation θεωρούνταν στην κυριολεξία απίστευτα για τις χρονιές που κυκλοφόρησαν και στέκουν κάλλιστα ακόμη και σήμερα.

SpaceAce2Space Ace, ευρύτερα γνωστός ως “Ατσίδας του Διαστήματος”.

Με χαρά διαπίστωσα πως το λανσάρισμα του Space Ace στο Steam ήταν πολύ πιο φροντισμένο από το σπαθοφόρο ξαδερφάκι του. Μην φανταστείτε δηλαδή πως τρελάθηκαν να κάνουν καμιά remastered έκδοση ή ο,τιδήποτε, αλλά τα παιδιά στη Digital Leisure, φρόντισαν να προσθέσουν μια πληθώρα χαρακτηριστικών, τα οποία κάνουν τον τίτλο αληθινά διασκεδαστικό -τηρουμένων βεβαίως πάντοτε των αναλογιών.

Η ποιότητα του φίλμ (γιατί περί αυτού ουσιαστικά πρόκειται) είναι σαφώς ανώτερη από εκείνη του Dragon’s Lair, με τους χαρακτήρες να έχουν κάποιους στοιχειώδεις διαλόγους οι οποίοι κάνουν την περιπέτεια να φαίνεται μισό κλίκ λιγότερο σχιζοφρενής και τυχαία. Στον αγύριστο έχει πάει και το ό,τι-να-νίστικο σύστημα των τυχαίων σεκάνς δράσης. Πλέον η ιστορία έχει πολύ συγκεκριμένη εξέλιξη και επιπροσθέτως μας επιτρέπει σε ορισμένα κομβικά σημεία να διαλέξουμε και μονοπάτι δράσης. Και όταν λέμε ιστορία, μην περιμένετε πολλά, έτσι; Είναι που λέτε ο Space Ace που κυρίως έχει φανταστικό μαλλί και τον ποθεί το Διαστημομάναρο Κίμπερλι και είναι και ο κακομούτσουνος διαστημικός πειρατής Μπόρφ, που έχει λιώσει από τη ζούλια που δεν του κάθεται το Κιμάκι, κι ας έχει μια αρμάδα να, με το συμπάθειο.

SpaceAce4Σημαντικότατο spoiler, όπου η Kim σου εξηγεί τί ακριβώς πρέπει να βάλεις και που, ώστε να μπορέσεις να προχωρήσεις στο φινάλε. Και δε θέλω γέλια. Σας βλέπω εκεί στη γαλαρία!

Έτσι λοιπόν, μια ωραία πρωία, βαράει με ένα μαγικό Infanto Ray τον Ace, μετατρέποντάς τον στο άμοιρο γκικάκι Dexter, το οποίο όχι μούσκουλα και fabulous μαλλί, αλλά ούτε στον ήλιο μοίρα δεν έχει. Σκοπός μας λοιπόν είναι να πορθήσουμε το Death Star του διαβολικού Borf (στον οποίο δανείζει τη φωνή του ο ίδιος ο Bluth), να του ξηγήσουμε δυο φωνήεντα ζόρικα και να φορτώσουμε το Κιμάκι για Εξώτερο Διάστημα Οκτώ.

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια του gameplay σε σχέση με το πιο-γραμμικό-πεθαίνεις Dragon’s Lair, είναι πως ορισμένες στιγμές, μπορούμε να πατήσουμε το Space για να μεταμορφώσουμε τον άμοιρο γκικάκο Dexter στον παιδαρά Ace, ο oποίος αντί να τρέχει σα χαλβάς τριγύρω, τραβάει το κουμπούρι και στρώνει χαρακτήρα στα τσιράκια του Borf. Μπορούμε δηλαδή να διαλέξουμε αν τα QTE’s μας θα περιλαμβάνουν και πιστολίδια ή αν απλώς θα τρέχουμε πανικόβλητοι να βρούμε κρέμα για την ακμή μας.

SPaceAce3O μισητός Borf, η αιτία του κακού.

Μικρή λεπτομέρεια και ουσιαστικά ασήμαντη, αλλά ενισχύει τη φαντασίωση ελέγχου επάνω στο παιχνίδι και είναι κάτι από το οποίο θα επωφελείτο αρκετά και το Dragon’s Lair. Επίσης, η δυσκολία πλέον έχει τρεις διαβαθμίσεις, με την καθεμία να ξεκλειδώνει λίγο περισσότερο από το παιχνίδι.

Αν δηλαδή θελήσετε να τη βγάλετε εντελώς στη λάσκα, θα παίξετε στο Cadet Mode και θα δείτε τους τίτλους τέλους μέσα σε ένα τέταρτο, δευτερόλεπτα πριν αρχίσετε να βαράτε λυσσαλέα το κεφάλι σας στο γραφείο, για τα εννέα ευρώ που δώσατε για τον τίτλο. Το Ace Mode που προσφέρει και ολόκληρο ουσιαστικά το παιχνίδι, παίρνει γύρω στο μισάωρο να ολοκληρωθεί και οπωσδήποτε αξίζει να το δείτε, καθώς δεν αλλάζει κάτι στην δυσκολία των σκηνών, απλώς προσθέτει περισσότερες, κάνοντας την επιβίωση με “ένα κατοστάρικο” (μεγάλη υπόθεση φίλε φίλε να το μηδένιζες με ένα κατοστάρικο, μετά δικαιούσουν να χαράξεις τα αρχικά σου στο σκαμπό του μαγαζιού) ακόμη πιο δύσκολη υπόθεση.

SpaceAce5Μαναράκι σπέσιαλ φορτωμένο, γουρουνάνθρωπος τρώει σκόνη, μαλλί Ace παραμένει fabulous. Άλλη μια παραγωγική μέρα στη δουλειά.

Συνολικά μου άφησε όμορφα αισθήματα το Space Ace. Η δομή, το χιούμορ, η παρουσίαση, η πολύ πιο χαμηλή δυσκολία σε σχέση με το Dragon’s Lair, όλα έφτιαξαν ένα όμορφα νοσταλγικό χαρμάνι. Βαθμός δεν μπαίνει, και εξήγησα γιατί και στο review του φίλου μου του Dirk. Εδώ πρόκειται για ένα κομμάτι gaming ιστορίας, warts and all που λέμε και στο χωριό μου. Οι παλιότεροι δεν νομίζω πως θα μπορέσουν ν’αντισταθούν στο λάγνο κάλεσμα της Ρετροσειρήνας, αλλά και οι νεότεροι παίκτες, αν σας ιντριγκάρουν τα σκρίνσοτς, περιμένετε καρτερικά μια καλή έκπτωση στο Στήμ και χτυπήστε το. Έχει καλό μεζέ και κερδίζει έξτρα πόντους για την σαφώς πιο προσεγμένη παρουσίαση σε σχέση με το Lair.

Pros

  • Ένα πανέμορφο, συλλεκτικό κομμάτι gaming ιστορίας
  • Πολλές ευκολίες για το μοντέρνο παίκτη
  • Η δυνατότητα να επιλέξουμε τις δράσεις μας κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, δίνει μια ευπρόσδεκτη ψευδαίσθηση interactivity
  • Τα σωστά δομημένα επίπεδα δυσκολίας και η ενιαία δομή του στόρι.

Cons

  • Ελάχιστη διάρκεια και αν ψάχνετε βάθος gameplay, ξεχάστε το καλύτερα.
  • Είναι ένα interactive καρτούν με τον όρο “interactive” να περιορίζεται σε μια σειρά από νευρόσπαστα QTE’s. Love it or hate it.

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

6 Comments

  1. Κοίταξε, φυσιολογικό ήταν, καθώς τα PC ports ήταν εκτός από δυσέρευτα και αρκετά κατώτερης ποιότητας από το κανονικό παιχνίδι -μπορεί να λέω και αρλούμπες, αλλά έτσι μου φαίνεται πως ήταν- οπότε δεν σου ‘κανε καρδιά ν’ασχοληθείς. Πλέον έχουμε δε ρήλ ντήλ.

  2. Εγώ θυμάμαι το είχα βρει σε μια συλλογή μαζί με τρία άλλα άσχετα games, που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή, και το είχα τερματίσει δεκάδες φορές. Για την εποχή πάντως ήταν πολύ καλό port και νομίζω έπαιζε χωρίς καν εγκατάσταση στο δίσκο, απλά έπρεπε να αλλάζεις τις δισκέτες ανάλογα με τις σκηνές!

  3. Πω-πώ…είχα σχεδόν ξεχάσει την εναλλαγή δισκετών. Διάολε, ζήσαμε όμορφες ημέρες στα ψηφιακά σπήλαια 🙂

Leave a Reply

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
en_USEN