REVIEWS

VAMPIRE: THE MASQUERADE – COTERIES OF NEW YORK

Πάει ΠΟΛΥΣ καιρός από την τελευταία φορά που είδαμε ένα Vampire: the Masquerade game. Για την ακρίβεια, τελευταίο ήταν το θρυλικό Bloodlines, από την κυκλοφορία του οποίου έχουν περάσει αισίως 15+ χρόνια, σκέψη που καλύτερα ας μην σκαλίσουμε περισσότερο. Όπως και να έχει, το σχετικό “εμπάργκο” κυκλοφοριών έσπασε εμφατικά με την πολυδιαφημισμένη ανακοίνωση της κυκλοφορίας του Bloodlines 2 από την Paradox, την Άνοιξη που μας πέρασε. Αυτός μπορεί να ήταν ο κυριότερος και πιο ονομαστός τίτλος αλλά δεν ήταν ο μόνος, καθώς 1-2 μήνες αργότερα ανακοινώθηκε και το Vampire: The Masquarede – Coteries of New York από την Draw Distance, με ορίζοντα κυκλοφορίας τον Δεκέμβρη του 2019 (κοίτα να δεις πως περνάει ο καιρός…). Ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις 2 ανακοινώσεις ήταν πως το Coteries δεν θα ήταν ένα πλήρες, “παραδοσιακό” RPG όπως το Bloodlines 2, αλλά ένα “text-driven, story-driven” game – ένα Visual Novel, με άλλα λόγια – που θα αφορά τις περιπέτειες ενός Vampire νέοπα που γίνεται embraced στη σύγχρονη Νέα Υόρκη.

Vampire: The Masquerade - Coteries of New York - Sophie
No shit, Sherlock.

Η υπόσταση του παιχνιδιού ως Visual Novel ουσιαστικά σημαίνει πως το gameplay του συνοψίζεται σε μια διαδοχική σειρά από εικόνες με κείμενο, με τη συμμετοχή του παίκτη να περιορίζεται στο να επιλέγει ποιες από τις (3-4, συνήθως) διαθέσιμες δράσεις/πράξεις/dialogue options επιθυμεί να ακολουθήσει ο χαρακτήρας του σε κάθε κατάσταση. Αυτό “σπάει” κάπως με την ύπαρξη ενός χάρτη της Νέας Υόρκης, πάνω στον οποίο ξεπετάγονται προοδευτικά τα Quests που ξεκλειδώνουμε κατά τις περιηγήσεις μας.

Η σειρά με την οποία προσεγγίζουμε τα Quests επαφίεται καθαρά σε εμάς. Ωστόσο, η ύπαρξη στο παιχνίδι ενός υποτυπώδους day-night cycle συνεπάγεται πως κάθε βραδιά μπορούμε να κάνουμε μόνο δύο “πράξεις” (τουτέστιν, να προχωρήσουμε μόνο 2 quests) πριν αποσυρθούμε στο Haven μας για ανάπαυση όταν πλησιάζει το ξημέρωμα. Το γεγονός ότι τα quests του κυρίως σεναρίου “τρέχουν” παράλληλα και λίγο-πολύ ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα quests, σημαίνει πως είναι μάλλον αδύνατον να προλάβουμε να ολοκληρώσουμε το σύνολο των διαθέσιμων Quests του παιχνιδιού σε ένα μόνο playthrough.

Vampire: The Masquerade - Coteries of New York - Map
Τα Quests χωρίζονται σε “Parts”, με την διεκπεραίωση του κάθε part να προχωράει την βραδιά κατά το ήμισυ μέχρι το ξημέρωμα.

Ξεκινώντας το παιχνίδι, διαλέγουμε ανάμεσα σε τρεις αυστηρά προκαθορισμένους διαθέσιμους χαρακτήρες που ανήκουν σε διαφορετικές Vampire Clans, και συγκεκριμένα στους Brujah, Ventrue και Toreador αντίστοιχα. Η κάθε Clan διαθέτει ξεχωριστά Disciplines (“skills”, στην μπακαλική RPG διάλεκτο) όπως αυτά ορίζονται από το VtM Rulebook, τα οποία επηρεάζουν μέρος της δράσης προσφέροντας διαφορετικά μονοπάτια διεκπεραίωσης κάποιας πράξης ή υπερκέρασης κάποιου εμποδίου κατά το playthrough του κάθε χαρακτήρα.

Η Clan του χαρακτήρα μας επηρεάζει επίσης ένα σεβαστό μέρος του κειμένου των διαλόγων στο game (αυτό αφορά τόσο τις δικές μας διαθέσιμες επιλογές, όσο και το πως μας αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι χαρακτήρες), μικρό μέρος των Quests (κάθε χαρακτήρας έχει ένα unique Quest που αφορά την αλληλεπίδραση με ένα πρόσωπο από το παρελθόν του), αλλά και μέρος του gameplay, στα πλαίσια των κανόνων του VtM Rulebook. Για παράδειγμα, ακριβώς όπως ορίζει το Lore, η Ventrue χαρακτήρας δεν μπορεί να τραφεί με “τυχάρπαστο” αίμα, και πρέπει να πίνει πάντα “εκλεκτό χαρμάνι” για να κορέσει την Πείνα, σε αντίθεση με τον Brujah ο οποίος μπορεί να “θερίσει” τον οποιονδήποτε ή να πιει αίμα από σακούλες αιμοδοσίας χωρίς καμία επίπτωση.

Vampire: The Masquerade - Coteries of New York - Dialogue Options
Δείγμα των επιλογών μας σε έναν διάλογο, με τα Disciplines ενός Brujah χαρακτήρα.

Η οποία Πείνα είναι ακόμα ένας από τους Core VtM μηχανισμούς που υλοποιούνται στο game. Η πάλη ανάμεσα στην Πείνα και το Κτήνος που ελοχεύει μέσα σε κάθε Παιδί του Cain είναι ένα από τα τυπικά μοτίβα του VtM, και ο κάθε βρυκόλακας πρέπει να τρέφεται με αίμα προκειμένου να κρατάει το Κτήνος υπό έλεγχο. Έτσι, ανά τακτά διαστήματα παρουσιάζονται κατά τις περιπέτειές μας ευκαιρίες να τραφούμε, είτε “θερίζοντας” κάποιον θνητό είτε καταναλώνοντας αίμα που εντοπίζουμε ή μας προσφέρεται ευθέως στα πλαίσια του εκάστοτε Quest μας. Είναι όμως απολύτως δυνατόν το να διαλέγουμε να μην τραφούμε όταν παρουσιάζονται οι παραπάνω επιλογές, απόφαση η οποία μας οδηγεί όλο και πιο κοντά στο Κτήνος, με επιπτώσεις που μπορεί να είναι είτε “ευεργετικές” (όπως το ξεκλείδωμα επιλογών σε κάποιον διάλογο που δεν θα είχαμε υπό φυσιολογικές συνθήκες) είτε καταστρεπτικές, όπως ένα ανεξέλεγκτο rampage που θα οδηγήσει στο σπάσιμο του Masquerade, στο Final Death μας και σε game over.

Vampire: The Masquerade - Coteries of New York - Qadir
Στο παιχνίδι εμφανίζονται αρκετά πρόσωπα από το “New York by Night” Sourcebook, το οποίο περιγράφει τον πόλεμο ανάμεσα στην Camarilla και τους Sabbat για τον έλεγχο της Νέας Υόρκης.

Αξίζει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο πως είναι απολύτως δυνατόν σε πάρα πολλά σημεία του παιχνιδιού το να “αποτύχουμε” και να υποστούμε Final Death, κυρίως ως αποτέλεσμα κάποιας ολοφάνερα λανθασμένης επιλογής μας (όταν έρχεται ο Σερίφης της Νέας Υόρκης, μας λέει “μην κουνηθείς” κι εμείς πατάμε την επιλογή “Try to Escape”, τα θέλει λίγο ο κώλος μας εδώ που τα λέμε). Η απουσία παραδοσιακού συστήματος Save/Load από το παιχνίδι (ουσιαστικά γίνεται ένα autosave μόνο κάθε φορά που κλείνουμε το game) σημαίνει πως το game over ισοδυναμεί με… στυγνή διαγραφή του Save File μας και ανάγκη να ξεκινήσουμε από το παιχνίδι από την αρχή. Ενδιαφέρουσα και αρκετά απαραίτητη, θα έλεγα, υλοποίηση, για να αποτρέπει το save scumming που θα αναιρούσε μεγάλο μέρος της όλης εμπειρίας.

Πέρα από ένα Log όπου εμφανίζονται όλοι οι διάλογοί μας, προσφέρεται και ένα Dictionary που επεξηγεί βασικούς όρους του VtM με παραγράφους παρμένες σχεδόν αυτούσιες από το Core Book της 5ης έκδοσης.

Οι κυριότερες “ενστάσεις” που έχω ως προς το game αφορούν κυρίως την δομή του κεντρικού σεναρίου, το οποίο η αλήθεια είναι πως θα ήθελα αρκετά πιο open-ended. Υπάρχουν φυσικά διάσπαρτες επιλογές ως προς το πώς επιθυμούμε να προσεγγίσουμε την εκάστοτε κατάσταση (επιλογές που ποικίλουν ανάλογα με τον χαρακτήρα μας και την πορεία μας στο εκάστοτε playthrough). Το φινάλε, όμως, του game είναι ουσιαστικά ένα (δεδομένου πως επιβιώνουμε και δεν πεθαίνουμε κάποιου στην πορεία, προφανώς) και το “World State” που δημιουργείται στο τέλος το σεναρίου δεν αλλάζει, ανεξάρτητα από τις επιλογές που έχουμε κάνει ως εκείνο το σημείο. Το οποίο φινάλε από μόνο του κιόλας τελειώνει με αρκετά απότομο τρόπο, αφήνοντας μια αίσθηση σαν να τελειώσαμε ένα chapter του game και ετοιμαζόμαστε να δούμε το επόμενο, μόνο και μόνο για να λάβουμε τα end credits αντί της όποιας συνέχειας. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το κάθε πλήρες playthrough διαρκεί περίπου 5-6 ώρες το πολύ (επί τρία, άρα για να πει κάποιος πως έχει ξεψαχνίσει τελείως τον τίτλο), δεν μπορεί παρά να μας αφήνει στο φινάλε του με μια αίσθηση πως “θέλουμε κι άλλο” – αυτό βέβαια μπορεί να είναι και η επιδίωξη των δημιουργών, σε περίπτωση που σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν έξτρα υλικό για το παιχνίδι ως DLC, αλλά επί του παρόντος κάτι τέτοιο δεν έχει διατυπωθεί με σαφήνεια.

Έτερο “ψιλο-meh” αίσθημα αφήνουν και ορισμένα σκηνικά στον (κατά τα άλλα αξιοπρεπή, ως επί το πλείστον) τομέα των γραπτών. Κυρίως με έκαναν να ανασηκώσω το φρύδι μου ορισμένες αναφορές στη σύγχρονη παγκόσμια κουλτούρα (όπως συγκροτήματα, μάρκες προϊόντων, πολιτικούς, διάσημους, κτλ), οι οποίες αναφορές υποθέτω πως στοχεύουν στο να προσδώσουν μια “σύγχρονη” εσάνς στο game, αλλά τις περισσότερες φορές το κάνουν με αρκετά άκομψο τρόπο και βγάζουν μάτι με το πόσο παράταιρες φαίνονται. Κάποιοι μπορεί να το εκτιμήσουν αυτό, ίσως, αλλά σε εμένα φαινόταν λες και το game προσπαθεί υπερβολικά σκληρά για να φαίνεται επίκαιρο, σε σημείο διακωμώδησης.

Vampire: the Masquerade - Coteries of New York - Jeffrey Epstein
EpsteinDidntKillHimself.jpg

Τα παραπάνω βέβαια δεν αναιρούν το γεγονός ότι, αυτό που επιθυμεί το Coteries of New York να επιτελέσει ως ένα Visual Novel στον κόσμο της 5ης έκδοσης των κανόνων Vampire, θεωρώ πως το καταφέρνει αρκετά καλά. Το παιχνίδι κυκλοφορεί σήμερα στο Steam αλλά και στο Humble Store, και στην τιμή των 20 ευρώ αποτελεί εξαιρετικό δέλεαρ για τους fans του Vampire που επιθυμούν να βιώσουν μια περιπέτεια στην 5η έκδοση κανόνων, ή και τους φίλους των Visual Novels εν γένει. Χώρια που αποτελεί εξαιρετικό σφηνάκι για τον κορεσμό της Πείνας που είναι η αναμονή για το Bloodlines 2…

Ποσοστό κύρους στην Βαμπιρική ιεραρχία - 78%

78%

Primogen council member

Ένα καθ'όλα διασκεδαστικό, αν και σχετικά σύντομο, σφηνάκι Vampire, εν αναμονή του "κυρίως πιάτου" που θα έρθει μέσα στο 2020.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

2 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL