Αξιοσημείωτα Games της Δεκαετίας: Strategy

They Are Billions (2019)

ΠΓ: Το They Are Billions πρωτοκυκλοφόρησε το 2017 στo Steam Early Access και κυκλοφόρησε επίσημα τον Ιούλιο της προηγούμενης χρονιάς. Ένα επί της ουσίας base-defence RTS με ιδιαίτερο εικαστικό τομέα, έγινε γρήγορα αγαπητό. Από τις πλέον καλές indie απόπειρες στο χώρο. Στα ίδια πλαίσια, αλλά σε διαφορετικό setting, κινήθηκε και το Conan Unconquered.

Starcraft 2: Wings of Liberty (2010)

ΚΚ: Η τριμερής κυκλοφορία του πακέτου ξένισε πολλούς, το single-player σκέλος του είναι ουσιαστικά ένα τεράστιο tutorial για το Multiplayer, και η Blizzard έριξε μακροπρόθεσμα υπερβολικό βάρος στον παράγοντα e-sports. Αλλά όπως και να έχει… Hell, it was about time. Είδαμε παλιούς κι αγαπημένους (ή… όχι και τόσο) χαρακτήρες, βιώσαμε το κλείσιμο storylines που άνοιξαν πριν 10+ χρόνια, και γενικά πολεμήσαμε. Πολύ.

ΗΙ: Θυμάμαι σαν χθες την ημέρα που ανακοινώθηκε το πρώτο μέρος της τριλογίας. Όλος ο κόσμος και κυρίως κάτι Κορεάτες, αδημονούσαν για να δουν ένα από τα σημαντικότερα RTS στην ιστορία του είδους να επανέρχεται στο προσκήνιο. Μπορεί η λογική του να μην με κέρδισε ποτέ, αλλά σεναριακά το πρώτο και αυθεντικό Starcraft ήταν ανυπέρβλητο. Δυστυχώς ο κατά πολύ μεταγενέστερος προκάτοχός του δεν τα κατάφερε εξίσου καλά. Η Blizzard βρισκόταν σε μία φάση άρνησης της ιστορίας της και έσπρωχνε τα πάντα προς το multiplayer. Μπορεί εξωτερικά το Starcraft να ήταν εξαιρετικό, από μέσα όμως ήταν κούφιο.

ΠΓ: Έχεις μεγαλώσει όταν βλέπεις τα είδωλά σου να εκπίπτουν από το θρόνο τους… Το Starcraft 2 το περίμενα πώς και πώς αλλά η εξέλιξή του λίγο έως πολύ αντανακλούσε τις διεργασίες που λάμβαναν χώρα εντός της Blizzard που έκανε την οριστική μετάβαση από ένα studio γεμάτο game developers με πάθος σε μία τεράστια εταιρεία μέρος της Activision. Το WoL ήταν το πρώτο μέρος της τριλογίας και αυτό που είχε την ελάχιστη επαφή με το υλικό από τo Broodwar. Η δόμηση της campaign θα μπορούσε να ήταν σαφώς καλύτερη, αλλά προσέφερε κινηματογραφικές στιγμές. Οι δύο συνέχειες στα πλαίσια της σεναριακής κλιμάκωσης, τίναξαν οποιοδήποτε ψίγμα καλής γραφής στον αέρα. Εντούτοις το Starcraft 2 ήταν το multiplayer σκέλος του και αυτό εξακολουθεί να είναι από τα καλύτερα στο είδος. Δυστυχώς το τεράστιο learning curve του, τόσο από πλευράς γνώσης όσο και από τεχνικής, αποτρέπει νέους και νεαρούς παίκτες να ασχοληθούν εκτεταμένα μαζί του.

ANNO 1800 (2019)

ΣΜ: Ακριβώς πριν κλείσει η δεκαετία η σειρά φάνηκε να βρίσκει πάλι την ταυτότητά της, κάνοντας επιτέλους έναν σωστό αναστοχασμό και φέρνοντας στο σήμερα όλα όσα έκαναν τα παλιά ANNO τόσο καταραμένα εθιστικά. Υπέροχα visuals και πυραμίδες εμπορίου που θα βγάλουν τον καπιταλιστή του 19ου αιώνα από μέσα σας.

Valkyria Chronicles (2015)

ΑΓ: Μπορεί το Valkyria Chronicles να είναι στην πραγματικότητα παιχνίδι που πρωτοκυκλοφόρησε (για μη PC πλατφόρμες) το 2008 όμως παραμένει μια αξιοσημείωτη κυκλοφορία της δεκαετίας για δύο λόγους. Πρώτον, είναι ένα ποιοτικό strategy game που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε PC το 2014 και δεύτερον, έχει συμβολική σημασία ως ένα από τα τελευταία “κάστρα” της μέχρι πρότινος κονσολοκεντρικής γιαπωνέζικης βιομηχανίας του gaming που έπεσε με πάταγο.

Grey Goo (2015)

ΠΓ: Σύμφωνα με τα λόγια του ZombieCow το Grey Goo της Petroglyph είναι το Command & Conquer της δεκαετίας που μας πέρασε. Διάολε, τον ελάχιστο χρόνο που ενασχολήθηκα μαζί του πιστοποίησε στο έπακρο την παραπάνω διαπίστωση. Ένα επιπλέον συμπέρασμα είναι ότι ένα γνήσιο Command & Conquer λείπει από τις οθόνες μας. Αυτό θα διορθωθεί σύντομα με το Remaster του. Μέχρι τότε πρέπει να ξαναεγκαταστήσω το Grey Goo και να του αφιερώσω το χρόνο που του αξίζει.

Crusader Kings II (2012)

ΣΜ: Άνοιξη, αν θυμάμαι καλά, του 2012 σε κάποιο πάρτι. Ο καπνός είχε αρχίσει να πέφτει και δυο τρεις καμένοι είχαμε πιάσει την κουβέντα για το Crusader Kings II, την καμπύλη εκμάθησής του και τις προσωπικές μας ιστορίες. Τόσο καιγόμουν εκείνες τις μέρες που, αράζοντας πίσω στη δερμάτινη πολυθρόνα, έκλεινα τα μάτια και έλεγα στους φίλους μου πως μπορώ σχεδόν να δω τα μενού του παιχνιδιού να με καλούν. Χειμώνας του 2019, ένας από τους φίλους αυτούς έχει επιστρέψει από το εξωτερικό και βρισκόμαστε για καφέ. Λέμε λίγο τα νέα μας. Με ρωτάει “Από παιχνίδια, παίζεις τίποτα;” “Crusader Kings 2.” του λέω.

ΚΚ: Πλάκα-πλάκα θα έπρεπε να συνεχίσω το Lets Play μου πριν κυκλοφορήσει το Crusader Kings III…

ΗΙ: Πρέπει να το δοκιμάσεις μου είπαν. Είναι ότι καλύτερο έχει υπάρξει στο είδος του μου είπανε. Το δοκίμασα με ενθουσιασμό και το παράτησα ως ένα άκρως σαδιστικό παιχνίδι, χωρίς ίχνος ψυχαγωγίας. Το ξαναέπιασα αρκετά πιο μετά κι ενώ η Paradox το είχε μπουκώσει με DLCs…. Δεν θυμάμαι ως ενήλικας, στα χαρτιά, να είχα ξανανιώσει παιδί το οποίο ονειροπολεί κάστρα, βασιλιάδες και τρόπους ώστε παρά την καταγωγή του να φτάσει να κάθεται στον δικό του θρόνο. Πραγματικά μοναδικό και όσοι δεν το έχετε δοκιμάσει προλαβαίνετε πριν κυκλοφορήσει και το τρίτο μέρος της σειράς.

ΠΓ: Είχα την τιμή να αξιολογήσω το Crusader Kings II όσο έκανα τη θητεία μου στο PCMaster. Τότε ήμουν αρκετά αυστηρός στη βαθμολογία μαζί του (79%), αλλά δεν περίμενα σε καμία περίπτωση α) να γιγαντωθεί τόσο, β) να αποκτήσει DLC συνολικής αξίας 50 χιλιάδων χρυσών φλορινιών. Η Paradox το υποστήριξε όσο κανένα άλλο παιχνίδι της, έβγαλε μέχρι και το πρώτο της επιτραπέζιο βασισμένο σε αυτό. Φαίνεται ότι η ιδέα του να δολοφονείς τον σαλιάρη διάδοχό σου, για να μην τινάξεις τη συνέχεια της φαμέλιας σου στον αέρα είναι ιδιαίτερα αρέστη στο κοινό.

Company of Heroes 2 (2013)

ΠΓ: Το CoH2 ήταν η πολυναμενόμενη συνέχεια του βραβευμένου RTS της Relic. Τοποθετημένο στο ανατολικό μέτωπο όπου μπορούν να ειπωθούν τόσες ιστοριές, η Relic αποφάσισε να δώσει μία δυτική οπτική στα γεγονότα. Το Company of Heroes 2 είναι ένα αξιοπρεπέστατο strategy, αλλά προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις από τους φίλους του είδους στη Ρωσία που το αποκάλεσαν “ανόητη προπαγάνδα” και το μποϋκοτάρισαν μέχρι έναν βαθμό. Παρόλα αυτά το CoH2 είναι μέχρι στιγμής ό,τι καλύτερο μπορεί κανείς να παίξει στην κλασσική συνταγή που θέσπισε η Relic με τα Dawn of War.

Twilight Struggle (2016)

ΠΓ: Κάπου εδώ θα πουν οι φίλοι μας ότι κλέβουμε και ότι δεν έχουμε πλέον και πολλές ιδέες, επομένως βάζουμε ό,τι μας κατέβει για να γεμίσουμε τη λίστα. Η αλήθεια είναι ότι εκμεταλλεύομαι αυτό το άρθρο για να αναδείξω τη μαγεία και το στρατηγικό βάθος του Twilight Struggle. Από τους πρώτους τίτλους που η Asmodee αποφασίσε να μεταφέρει στις οθόνες μας, το Twilight Struggle αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα ανταγωνιστικά επιτραπέζια παιχνίδια που έχουν βγει._ Ολόκληρα πρωταθλήματα διοργανώνονται, υπάρχει ένας τεράστιος οδηγός για σωστό παίξιμο. Το Twilight Struggle σε χώνει για τα καλά στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου, είναι μία περίπλοκη σκακιέρα που μία κίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία. Το παιχνίδι στο Steam υποστηρίζει το λεγόμενο asymmetric play (online μεταξύ δύο παικτών που μπορούν να παίζουν όποτε θέλουν) που μπορεί να καταλήξει σε μνημειώδεις παρτίδες. Ένα άλλο στοιχείο που το κάνει ξεχωριστό είναι ότι άνοιξε τις πόρτες για τη μεταφορά πολλών επιτραπέζιων παιχνιδιών σε videogames. Δοκιμάστε το!

KK: Είναι “απλώς” ένα ταμπλό με κάρτες, όμως καταφέρνει να μεταδώσει με τρόπο καλύτερο κι απ’ότι ένα ΑΑΑ Action Game την ατμόσφαιρα αυτής της περίεργης περιόδου όπου οι 2 υπερδυνάμεις μάχονταν παρασκηνιακά ανά την υφήλιο για επιρροή και εντυπώσεις. Επίσης έχει μια κάρτα ονόματι Flower Power την οποία ο Σοβιετικός παίκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει για να κερδίσει Victory Points. I rest my case.